Είδαμε πώς η σφαγή στο «Charlie Hebdo» και η βίαιη συνέχεια συγκλόνισε
τον κόσμο και τους ηγέτες του, αλλά πώς επηρέασε τους απλούς Παριζιάνους
που έζησαν επί τρεις ημέρες σε μια πόλη που βρισκόταν υπό πολιορκία;...
Στα
ανατολικά της πόλης, οι καθηγητές στο Λύκειο της Ζιλιέτ μίλησαν για το
1881 και τον νόμο για την ελευθερία του Τύπου που έχει θεσπιστεί από
τότε στη Γαλλία. Ο καθηγητής κατέληξε ότι... το μήνυμα είναι σαφές. Η
Γαλλία βρίσκεται σε πόλεμο με εκείνους που απειλούν τις ελευθερίες της
δυτικής δημοκρατίας.
Κολλημένος πίσω από το γραφείο του στο κέντρο του Παρισιού, ο Εμανουέλ, ένας 27χρονος δικηγόρος, ένιωσε σαν να ζούσε μέσα σε έναν εφιάλτη. «Θα είναι κάθε μέρα έτσι;» αναρωτήθηκε.
Το τρίο των τζιχαντιστών τρομοκράτησε την Γαλλία για περισσότερες από 70 ώρες. Οταν οι τρομοκράτες έπεσαν νεκροί, ο Εμανουέλ αισθάνθηκε «ανακουφισμένος». Αλλά και λυπημένος «επειδή αυτοί οι τύποι θα έπρεπε να συλληφθούν και να δικαστούν», είπε.
Μια μέρα μετά τον θάνατό τους, δεν συμφωνούσαν όλοι οι Παριζιάνοι με τον δικηγόρο. «Είμαι χαρούμενη που τους σκότωσαν. Ηταν η μόνη λύση», λέει η Μαρτίν, εβραία ιδιοκτήτρια ενός μαγαζιού στο Μαρέ, στην κεντρική εβραϊκή συνοικία του Παρισιού. Στα 48 της δουλεύει στο μαγαζί επί 16 χρόνια. Οταν η αστυνομία διέταξε να κλείσουν όλα τα εβραϊκά καταστήματα, νωρίς την Παρασκευή, εκείνη αρνήθηκε.
«Αν έκλεινα το μαγαζί μου, θα σήμαινε ότι φοβάμαι. Αλλά εγώ δεν φοβάμαι. Στο Ισραήλ, αυτά συμβαίνουν όλη την ώρα και όλα λειτουργούν. Οι άνθρωποι βγαίνουν έξω, πηγαίνουν στη δουλειά, όλα λειτουργούν κανονικά», λέει.
Η Ζουλιέτ είναι λιγότερο πεπεισμένη. «Είναι ένας ακήρυχτος πόλεμος», είπε. Για τον Εμανουέλ: «Η ζωή συνεχίζεται - δυστυχώς. Τίποτα δεν πρέπει να αλλάξει, γιατί τίποτα δεν μπορεί να αλλάξει. Θα πρέπει να πάρουμε αυτό το ρίσκο - δεν είναι ένας τεράστιος κίνδυνος, κατά τη γνώμη μου... Επειδή πρέπει να ζήσουμε. Πρέπει να πηγαίνουμε στη δουλειά κάθε πρωί, να γυρίζουμε με το μετρό πίσω στο σπίτι, να περπατάμε στους δρόμους, να βγαίνουμε για ψώνια».
«Η πραγματική συζήτηση τους επόμενους μήνες και τα επόμενα χρόνια είναι πώς θα αντιμετωπίσουμε τους ανθρώπους με αυτό το προφίλ (σσ των ενόπλων)...», τονίζει ο Εμανουέλ.
Κολλημένος πίσω από το γραφείο του στο κέντρο του Παρισιού, ο Εμανουέλ, ένας 27χρονος δικηγόρος, ένιωσε σαν να ζούσε μέσα σε έναν εφιάλτη. «Θα είναι κάθε μέρα έτσι;» αναρωτήθηκε.
Το τρίο των τζιχαντιστών τρομοκράτησε την Γαλλία για περισσότερες από 70 ώρες. Οταν οι τρομοκράτες έπεσαν νεκροί, ο Εμανουέλ αισθάνθηκε «ανακουφισμένος». Αλλά και λυπημένος «επειδή αυτοί οι τύποι θα έπρεπε να συλληφθούν και να δικαστούν», είπε.
Μια μέρα μετά τον θάνατό τους, δεν συμφωνούσαν όλοι οι Παριζιάνοι με τον δικηγόρο. «Είμαι χαρούμενη που τους σκότωσαν. Ηταν η μόνη λύση», λέει η Μαρτίν, εβραία ιδιοκτήτρια ενός μαγαζιού στο Μαρέ, στην κεντρική εβραϊκή συνοικία του Παρισιού. Στα 48 της δουλεύει στο μαγαζί επί 16 χρόνια. Οταν η αστυνομία διέταξε να κλείσουν όλα τα εβραϊκά καταστήματα, νωρίς την Παρασκευή, εκείνη αρνήθηκε.
«Αν έκλεινα το μαγαζί μου, θα σήμαινε ότι φοβάμαι. Αλλά εγώ δεν φοβάμαι. Στο Ισραήλ, αυτά συμβαίνουν όλη την ώρα και όλα λειτουργούν. Οι άνθρωποι βγαίνουν έξω, πηγαίνουν στη δουλειά, όλα λειτουργούν κανονικά», λέει.
Η Ζουλιέτ είναι λιγότερο πεπεισμένη. «Είναι ένας ακήρυχτος πόλεμος», είπε. Για τον Εμανουέλ: «Η ζωή συνεχίζεται - δυστυχώς. Τίποτα δεν πρέπει να αλλάξει, γιατί τίποτα δεν μπορεί να αλλάξει. Θα πρέπει να πάρουμε αυτό το ρίσκο - δεν είναι ένας τεράστιος κίνδυνος, κατά τη γνώμη μου... Επειδή πρέπει να ζήσουμε. Πρέπει να πηγαίνουμε στη δουλειά κάθε πρωί, να γυρίζουμε με το μετρό πίσω στο σπίτι, να περπατάμε στους δρόμους, να βγαίνουμε για ψώνια».
«Η πραγματική συζήτηση τους επόμενους μήνες και τα επόμενα χρόνια είναι πώς θα αντιμετωπίσουμε τους ανθρώπους με αυτό το προφίλ (σσ των ενόπλων)...», τονίζει ο Εμανουέλ.
Τουλάχιστον για τώρα, το Παρίσι έχει ησυχάσει. Αλλά το μέλλον, «θα μπορούσε να είναι χειρότερο. Τέτοιες επιθέσεις μπορεί να συμβούν οποιαδήποτε στιγμή και οπουδήποτε στην Ευρώπη», λέει ο Πατρίκ, ένας 55χρονος δημοσιογράφος, που έχει δουλέψει για τον Monde και ήταν ανταποκριτής στο Αφγανιστάν.
«Μέχρι τώρα, ζήσαμε το σοκ και μια μεγάλη συναισθηματική κορύφωση. Κάναμε την μεγάλη πορεία, ενωμένοι. Αλλά κάτω από αυτή την ενότητα, υπάρχει μεγάλη ένταση... που μπορεί να οδηγήσει σε πολλές διαφορετικές κατευθύνσεις. Λίγα λόγια, μια άγαρμπη πολιτική αντίδραση, μπορεί να είναι αρκετή για να πυροδοτήσει νέες εντάσεις», προσθέτει ο Πατρίκ.
«Ο κόσμος σήμερα είναι τόσο μικρός. Η παγκοσμιοποίηση, οι επικοινωνίες ... έχουν δημιουργήσει μια παγκόσμια αντιπαράθεση μεταξύ διαφορετικών πολιτισμών. Πριν, μια γελοιογραφία του Charlie θα είχε μείνει στο εσωτερικό της χώρας. Αλλά σήμερα την βλέπει όλος ο κόσμος - φτάνει μέχρι το Κανταχάρ μέσα σε λίγες ώρες«, καταλήγει ο δημοσιογράφος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου