"...Σε μια επικράτεια όπως στην Ελληνική, στην κοινωνία
της οποίας η ορθόδοξη Εκκλησία έχει αυξημένο ειδικό βάρος και μάλιστα
συντριπτικά ομοιογενές δογματικά, τότε κάθε σοβαρή συζήτηση για την ποιότητα ή
τον διαχωρισμό των σχέσεων Πολιτείας - Εκκλησίας, μοιραία θα πρέπει να
συνυπολογίζει ότι:...
Δεν μπορεί και δεν πρέπει αυτή η συζήτηση να είναι προϊόν
μιας εμπαθούς όσο και προκατειλημμένης αντίληψης έναντι ορισμένων. Θα πρέπει να
είναι ένα σύστημα αντιλήψεων που θα προσδιορίζεται από θέσεις αρχών του Κράτους
έναντι όλων, και ως τέτοιο θα αφορά στις σχέσεις της πολιτείας με ΚΑΘΕ
εκκλησία, που δρα νομίμως... ημινομίμως... παρατύπως... ή ενδεχομένως και...
παραβιάζοντας κανόνες εντός της Ελληνικής επικράτειας.
Στην πατρίδα μας, εκκλησία ΔΕΝ είναι μόνο η Ορθόδοξη (αφού
συνυπάρχουν: Καθολικοί στις Κυκλάδες, Μουσουλμάνοι στη Θράκη, Εβραίοι,
Χιλιαστές, Πεντηκοστιανοί, Δωδεκαθεϊστές κλπ).
Και βεβαίως ακόμη και η Ορθόδοξη εκκλησία, δεν εκπροσωπείται
αποκλειστικά και μόνο από τον αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο (καθ όσον υπάρχουν:
Παλαιοημερολογίτες με σεβαστό αριθμό πιστών, όπως και η Εκκλησία της Κρήτης, το
Αγιο Όρος που υπάγονται κατ ευθείαν στο Οικουμενικό Πατριαρχείο κλπ).
Επομένως… Κάθε απόπειρα διαχείρισης του προβλήματος που θα
παραβλέπει τις ως άνω αυτονόητες αλήθειες (και αυτό ακριβώς έκαναν σε ενοχική
σύμπλευση ο πρωθυπουργός της χώρας και ο Αρχιεπίσκοπος) δεν συνιστά ειλικρινή
απόπειρα οριοθέτησης ανεξάρτητων σχέσεων του Κράτους με την Εκκλησία γενικώς,
αλλά παραπέμπει σε ένα εμμονικό ξεκαθάρισμα λογαριασμών με συγκεκριμένη
εκκλησία ειδικώς, και αυτό είναι πρόβλημα..."
Ολόκληρο το άρθρο ΕΔΩ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου