Τετάρτη 18 Οκτωβρίου 2017

Η αντικατοχική πολιτική ανατροπή ως ενιαία και αδιάρρηκτη διεργασία στα πλαίσια της Δημοκρατικής - Πατριωτικής Εξουσίας

Επειδή είναι άλλο πράγμα η πολιτική και εντελώς διαφορετικό η ακατάσχετη πολιτικάντικη φλυαρία, καλό είναι να ξεκαθαρίσουμε τα στοιχειώδη, και για κάθε νοήμονα ο διάλογος είναι αποδεκτός...

του Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ

Πρώτον: Το να μη συμπεριλαμβάνεται στην ιδρυτική πολιτική σου διακήρυξη, ένα θεμελιώδες σύνθημα - στόχευση που μετουσιώνει την πεμπτουσία της πολιτικής σου δράσης, μπορεί να συμβαίνει για διάφορους λόγους, με προφανέστερο την αμέλεια ή το πρώιμο της πολιτικής σου επεξεργασίας.

Δεύτερον: Το να το ενσωματώνεις έστω και μεταγενέστερα στην πολιτική σου ρητορική και δράση, προφανώς και είναι επίτευγμα. Είναι μια κατάκτηση πολιτική, για την οποία μόνο περήφανος μπορείς να αισθάνεσαι.

Τρίτον: Το να επιχειρείς στα μέσα της διαδρομής, να ευνουχίσεις τη δυναμική του με τρόπο αυθαίρετο και ετσιθελικό, προφανώς και δεν σε τιμά, και είναι δεικτικό θεμελιακής πολιτικής υπαναχώρησης αν τελικά το αποτολμήσεις.

Τέταρτον: Το να προσφεύγεις όμως στο καταφύγιο του ψευδολογήματος, για να συγκαλύψεις μια καραμπινάτη πολιτική υπαναχώρηση, είναι - παράλληλα με πολλά - άλλα και δεικτικό της αυθεντικότητας ή μη της ίδιας της πολιτικής σου φυσιογνωμίας.

Και φυσικά σε κάθε περίπτωση... Με όση μεγαλοστομία και να το τυλίξεις το ψευδολόγημα... Όποιο καυχησιάρικο τρόπο και αν σκαρφιστείς, στην προσπάθειά σου να...
αποδομήσεις αυτούς που σε κρίνουν πολιτικά για ανεπίτρεπτη πολιτική μεταστροφή... Το μόνο που θα καταφέρνεις είναι να παραμένεις ελάχιστος και να εγκλωβίζεσαι αναπόδραστα στις συμπληγάδες του ψεύδους που καταρρέει μαζί σου και της αλήθειας που είναι από τη φύση της καταδικασμένη να θριαμβεύει και να εκδικείται κάθε επίδοξο βιαστή.

Πάμε λοιπόν να δούμε το μεγαλείο της στρατηγικής στόχευσης που ακούει στο όνομα "ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΉ - ΠΑΤΡΙΩΤΙΚΗ ΕΞΟΥΣΙΑ", και να την αντιπαραβάλουμε με τη μικρότητα του υπερφίαλου και ανέξοδου πολιτικού τσαρλατανισμού, και ο καθένας ας βγάλει τα συμπεράσματά του. 

με την υπόμνηση βεβαίως, ότι το άρθρο απευθύνεται σε σκεπτόμενους πολίτες και σεμνούς αγωνιστές. και όχι σε φτηνογυρολόγους του διαδικτύου.

 Η πατρίδα μας, μετά από 7,5 χρόνια αδιάλειπτης εφαρμογής μνημονιακών πολιτικών, δεν καταγράφεται στο διεθνές στερέωμα απλά ως μια οικονομικά κατεστραμμένη χώρα, αλλά ως ένα δραματικά τροποποιημένο κρατικό υβρίδιο, με μεταλλάξεις που αφορούν πλέον στο σύνολο της υπόστασης και της φυσιογνωμίας του.
Έτσι, η εφαρμογή των μνημονιακών πολιτικών, υπήρξε στην ουσία μια πολυσύνθετη διαδικασία το αποτύπωμα της οποίας διαχέεται, ΚΑΙ στην οικονομία… ΚΑΙ στην ταυτότητα της δημόσιας διοίκησης… ΚΑΙ στη γεωστρατηγική της φυσιογνωμία… ΚΑΙ στο αξιακό προφίλ που θα διέπει τη μελλοντική της υπόσταση.

Επομένως, η ίδια η φυσιογνωμία του πακέτου της μνημονιακής της μετάλλαξης, μοιραία σηματοδοτεί ΚΑΙ το χαρακτήρα της αναγκαίας πολιτικής ανατροπής...  ΚΑΙ τη μεθοδολογία  που καλείται εκ των πραγμάτων να την υπηρετήσει... αλλά ΚΑΙ το σύνολο των αναγκαίων βηματισμών, με στόχο τη ουσιαστική δρομολόγησή της σε τελευταία ανάλυση.

Συμπέρασμα πρώτο: Η «άλλη» Ελλάδα των οραμάτων και των ονείρων μας, δε θα είναι προϊόν αποσπασματικών διαχειριστικών μεταβολών που θα κληθεί να υλοποιήσει ένα όποιο «ολιγότερον ξεφωνημένο» πολιτικό προσωπικό, αλλά θα προκύψει ως αποτέλεσμα μιας ανελέητης σύγκρουσης, με ισχυρά δομημένα συμφέροντα, στα οποία έχουν προσδώσει χαρακτήρα διακρατικών (και όχι μόνο) συμφωνιών, και εξ αυτού του λόγου αυτή η σύγκρουση, προσλαμβάνει εκ των πραγμάτων ένα διπλό δομικό χαρακτήρα.

Θα έχει το χαρακτήρα γενικευμένης πολιτικής ανατροπής, ως προς την βαθύτερη στρατηγική της στόχευση, και ασυμβίβαστο αντικατοχικό προσανατολισμό ως προς την τακτική της μεθοδολογία.

Το σημαντικό ωστόσο είναι η ανάγκη να ενσωματώνεται στρατηγική διάσταση ακόμη και στην πολιτική τακτική. Και αυτό σημαίνει πως το «αντί» κατοχικό του χαρακτήρα της, είναι απολύτως εναρμονισμένο, με το σύνολο των εθνικοανεξαρτησιακών χαρακτηριστικών μιας σύγχρονης πατρίδας.

Και αυτή φυσικά  η διπλή ιδιότητα, είναι απολύτως αναγκαία... 
  • ΚΑΙ γιατί προσδιορίζει με σαφήνεια την ταυτότητα αυτού που οφείλει άμεσα να κατεδαφιστεί (και αυτό είναι το κατοχικό οικοδόμημα που ανδρώθηκε σε όλα τα επίπεδα, ακόμη και σε αυτό της διεθνούς υπόστασης της χώρας τα τελευταία χρόνια), αλλά... 
  • ΚΑΙ γιατί παράλληλα με αυτό, καταδεικνύει την πραγματική φυσιογνωμία αυτού που παράλληλα θα οικοδομείται (και αυτό είναι η εθνικά ανεξάρτητη και κυρίαρχη πατρίδα των ονείρων μας).
Απ όλα τα παραπάνω, γίνεται φανερό, πως η διαδικασία της συνολικής πολιτικής αλλαγής στον τόπο μας είναι μια ενιαία και αδιάρρηκτη διεργασία,  που προσδιορίζεται ως πολιτική – αντικατοχική ανατροπή, και η οποία, επειδή ακριβώς θα είναι προϊόν ανελέητων πολιτικών συγκρούσεων σε όλα τα επίπεδα, όχι μόνο επιβάλλεται να δραπετεύσει από τις αυταπάτες ενός απλά «ικανού» πολιτικού προσωπικού ως δήθεν καταλύτη για την εφαρμογή της που από μόνος του αρκεί, αλλά αντίθετα απαιτείται η καταλυτική ισχυροποίησή της από έναν παντοδύναμο μηχανισμό στο επίπεδο... 
  • ΚΑΙ της πολιτικής, 
  • ΚΑΙ της κοινωνίας, αλλά... 
  • ΚΑΙ του θεσμικού οπλοστασίου του, που ως τέτοιος δεν μπορεί να αποσυνδέεται από το ίδιο το ζήτημα της πραγματικής εξουσίας.
Συμπέρασμα δεύτερο: Ο χαρακτήρας της πολιτικής ανατροπής, δεν θα είναι μια αλληλουχία πειραματισμών «στου κασίδη το κεφάλι», γι αυτό και δεν θα αφυδατώνεται και δε θα εκφυλίζεται στις αυταπάτες της βολικής φιλολογίας περί δήθεν «Δημοκρατικής – Πατριωτικής Κυβέρνησης».

Ο χαρακτήρας αυτής της ανατροπής, είναι απόλυτα ταυτισμένος με τον χαρακτήρα της πραγματικής εξουσίας, και ως εκ τούτου, μόνο μια πραγματικά «Δημοκρατική – Πατριωτική Εξουσία» (Εξουσία ΚΑΙ ΟΧΙ απλά Κυβέρνηση) μπορεί να είναι ο καταλύτης για τον σχεδιασμό, την οργάνωση, τη διαχείριση, και εν τέλει την επιτυχημένη έκβαση αυτού του πολυσύνθετου πολιτικού και όχι μόνο αγώνα.

Ως εκ τούτου, τα μέτρα που θα πρέπει να αναληφθούν αμέσως με τη διαμόρφωση της σχετικής προς τούτο πολιτικής πλειοψηφίας, (από την πρώτη κιόλας ημέρα) είναι πρωτίστως ΘΕΣΜΙΚΑ, με πρώτο μέλημα την ανάγκη να απαντούν στην αναγκαία οχύρωση από ενδογενείς αλλά και εξωτερικές πολιτικές και όχι μόνο επιθέσεις.
Είναι δυο πρώτες ενδεικτικές επείγουσας σημασίας αποφάσεις, που θα πρέπει να αναληφθούν από το μέτωπο συγκρότησης της Δημοκρατικής – Πατριωτικής Εξουσίας.

Και στη συνέχεια, έχοντας  διασφαλισμένη την πολιτική οχύρωση του έργου της, η Δημοκρατική - Πατριωτική Εξουσία αναλαμβάνει το μεγάλο έργο της αντικατοχικής – εθνοκεντρικής ανασύνταξης των θεσμών, με πρώτιστη υποχρέωση την κατάργηση του συνόλου των κατοχικών – μνημονιακών νόμων, και τη δρομολόγηση των διαδικασιών της Συνταγματικής ισχυροποίησης της χώρας και φυσικά της Εθνικής της Άμυνας.

Παράλληλα με όλα τούτα, δρομολογείται με ρυθμούς ταχύτατους... 
  • ΚΑΙ η συνολική θεσμική ανασύνταξη… 
  • ΚΑΙ το συνολικό πακέτο οικονομικής ανάταξης της οικονομίας και της κοινωνίας… 
ΚΑΙ φυσικά το μεγάλο πακέτο της εθνικής νομισματικής πολιτικής, το οποίο αποτελεί μια πολυσύνθετη διαδικασία θεσμικών μεταβολών και λειτουργικών αποφάσεων, με στόχο τη μετάβαση στο κρατικό – εθνικό νόμισμα και στην απόλυτη εθνικοποίηση... 
  • ΚΑΙ του μηχανισμού της έκδοσης… 
  • ΚΑΙ του μηχανισμού της συνολικής του διαχείρισης… 
  • ΚΑΙ φυσικά της μεγάλης πρόκλησης που δεν είναι άλλη από τη στρατηγική – οικονομική ανασύνταξη της Εθνικής Οικονομίας.
Καληνύχτα κύριοι... Και να θυμάστε πως η πολιτική που διαθέτει ταυτότητα, έχει υποχρέωση να δραπετεύει από τα χέρια τυχάρπαστων και καιροσκόπων. Φίλτατο λοιπόν το αυτολιβάνισμα... Φιλτάτη όμως η παραγωγική πολιτική σκέψη...

 "ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΦΟΡΟΥΜ"

Σχετικά μας άρθρα...
Αναρτήθηκε από στις
Ετικέτες ,

1 σχόλιο:

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)