Όχι λοιπόν, οι Βρετανοί δεν είναι τρελοί. Πανηλίθιοι είναι αντιθέτως οι νταβατζήδες των αγορών και του Βερολίνου που πήγαν να τους τρομοκρατήσουν για να επιβάλλουν τετελεσμένα, είτε με το καλό, είτε με το…στανιό...
του ΓΙΩΡΓΟΥ ΧΑΡΒΑΛΙΑ
Σε ποιους; Σ΄αυτούς που δεν μάσησαν από απειλές, ερπύστριες και βομβαρδισμούς σε δύο παγκόσμιους πολέμους. Τους απλούς ανώνυμους κατοίκους της υπέροχης αγγλικής υπαίθρου, τους «πραγματικούς ανθρώπους», όπως σωστά είπε ο Φάρατζ. Οι υπόλοιποι, η ακαδημαική νομενκλατούρα του Ητον, της Οξφόρδης και του Κέημπριτζ που ξεροσταλιάζει για κάποια «ευρωεπιδότηση», η ψεύτικη «αριστοκρατία» του Σίτυ, οι...
traders και τα όρνια των hedgefunds που φιλοτέχνησαν τις «πέτσινες» δημοσκοπήσεις, μπορούν πλέον να ενώσουν τη θλίψη τους με τα καρακόλια του Βερολίνου. Τους «ευρω-στρατονόμους» που ατυχώς ονομάζονται «υπερεθνική ελίτ των Βρυξελλών». Eθνική συνείδηση δεν έχουν, αλλά σε καμία ελίτ δεν ανήκουν. Πρόκειται για μίσθαρνα στελέχη πολύ χαμηλού επιπέδου. Γι αυτό δεν μπόρεσαν ούτε να πείσουν, ούτε να…φοβερίσουν. Το έργο το είδαμε άλλωστε και στα δικά μας, πέρυσι τέτοια εποχή.
Αποκρουστικά μαντρόσκυλα της Καγκελαρίας, τύπου Τούσκ, Ντάισεμπλούμ και Γιούγκερ, ντυμένοι με τον μανδύα του «ευρω-γραφειοκράτη» να κουνούν το δάχτυλο επισείοντας τις συνέπειες ενός «όχι» στο δημοψήφισμα. Σε κακόηχη συγχορδία με τα ντόπια ζόμπι της ευρωλιγουριάς και τους ξεχασμένους βρυκόλακες της πολιτικής που βγήκαν, να μας υποδείξουν το καλό μας. Ακόμη και οι γκρεμοτσακισμένοι Ελληνες τους αγνόησαν. Μόνο που υπάρχει μια διαφορά. Το δικό μας «όχι» των είκοσι μονάδων, βρέθηκε ένας Τσίπρας να το βαφτίσει «ναι». Στην Αγγλία δεν παίζουν αυτά. Το Βrexit είναι Brexit, έστω κι αν πέρασε οριακά, έστω κι αν σύσσωμη η Σκωτία το καταψήφισε, έστω κι αν κάποια αστικά κέντρα της υποτιθέμενης διανόησης το αποδοκίμασαν. Η Βρετανία εγκαταλείπει το μαντρί λοιπόν και προσφέρει το πολυπόθητο συστημικό σόκ που είχε τόση ανάγκη μία Ευρώπη όμηρος, του απεχθούς γερμανικού ηγεμονισμού.
Οι «ξεροκέφαλοι» Αγγλοι καθαρίζουν πάλι την παρτίδα βάζοντας φρένο στο αναδυόμενο 4ο Ραιχ και στην αντίληψη ότι όλοι πρέπει να δουλεύουν για να πλένουν τα πόδια τους στις θάλασσες του ευρωπαικού νότου οι Γερμανοί συνταξιούχοι. Αυτή η…τευτονική «ένωση κρατών» της αέναης λιτότητας, των ευρω-πληβείων, της αναγκαστικής πολυπολιτισμικότητας μέσω λαθρομετανάστευσης, και του σφιχταγκαλιάσματος με την νέο οθωμανική Τουρκία δεν προχωρά. Θα πρέπει σύντομα οι εμπνευστές της να σκεφτούν κάτι άλλο…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου