Όσα αρνητικά και αν καταλογίσει η Ιστορία στον βασιλιά Όθωνα, θα του
αναγνωρίσει τον θρησκευτικό σεβασμό του στο δημόσιο χρήμα.
Το 1835,
παρουσία του πατέρα του φιλέλληνα Λουδοβίκου Α’ τέθηκε ο θεμέλιος λίθος
των Ανακτόρων (σήμερα Βουλή των Ελλήνων) και αναγραφόταν στον
προϋπολογισμό του κράτους δαπάνη 500.000 δραχμών για την ανέγερσή τους.
Το θέμα συζητήθηκε στο Συμβούλιο της Επικρατείας, το οποίο επείχε θέση
νομοθετικού σώματος. Συζητήθηκε εάν τα χρήματα θα επαρκούσαν για το
έργο. Ο αρμόδιος υπουργός Οικονομικών Λασσάνης εξήγησε ότι αντίστοιχο
ποσόν θα αναγραφόταν στον προϋπολογισμό επί μία ολόκληρη δεκαετία,
προκαλώντας την ελαφρά δυσφορία του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη.
Το κονδύλι εγκρίθηκε αλλά ο Όθων αρνήθηκε να πάρει χρήματα από το ασθενές κρατικό ταμείο και ανακοίνωσε την εξ ιδίων κάλυψη του κόστους ανέγερσης του Ανακτόρου. Αν και δύσκολα, εξασφάλισε προσωπικό δάνειο από τη Γερμανία για την ανέγερση όσο και για την επίπλωση. Επί μακρά σειρά ετών κατέβαλλε υψηλά τοκοχρεολύσια ώσπου ολοκληρώθηκε στη Γερμανία η δικαστική διαδικασία με την οποία κέρδισε μια κληρονομιά (1858) και έσπευσε να αποπληρώσει τα οφειλόμενα...
Ο Όθων, διά νόμου, λάμβανε επιχορήγηση 1.000.000 δραχμών. Το 1839, λόγω οικονομικής κρίσης, το κράτος προέβη σε ελάττωση κατά 5% των μισθών των υπαλλήλων. Παρά το γεγονός ότι ο Όθων ήταν επιβαρυμένος με το επαχθές τοκοχρεολύσιο του δανείου του για την ανέγερση των Ανακτόρων, έσπευσε και με διάγγελμά του ανακοίνωσε στην κυβέρνηση και στο Συμβούλιο της Επικρατείας ότι παραιτούνταν του ενός πέμπτου της επιχορηγήσεώς του (200.000 δραχμές) υπέρ των αναγκών του Δημοσίου Ταμείου!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου