Αν δεν πούμε σήμερα όχι στον εκφασισμό και στον πολιτικό εκφυλισμό, αύριο δεν πρόκειται να υπάρξει

Το παραμύθι έχει την ομορφιά του για όποιον επιλέγει να το βιώνει μακριά από την αλήθεια και τις πραγματικές προκλήσεις της ζωής…

του Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ

Και φυσικά, συνήθως αποκτά και προσωρινά στοιχεία συναρπαστικότητας για όποιον ενσωματώνεται σ αυτό, και ας αντιλαμβάνεται έστω και καθυστερημένα πως αυτή η ενσωμάτωση υπήρξε ενδεχομένως η πιο ολέθρια και καταστροφική επιλογή του.

Πρόκειται για ένα νοσηρό φαινόμενο, απολύτως ελεγχόμενο και σε κάθε περίπτωση επιδιωκόμενο από τους «κατασκευαστές» του παραμυθιού, που αναζητούν εναγωνίως κοινωνικούς και πολιτικούς συνενόχους στις επίσης ολέθριες αποφάσεις τους.

Πρόκειται φυσικά για ένα φαινόμενο που αποκτά ξεχωριστό ειδικό βάρος σε συνθήκες που το ζητούμενο είναι η ανάγκη για έναν γενικευμένο κοινωνικό και πολιτικό εκφυλισμό.

• Απότοκος αυτής της επιδίωξης είναι η διαφαινόμενη κοινωνική απάθεια σε συνθήκες εφαρμογής καταστροφικών πολιτικών…
• Απότοκος της ίδιας επιδίωξης είναι - σε συνθήκες έξαρσης της οργής - να παρατηρείται εκτεταμένη κοινωνική και πολιτική αποστράτευση…
• Απότοκος αυτής ακριβώς της επιδίωξης, είναι και τα φαινόμενα στοίχισης απλών καθημερινών ανθρώπων, πίσω από φαύλες ηγεσίες, σε μια διαρκή προσπάθεια ν αναζητούν άλλοθι και κάθε είδους ελαφρυντικά προκειμένου να στρογγυλέψουν την φαυλότητά τους.

Στις εσωκομματικές – πολιτικές διεργασίες ωστόσο, τα πράγματα προσλαμβάνουν μια διάσταση διαφορετική. Και ο λόγος είναι γιατί εδώ, η συνενοχή δεν εξαντλείται στην παθητικότητα, αλλά προσλαμβάνει ενεργητικό χαρακτήρα στη...
διαδικασία ολοκλήρωσης του πολιτικού και οργανωτικού εκφυλισμού.

Και αυτό δεν συνιστά μια τυχαία διαπίστωση, αλλά αποτελεί προϊόν συγκεκριμένης στόχευσης, εκπορευόμενο από συγκεκριμένα πολιτικά κέντρα, και με σαφέστατες επιδιώξεις παρέμβασης στις εξελίξεις στη βάση ενός συγκεκριμένου σχεδιασμού που αναλύσαμε σε σχετικό μας άρθρο με τίτλο: «Διεργασίες εκφασισμού με στόχο τον εκφυλισμό της πολιτικής αντίστασης και δράσης».

Επειδή ωστόσο οι εσωκομματικές διεργασίες... 

Δεν μπορούν να αποσυνδέονται από το κοινωνικό ενδιαφέρον… 

Δεν επιτρέπεται να αυτονομούνται από αυτό… 

Και επειδή είναι βέβαιο πώς κάθε προσπάθεια αυτονόμησής τους, το μόνο που καθιστά ευκολότερο είναι τις αρνητικές μεταλλάξεις του φορέα που τις δρομολογεί, πολύ δε περισσότερο όταν οι προθέσεις για διολίσθηση στον εκφασισμό δεν είναι δυνατόν να αποκρυβούν πλέον... 

Καλό θα είναι οι μετέχοντες σε αυτές τις διεργασίες, αντί να στοιχίζονται αυτοϊκανοποιούμενοι με την καθαρότητα της εσωστρέφειας που στραγγαλίζει ότι ομορφότερο ονειρευτήκαμε, να αποτολμήσουν σαφείς και νηφάλιες απαντήσεις σε μια σειρά από συγκεκριμένα ερωτήματα...

Προφανώς και θα ακολουθήσουν ΚΑΙ τα ερωτήματα. Ερωτήματα κρίσιμα και εντελώς στοχευμένα. Όχι γιατί πρέπει να βγαίνουν στα μανταλάκια οι υπόλογοι... Ούτε γιατί χρειάζεται να αποκαλύπτονται οι τρούπιες διαδικασίες...

Αλλά πρωτίστως γιατί, όταν κάποιος με το δημόσιο πολιτικό λόγο του, αλλά και με την προσωπική πολιτική του στάση, επιχειρεί να πείσει τμήματα της κοινωνίας να τον ακολουθήσουν σε μια συγκεκριμένη πολιτική διαδρομή...

Τότε έχει και μια διπλή ευθύνη, απέναντι στη συνείδησή του πρωτίστως, και δευτερευόντως απέναντι σε όποιους εμπιστεύτηκαν το λόγο του, να καταδεικνύει τα πραγματικά περιστατικά, και φυσικά να οριοθετεί τη στάση του απέναντί τους.

Υπομονή λοιπόν... Οσονούπω θα έρθουν ΚΑΙ τα ερωτήματα... Και ο καθένας οφείλει να πάρει αγκαλιά την ευθύνη του, και να στοιχηθεί πίσω από νηφάλιες απαντήσεις.

"ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΦΟΡΟΥΜ"