Η αποθέωση της πολιτικής χυδαιότητας - Στο εκτελεστικό απόσπασμα κάθε απομεινάρι ηθικής

Έλεγε ο πολύς και πιο αληθινός Γ. Γκέμπελς, ο αρχιπροπαγανδιστής του Γ’ Ράϊχ:«Πολιτική είναι η τέχνη που καθιστά δυνατά και όσα φαίνονται αδύνατα» (βλ. Κ. Δεσποτόπουλου: «Μελετήματα Πολιτικής Φιλοσοφίας» εκδ. Παπαζήση, Αθήναι 1978, σελ. 18-19)...

του ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΠΑΠΑΓΑΡΥΦΑΛΛΟΥ

Την άποψη αυτή ο δάσκαλος τη χαρακτηρίζει ως «Αυθάδεια της ιδεολογίας του», προσθέτοντας ότι: «Η πολιτική ουδέποτε πρέπει να παρεκκλίνει από ορισμένες αρχές της ιδιωτικής ηθικής, όπως π.χ. τις αρχές της ειλικρίνειας και της εντιμότητας, σύμφωνα με το αίτημα της γνήσιας δημοκρατίας» (βλ. οπ. Σελ. 12).

Έτσι αντιμετώπισε την πολιτική ηθική ο δάσκαλος Δεσποτόπουλος που δεν ήταν αγωνιστής του γλυκού νερού αλλά ως έγκλειστος της Μακρονήσου έπινε κάτουρο για νερό με τον...

επιζώντα ακόμη φίλο του Κώστα Κύρκο, αρνούμενοι να υπογράψουν τη διαβόητη δήλωση (με την ευκαιρία αναρωτιέμαι πόσοι και πόσες από το ΣΥΡΙΖΑ και τους σοσιαληστές του ΠΑΣΟΚ που μετακόμισαν σ’αυτόν να τις υπέγραψαν; Ήταν έντυπη).

Έρχομαι, λοιπόν, στο χυδαίο άρθρο 178 του κοινωνιοκτόνου νόμου των 7.500 σελίδων στον οποίο χώθηκε και αυτό το άρθρο το οποίο κατά την συζήτησή του κανένας δεν το είχε ανακαλύψει!

Τι ορίζει αυτή η πελώρια ανήθικη διάταξη: Επιτρέπει, και μάλιστα με αναδρομική ισχύ, τη συμμετοχή βουλευτών, υπουργών, δικαστικών και διαφόρων άλλων αξιωματούχων της κυβέρνησης σε off-shore εταιρείες «αρκεί να είναι φορολογικά συνεργάσιμες»!

Βρες το αυγό και κούρεψέ το.

Εδώ, πλέον, δεν έχουμε μια προδήλως ανήθικη, από κάθε άποψη, διάταξη, αλλά και μια καραμπινάτη κάλυψη παρανομιών του παρελθόντος από παραλήδες και ανόμους κάθε είδους. 

Με το δίκιο της η έγκυρη και έγκριτος «ΕΣΤΙΑ», που εκφράζει την αστική πολιτική ηθική, την πολλαπλώς τρωθείσα, θέτει το ερώτημα: «ποιους πολιτικούς με εξωχώριες εταιρείες καλύπτει η κυβέρνηση με αυτή τη ρύθμιση;» (βλ. φ. της 30 Μαϊου. 2016, σελ. 3) ενώ το ΚΚΕ λέει ότι αυτή η ρύθμιση «Ανοίγει, εκτός των άλλων, και το δρόμο για αποποινικοποίηση πιθανών παλαιών υποθέσεων».

Πρόκειται, ομολογουμένως, για μια τερατωδώς ανήθικη «ρύθμιση», η οποία ανασκολοπίζει όχι μόνο τη «σοσιαλιστική» αλλά και την αστική ηθική.

Όταν καταλύονται, με τόσο ύπουλο και χυδαίο τρόπο, θεμελιώδεις αρχές και κανόνες της αστικής ηθικής, πόσο αισχρό φαντάζει να κάνει λόγο ο ΣΥΡΙΖΑ για σοσιαλιστική ηθική.

Μια ηθική την οποία στο απώτερο παρελθόν πολλοί, πάρα πολλοί, αληθινοί ιδεολόγοι πλήρωσαν με τη ζωή τους.

Πυγμαίοι πολιτικάντηδες του ΣΥΡΙΖΑ κάνατε ως τώρα τις πιο χυδαίες πολιτικές και ανήθικες πράξεις και κωλοτούμπες.

Παραβιάσατε ιερά και όσια της ελληνικής κοινωνίας. Αν συνεχίσετε ίσως ν’άρθει ο καιρός των ικριωμάτων.

Με τις πράξεις και τις παραλείψεις σας επιταχύνετε τη έλευση και εφαρμογή του πανάρχαιου ελληνικού μύθου της εποχής του σιδήρου, σύμφωνα με τον οποίο: «Περνώντας οι γενιές τραβάνε στο χειρότερο. Θα φτάσει ένας καιρός που οι άνθρωποι, σε φοβερή κατάντια θα λατρεύουν τη δύναμη. Θα λένε πως μονάχα η δύναμη είναι δίκαιο και το αγαθό κανένας δεν θα σέβεται. Στο τέλος, όταν δεν θα υπάρχει αγανάκτηση για το άδικο κι ούτε ντροπή μπροστά στην αθλιότητα, ο Δίας θα τους αφανίσει όλους». 

Τα εκφυλιστικά πολιτικά και κοινωνικά φαινόμενα τούτων των χρόνων της απόλυτης σήψης, βρισκόμαστε ενώπιον αυτού του αθλίου φαινομένου που λέει ο πανάρχαιος μύθος.

Ήρθε η ποθητή στιγμή να μας αφανίσει όλους ο Δίας, εκτός εάν, όπως καταλήγει ο μύθος: «Κι όμως, μπορεί να γίνει κάτι: Μπορεί, αν οι απλοί άνθρωποι σηκωθούν και ρίξουνε τους κυβερνώντες που τους ποδοπάτησαν». (Ο μύθος αναφέρεται από τον κοινωνικό φιλόσοφο Erich From, ως μότο στο έργο του: «Η Ανατομία της Ανθρώπινης Καταστροφικότητας», εκδ. Μπουκουμάνη, Αθήνα 1977, σελ. 21).

Ερώτημα τραγικό: Υπάρχουν στην Ελλάδα «απλοί άνθρωποι» ή γίναμε όλοι πολιτικοί και κοινωνικοί αυστραλοπίθηκοι; Το άμεσο μέλλον θα δείξει.

Σημ. Το κείμενο αυτό αφιερώνεται στη μνήμη του δασκάλου, του στοχαστού, του αγωνιστού Κ. Δεσποτόπουλου.

Υ.Γ. 1   Μετά τη χάραξη αυτών των γραμμών αποκαλύφτηκε ότι αυτή η επαίσχυντη διάταξη ήταν μνημονιακή δέσμευση, την οποία ψήφισαν ΟΛΑ τα μνημονιακά κόμματα, πέντε τον αριθμό, τα οποία τώρα την καταγγέλλουν.

Όπερ σημαίνει ότι το κομματικό παπατζηλίκι υπερβαίνει κάθε όριο πολιτικής και ατομικής ηθικής, ενώ ο «κυρίαρχος λαός» θα σκούζει όλο και περισσότερο από τα δεινά που έρχονται. Το τραβά ο οργανισμός του.

Το τελικό ερώτημα του γράφοντος είναι τούτο: Γιατί οι τοκογλύφοι που απομυζούν την τελευταία ικμάδα του σάπιου λαού απαίτησαν αυτή την πρόστυχη διάταξη για να νομιμοποιήσουν τον πολιτικό βόθρο; Ποιους και γιατί θέλουν να προστατεύσουν;

Συνελόντι ειπείν. Βρισκόμαστε ενώπιον μιας κακόμορφης διαπλοκής ευρωπαϊκού επιπέδου:

Τοκογλύφοι + ευρωπαίοι αξιωματούχοι + κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ + τα ελληνικά μνημονιακά κόμματα.

Πρόκειται για ένα κράμα ανόμων συμφερόντων το  οποίο δεν σπάει με την ψήφο.Απαιτεί δυναμίτη. 

Υ.Γ. 2  Μετά τον πολιτικό σάλο, στη βουβή και χεσμένη ελληνική κοινωνία και στην κριτική και αυτής ακόμη της «ΑΥΓΗΣ», η κυβέρνηση αναδιπλώθηκε και με τροπολογία καθιστά την πρόστυχη διάταξη περισσότερο έωλη.

Όμως, δημοσίευσε την ατιμοποιό διάταξη στην εφημερίδα της κυβέρνησης, όπερ σημαίνει ότι ο δόλιος σκοπός επετεύχθη. Καλύπτει αναδρομικά όσους αφορούσε προσωπικά.

Αυτή η πολιτική πουτανιά ωχριά μπροστά στη γκεμπελική προπαγάνδα και στην μακιαβελλική διδασκαλία. Αν στην Ιαπωνία ή στη Γαλλία θα ανακαλύπτονταν τέτοια προστυχιά θα ακολουθούσαν αθρόες αυτοκτονίες.

Άντε και τις περιμένουμε. Ούτως ή άλλως το σαρκίο σας το πουλήσατε.

«Κυρίαρχε» Λαέ! Μην εξακολουθείς να παριστάνεις τον μαλάκα.

Αθήνα 01/06/2016

Υποθήκες από το πολίτευμα της Σπάρτης:

-«Ο Λυκούργος δίδασκε πως μεγάλη επίδραση στην ανάπτυξη της ανδρείας έχουν τη συνήθεια, η παιδεία, το μάθημα και ο τρόπος ζωής».

-«Ο Αριστοτέλης έγραφε για τους Σπαρτιάτες πως δεν επιτρέπεται να θεωρεί κανείς ότι ένας πολίτης ανήκει στον εαυτό του, αλλά όλοι πιστεύουν πως όλοι ανήκουν στο κράτος, αφού ο καθένας είναι μέρος του και η φροντίδα για τον ένα πρέπει να συμπεριλαμβάνει και τη φροντίδα για το σύνολο».

-«Όλη η φροντίδα των Σπαρτιατών επικεντρωνόταν στην εκπαίδευση των νέων και αυτό το έκαναν για το καλό του κράτους».

-«Η καλλιέργεια της φυλετικής καθαρότητας και η παιδεία ήταν αλληλοσυμπληρούμενες και αδιαχώριστες μεταξύ τους έννοιες».

ΣΗΜ. Τα παραθέματα αντλούνται από το έργο του Γερμανού καθηγητού T. Brake: «H πολιτική εκπαίδευση των Σπαρτιατών» εκδ. β’ από “Το αντίδοτο”, Καλαμάτα 2014.