Ο παραιτηθείς πρώην υπουργός Εξωτερικών κ. Κοτζιάς φαίνεται ότι, εκτός από το θέμα των Σκοπίων και τα ελληνοαλβανικά, δεν παρέλειψε να επιχειρήσει να «αποτελματώσει» και μείζονα θέματα που αφορούν την θαλάσσια κυριαρχία της χώρας μας...
του ΒΕΝΙΑΜΙΝ ΚΑΡΑΚΩΣΤΑΝΟΓΛΟΥ
Σε δηλώσεις του, λοιπόν, μετά την αποχώρησή του από το τιμόνι της ελληνικής διπλωματίας, αποκάλυψε, με επιγραμματικό τρόπο, ότι έχουν προετοιμασθεί Προεδρικά Διατάγματα για την επέκταση των ελληνικών χωρικών υδάτων στα 12 ναυτικά μίλια, ξεκινώντας από το Ιόνιο (μέχρι τα Αντικύθηρα), καθώς και στη...
χάραξη ευθειών γραμμών βάσης και στο «κλείσιμο» των κόλπων (προφανώς με βάση το διεθνώς ισχύον όριο των 24 ναυτικών μιλίων και όχι των 10 ναυτικών μιλίων που εφαρμόζει μέχρι σήμερα η Ελλάδα).
Μέχρι πρόσφατα (με φωτεινές εξαιρέσεις βέβαια) η ελληνική διπλωματία ήταν ιδιαίτερα συντηρητική, δεν ελάμβανε πρωτοβουλίες στα εθνικά ζητήματα. Αυτό επέτρεπε στους Τούρκους, που συνήθως εμφανίζονται ως διεκδικητές απέναντί μας, να κάνουν εκείνοι κινήσεις, στις οποίες εμείς απαντούμε αντανακλαστικά. Έτσι, χαρακτηριστικά αναφέρω:
Πρώτον, τα Σκόπια αναγνωρίστηκαν από σχεδόν 140 κράτη, ενώ εμείς συνεχίζαμε να διαπραγματευόμαστε μαζί τους επί 22 χρόνια, και να μην αντιδρούμε σ’ αυτήν την κακόπιστη συμπεριφορά, όπως άλλωστε και στον συνεχιζόμενο (ψευδο)αλυτρωτισμό! Αυτό γινόταν από το 1995 μέχρι το 2017, με εξαίρεση το 2008 και την τότε παρεμπόδιση της ένταξης των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ. Εν τω μεταξύ οι Σκοπιανοί επί μία δεκαετία είχαν υιοθετήσει και την επιθετική πολιτική του «εξαρχαϊσμού» του Γκρούεφσκι, διεκδικώντας και την κλασική μακεδονική περίοδο!
Δεύτερον, η Ελλάδα συνήψε με την Αλβανία το 2009 διμερή συμφωνία οριοθέτησης θαλασσίων ζωνών στο Βόρειο Ιόνιο (αφού νωρίτερα συναινέσαμε για να ενταχθούν στο ΝΑΤΟ το 2008). Τη Συμφωνία αυτή οι Αλβανοί την «πάγωσαν» έκτοτε και μέχρι σήμερα, επικαλούμενοι διάφορους αβάσιμους λόγους, μέσω αποφάσεως του Συνταγματικού τους Δικαστηρίου! Και βέβαια, οι εκεί Έλληνες Βορειοηπειρώτες μειονοτικοί υφίστανται περιουσιακές και προσωπικές διώξεις, ενώ τα οστά των πεσόντων στρατιωτικών μας στον πόλεμο του 1940 παρέμεναν άταφα. Η εκφοβιστική εκτέλεση του Κωνσταντίνου Κατσίφα αποτελεί την κορυφή του παγόβουνου.
Διάλογος για το Αιγαίο;
Τρίτον, με την Τουρκία συνεχίζεται ο, υποτιθέμενος, «παραγωγικός», διερευνητικός διάλογος για το Αιγαίο (θαλάσσιες διαφορές και λοιπά συναφή θέματα), ενώ εκείνη διευρύνει συνεχώς και έμπρακτα τις διεκδικήσεις της. Παραταύτα εμείς συνεχίζουμε αυτόν τον προσχηματικό διάλογο, για τον οποίο κάποιοι, που λένε ότι γνωρίζουν, μας διαβεβαιώνουν ότι έχει σημειώσει «πρόοδο».
Από το 2000 μέχρι σήμερα (2018) διεξάγεται διάλογος, ενώ ο αντίπαλος (συνομιλητής!) υπερεξοπλίζεται, παραβιάζει την χωρική θάλασσα και τον εναέριο χώρο μας, προβαίνει σε έρευνες και οσονούπω θα προβεί σε γεωτρήσεις μονομερώς, σε περιοχές που (ορθά) εμείς θεωρούμε ότι εμπίπτουν στα όρια της ελληνικής (ή και κυπριακής) υφαλοκρηπίδας / ΑΟΖ.
Η Τουρκία δεσμεύει τεράστιες περιοχές του Αιγαίου και όχι μόνο, για πολλούς μήνες (ίσως ολόκληρο χρόνο) και διεκδικεί 18, 24, 100 ή και 1.000 ελληνικές κατοικημένες νησίδες και βραχονησίδες! Και η κοινή Επιτροπή λέει ότι συζητάει…! Ενώ ως χώρα παραμένουμε η τελευταία (κυριολεκτικά) από τις 149 παράκτιες χώρες της υφηλίου όσον αφορά την άσκηση των θαλασσίων δικαιωμάτων, όπως είναι η επέκταση της χωρικής θάλασσας στα 12 μίλια. Όχι επειδή δεν έχουμε (πληθωρικά μάλιστα!), αλλά επειδή δεν θέλουμε, ή δεν τολμάμε, επειδή η Τουρκία απειλεί και οι «σύμμαχοι» δεν μας στηρίζουν, ή το κάνουν μόνο θεωρητικά και με προϋποθέσεις! Και επειδή για κάποιους ειδήμονες στο εσωτερικό, δεν θέλουμε μπλεξίματα.
Τα αποτελέσματα της πολιτικής ΣΥΡΙΖΑ
Η «πρώτη φορά Αριστερά» Κυβέρνηση, λοιπόν, βρήκε αυτή την υπερβολικά αυτοσυγκρατημένη εξωτερική πολιτική, και με την γνωστή προχειρότητα, ιδεοληψίες και αλαζονεία της, αποφάσισε να την μετατρέψει σε «εργοτάξιο» δράσεων για fast track επίλυση όλων, ει δυνατόν, των ζητημάτων! Τα αποτελέσματα τα είδαμε:
- Με την ενδοτική και ετεροβαρή εις βάρος μας Συμφωνία των Πρεσπών.
- Με αντιφατικές πληροφορίες για τις θαλάσσιες ζώνες στο Ιόνιο και τα άλλα διμερή ζητήματα με την Αλβανία, που αναμένουμε να πληροφορηθούμε και να αξιολογήσουμε. Πάντως, φαίνεται ότι η υπάρξασα το 2009 συμφωνημένη οριοθέτηση πολλαπλών χρήσεων αλλάζει η ανατρέπεται. Αν αυτό συνεπάγεται εγκατάλειψη της επήρειας των εκεί μικρών νησιών μας, στις θαλάσσιες ζώνες, τότε θα είναι καταστροφικό, γιατί θα ενισχύσει τις τουρκικές θέσεις με ένα τοπικό προηγούμενο. Επίσης, δεν επιβάλαμε κυρώσεις για την αλβανική παρανομία της επί εννέα χρόνια μη επικύρωσης και μη υλοποίησης της υπογραφείσας Συμφωνίας (η Αλβανία υπέχει κανονικά διεθνή ευθύνη γι’ αυτό). Την επιβραβεύουμε επιπλέον! Και στο βάθος το (δήθεν) Τσάμικο θέμα!
- Με την αιφνίδια πληροφορία, δοθείσα παρεμπιπτόντως δια στόματος του πρώην υπουργού Εξωτερικών, για τις νέες πρωτοβουλίες στο χώρο της θαλάσσιας κυριαρχίας της Ελλάδος (επέκταση της χωρικής θάλασσας στα 12 ναυτικά μίλια) μόνο στο Ιόνιο, με άτυπο και περιστασιακό τρόπο, χωρίς να έχουν ενημερωθεί τα κόμματα και η Βουλή.
Τι να προσέξουμε
Εδώ τίθενται πολλά και σοβαρά ζητήματα. Χωρίς να προβώ σε μία εκτενή ανάλυση του θέματος (που είναι τεράστιο) θα κάνω μία μόνο επισήμανση: Για να μην θεωρηθεί, εξ αντιδιαστολής, ότι η Ελλάδα αποδέχεται τους αβάσιμους τουρκικούς ισχυρισμούς περί «ειδικών περιστάσεων» στο Αιγαίο, λόγω της ύπαρξης των νησιών, θα πρέπει η χώρα μας να επεκτείνει με νόμο, συνολικά και ταυτόχρονα σε όλες τις παρακείμενες θάλασσές την χωρική της θάλασσα στα 12 ναυτικά μίλια.
Έτσι θα επιβεβαιωθεί αυτό που προβλέπει η Σύμβαση του 1982 για το Δίκαιο της Θάλασσας (Άρθρο 121 §2) και ισχύει και εφαρμόζεται παγκοσμίως (άρα δεσμεύει ως Εθνικό Δίκαιο Γενικής Ισχύος και την Τουρκία), δηλαδή η ισοτιμία των θαλασσίων δικαιωμάτων των νησιών με αυτά των ηπειρωτικών εδαφών.
Στη συνέχεια, η χώρα μας μπορεί να παράσχει ιδιαίτερες διευκολύνσεις, μέσω θαλάσσιων διαδρόμων ή με το δικαίωμα του πλου διελεύσεως (όπου μπορεί να εφαρμοστεί), στο Αιγαίο, τόσο προς την Τουρκία, όσο και προς τα άλλα κράτη που πλοία τους πλέουν στην περιοχή. Το θέμα αυτό, όμως, χρήζει ιδιαίτερης ανάλυσης, στην οποία θα αφιερωθεί επόμενο άρθρο μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου