Η Τουρκία είναι ένας ορκισμένος εχθρός του πολιτισμού - Και όταν δεν χαλούν, οικειοποιούνται τα ελληνικά επιτεύγματα

«Μα όταν γραφείς ιστορία δεν γράφεις μονάχα όσα σου αρέσουν, παρά και εκείνα που γεμίζουν πίκρα την καρδιά μας!». Με βάση τα γεγονότα και τις μαρτυρίες πρέπει να βγάζουμε συμπεράσματα. Μόνο έτσι γίνεσαι καλύτερος Έλληνας... 

του Δρ. Αυγουστίνου (Ντίνου) Αυγουστή 

Δυστυχώς η ιστορία που μας διδάσκουν στα σχολεία είναι διαστροφική! Και όσο θα επιμένουμε να μην διδασκόμαστε από τα λάθη μας, διαστροφική θα είναι και η πορεία μας. Ήταν μόλις πριν λίγες μέρες όταν...
περπατώντας στους δρόμους της πόλης συνάντησα τον φίλο μου τον Λάμπρο. Μόλις είχε διαβάσει το κείμενο μου στην τοπική εφημερίδα με θέμα «Η μετατροπή εκκλησιών σε μουσουλμανικά τεμένη». Ήθελε, ως τακτικός αναγνώστης των κειμένων μου, να κάνει τα δικά του σχόλια. Ο Λάμπρος Γερογιώκας είναι ένας καλλιεργημένος και ιδιαίτερα προσιτός άνθρωπος, αυτοδημιούργητος, καταξιωμένος κοινωνικά και καταρτισμένος επιστημονικά και επαγγελτικά, πραγματικό κόσμημα για την κοινωνία της Λάρισας. Και παρά τα ογδόντα χρόνια του, εξακολουθεί να μελετά ασταμάτητα! 

Όταν βρέθηκε για σπουδές στην Αγγλία, όπως διηγείται ο ίδιος, εκτός από μαθήματα αγγλικής φιλολογίας (είναι καθηγητής της αγγλικής γλώσσας), διδάχτηκε μεταξύ άλλων γεωγραφία και ιστορία, δύο πράγματα που τα θεωρεί απολύτως απαραίτητα εφόδια για τον καθένα μας. Οι λόγοι προφανείς και ευνόητοι ασφαλώς. Κατά τον κ. Γερογιώκα στο σχετικό κείμενο έπρεπε να γίνεται σχολιασμός ακόμα: Για τα τζαμιά που υπάρχουν στην Ελλάδα και εμείς τα συντηρούμε χρόνια και χρόνια. Για το τέμενος που θέλουν να κτίσουν στην Αθήνα. Για τις εκκλησιές στην Μ. Ασία που το τουρκικό κράτος εξαφάνισε. Για τις γενοκτονίες που διέπραξαν οι τούρκοι και άλλα πολλά. Για τις επισκέψεις των Ελλήνων στην Τουρκία και σε άλλες γειτονικές χώρες, που ενώ εμείς τις ενισχύουμε παντοιοτρόπως και κυρίως οικονομικά, αυτές μας επιβουλεύονται! Για την αλματώδη οικονομική ανάπτυξη της Αλβανίας που έγινε με ελληνικά χρήματα! Την ίδια ώρα που οι αλβανοί προκαλούν ασύστολα παντού ακόμα και στα γήπεδα τη Ευρώπης … Είναι σαν να τους δίνουμε σφαίρες να μας πολεμήσουνε... 

Κι ύστερα μου είπε για τις τουρκικές σημαίες που κυματίζουν παντού στην Τουρκία όταν εμείς σχεδόν ντρεπόμαστε να τις βάλουμε στα μπαλκόνια μας. Ασφαλώς καίριες παρατηρήσεις υπό μια πάντοτε βασική προϋπόθεση. Ο χώρος που προσφέρεται για ένα σημείωμα σε μια εφημερίδα δεν είναι απεριόριστος. Άλλωστε για όλα αυτά έγραψα ξανά και ξανά με λεπτομέρειες σε παλιότερα κείμενα μου: Η Τουρκία είναι ένας ορκισμένος εχθρός του πολιτισμού! Αυτό καταμαρτυρεί η συμπεριφορά της στο διάβα των αιώνων, από τότε δηλαδή που έκαναν την εμφάνιση τους οι πρώτοι τουρκογενείς πληθυσμοί, πρώτα στην Ασία και ύστερα στην Ευρώπη. Στην Ευρώπη όπου κατά καιρούς ήκμασαν και παρήκμασαν διαφόρων λογιών αυτοκρατορίες, καμιά από τις οποίες δεν έχει την παραμικρή ομοιότητα, τουλάχιστον στον τομέα του πολιτισμού, με την οθωμανική. Ταξιδεύοντας στην Ευρώπη θα συναντήσουμε εξαίρετα πολιτιστικά μνημεία που αντίστοιχα τους δεν υπάρχουν πουθενά απ’ όπου πέρασαν οι Οθωμανοί! 

Οι τούρκοι δεν ξέρουν να κτίζουν, ξέρουν μόνο να χαλούν! Αλλά και όταν δεν χαλούν, οικειοποιούνται τα ελληνικά επιτεύγματα! Κοιτίδα της ελληνικής φιλοσοφίας υπήρξε η Δυτική Μικρά Ασία (Έφεσος, Μίλητος, Κλαζομενές, Φώκαια, Σμύρνη) και οι ακτές του Εύξεινου Πόντου (Σινώπη, Αμισός, Τραπεζούντα και πολλές άλλες). Και φυσικά άρωμα ελληνισμού εκπέμπει η πόλη των πόλεων την μια και μοναδική Κωνσταντινούπολη… Πριν χαιρετηθούμε, ανέβηκε βιαστικά στο γραφείο του. Κατεβαίνοντας κρατούσε στα χέρια του ένα καλαίσθητο ιστορικό βιβλίο, με θέμα «Κολοκοτρώνης – Η Δίκη του». Ήταν το δώρο του για μένα. Ακριβό και ανεκτίμητο! Την ίδια κιόλας μέρα διάβασα μονορούφι τις πρώτες 100 σελίδες του! Δεν ήταν η πρώτη φορά που διάβαζα για την σκοτεινές σελίδες του ‘21. 

Ωστόσο κάθε φορά που εντρυφώ σε τέτοια κείμενα μια ακατάσχετη θλίψη και ένας θυμός απροσμέτρητος με κατακυριεύουν. Γίναμε αποικία των ξένων. Είναι μια διαπίστωση των απλών ανθρώπων που ακούμε να λέγεται και να επαναλαμβάνεται στις μέρες μας. Διαφωνώ! Για να γίνεις αποικία των ξένων πρέπει πρώτα να απελευθερωθείς! Και ο τόπος μας ουσιαστικά δεν απελευθερώθηκε ποτέ, ούτε από τους ξένους, ούτε κι από τους αντάξιους διαδόχους τους, τους κοτζαμπάσηδες! Από πού να αρχίσει και πού να τελειώσει κανείς. Σκοτώσαμε τον Καποδίστρια που εργαζόταν αμισθί και έντιμα για να κτίσει πάνω σε γερά θεμέλια την νέα Ελλάδα (γιατί έτσι ήθελαν οι άγγλοι, με ηθικό αυτουργό το πειθήνιο όργανο τους Αλέξανδρο Μαυροκορδάτο που ηγήθηκε της αντιπολίτευσης εναντίον του Καποδίστρια, ως εκφραστής της αγγλικής πολιτικής), επιτρέψαμε στους γάλλους (με εκτελεστή των σχεδίων τους τον Ιωάννη Κωλλέτη – ιδρυτή του Κόμματος της Φουστανέλας ή γαλλικού κόμματος) να δολοφονούν Έλληνες πατριώτες μεταξύ αυτών το μέγα ποιητή Θόδωρο Αλκαίο Μυτιληνιό, που έγραψε το ποίημα για τα Ψαρά, και το Σμυρνιό ατρόμητο πολεμιστή Δημήτριο Σπαρό, που τα έβαλε με τον δολοφόνο γάλλο στρατηγό Στοφέλ. φίλο του Κωλλέτη (σφαγή Άργους). Φυλακίσαμε τον Κολοκοτρώνη (που οι γάλλοι τον επικήρυξαν διατιμώντας τον με 5000 φράγκα (!). 

Τον Κολοκοτρώνη που όπως έλεγε χαρακτηριστικά ο ίδιος βαφτίστηκε δυό φορές στη ζωή του: «Μια φορά με λάδι για να γίνει Χριστιανός και μια με αίμα για τη λευτεριά της πατρίδας!» Συνήψαμε δάνεια για να συντηρούμε τους άχρηστους βαυαρούς στρατιώτες του Όθωνα (που πριν έρθει στην Ελλάδα προσκύνησε στο Βατικανό και έφερε μαζί του αντιβασιλείς και στρατιώτες να μας κυβερνήσουν μιας κι αυτός ο δεκαεπτάχρονος άχρηστος, δεν είχε βγάλει ακόμα γένια!), Την ώρα που οι αγνοί Έλληνες πατριώτες που ελευθέρωσαν την Ελλάδα κυριολεκτικά πένονταν! «Και για τούτο το στρατό, που συνάχτηκε από “το συρφετό του γερμανικού λαού”», γράφει ο Δ. Φωτιάδης στη σελ 72 του βιβλίου του “Κολοκοτρώνης – η δίκη του” «και για τη συντήρηση έξη κανονιοφόρων, αναγκαστήκαμε εμείς οι Έλληνες, στα πρώτα και τόσο δύσκολα χρόνια της ελευθερίας μας, να ξοδέψουμε, όπως βεβαιώνει ο πρεσβευτής της Αυστρίας Πρόκες – Όσεν, σ’ έκθεση του στην κυβέρνηση του, όλα τα έσοδα που είχε τότες το κράτος και 30% πάνω απ’ αυτά!». Τέτοια ξευτίλα δηλαδή θεέ μου! 

Υ.Γ.: Στην τελευταία σελίδα του βιβλίου το ιδιόγραφο σημείωμα του Λάμπρου: «Με σχετική υπομονή τελείωσα αυτό το βιβλίο στις λίγες βραδινές ώρες που διέθετα …. Μέχρι να κλείσουμε την τελευταία σελίδα του βιβλίου μας (της ζωής μας) πρέπει να διαβάζουμε. Είμαι 77 ετών κ’ εφόσον δεν έχω πρόβλημα όρασης συνεχίζω. Υπέδειξα σε μελλοντικούς αναγνώστες». 5/10/2013 – Λάμπρος Ηρ. Γερογιώκας. Ώρα 10:30 μ.μ. Ας γίνει η προτροπή του παράδειγμα για όλους τους! Η γνώση και κυρίως η γνώση της ιστορίας, δεν έβλαψε ποτέ κανένα! Το βιβλίο «Κολοκοτρώνης – Η Δίκη του», πρέπει να διαβαστεί απ’ όλους τους Έλληνες. 

• Ο Δρ. Αυγουστίνος (Ντίνος) Αυγουστή είναι εκπαιδευτικός στο Τ.Ε.Ι. Θεσσαλίας – Από το Μονάγρι Λεμεσού – avgoustis@hotmail.com

Μ. ΙΓΝΑΤΙΟΥ