Οταν κάποιος νιώθει ξένος στον τόπο του δεν μπορεί παρά να φτάσει κάποια στιγμή ώστε αυτό το συναίσθημα να το εκφράσει. Ο Μίλτος Πασχαλίδης με
τον Οδυσσέα Ιωάννου, κυκλοφόρησαν προσφάτως το άλμπουμ «Ξένοι σ΄ έναν
τόπο που αλλάζει» που τουλάχιστον όσον αφορά την αλλαγή δεν έχουν και
άδικο.
Οι δύο φίλοι και δημιουργοί είχαν πρωτοσυνεργαστεί το 2001 στις «Βυθισμένες Αγκυρες» και η συνέχεια ήταν «Στα είπα όλα», «Η μόνη μου πατρίδα είναι ο χρόνος» και «Ο Αγγελος με τους αγγέλους». Οπως σημειώνει ο Μιλτιάδης Πασχαλίδης, στην συνέντευξη που παραχώρησε στο «Βήμα», «μετά από 17 χρόνια έπρεπε να κάνουμε κάτι περισσότερο από μία συνεργασία». Και έκαναν το άλμπουμ. Στον δίσκο συμμετέχουν ερμηνευτικά οι Σάκης Μπουλάς, Γιάννης Ζουγανέλης, Μαρία Παπαγεωργίου και Μιρέλα Πάχου, ενώ ένα τραγούδι είναι σε μουσική του Θύμιου Παπαδόπουλου σε στίχους του πρωτοεμφανιζόμενου Αλέκου Λούντζη (πρόκειται για την «Επικαιρότητα» που αξίζει της προσοχής μας στιχουργικά) ενώ σε ένα ακόμη οι στίχοι είναι του Μιλτιάδη Πασχαλίδη...
Οι δύο φίλοι και δημιουργοί είχαν πρωτοσυνεργαστεί το 2001 στις «Βυθισμένες Αγκυρες» και η συνέχεια ήταν «Στα είπα όλα», «Η μόνη μου πατρίδα είναι ο χρόνος» και «Ο Αγγελος με τους αγγέλους». Οπως σημειώνει ο Μιλτιάδης Πασχαλίδης, στην συνέντευξη που παραχώρησε στο «Βήμα», «μετά από 17 χρόνια έπρεπε να κάνουμε κάτι περισσότερο από μία συνεργασία». Και έκαναν το άλμπουμ. Στον δίσκο συμμετέχουν ερμηνευτικά οι Σάκης Μπουλάς, Γιάννης Ζουγανέλης, Μαρία Παπαγεωργίου και Μιρέλα Πάχου, ενώ ένα τραγούδι είναι σε μουσική του Θύμιου Παπαδόπουλου σε στίχους του πρωτοεμφανιζόμενου Αλέκου Λούντζη (πρόκειται για την «Επικαιρότητα» που αξίζει της προσοχής μας στιχουργικά) ενώ σε ένα ακόμη οι στίχοι είναι του Μιλτιάδη Πασχαλίδη...
«Μπορεί να νιώθω θυμό και εγώ όπως πολλοί άλλοι Έλληνες πολίτες
αλλά δεν θέλαμε με τον Οδυσσέα να κάνουμε έναν... θυμωμένο δίσκο.
Στόχος μας δεν ήταν δηλαδή να κάνουμε ένα ανοιχτά καταγγελτικό δίσκο.
Αλλά μία δουλειά λίγο ποιο χαμηλών τόνων που να μείνει στο πέρασμα των
χρόνων και χωρίς της τρομερή φόρτιση των στιγμών που ζούμε», σημειώνει ο Μιλτιάδης Πασχαλίδης και συμπληρώνει: «δεν
θέλαμε να μπλέξουμε τον έρωτα και την χαρά μας με τον θυμό και την
οργή. Θέλω να πω ολοκληρώνοντας ότι δεν είναι ένα "θυμωμένο" άλμπουμ.
Θεωρώ ότι ο δίσκος έχει και αίσθημα και αισιοδοξία και μελαγχολία».
Χωρίς να αρνείται να αντιληφθεί τι συμβαίνει γύρω του, εντούτοις έχει μια αισιοδοξία για το μέλλον μέσω της κόρης του. «Δεν
έχω άγχος για το μέλλον του παιδιού. Θέλω να είναι υγιές και χαρούμενο
και δεν μπορεί να κάνει κάτι άλλο από το να ζήσει την εποχή της. Θα
ζήσει και θα δημιουργήσει στην εποχή της όπως έχουν κάνει και θα κάνουν
εκατομμύρια άλλα παιδιά στον κόσμο». Από την άλλη όμως καυτηριάζει και την σύγχρονη ελληνική πραγματικότητα. «Οταν
βλέπεις 40.000 ανθρώπους να παίρνουν την σύνταξη του νεκρού τους πατέρα
μια πόλη σαν την Καλαμάτα, ας πούμε, ενώ παράλληλη παρόλο που ξέρουν
για τα μαϊμού επιδόματα συνεχίζουν να τα πληρώνουν, πολύ απλά δεν
υπάρχει αυτό το κράτος».
Ενα κράτος όμως δεν είναι μόνο οι πολιτικοί ή οι μηχανισμοί του αλλά και οι πολίτες του. «Οταν
τριάντα χρόνια τώρα τους - μας έχουν το κεφάλι κύμα, πολτό με την
τηλεόραση, όπου ακόμη και σήμερα ανοίγεις την τηλεόραση και νομίζεις ότι
δεν συμβαίνει τίποτα γύρω σου, βλέπεις μάγειρες και να μην πω τι άλλο,
χρειάζονται τεράστια αποθέματα δύναμης για να ξεπεράσεις όλη αυτή τη
θολούρα».
Κατά κάποιον τρόπο θολούρα βλέπει και στην ΑΕΚ, εφόσον δεν έχει
κρύψει ποτέ ακόμη και επί σκηνής τα συναισθήματά του για αυτή την ομάδα.
«Εχει χρεοκοπήσει και κανείς δεν τολμάει να το πει. Στεναχωριέμαι
που βλέπω την ομάδα μου ή άλλες ιστορικές ομάδες όπως ο Ηρακλής ή ο ΠΑΟ
να έχουν τόσο σοβαρά προβλήματα».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου