Τεράστιο είναι το πρόβλημα της διαφθοράς σε παγκόσμιο επίπεδο, υπάρχουν όμως χώρες όπου η διαφθορά ξεπερνάει τα όρια του ανεκτού και γίνεται καρκίνος που κατατρώει τις σάρκες της...
Οι "ανθρωπιστές" τον κατηγορούν - Αυτός απαντά: «Είναι μία βρόμικη δουλειά
αλλά κάποιος πρέπει να την κάνει»
Παραδείγματα πολλά και κραυγαλέα, αρκετές Ευρωπαϊκές χώρες (η Ελλάδα έχουσα δεσπόζουσα θέση στη λίστα αυτή), μεγάλος αριθμός Λατινοαμερικάνικων χωρών, σχεδόν όλες οι χώρες της Αφρικής, πάρα πολλές Ασιατικές χώρες κ.λπ.
Οι κλασσικές πολιτικές δυνάμεις των χωρών αυτών δείχνουν να αδυνατούν να αντιμετωπίσουν το πρόβλημα στην καλύτερη των περιπτώσεων, ή στη χειρότερη είναι οι ίδιες μέρος του προβλήματος.
Κάτι όμως φαίνεται ότι αρχίζει να αλλάζει, δείχνει πως οι λαοί σε ένα μικρό αριθμό χωρών άρχισαν να...
κουράζονται από μια ζωή χωρίς προοπτική και αποφάσισαν να αντιδράσουν. Πρώτη χώρα που ανέτρεψε ένα διεφθαρμένο καθεστώς δεκαετιών με δημοκρατικές διαδικασίες ήταν η Ινδονησία.
Ο νέος πρόεδρος της χώρας και πρώην Κυβερνήτης της πρωτεύουσας Τζακάρτας ο Joko Widodo, γνωστός και ως Jokowi, κέρδισε της εκλογές ως αουτσάιντερ γιατί δεν ανήκε στην παραδοσιακή κομματική ελίτ και δεν ήταν στρατιωτικός, αλλά προερχόταν από πολύ φτωχή οικογένεια της Ιάβας.
Πρώτα εξελέγη Δήμαρχος της Surakarta και εν συνεχεία Κυβερνήτης της πρωτεύουσας Τζακάρτας όπου είχε μια απόλυτα επιτυχημένη θητεία και εν συνεχεία κατέβηκε να διεκδικήσει την Προεδρία της χώρας. Ο κόσμος έχοντας ως σημείο αναφοράς το επιτυχημένο του έργο ως Δήμαρχος και κυβερνήτης, τον ψήφισε και ως Πρόεδρο.
Δεύτερη χώρα που έκανε την ανατροπή ήταν η Μιανμάρ. Μετά από πολλές δεκαετίας δικτατορίας ο κόσμος ψήφισε το κόμμα NLD υπό την ηγεσία της Aung San Suu Kyi (παρέμενε σε κατ’ οίκον περιορισμό για πολλά χρόνια) και αποκαθήλωσε το διεφθαρμένο στρατιωτικό καθεστώς που καταδυνάστευε τη χώρα.
Φαίνεται όμως, ότι πλέον βαδίζουμε για επανάληψη της ίδιας ιστορίας και στις Φιλιππίνες. Το 20016 είναι έτος προεδρικών εκλογών στη χώρα και ανάμεσα στους γνωστούς και μη εξαιρετέους υποψηφίους, ξεχωρίζει η υποψηφιότητα του ανεξάρτητου και αντισυμβατικού Δημάρχου της Davao City στο Mindanao των Φιλιππίνων, ο αξιότιμος κ. Rodrigo Duterte.
Η ιδιαιτερότητα του κ. R. Duterte που 13 ετών είχε αποκληθεί από το αμερικανικό περιοδικό TIME ως “τιμωρός”, είναι ότι εκλέγεται Δήμαρχος για 22 συναπτά έτη στο Davao, εναλλάξ με την κόρη του Sara! Τουλάχιστον εντυπωσιακό -θα έλεγα- πολιτικό επίτευγμα και αν συνυπολογιστεί η φήμη που τον ακολουθεί ως αδέκαστος και αδιάφθορος, τότε η περίπτωση του γίνεται ιδιαίτερα αξιοπρόσεκτη.
Διότι το να εκλέγεται αδιάλειπτα για 22 χρόνια σε μία χώρα όπου η διαφθορά και η εγκληματικότητα είναι απλώς απίστευτη, τότε κάτι ξεχωριστό πρέπει να συμβαίνει με αυτόν τον πολιτικό. Ο κ. R. Duterte (https://en.wikipedia.org/wiki/Rodrigo_Duterte) καιhttps://www.facebook.com/aklaspilipinasaklaspilipino), που έκλεισε αισίως τα 70 χρόνια ζωής, είναι νομικός, και ήταν Εισαγγελέας προτού ασχοληθεί με την πολιτική.
Υπάρχει όμως ένα «σκοτεινό σημείο» στη φήμη του. Όλα αυτά τα χρόνια που θητεύει ως Δήμαρχος καταγράφηκε μία επιδημία θανάτων μεταξύ των αρχηγών του υποκόσμου, σε σημείο που η εγκληματικότητα έπεσε σε Σκανδιναβικά επίπεδα!
Η Humans Rites Watch τον κατηγορεί ότι κάνει εκκαθαριστικές επιχειρήσεις τις νύχτες και ο ίδιος δεν το αρνείται. Βεβαίως δεν είναι ξεκάθαρο και αποδεδειγμένο ότι αυτός είναι πίσω από αυτή την ιστορία ή εκμεταλλεύεται την Δημοσιότητα. Πάντως, χρησιμοποιεί σαν πολιτικό σλόγκαν το: «Είναι μία βρόμικη δουλειά αλλά κάποιος πρέπει να την κάνει»… και όποιος κατάλαβε, κατάλαβε.
Η ουσία είναι ότι ο κόσμος τον λατρεύει στο Davao και έχει κάθε λόγο γι’ αυτό, γιατί εκτός από την διαφθορά και την εγκληματικότητα που έχει πατάξει, έχει δημιουργήσει πολλά προγράμματα για τους φτωχούς και τους άπορους με τα πενιχρά μέσα που του διαθέτει η κεντρική κυβέρνηση.
Μία κεντρική κυβέρνηση που ασχολείται μόνο με μερικές μεγάλες πόλεις των Φιλιππίνων που συγκεντρώνουν το 80% της οικονομικής δραστηριότητας της χώρας.
Ποια θα είναι η τύχη της υποψηφιότητας του είναι άγνωστο ακόμα, αλλά αν δεν εκλεγεί δεν θα είναι αυτός ο χαμένος, αλλά οι Φιλιππίνες. Νομίζω ότι και στην Ευρώπη ίσως χρειαζόμαστε επειγόντως μερικούς ανθρώπους σαν κι αυτούς που αναφέραμε πιο πάνω για να καθαρίσουν την κόπρο του Αυγείου.
George Anagnostopoulos
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου