Σχέσεις Κράτους - Εκκλησίας... Πολιτικοποιώντας την υποκρισία δεν γίνεται πολιτική

Το άρθρο που ακολουθεί συναποτελείται από τις εξής σύντομες ενότητες...

Εισαγωγή... 

1.Υπεύθυνη πρόκληση ή ιδεοληπτική αντεκδίκηση;;;... 

2.Ένα το Κράτος - Πολλές οι Εκκλησίες... 

3.Προσύμφωνο μπίζνας με μειωμένη εθνική ευθύνη... 

4.Πλιάτσικο και αποσύνδεση από την Εθνική Δομή... 

5.Επιχείρηση αποδόμησης του παρελθόντος για να σερβιριστεί ένα αμφιλεγόμενο "όραμα"... 

6.Ανιστόρητη απόπειρα συλλογικής ταύτισης με κακοδαιμονίες... 

7.Αγία Τριάδα - Σαρία και επιχείρηση οργανωμένου εκτουρκισμού... 

8.Θράκη - Πομάκοι - Εκτουρκισμός... 

9.Προσυλητισμοί - Χιλιαστές - Ισλαμιστές... 

10.Δεισιδαιμαινίες - Θρησκοληψίες - Νοσηρές εμμονές... 

11.Θρησκεία και Εθνογένεση - Εμμονικός και επιλεκτικός δικαιωματισμός... 

12.Αντιχριστιανικές εμμονές - Και η πολιτική θρησκεία διεμβολίζει εθνικά τη Θράκη...

Εισαγωγή...
Να κουβεντιάσουμε λοιπόν για τις σχέσεις Κράτους και Εκκλησίας... Αλλά κατ’ αρχήν θα πρέπει να συμφωνήσουμε, ότι συζητούμε στη βάση ενός πραγματικού προβλήματος και μίας σειράς πραγματικών αναγκών, στην πραγματική τους ωστόσο αποτύπωση μέσα στην Ελληνική κοινωνία, και ότι η όλη συζήτηση, δεν διακατέχεται από εμμονές, από ιδεοληψίες και από μια συνολικά επικίνδυνη αντίληψη, που αντί να επιλύσει το όποιο πρόβλημα θα το περιπλέξει ακόμη περισσότερο...

του Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ

μέλους της ΠΓ του "Μετώπου ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΕΛΛΑΔΑ"

και της "Πανελλαδικής πρωτοβουλίας για την υπεράσπιση της Δημοκρατίας και της Πατρίδας μας"

Κατά δεύτερον θα πρέπει να αποσαφηνίσουμε, ότι συζητάμε όντως για οριοθέτηση των σχέσεων μεταξύ Κράτους και Εκκλησίας, και ότι δεν αναζητούμε τρόπους με τους οποίους το Κράτος θα βάλει στο χέρι την Εκκλησία. Κάτι τέτοιο, δεν συνιστά οριοθέτηση σχέσεων αλλά δόλια πολιτική και οικονομική μπίζνα η οποία θα πρέπει να αποτραπεί.

Μια τρίτη παραδοχή που οφείλουμε να συνυπολογίσουμε, είναι πως στη συζήτηση για το συγκεκριμένο πρόβλημα, μοιραία ενσωματώνεται το σύστημα των αντιλήψεων από το οποίο εμφορούνται οι συμμετέχοντες, και το οποίο αφορά στην άποψή τους για την οικονομία, για την πολιτική, για την κοινωνία και για την ίδια τη φυσιογνωμία και τους φορείς της εξουσίας σε τελευταία ανάλυση. Ενώ το ίδιο το πρόβλημα, τίθεται για συζήτηση σε μια περίοδο που η χώρα έχει παραδοθεί στην Κατοχή, και η πραγματική εξουσία ασκείται από ξένα κέντρα.

Το να πιστεύουμε λοιπόν ότι μπορεί να προσεγγίζεται μια λύση με τρόπο ιδανικό και εκ θεμελίων, μέσα σε ένα διαφορετικό κοινωνικό και πολιτικό καθεστώς από αυτό που...
προϋποθέτει η αντίληψη του καθενός από μας, και με τη χώρα υπό Κατοχή, είναι στην καλύτερη περίπτωση ο θρίαμβος της αυταπάτης.

1. Υπεύθυνη πρόκληση ή ιδεοληπτική αντεκδίκηση;;;...
Επομένως η συζήτηση για τις σχέσεις Κράτους και Εκκλησίας, δεν μπορεί να είναι μια περί διαγραμμάτων συζήτηση, ιδεοληπτικά εμμονική, απέναντι σε ένα κατά τα λοιπά υπαρκτό πρόβλημα. Καμία σοβαρή των πραγμάτων προσέγγιση δεν μπορεί να υπάρξει… 

• Όταν ενσωματώνεται σε λογικές ιδεοληπτικής αντεκδίκησης… 
• Όταν εξαντλείται σε μια συζήτηση που αφορά στο περιουσιακό… 
• Όταν δεν συνυπολογίζει το συνολικό πολιτικό περιβάλλον μέσα στο οποίο καλούνται να δοθούν κρίσιμες απαντήσεις...
• Όταν δεν αποδέχεται την αυτοτέλεια της σχέσης του προβλήματος, αλλά την ενσωματώνει στο περιβάλλον της Κατοχής και αναγορεύει τους μηχανισμούς της, ως δικαιούχους «μερίσματος», από την επίλυση του προβλήματος.

Να συμφωνήσουμε επίσης, ότι το ιδεολογικό πρόσημο που διέπει αυτή την εξίσωση, και το οποίο μοιραία θα καθορίσει το χαρακτήρα της λύσης της, δεν είναι αυτό που της αποδίδεται αυθαίρετα εξ αιτίας των συμπεριφορών ορισμένων ιεραρχών από τη μια, και των αντιλήψεων ορισμένων ιδεοληπτικών ή και βιαστών της πολιτικής από την άλλη.

Το πρόσημο είναι αυθύπαρκτο… Είναι πρωτίστως αξιακό… Και κάθε στρεβλή του προσέγγιση αναφορικά με τους πραγματικούς όρους, μόνο σε στρεβλό και επιζήμιο αποτέλεσμα μπορεί να οδηγήσει. 

Το ότι υπάρχουν συγκεκριμένες ιστορικές περίοδοι ή συγκεκριμένες συγκυριακές συμπεριφορές ηγεσιών που να αιτιολογούν μια απόπειρα τέτοιας ερμηνείας, αυτό δεν σημαίνει πως και η ερμηνεία αυτή καθ’ εαυτή νομιμοποιείται ως μοναδική αυθεντικά αληθινή και αδιαμφισβήτητη.

Να συμφωνήσουμε επομένως ότι το πρόβλημα των σχέσεων Κράτους και Εκκλησίας, πρώτον δεν είναι μονοδιάστατα οικονομικό μέγεθος, και δεύτερον η απόπειρα επίλυσής του, αν παραπέμπει εμμονικά σε αξιακή ρήξη, τότε το αποτέλεσμα μοιραία θα είναι άκρως καταστροφικό... ΚΑΙ για την πολιτεία... ΚΑΙ για την εκκλησία... ΚΑΙ για την κοινωνία σε τελευταία ανάλυση.

2. Ένα το Κράτος - Πολλές οι Εκκλησίες...

Να συμφωνήσουμε επίσης πως σε μια επικράτεια όπως στην Ελληνική, στην κοινωνία της οποίας η ορθόδοξη Εκκλησία έχει αυξημένο ειδικό βάρος και μάλιστα συντριπτικά ομοιογενές δογματικά, τότε κάθε σοβαρή συζήτηση για την ποιότητα ή τον διαχωρισμό των σχέσεων Πολιτείας - Εκκλησίας, μοιραία θα πρέπει να συνυπολογίζει τα ακόλουθα:

Πρώτον: Δεν μπορεί και δεν πρέπει να είναι προϊόν μιας εμπαθούς όσο και προκατειλημμένης αντίληψης έναντι ορισμένων. Θα πρέπει να είναι ένα σύστημα αντιλήψεων που θα προσδιορίζεται από θέσεις αρχών του Κράτους έναντι όλων, και ως τέτοιο θα αφορά στις σχέσεις της πολιτείας με ΚΑΘΕ εκκλησία, που δρα νομίμως... ημινομίμως... παρατύπως... ή ενδεχομένως και παραβιάζοντας κανόνες εντός της Ελληνικής επικράτειας.

• Στην πατρίδα μας, εκκλησία ΔΕΝ είναι μόνο η Ορθόδοξη (αφού συνυπάρχουν: Καθολικοί στις Κυκλάδες, Μουσουλμάνοι στη Θράκη, Εβραίοι, Χιλιαστές, Πεντηκοστιανοί, Δωδεκαθεϊστές κλπ).
• Και βεβαίως ακόμη και η Ορθόδοξη εκκλησία, δεν εκπροσωπείται αποκλειστικά και μόνο από τον αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο (καθ όσον υπάρχουν: Παλαιοημερολογίτες με σεβαστό αριθμό πιστών, όπως και η Εκκλησία της Κρήτης, το Αγιο Όρος που υπάγονται κατ ευθείαν στο Οικουμενικό Πατριαρχείο κλπ).

Επομένως… Κάθε απόπειρα διαχείρισης του προβλήματος που θα παραβλέπει τις ως άνω αυτονόητες αλήθειες (και αυτό ακριβώς έκαναν σε ενοχική σύμπλευση ο πρωθυπουργός της χώρας και ο Αρχιεπίσκοπος) δεν συνιστά ειλικρινή απόπειρα οριοθέτησης ανεξάρτητων σχέσεων του Κράτους με την Εκκλησία γενικώς, αλλά παραπέμπει σε ένα εμμονικό ξεκαθάρισμα λογαριασμών με συγκεκριμένη εκκλησία ειδικώς, και αυτό είναι πρόβλημα.

3. Προσύμφωνο μπίζνας με μειωμένη εθνική ευθύνη...
Και είναι πρόβλημα, γιατί η συνάντηση του Έλληνα πρωθυπουργού με τον Αρχιεπίσκοπο, δεν ήταν μια ειλικρινής σε ότι αφορά τις πραγματικές προθέσεις συνάντηση. Εξελίχτηκε πρακτικά σε ένα ΠΡΟΣΥΜΦΩΝΟ μπίζνας... 

• Από έναν πρωθυπουργό, που ανέχτηκε ορισμένα προσωρινά αντισταθμίσματα (προοίμιο) για να βάλει στο χέρι την Εκκλησιαστική περιουσία... Και...
• Από έναν Ιεράρχη, πρόθυμο να "μεταπουλήσει" επικοινωνιακά στο λαό και στον κλήρο, αυτά τα προσωρινά αντισταθμίσματα, αλλά κατά τα λοιπά απολύτως συνένοχο, σε αποδομητικές για την Εκκλησία επιλογές, που σε δεύτερο χρόνο θα οδηγήσουν ραγδαία και στην αποκαθήλωση του συνολικού της αξιακού συμβολισμού.

Δεύτερον: Οριοθέτηση των σχέσεων, δεν σημαίνει μονομέρεια στην προσέγγιση και αφοριστική στάση απέναντι στις κακοδαιμονίες του παρελθόντος.

• Σημαίνει: Σεβασμό στη ΔΙΑΚΡΙΤΟΤΗΤΑ της υπόστασης, η οποία θα πρέπει να είναι σαφώς και πλήρως προσδιορισμένη ως προς το εύρος και τις κοινωνικές της αναφορές…
• Σημαίνει: Σεβασμό στη ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΤΗΤΑ των ρόλων. Έναν σεβασμό ωστόσο που δεν προϋποθέτει ως προαπαιτούμενο κανενός είδους αξιακό ανταγωνισμό.
• Σημαίνει: ΣΑΦΗ ΔΙΑΧΩΡΙΣΜΟ αρμοδιοτήτων.
• Σημαίνει: ΜΗ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΗΣΗ της Εκκλησίας σε πολιτικές σκοπιμότητες κάθε λογής αλλά και ταυτόχρονη ΜΗ ΠΑΡΕΜΠΟΔΙΣΗ του δικαιώματος άσκησης του πνευματικού της έργου, στο πλαίσιο της ελεύθερης βούλησης των πολιτών.
• Σημαίνει όμως και: ΠΛΗΡΗ ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΟΤΗΤΑ στην οριοθετημένη σχέση μεταξύ των δύο. 

Επομένως… Κάθε εξωγενής (πολύ δε περισσότερο κάθε εξωγενής κρατική) παρέμβαση καθίσταται απαγορευτική όποιο και αν είναι το πρόσχημα… Κάθε δρώσα εκκλησία εντός της Ελληνικής επικράτειας αποδέχεται ότι το περιβάλλον της δράσης της και το σύστημα των σχέσεων αυτής της επικράτειας, έχει αποκλειστική αναφορά στο ελληνικό κράτος και στους Ελληνικούς θεσμούς. ΠΟΥΘΕΝΑ ΑΛΛΟΥ και ΓΙΑ ΚΑΝΕΝΑΝ ΛΟΓΟ.

4. Πλιάτσικο και αποσύνδεση από την Εθνική Δομή...

Τρίτον: Οριοθέτηση των σχέσεων Κράτους και Εκκλησίας…

• ΔΕΝ ΣΗΜΑΙΝΕΙ πλιάτσικο στην περιουσία της (πολύ δε περισσότερο που αυτή η περιουσία δεν είναι προϊόν κρατικών παραχωρήσεων, αλλά προέκυψε από παπικές παραχωρήσεις της περίοδο του 8^ου αιώνα και παραχωρήσεις ιδιωτών κατά την περίοδο της Οθωμανικής κατοχής). Όπως επίσης…
• ΔΕΝ ΣΗΜΑΙΝΕΙ την πλήρη αποσύνδεση της «κρατούσας εκκλησίας» από τα σχετιζόμενα με την Εθνική δομή. Σε κάθε περίπτωση δε…
• ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΣΗΜΑΙΝΕΙ την έναρξη μιας επιχείρησης γενικευμένης αξιακής ρήξης και πλήρους αξιακού αποσυμβολισμού, διότι αυτό θα οδηγήσει μοιραία σε πολιτισμικές τερατογενέσεις.

Πολύ δε περισσότερο θα προσλάβει επικίνδυνες διαστάσεις, οποιαδήποτε επιλογή υιοθετηθεί ετεροβαρώς – ως συνέπεια και εξωτερικών πιέσεων – προκειμένου να εξασφαλιστεί προνομιακή στήριξη, τροποποιώντας με το στανιό και κατ’ εντολήν την πολιτισμική φυσιογνωμία της χώρας. Και φυσικά…

• Πρόκειται τέλος για μια διαδικασία που ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΑΠΟΔΕΚΤΕΣ τις όποιες προσχηματικές δήθεν «λύσεις» για τη μισθοδοσία των κληρικών, που λειτουργούν ως χάντρες για τον αποπροσανατολισμό της κοινωνίας.

Οι μισθοί των κληρικών ΔΕΝ επιβαρύνουν τον κρατικό προϋπολογισμό. Προέρχονται στο σύνολό τους από τα φορολογημένα κατά 25% τακτικά και μη έσοδα της εκκλησίας, και το καθεστώς της μισθοδοσίας πέρα από το ότι λειτουργεί ως θεματοφυλακή χρηστής διαχείρισης των κονδυλίων υπό τον έλεγχο των μηχανισμών του δημοσίου, λειτουργεί παράλληλα και ως πεδίο ωρίμανσης των ασφαλιστικών, εργασιακών και λοιπών δικαιωμάτων των κληρικών, διότι υπάρχουν ΚΑΙ τέτοια, και δεν μπορεί στο όνομα καμιάς φτηνής δημαγωγίας να αγνοηθούν.

Αυτή η θεματοφυλακή, δεν μπορεί να μεταβιβαστεί εις χείρας τρίτων (εν προκειμένω κάποιας επιτροπής Μητροπολιτών) διότι, όχι μονάχα δεν διασφαλίζεται η εύρυθμη λειτουργία της, αλλά θα τροφοδοτήσει σταδιακά τάσεις αποσυνθετικές, ανταγωνιστικές, αποδομητικές, πράγμα που επιδιώκεται μακροπρόθεσμα, προκειμένου να βάλουν το σύνολο της εκκλησίας στο χέρι. Και αυτή είναι η πραγματική φάκα που κρύβεται πίσω από το τυρί.

5. Επιχείρηση αποδόμησης του παρελθόντος για να σερβιριστεί ένα αμφιλεγόμενο "όραμα"...
Το πρόβλημα βεβαίως είναι βαθύτερο. Και μπορεί το δέλεαρ του "περιουσιακού" να έχει ανοίξει τις πλείστες όσες ορέξεις, μηδέ εξαιρουμένων και των ορέξεων των δανειστών, αλλά η βαθύτερη στόχευση αυτής της συζήτησης, αυτό που θέτει στο κέντρο της προσοχής της, είναι την ίδια τη φυσιογνωμία της ελληνικής κοινωνίας.

Πάντα την έθετε. Αλλά αυτή τη φορά, ένα ολόκληρο "πακέτο" με ολίγην από διαθρησκευτικότητα και κάμποση από πολυπολιτισμό, οργανώνει μια καλά σχεδιασμένη αντεπίθεση, που η επιτυχής έκβασή του προϋποθέτει ΚΑΙ την αυτοκτονική αποδοχή των κοινωνιών. Δυστυχώς, στη λογική αυτού του "πακέτου", έχουν προσχωρήσει ΚΑΙ Ιεράρχες, με πρώτον βεβαίως τον αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο.

Μια συνεύρεση με πολλαπλά μηνύματα και με μια
εφιαλτική ατζέντα που τώρα θ αρχίσει να ξεδιπλώνεται

Είναι προφανές πως δεν ξεκινούν από την ίδια αφετηρία όλοι όσοι θέτουν μετ επιτάσεως το ζήτημα των "αναγκαίων" αλλαγών. Αυτός είναι και ο λόγος που σε αυτό το διάλογο, αναδεικνύονται προτάσεις ενδιαφέρουσες, αλλά και προτάσεις εξόχως αντιφατικές, όπως και ένας αμετροεπής ιδεοληπτικός μηδενισμός στην αντίληψη, που απαιτεί εδώ και τώρα αποκαθήλωση των πάντων. Υπάρχουν βεβαίως και οι πολύ large τύποι του "ΔΩΣΤΑ ΟΛΑ", και που δεν κρύβουν πως αυτό που οραματίζονται, είναι μια εκτρωματικά τροποποιημένη κοινωνία, που θα μπορούσε να ενσωματώσει πρακτικές του τρόπου με τον οποίο διαχειρίστηκε το εκκλησιαστικό ο πάλαι ποτέ Υπαρκτός Σοσιαλισμός, σε συνθήκες κατεχόμενης χώρας.

Η μεθοδολογία ωστόσο έχει κοινή αντίληψη για τη διαδρομή. Για να σερβιριστεί το "όραμα του μέλλοντος" θα πρέπει πρώτα να αποδομηθεί το παρελθόν, μέσα σε ένα κρεσέντο παρερμηνειών, ανακριβειών, υπερβολών, ενίοτε ΚΑΙ ψευδολογημάτων.

6. Ανιστόρητη απόπειρα συλλογικής ταύτισης με κακοδαιμονίες...
Επί της ουσίας,είναι φανερό πως η όλη η συζήτηση, θα πρέπει να συνεκτιμά την εμπειρία του παρελθόντος, αλλά οφείλει… 

• Πρώτον, να μη την παραποιεί στις συμπληγάδες της αυθαίρετης ερμηνείας, γιατί είναι άλλο πράγμα η υπεύθυνη αξιολόγηση δεδομένων, και εντελώς διαφορετικό ο καημός και οι εμμονές του καθενός μας. Και… 
• Δεύτερον, να είναι περισσότερο προσανατολισμένη στα δεδομένα του σήμερα, διότι πάνω σε αυτά θα «κουμπώσουν» οι απαντήσεις.

Το ότι υπάρχει λοιπόν η όποια εμπειρία από το παρελθόν για τον τρόπο με τον οποίο δομήθηκε ο «ιερός δεσμός» Εκκλησίας – Κράτους, αυτό δεν σημαίνει πως δεν μπορούσε η εξέλιξη να είναι διαφορετική. 

Και κυρίως δεν σημαίνει, πως σε διαφορετικό πολιτικό περιβάλλον ΚΑΙ για την Εκκλησία αλλά ΚΑΙ για την Πολιτεία, δεν θα μπορούσαν να έχουν αναδειχτεί ως κυρίαρχα αυτού του «δεσμού» τα όποια θετικά στοιχεία – και δεν ήταν λίγα αυτά – που ιστορικά ενσωματώθηκαν στις υγιείς εκφάνσεις της διεργασίας της ελληνικής εθνογένεσης. 

Τα παραδείγματα από τον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα και την αντίσταση δεν είναι λίγα. Ενώ η αρνητική συμπτωματολογία, έχει τη βάση της στα φαινόμενα της πολιτικής εκτροπής (και με την ευρεία έννοια) και όχι  αναγκαστικά στη φυσιογνωμία της κρατούσας εκκλησίας. Και φυσικά εδράζεται σε προσωπικές επιλογές Ιεραρχών και όχι σε αυθεντική ερμηνεία δογματικών αντιλήψεων.

Ας διαχωρίσουμε λοιπόν το σύμπτωμα από την αιτία. Και ακόμη φρονιμότερο θα είναι να μη μιμηθούμε τους απαράδεκτους Ιεράρχες σε απαράδεκτα ολισθήματα στα οποία υπέπεσαν ιστορικά.

Αυτή η απόπειρα συλλογικής ταύτισης... Και κυρίως η προσπάθεια να αποδοθεί η εκφυλισμένη δράση Ιεραρχών σε δομικό και φυσιογνωμικό πρόβλημα της εκκλησίας, είναι τουλάχιστον ανιστόρητη, και στην ουσία της υιοθετεί πρακτικές που υποτίθεται ότι αντιπαλεύει.

Οι Ιεράρχες εξετράπησαν γιατί ήσαν ξεφτιλισμένες προσωπικότητες και όχι επειδή υπηρετούσαν μια συγκεκριμένη Θρησκεία. Τελεία...

7. Αγία Τριάδα - Σαρία και επιχείρηση οργανωμένου εκτουρκισμού...

Πάμε όμως τώρα και στο προκείμενο...

Όταν χύνονται τόνοι μελάνι για να αποδομηθεί το παρελθόν, το πρώτο συμπέρασμα που προκύπτει είναι πως οι ένα μεγάλο μέρος από τις προτεινόμενες αλλαγές, δεν διαθέτουν δυναμική ικανή να εμπνεύσουν. 

• Είναι εμμονικές αλλαγές... 
• Είναι ιδεοληπτικές προσεγγίσεις... 
• Ενσωματώνουν μοιραία και μια αθέατη πλευρά επιδιώξεων... 

Μόνο που έτσι κύριοι δεν γίνεται πολιτική. Έτσι πολιτικοποιείται η υποκρισία. Έτσι η επίκληση της δημοκρατικότητας στην αντίληψη που διαπερνά συγκεκριμένες προσεγγίσεις είναι καταφανώς προσχηματική, και όλη η χώρα μετατρέπεται σε ένα απέραντο ακριβοπιτουριστάν, και υποχρεούται να χορεύει στο ρυθμό εμμονών, αδιέξοδων αλλά και επικίνδυνων ιδεολογημάτων. 

Οι αναγκαίες αλλαγές που οφείλουν να εξορθολογίσουν, να εκσυγχρονίσουν, να εκδημοκρατίσουν και όπου αυτό είναι απαραίτητο να επικαιροποιήσουν της σχέσεις Κράτους - Εκκλησίας, είναι υπαρκτές. Ως τέτοιες όμως, σχετίζονται με στοιχεία που επιδρούν στην καθημερινότητα των πολιτών και με κατεστημένες αντιλήψεις που καθιστούν νεφελώδες το κύρος των θεσμών, και του ρυθμιστικού ρόλου των πραγματικών εξουσιών σε τμήματα της κοινωνίας. 

• Αν λοιπόν συμφωνούμε ότι αυτή είναι η βάση του προβλήματος, τότε το ίδιο το πρόβλημα, ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ το ότι στην εισαγωγική αναφορά του συντάγματος της χώρας υπάρχει η αναφορά "Εις το όνομα της Αγίας και ομοουσίου και αδιαιρέτου Τριάδος". 

Το ίδιο το πρόβλημα όμως ΕΙΝΑΙ το γεγονός ότι στο όνομα της Σαρία ενδεχομένως συμπιέζεται (στην πλέον επιεική εκδοχή) η προσωπικότητα των γυναικών και των ανηλίκων στη Θράκη. Η Θράκη είναι Ελληνική επικράτεια, και το ποιός ασκεί πραγματική εξουσία στην Περιοχή, η οποία επιβάλλεται με εργαλείο ΚΑΙ τη Θρησκεία, είναι μέγα θέμα με διαστάσεις ευρύτερες. 

Δεν είναι αυτό ένα κεφαλαιώδες ζήτημα Δημοκρατίας και ανθρώπινης αξιοπρέπειας με το οποίο οφείλει να καταπιαστεί η πολιτεία, υποδεικνύοντας τον κυριαρχικό της ρόλο έναντι μιας "εκκλησίας" που ενδεχομένως μεταχειρίζεται αδόκιμα την ανθρώπινη προσωπικότητα;;; 

Και το σημαντικότερο... Δεν είναι αυτό ένα κεφαλαιώδες ζήτημα με διαστάσεις Εθνικές, από τη στιγμή που η θρησκεία χρησιμοποιείται στην περιοχή ως όχημα, εκβιασμού συνειδήσεων με στόχο τον συστηματικό εκτουρκισμό τμημάτων του πληθυσμού;;; 

8. Θράκη - Πομάκοι - Εκτουρκισμός...

• Αν συμφωνούμε ότι αυτή είναι η βάση του προβλήματος, τότε το ίδιο το πρόβλημα ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ το ότι στο Σύνταγμα της χώρας αναγράφεται πως "Η επικρατούσα θρησκεία είναι η θρησκεία της Ανατολικής Ορθόδοξης Εκκλησίας του Χριστού". Και δεν είναι αυτό το πρόβλημα...

ΠΡΩΤΟΝ γιατί αυτή η αναφορά αποτυπώνει την πραγματική κατάσταση στην Ελληνική κοινωνία. 

Και ΔΕΥΤΕΡΟΝ γιατί αυτή η αναφορά, δεν έκανε κακό σε κανέναν Έλληνα ή μη Έλληνα πολίτη αυτής της χώρας.  

Το πραγματικό πρόβλημα ΕΙΝΑΙ όμως όλα όσα καταγγέλουν οι Πομάκοι πως γίνονται στα τζαμιά της Θράκης όπου εκτός από λατρευτικές υποχρεώσεις υλοποιούνται και προωθούνται επικίνδυνες πολιτικές, στο όνομα μιας Θρησκείας που έχει πολιτικά χαρακτηριστικά, και που ενώ  δεν είναι κυρίαρχη, επιδιώκεται να χρησιμοποιηθεί ως εργαλείο για να τροποποιηθούν οι όροι της κυριαρχίας στη χώρα. 

Δεν είναι αυτό ένα πολύ σημαντικό ζήτημα με το οποίο οφείλει η Ελληνική πολιτεία να ασχοληθεί για λόγους δεοντολογίας αλλά πρωτίστως για λόγους εθνικούς, να οριοθετήσει σχέσεις, να θέσει απαραβίαστους κανόνες, και εν τέλει να ανακτήσει πραγματικό εθνικό έλεγχο;;;

9. Προσυλητισμοί - Χιλιαστές - Ισλαμιστές...

• Αν συμφωνούμε ότι αυτή είναι η βάση του προβλήματος, τότε το ίδιο το πρόβλημα ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ το άρθρο 14 του Συντάγματος που επιτρέπει την κατάσχεση εντύπων με παραγγελία του εισαγγελέα "για προσβολή της Χριστιανικής και κάθε άλλης γνωστής θρησκείας". 

Και δεν είναι διότι ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΕΙ από την προσβολή και ΔΕΝ ΕΞΑΙΡΕΙ καμία θρησκεία στην ελληνική επικράτεια.

Το πραγματικό πρόβλημα ΕΙΝΑΙ όμως πως δεν έχει ασχοληθεί κανείς με τους τόνους εντύπων και ανυπολόγιστων χρημάτων αδιευκρινίστου προέλευσης και προορισμού που ενσωματώνουν στην επιχείρηση οργανωμένου και συστηματικού προσηλυτισμού οι Χιλιαστές στην Ελλάδα. 

Η θεσμική και ελεγκτική ανωτερότητα εδώ της Ελληνικής πολιτείας και των μηχανισμών της, πως κατοχυρώνεται και πως επιδεικνύεται;;;

• Αν συμφωνούμε ότι αυτή είναι η βάση του προβλήματος, τότε το ίδιο το πρόβλημα ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ η αναφορά του άρθρου 16 που αναφέρει ότι "σκοπός της παιδείας είναι και η ανάπτυξη της θρησκευτικής συνείδησης". 

Ποιόν κόφτει αυτό και γιατί θα πρέπει να τον κόφτει;;; 

Μιλά μήπως για εγκληματική συνείδηση και δεν το ξέρουμε;;; 

Μήπως μιλά για ανάπτυξη θρησκευτικής συνείδησης μίσους και δεν το καταλάβαμε;;; 

Υπέστη έστω και ένας Έλληνας πολίτης ζημιά, επειδή το Σύνταγμα προβλέπει την ανάπτυξη της θρησκευτικής συνείδησης των πολιτών;;; 

Ή μήπως εν τέλει εμποδίστηκε ο οργανωμένος και σε ορισμένες περιπτώσεις επικίνδυνος προσηλυτισμός για παράδειγμα από Μουσουλμάνους στα τζαμιά, από Χιλιαστές στους δρόμους, από Πεντηκοστιανούς σε αίθουσες κλπ;;;

Το πραγματικό πρόβλημα και εδώ, ΕΙΝΑΙ το ποιά ακριβώς θρησκευτική συνείδηση πλάθεται από τους όποιους καλοθελητές "υπηρετούν" συγκεκριμένη "πολιτική" θρησκεία σε τζαμιά και των οποίων το έργο συχνά καταγγέλλουν οι ίδιοι οι ομόθρησκοί τους. Θα ασχοληθεί η Ελληνική πολιτεία με αυτό το πραγματικό πρόβλημα, ή μήπως γι αυτήν την πολιτεία, θρησκεία νοείται μόνο η χριστιανική, γιατί εκεί υπάρχει ενδιαφέρον περιουσιακό και εκεί θα δοθεί η μάχη του αξιακού αποσυμβολισμού και εν τέλει εκφυλισμού των συνειδήσεων των πολιτών;;;

10. Δεισιδαιμαινίες - Θρησκοληψίες - Νοσηρές εμμονές...

• Αν συμφωνούμε ότι η πραγματική βάση του προβλήματος είναι αυτή που σχετίζεται με τη ζωή, την καθημερινότητα και την προσωοικότητα των πολιτών, τότε το ίδιο το πρόβλημα ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ο θρησκευτικός όρκος, πολύ δε περισσότερο που αυτός δεν εμποδίζει ούτε την ύπαρξη του πολιτικού, ούτε βεβαίως του όρκου των αλλοθρήσκων. 

Ούτε η πρωινή προσευχή στα σχολειά, ούτε το μάθημα των θρησκευτικών της "επικρατούσας" θρησκείας στη χώρα. Αυτή είναι η κρατούσα θρησκεία στην Ελλάδα. Είτε το θέλουν κάποιοι είτε δεν το θέλουν.  Αυτά όλα, δεν έκαναν κακό σε ανθρώπινες ψυχές, σε παιδικές ψυχές, στην προσωπικότητα του Έλληνα πολίτη. Και ίσως αυτός είναι και ένας λόγος που στις πλέον καραμπινάτες των περιπτώσεων, ερμηνεύει αυτή τη λυσσαλέα αντιχριστιανική εμμονή.

Το πραγματικό πρόβλημα ΕΙΝΑΙ τα βίαια έθιμα του αυτομαστιγώματος που ξαφνικά καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε ως φυσιολογικό φαινόμενο στη χώρα. Θα παρέμβει η ελληνική πολιτεία για να προστατεύσει τα παιδιά μας και όλους εμάς από την υποχρέωση να παρακολουθούμε αυτό το θέαμα φρίκης, και εν τέλει θα σταματήσει η απύθμενη υποκρισία που αποτολμά να συμψηφίσει όλα τούτα με την εικόνα του Χριστού και το Ευαγγέλιο στα δικαστήρια;;;

Τα παραδείγματα είναι ατελείωτα. Σημασία έχει να κατανοήσουμε το κυρίαρχο. Και το κυρίαρχο είναι πως όλη αυτή η ρητορική, δεν απαντά σε κανένα απολύτως πραγματικό πρόβλημα ζωής και Δημοκρατίας. 

Δεν καλείται να αντιμετωπίσει καμία θρησκοληψία... 

Καμιά απολύτως δεισιδαιμονία... 

Καμιά απολύτως νοσηρή κατάσταση. Αντιθέτως τις στηρίζει και με το παραπάνω, αρκεί να μην παραπέμπουν στο Χριστιανισμό.

Όλη αυτή η ιστορία, ΕΙΝΑΙ ΑΠΟ ΜΟΝΗ ΤΗΣ ΜΙΑ ΝΟΣΗΡΗ, εμμονική και ιδεοληπτική κατάσταση, που δεν έχει καμία απολύτως σχέση, ΟΥΤΕ με την αλήθεια... ΟΥΤΕ με τη Δημοκρατία. 

Ο πραγματικός στόχος ΟΛΩΝ ΑΥΤΩΝ, δεν είναι να διορθωθούν ατέλειες, αγκυλώσεις και κοινωνικές δυσλειτουργίες, αλλά να χτυπηθεί η πολιτισμική και αξιακή ταυτότητα του ελληνικού λαού.

Προκαλέστε τους να ζητήσουν Δημοψήφισμα για τις αλλαγές που προτείνουν, και ως λάτρεις της Δημοκρατίας, δεν έχουμε παρά να σεβαστούμε την ετυμηγορία του Ελληνικού λαού... 

Πάμε λοιπόν να απαιτήσουμε όλοι μαζί Δημοψήφισμα για όλα τούτα, και τότε θα δούμε πόσα απίδια πιάνει ο σάκος.  

11. Θρησκεία και Εθνογένεση - Εμμονικός και επιλεκτικός δικαιωματισμός...

Εν κατακλείδι...

Η όποια "προνομιακή σχέση" της "κρατούσας εκκλησίας" στην Ελληνική κοινωνία, δεν είναι προϊόν πολιτικής παραχώρησης, αλλά εγγενούς δυναμικής. Ακόμη και μέσα στην αντιφατικότητά της… Ακόμη και παρά τις όποιες απαράδεκτες και κατακριτέες – ενίοτε και ποινικά κολάσιμες – πρακτικές ορισμένων εκπροσώπων της.

Και προφανώς αυτή η σχέση δεν μπορεί να ανατραπεί με Συνταγματικές και νομοθετικές πιρουέτες.

• Αυτή τη σχέση δεν κατάφεραν να την καταργήσουν, ούτε εκεί που επιχείρησαν να της απαγορεύσουν την υπόσταση δια νόμου…
• Αυτή τη σχέση, επιχείρησε να την τροποποιήσει και να την εκτρέψει στη λογική του «ΥΠΕΡΤΑΤΟΥ ΟΝΤΟΣ», αλλά δεν διανοήθηκε να την ανατρέψει, ΟΥΤΕ ο Ροβεσπιέρος στην κοχλάζουσα εποχή της Γαλλικής επανάστασης.

Αυτή η σχέση, έχει δομηθεί ακόμη και με χαρακτηριστά «εθνογένεσης» μέσα στην Ελληνική κοινωνία – παρά την όποια αρνητική περιπτωσιολογία μπορεί να επικαλεστεί κάποιος – και ως τέτοια αναδομείται και ενδυναμώνεται και μέσα στο κάθε Ελληνικό σπίτι. 

Οι συνταγματολόγοι επομένως, μπορεί να την ξεριζώσουν στα χαρτιά, παραβιάζοντας τη θέληση της συντριπτικής πλειοψηφίας του λαού μας, αλλά δεν μπορούν να την ξεριζώσουν από τις ψυχές των ανθρώπων. Και αυτό με μία έννοια ερμηνεύει την πολιτική συμπεριφορά των εμμονικών.

Ας πούμε λοιπόν ορισμένες αλήθειες, τουλάχιστον σε σχέση με τα πραγματικά ζητούμενα.

Αν θέλει να διαπιστώσει κανείς το πόσο ειλικρινείς είναι οι κήρυκες του επιλεκτικού δικαιωματισμού στην ενασχόλησή τους με το συγκεκριμένο ζήτημα που προσλαμβάνει πλέον χαρακτηριστικά εμμονικής σχέσης, δεν έχει παρά να ρίξει μια ματιά στη γενική τους στάση, εκεί όπου τα κρίσιμα διακυβεύματα προσλαμβάνουν καταφανώς εθνικά χαρακτηριστικά. Τολμήστε το...

Αν θέλει να διακρίνει κανείς το αμερόληπτο και απροκατάληπτο των αιτιάσεών τους, δεν έχει παρά να ρίξει μια ματιά στον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζουν καταχρηστικές συμπεριφορές που προσβάλουν και προκαλούν τα κυρίαρχα θρησκευτικά συναισθήματα της Ελληνικής κοινωνίας. Δοκιμάστε το...

Βρείτε ΕΝΑ άρθρο όλων αυτών για την απαράδεκτη όσο και επικίνδυνη κατάσταση που παγιώνεται στη Θράκη...

Αναζητήστε ΜΙΑ κινητοποίηση στην οποία να συμμετείχαν απλώς, έστω για να καταδικάσουν και να καταγγείλουν παραβατικές συμπεριφορές που οδήγησαν σε βεβήλωση θρησκευτικών ή εθνικών συμβόλων...

Ανατρέξτε σε ΜΙΑ πρωτοβουλία στην οποία να ανέδειξαν κάτι απ όλα αυτά τα οποία καταγγέλλουν οι Έλληνες Πομάκοι για τα συμβαίνοντα στα τζαμιά της περιοχής...

Δεν έχει νόημα να συνεχιστεί η απαρίθμηση παραδειγμάτων, αφού τα παραδείγματα είναι άπειρα και θετικές απαντήσεις δεν υπάρχουν.

12. Αντιχριστιανικές εμμονές - Και η πολιτική θρησκεία διεμβολίζει εθνικά τη Θράκη...

Πίσω λοιπόν από το φερετζέ της όποιας προσχηματικότητας και της όποιας πολιτικής υποκρισίας, η αλήθεια είναι πολύ πιο απλή, ωμή και ξεκάθαρη...

Κανείς από τους θιασώτες αυτής της αντίληψης, δεν ενδιαφέρεται για να αντιμετωπιστούν υπεύθυνα και εποικοδομητικά τα όποια κακώς κείμενα. 

• Πολεμούν... Δεν διορθώνουν...
• Πολεμούν συγκεκριμένα σύμβολα... Και όχι όλα τα σύμβολα...
• Πολεμούν συγκεκριμένη αξιακή ταυτότητα... Και όχι όλες τις αξιακές ταυτότητες...
• Η επίκληση της όποιας δήθεν ισονομίας... Είναι προσχηματική και κατασκευασμένη... 

Στην Ελλάδα της συντριπτικά πλειοψηφικής θρησκευτικής ομοιογένειας, απολύτως κανένας δεν ενοχλείται από την πρωινή προσευχή στα σχολειά... Ούτε από τη εικόνα στην αίθουσα του Δικαστηρίου... Ούτε από τις συγκεκριμένες αναφορές στα άρθρα του Συντάγματος.

Στην Ελλάδα της συντριπτικά πλειοψηφικής θρησκευτικής ομοιογένειας, αλλά και της καταφανούς υπονομευτικής προσπάθειας που είναι υπαρκτή και που αποσκοπεί, ενίοτε και απροκάλυπτα, ακόμη και στον εδαφικό της διαμελισμό, είναι φανερό πως θα πρέπει να μας αφορά πρωτίστως το ΝΑ ΜΗΝ ΥΠΟΧΡΕΩΝΕΤΑΙ να μάθει Τουρκικά το Ελληνόπουλο Πομακόπουλο στην Ξάνθη, που εκβιάζουν και απειλούν την οικογένειά του Θεοί, Δαίμονες και τουρκοπράκτορες του Προξενείου, παρά το ΝΑ ΥΠΟΧΡΕΩΝΕΤΑΙ να διδαχτεί το Κοράνι το Ελληνόπουλο στην Κεφαλονιά. 

Νισάφι πιά... Δεν μπορούν να γίνονται όλα ίσιωμα στο όνομα μιας διαστροφικής και αυτοκαταστροφικής αντίληψης για τη Δημοκρατία. ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ αυτό δείγμα πολιτισμού κύριοι... ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ...

Το Σύνταγμα έχει ανάγκη από βελτιώσεις και τροποποιήσεις, τέτοιες που να το καθιστούν πραγματικό θεματοφύλακα των δικαίων του λαού μας, και όχι εργαλείο αποδόμησης της αξιακής του παρακαταθήκης.

Η σχέση της Πολιτείας με την Εκκλησία (γενικώς), χρήζει επανεξέτασης... 

• ΟΧΙ για να νομιμοποιηθεί το πλιάτσικο στην εκκλησιαστική περιουσία... 
• ΟΧΙ για να θεσμοθετηθεί ο αξιακός αποσυμβολισμός ο οποίος αποτελεί και το κεντρικό ζητούμενο στο πλαίσιο ενός απαράδεκτου και επικίνδυνου σχεδιασμού... 
• ΟΧΙ για να αποσυνδέσουν την παραδοσιακή της υπόσταση από την εποικοδομητική σχέση την οποία οφείλει να έχει με την Εθνική δομή...
• ΑΛΛΑ για να μπουν κανόνες. 

Κανόνες που θα θυμίζουν ΠΟΙΟΣ νομοθετεί σ αυτόν τον τόπο...

Κανόνες που θα θεμελιώνουν έναντι πάντων την ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ αυτού που ασκεί πολιτικές κυριαρχίας σ αυτόν τον τόπο...

Κανόνες που θα θέτουν οριστικό τέλος στη μετατροπή των θρησκευτικών προτιμήσεων, σε ΟΧΗΜΑ για την προώθηση εθνικών πολιτικών που αμφισβητούν την κυριαρχία και την ακεραιότητα της χώρας.

Κανόνες που θα αποσαφηνίζουν πως η άσκηση θρησκευτικών και λατρευτικών καθηκόντων σε αυτή τη χώρα, είναι ελεύθερη για τον καθένα που ΣΕΒΕΤΑΙ τη φυσιογνωμία, την πολιτισμική και την εθνική της ταυτότητα.

Κανόνες που ΝΑΙ... Θα επαναβεβαιώνουν την ταυτότητα της "κρατούσας θρησκείας" όχι για να της διασφαλίσουν προνομιακή μεταχείριση, αλλά για να υποδηλώσουν πως σε αυτή τη χώρα υπάρχει και μια κυρίαρχη κουλτούρα η οποία έχει δικαίωμα στο σεβασμό.

Κανόνες που ΝΑΙ... Θα οχυρώνουν το σεβασμό και τη μη προσβολή ΟΛΩΝ των αναγνωρισμένων ή γνωστών θρησκειών, ως μέτρο πολιτισμικής αξίας που περικλείει τιμή το να διαφυλάσσεται.

Είναι προφανές πως αυτός ο ΣΕΒΑΣΜΟΣ, είναι υποχρέωση ΟΛΩΝ έναντι ΠΑΝΤΩΝ... Αλλά θα πρέπει να καθίσταται εξ ίσου προφανές πως οι υβριστικές διαστροφές θα πρέπει να έχουν κόστος για όποιον ερωτοτροπεί με την αθλιότητα. 

Που είναι το κακό σ αυτό;;; Ποιός και γιατί έχει ανάγκη από κάτι άλλο;;;

"ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΦΟΡΟΥΜ"