Τα πράγματα είναι τόσο απλά λοιπόν. Και οποιαδήποτε άλλη
προσέγγιση που παραβλέπει ή προσπερνά αυτό τον κανόνα, είναι απλώς μια φλύαρη
προσέγγιση που αβαντάρει αντικειμενικά τα ανδρείκελα της υποταγής...
Αυτή η κοινωνία μπορεί να απέδειξε πως είναι μια κοινωνία
κουτόφραγκων. Μπορεί να αποδεικνύει καθημερινά πως είναι μια υπερτιμημένη
κοινωνία, που όταν θυμάται μπορεί και να υμνολογεί τις δόξες των προγόνων της,
ενώ την ίδια στιγμή παρακολουθεί με απάθεια την αποκαθήλωση τους από το βάθρο του
παραδειγματισμού, της έμπνευσης και της ιστορικής μνήμης, αλλά ένα πράγμα είναι
βέβαιο…
Αυτή η κοινωνία δεν παρουσιάστηκε ένα πρωί ως κοπάδι
προβάτων στους δυνάστες της για να δηλώσει δουλοπρέπεια, υποταγή και αιώνια αφοσίωση. Σ αυτό το
δρόμο της ντροπής, σύρθηκε από ηγέτες που κιότεψαν, από ηγέτες που πρόδωσαν,
από ηγέτες που ξέρασαν και το τελευταίο ίχνος της αξιοπρέπειάς τους, και μπήκαν
απροκάλυπτα στη δούλεψη της ξένης κατοχής.
Αυτή η κοινωνία εξαπατήθηκε, λοιδορήθηκε, παραμυθιάστηκε,
εκβιάστηκε, καθηλώθηκε σε μια αδιέξοδη προσμονή, εκφυλίστηκε και τελικά
παραδόθηκε στη μοίρα της και στις ορέξεις των βιαστών της αξιοπρέπειάς της.
Όποιος λοιπόν απευθύνεται σ αυτή τη κρεατόμαζα των άβουλων,
των αμήχανων και παραδομένων κομπάρσων, δε μπορεί να της θέτει διλήμματα που
είναι ανίκανη να απαντήσει, γιατί τότε...