Δυστυχώς στην Ελλάδα της ευνουχισμένης και παράλυτης
κοινωνίας, στο όνομα του «πολιτικού πολιτισμού», φτάσαμε να καταμετρούμε
λαμόγια, μειοδότες και ταπεινωμένα ανδρείκελα…
Ενώ θα έπρεπε πλέον στις σελίδες της ιστορίας, που θέλει να
σέβεται τον τόπο που την γεννά, να απαριθμούμε ήδη την πρώτη φουρνιά
εκτελεσμένων ανδρεικέλων, «στο όνομα του Ελληνικού λαού και της πατρίδας» που
δεν τίμησαν.
Να γιατί αρνηθήκαμε πεισματικά και απολύτως ενσυνείδητα να
φυλακίσουμε τη σκέψη μας και τον πολιτικό μας λόγο με τα δεσμά της υποκριτικής τυπολατρείας
σ αυτό το επικίνδυνο μπουντρούμι, που σκόπιμα το αποκάλεσαν «πολιτικό πολιτισμό».
Όχι γιατί διαφωνούμε με την ανάγκη ύπαρξης πολιτικού
πολιτισμού στη μάχιμη πολιτική και στη ζώσα καθημερινότητα. Αλλά γιατί θεωρούμε
πως για να εξασφαλίζεται η αληθινή του υπόσταση και να μην ευνουχίζεται στις συμπληγάδες
της υποκρισίας, απαραίτητη προϋπόθεση είναι αυτό το κατασκεύασμα - για να είναι πολιτικός πολιτισμός, ως
σύστημα αντιλήψεων στην πολιτική πρακτική και αντιπαράθεση – θα πρέπει…
- Να είναι πολιτικό…
- Να συνιστά πολιτισμό…
- Να αναδεικνύει το υπέρτερο και το αδιαπραγμάτευτο της πολιτικής αλήθειας στον ανελέητο καθημερινό της πόλεμο με την πολιτική βρωμιά και το πολιτικό ψεύδος…
- Να διαπερνάται από εθνισμό, και να τον δικαιώνει κάθε στιγμή, στον ασυμβίβαστο αγώνα του με την εθελοδουλία, τη δουλοπρέπεια, το δωσιλογισμό και... την εθνική μειοδοσία.
Σε αυτήν λοιπόν την αθλιότητα, ούτε σεβασμό οφείλουμε, ούτε
σε υποταγή υποχρεούμαστε, και οποιαδήποτε περί του αντιθέτου άποψη, απλά
αποσκοπεί στο να κατασκευάσει συνενόχους.
Δυστυχώς στην Ελλάδα της ευνουχισμένης και παράλυτης
κοινωνίας, στο όνομα αυτού του «πολιτικού πολιτισμού», φτάσαμε να καταμετρούμε
λαμόγια, μειοδότες και ταπεινωμένα ανδρείκελα, ενώ θα έπρεπε πλέον στις σελίδες της
ιστορίας που θέλει να σέβεται τον τόπο που την γεννά, να απαριθμούμε ήδη την
πρώτη φουρνιά εκτελεσμένων ανδρεικέλων, «στο όνομα του Ελληνικού λαού και της πατρίδας»
που δεν τίμησαν.
Αυτό φυσικά δεν συνέβη. Και δε συνέβη γιατί η παραλυμένη
κοινωνία, αντί να σηκωθεί όρθια και να απαιτήσει τα αυτονόητα, παρέμεινε θεατής
στο παρά φύσην ειδύλλιο της προκλητικότατης συμβίωσης του εκτρωματικού «πολιτικού
πολιτισμού» με τον διαστροφικό «νομικό πολιτισμό» που επιδίδεται εργολαβικά στη
συγκάλυψη και στην προστασία ενόχων.
Αυτό λοιπόν το επικίνδυνο δίδυμο του «κώδικα» μιας απαράδεκτης «δεοντολογίας»,
μας «υποχρεώνει» να αποδεχτούμε την
κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ ως «κυβέρνηση της Ελλάδας»
διότι οι τύποι τηρήθηκαν στη διαδικασία της συγκρότησής της, και ως «Αριστερά» επειδή έτσι αρέσκονται να
αυτοπροσδιορίζονται οι πρωταγωνιστές αυτού του τσίρκου.
Αν δραπετεύσουμε όμως από τη λατρεία των τύπων, θα
διαπιστώσουμε πως αυτό που έχουμε απέναντί μας - και νομικά θεωρείται «Ελληνική
κυβέρνηση» - είναι μια παρέα άβουλων και προσκυνημένων ανδρεικέλων, που δε
μπορεί να θεωρείται «κυβέρνηση»…
- Πρώτον γιατί εξέπεσε την επομένη της εκλογής της μέσα στο βούρκο του πολιτικού ψεύδους της και της συνειδητής εξαπάτησης του λαού που την ψήφισε…
- Δεύτερον γιατί δεν αποφασίζει στο «όνομα του Ελληνικού λαού» και του Συντάγματος στο οποίο ορκίστηκε, αλλά μεταφέρει και υλοποιεί εντολές ξένων.
- Τρίτον γιατί δεν κυβερνά τον τόπο αλλά διαχειρίζεται υποθέσεις συμφερόντων τρίτων, με βάση τη δική της βούληση, τις δικές τους εντολές και τις δικές τους επιδιώξεις.
- Τέταρτον γιατί δεν υπηρετεί τα συμφέροντα των Ελλήνων πολιτών, αλλά στο όνομα ενός ψευδεπίγραφου δημοσίου συμφέροντος – το οποίο μέσα στο πολιτικό της ψεύδος το προσέγγιζε με τρόπο διαφορετικό (άρα και υπαρκτό… άρα και νόμιμο), επιβουλεύεται τα συμφέροντα του κάθε πολίτη ξεχωριστά και του Ελληνικού έθνους στο σύνολό του.
Στη διαχείριση των διεθνών υποθέσεων της χώρας, διατηρεί για
τους τύπους μόνο το ελληνόφωνο των εκπροσώπων της, ενώ απεμπολεί στο σύνολό τους
με πρακτικές αλλά και ενυπόγραφα, το σύνολο των εθνικών προτεραιοτήτων της χώρας,
στο όνομα δήθεν των διεθνών της δεσμεύσεων. Έτσι αυτή η κυβέρνηση…
- Μετά την αποκαθήλωση του συνόλου των εθνικών προτεραιοτήτων στη διεθνή πολιτική και διπλωματία…
- Μετά την οβιδιακή μεταμόρφωσή της σε στυλοβάτη της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής πολιτικής, κόντρα και ενάντια ακόμη και σ αυτά τα εθνικά συμφέροντα της χώρας…
- Μετά την απερίσκεπτη όσο και επικίνδυνα ιδεοληπτική πολιτική που άσκησε στη διαχείριση του λαθρομεταναστευτικού…
Αυτό το μόρφωμα
τέλος, που με την πραγματική έννοια των όρων, ούτε «κυβέρνηση» συνιστά… ούτε
για την «ελληνικότητά» της καμαρώνει, επιπροσθέτως δεν έχει και καμία σχέση με
την Αριστερά.
Είναι ένα κίβδηλο
νεοταξίτικο δημιούργημα, με ευνουχισμένη ταυτότητα, με ρευστή εθνική
συνείδηση, και με ανύπαρκτη κοινωνική ευαισθησία, που βολεύει τους πάντες να
αυτοπροσδιορίζεται ως «Αριστερά», για να χρεώσει στην Αριστερά το βρώμικο ρόλο που κλήθηκε να επιτελέσει,
και ο οποίος επεκτείνεται και ταυτίζεται με την πεμπτουσία της εθνικής
τραγωδίας.
Αυτό λοιπόν το κίβδηλο νεοταξίτικο και εθνομηδενιστικό
δημιούργημα, μέσα στο βρώμικο ρόλο που κλήθηκε να επιτελέσει, επιδιώκει να
ευνουχίσει ακόμη περισσότερο το μυαλό μιας κοινωνίας που - παράλυτη ούσα –
είναι ταυτόχρονα και πρόθυμη να καταπιεί την κάθε αηδία που θα της σερβίρουν.
- Μέσα στην απόλυτη κατάπτωσή του, αποκρύπτει σκόπιμα από την κοινωνία, και εμπορευόμενο τη μιζέρια και τη δική του δουλοπρέπεια, πως ο Αριστερός, δεν εξαναγκάζεται.... Δεν υποκύπτει... Δεν προσκυνά...
- Γιατί ο Αριστερός αντιστέκεται. Γι αυτό υπάρχει και όχι για να διαχειρίζεται τη δουλοπρέπεια των προσκυνημένων...
- Αποκρύπτει πως ο Αριστερός υπάρχει για να οργανώνει την εξέγερση, και όχι για να προσκυνά τους δυνάστες.
Για όλους αυτούς τους λόγους, και πέρα και ανεξάρτητα από τις
όποιες επιμέρους ή και συνολικότερες διαφωνίες του καθένα με την πραγματικά
αριστερή πολιτική, είναι χρέος όλων μας να ξεσκεπάσουμε τα νεοταξίτικα τέρατα
που σφετερίζονται ταυτότητα και εξουσία.
Κόντρα στη δόλια επιδίωξη αυτών των τεράτων, που επιχειρούν
να καταστήσουν την Αριστερή αντίληψη για τη ζωή και την κοινωνία, σε αντικείμενο
μίσους, είναι χρέος όλων μας να τη διαφυλάξουμε ως σύμβολο τιμής και
αξιοπρέπειας, διότι αν και αυτό το κάστρο καταρριφθεί στο μυαλό και στην ψυχή μας,
τότε για την πατρίδα δεν υπάρχει σωτηρία και καλό είναι να μην τρέφουμε
αυταπάτες επ αυτού.
Δεν είναι ζήτημα πολιτικής αντίληψης με τη στενή έννοια του όρου. Είναι ζήτημα στάσης ευθύνης, απέναντι στην αξιοπρέπεια όλων μας και πραγματικής αγάπης για την πατρίδα.
Σχετικά μας άρθρα...
Υπάρχει πολιτικός πολιτισμός χωρίς Εθνική Ανεξαρτησία ;;;
ΑπάντησηΔιαγραφήΜα πως μπορεί να υπάρξει, εφ' όσον μόνον με την Εθνική Ανεξαρτησία
παράγεται πολιτικά υγιής πράξη [Αν παραχθεί] ;;
Με την "Εθνική" Εξάρτηση υπάρχει μόνο η εκτέλεση προτροπών και διαταγών
για πράγματα εκτός Εθνικού συμφέροντος. Απλά πράγματα...1+1=2
Ο λαός δεν εξεγέρθηκε σ' αυτό, γιατί η συστηματική παράλυση του έχει αρχίσει
από χρόνια, προ κρίσεως ακόμα. "Εκπαιδεύτηκε" για να μην αντιδρά, με χίλιους
δυο τρόπους.
Και ένας από τους εκπαιδευτές, είναι και το πανάθλιο κατασκεύασμα που κυβερνά
τώρα. Δια της υποκρισίας. Συστηματικά και δόλια, ΟΛΟ το πολιτικό σύστημα
εκπαιδεύτηκε να μην αντιδρά στα σκοτεινά σχέδια που υφαίνονταν σιωπηρά με
σατανική υπομονή και με κάθε είδους λεπτομέρεια, και αυτό με τη σειρά του
εκπαίδευσε τους ίδιους τους πολίτες στην αποχαύνωση, ώστε να μην αντιδρούν
σ' αυτό το ίδιο.
Πρέπει όλο το πολιτικό σύστημα ν' αλλάξει, είτε οικεία θελήσει, είτε βιαίως μέσω
μιας ακαθόριστης καταστροφής και αλλαγής, άγνωστης προέλευσης.
Το ν' αλλάξει ομαλά οικεία θελήσει από τα κάτω, η ίδια η πραγματικότητα μας δείχνει
ότι είναι μάλλον ουτοπικό. Ξαναβγαίνουν πάλι οι ίδιοι και οι ίδιοι, ο ένας προδότης
μετά τον άλλον, και ο φαύλος κύκλος συνεχίζεται μέχρι που τα πάντα θα καταρρεύσουν.
Υπάρχει Αριστερά στην Ελλάδα σήμερα;;;
Μα για να υπάρξει πραγματική Αριστερά που ΝΑ ΕΞΥΠΗΡΕΤΗΣΕΙ, πρέπει να είναι
πατριωτική Αριστερά. Την εποχή αυτή, ΜΟΝΟ πατριωτική Αριστερά εξυπηρετεί.
Δεν βλέπω τίποτα τέτοιο παρά μια αιώνια φαγωμάρα, έναν ατέλειωτο σκυλοκαυγά
που εναλλάσσει τον ένα άχρηστο μετά τον άλλον.
Για να μην χρησιμοποιήσω αντί της λέξης "άχρηστο" τίποτα τρισχειρότερο.....