Θα ξηλωθεί το πουλόβερ της ... «μνημονιακής» Ευρώπης αν ο Σαρκοζί, ο
οποίος μόλις απόλεσε το προβάδισμα, ηττηθεί στον δεύτερο γύρο των
προεδρικών στη Γαλλία; Θα αλλάξει ρότα η Ευρώπη αν σπάσει ο άξονας των
Μερκοζί και μπει σφήνα ο Ολάντ; Άλλοι φαίνεται να το πιστεύουν, άλλοι
θέλουν εμείς να το πιστέψουμε κι άλλοι ήδη διατείνονται ότι ο άξονας
απλώς αντικαθιστά το ένα σκέλος του και γίνεται «Μερκολάντ».
γράφει το ΜΑΡΙΚΑΚΙ
Μπορεί οι Γάλλοι αγανακτισμένοι με τη λιτότητα και την πολιτική της
Γερμανίας να ψηφίζουν για να φύγει ο Σαρκοζί, το θέμα όμως είναι, πόσο ο
Ολάντ διαφέρει στο πεδίο της κεντρικής πολιτικής. Σύμφωνα με τα
ρεπορτάζ και δημοσιεύματα όσων έχουν παρακολουθήσει στενά την κούρσα
προς τις γαλλικές εκλογές, ό,τι διαφοροποιεί τον Ολάντ από τον Σαρκοζί
είναι προς το παρόν ρητορικές (προεκλογικές γαρ) εξαγγελίες για
επαναδιαπραγμάτευση του νέου Συμφώνου Σταθερότητας, αλλαγή του ρόλου της
ΕΚΤ (για προεκλογικούς λόγους μέχρι και ο Σαρκοζί καταδέχτηκε να της
ασκήσει κριτική) και βεβαίως υποσχέσεις για ανάπτυξη και θέσεις
εργασίας. Από εκεί και πέρα η γενική κατεύθυνση της ελαστικοποίησης της
εργασίας, της υποβάθμισης της κοινωνικής ασφάλισης, της παιδείας και της
υγείας, των ιδιωτικοποιήσεων, κ.λπ. παραμένει η ίδια και σύμφωνα με
αναλύσεις παρά τα όποια ψελίσματα περί φορολόγησης των πλουσίων δε
λαμβάνονται σοβαρά υπόψη από το αστικό σύστημα, το οποίο έχει κάνει
μετατοπίσεις προς την πλευρά Ολάντ...
Βέβαια το αποτέλεσμα της 6ης Μαίου επουδενί δεν
προεξοφλείται δεδομένου της θεαματικής ανόδου του ακροδεξιού κόμματος
και της Μαρίν Λεπέν, εκ του οποίου αναμένεται ότι θα διαρρεύσουν ψήφοι
προς τον Σαρκοζί, παρόλο που το Εθνικό Μέτωπο δεν αναμένεται να δώσει
γραμμή για το δεύτερο γύρο. Από την άλλη, ο επικεφαλής του Αριστερού
Μετώπου Ζαν λυκ Μελανσόν, το οποίο κατέλαβε τελικά την τέταρτη θέση με
διαφορά πίσω από το Εθνικό Μέτωπο της Λεπέν, έδωσε εκ των προτέρων και
άνευ όρων γραμμή για την κατεύθυνση των αριστερών ψήφων στον Ολάντ στο
δεύτερο γύρο. Η μάχη των δύο επομένως είναι αμφίρροπη. Επί της ουσίας,
είτε με τον ένα είτε με τον άλλο, δύσκολα μπορεί κανείς να ανιχνεύσει
μια σημαντική πολιτική αλλαγή η οποία να απηχεί πραγματικά τη βούληση
των Γάλλων, (και η οποία, όπως κάποιοι ελπίζουν, θα σημάνει αλλαγή στην
Ευρώπη κι εξ αντανακλάσεως θα ωφελήσει κι εμάς, δίνοντας δυνατότητα να
επέλθουν ψιλοτροποποιήσεις στο «συνταγή» που μας χορηγείται προς
εκτόνωση της λαϊκής οργής).
Εν ολίγοις παρά το μέγεθος της οργής και της αγανάκτησης των Γάλλων
πολιτών η μάχη φαίνεται ότι δίνεται για ψιλοδιαφορές και η πολιτική έχει
αναχθεί σε θέμα προσωπικοτήτων και μόνο.
Και ας μην ξεχνάμε κι εδώ ότι αν τα σεξουαλικά σκάνδαλα δεν ανέκοπταν
την πορεία του, οι Σοσιαλιστές θα είχαν δώσει το χρίσμα στον Ντομινίκ
Στρος Καν, πρώην επικεφαλής του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, που αν
και «σοσιαλιστής» δεν είχε κανένα πρόβλημα να μας δώσει το
νεοφιλελεύθερο «φάρμακο», ως εκπρόσωπος των δανειστών....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου