Αργά το βράδυ της Παρασκευής, ύστερα από πολύωρες διαπραγματεύσεις, η σύνοδος κορυφής της Ε.Ε. κατέληξε σε συμφωνία πάνω στις αλλαγές που είχε ζητήσει ο Ντέιβιντ Κάμερον αναφορικά με το καθεστώς της Βρετανίας στην Ένωση...
του ΠΕΤΡΟΥ ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ
Ο Βρετανός πρωθυπουργός εμφανίστηκε ικανοποιημένος με τη συμφωνία, υποστηρίζοντας ότι προσφέρει στη χώρα του ένα «ειδκό καθεστώς», που «συνδυάζει τα καλύτερα στοιχεία και των δύο κόσμων»- δηλαδή, και μέσα στην Ε.Ε., και έξω, όπου μας συμφέρει. Σήμερα, θα υποβάλει τη συμφωνία για έγκριση στο υπουργικό του συμβούλιο και αναμένεται να προκηρύξει το δημοψήφισμα που έχει υποσχεθεί για παραμονή ή όχι της Βρετανίας στην Ε.Ε. Το δημοψήφισμα θα πραγματοποιηθεί, πιθανότατα, τον Ιούνιο και ο Ντέιβιντ Κάμερον έχει ήδη ξεκινήσει την εκστρατεία του υπέρ της παραμονής.
«Δώσαμε στον Κάμερον κάτι για να μπορεί να κάνει την εκστρατεία του», δήλωσε κυνικά η Άνγκελα Μέρκελ μετά το τέλος της συνόδου. Η αλήθεια είναι ότι ο Βρετανός πρωθυπουργός δεν γύρισε στο Λονδίνο με άδεια χέρια. Εντάξει, η ρητή εξαίρεση της Βρετανίας από την πρόβλεψη για...
«ολοένα και στενότερη Ένωση» είναι καθαρά συμβολική, αν και τα σύμβολα έχουν την αξία τους εν όψει της μάχης του δημοψηφίσματος. Ωστόσο, ο Κάμερον εξασφάλισε και τρεις πολύ χειροπιαστές και σημαντικές δεσμεύσεις από τους εταίρους του- και οι τρεις σε αντιδραστική κατεύθυνση, από τη σκοπιά των συμφερόντων των Ευρωπαίων εργαζομένων:
Πρώτον, τη δυνατότητα της Βρετανίας να κόβει για τέσσερα χρόνια τα κοινωνικά επιδόματα πουεισπράττουν μετανάστες από άλλες χώρες- μέλη της Ε.Ε. διακωμωδώντας κάθε έννοια ισοτιμίας καιελεύθερης μετακίνησης. Η Βρετανία θα έχει τη δυνατότητα να κάνει χρήση αυτού του μέτρου για επτά χρόνια από τη στιγμή που θα αρχίσει να το εφαρμόζει.
Δεύτερον, την προστασία του City του Λονδίνου, δηλαδή της βρετανικής, χρηματοπιστωτικής ολιγαρχίας, από τις όποιες μελλοντικές αποφάσεις της ευρωζώνης για στενότερη τραπεζική και οικονομική ένωση.
Και τρίτον ένα σπουδαίο ζήτημα, που δεν έχει συζητηθεί καθόλου στην Ελλάδα, τη δέσμευση των 28 για πλήρη εφαρμογή της εσωτερικής αγοράς (δηλαδή, για την απόλυτη, νεοφιλελεύθερη απορρύθμιση) στον τομέα των υπηρεσιών. Πρόκειται για επιστροφή στο πνεύμα της αρχικής οδηγίας Μπολκενστάιν, που είχε ξεσηκώσει τους Ευρωπαίους εργαζομένους και είχε παίξει καταλυτικό ρόλο στο «ΟΧΙ» του γαλλικού λαού σε ένα άλλο προδομένο δημοψήφισμα.
Με αυτές τις «κατακτήσεις», ο Ντέιβιντ Κάμερον προσδοκά βάσιμα ότι θα εξασφαλίσει την υποστήριξη των κυριότερων οικονομικών και εκδοτικών ομίλων για να κερδίσει το δημοψήφισμα. Πριν από τη συμφωνία των Βρυξελλών, οι δημοσκοπήσεις εμφάνιζαν το ένα τέταρτο των ψηφοφόρων να είναι φανατικά υπέρ του «ΟΧΙ», αντίστοιχο κλάσμα να είναι φανατικά υπέρ του «ΝΑΙ» και τους μισούς ψηφοφόρους να μην έχουν ακόμη καταλήξει, σταθμίζοντας τα υπέρ και τα κατά όχι με ιδεολογικά, αλλά με πραγματιστικά κριτήρια.
Σ’αυτό το φόντο, είναι πολύ πιθανό ο Ντέιβιντ Κάμερον να κερδίσει το δημοψήφισμα, ιδίως αν εξασφαλίσει- όπως μέχρι τώρα φαίνεται- την υποστήριξη ισχυρών παραγόντων των Συντηρητικών, όπως η υπουργός Εσωτερικών Τερέζα Μέι και ο δήμαρχος Λονδίνου Μπόρις Τζόνσον. Από τα επιφανή στελέχη του κυβερνώντος κόμματος, μόνο ο υπουργός Δικαιοσύνης Μάικλ Γκόουβ τάσσεται μαχητικά υπέρ του ΟΧΙ. Ενδεχόμενη ήττα του Κάμερον στο δημοψήφισμα θα οδηγούσε ταχύτατα σεδιπλή απόσχιση- της Βρετανίας από την Ε.Ε. και της Σκωτίας από τη Βρετανία. Ένας πραγματικόςεφιάλτης και για τις Βρυξέλλες και για το Λονδίνο.
Σε κάθε περίπτωση, η χθεσινή σύνοδος κορυφής ανάδειξε για μία ακόμη φορά τον πραγματικό χαρακτήρα της Ε.Ε. ως «καρτέλ» των μεγάλων δυνάμεων που μπορούν να διεκδικούν ό,τι τους καπνίσει και να παζαρεύουν μεταξύ τους τις τύχες των υπόλοιπων εθνών. Με τα μικρά κράτη να καταδικάζονται σε ρόλο άβουλου κομπάρσου, που είναι υποχρεωμένος να υπογράψει ό,τι του φέρουν για υπογραφή, με αντάλλαγμα μια θέση στην αναμνηστική φωτογραφία ηγετών και ηγετίσκων.
Με την ευκαιρία, είναι να γελούν κάθε πικραμένου ΣΥΡΙΖαίου τα χείλη με τους λιβανωτούς των φίλα προσκείμενων μέσων ενημέρωσης στον Αλέξη Τσίπρα για τη μεγαλοφυή κίνησή του να κάνει τον δύσκολο στο κοινό ανακοινωθέν, προκειμένου να εξασφαλίσει ότι τα ελληνικά σύνορα θα μείνουν ανοιχτά και ότι δεν θα μας πετάξουν έξω από τη Σένγκεν. Όσοι έχουν ελάχιστη επαφή με τα των Βρυξελλών γνωρίζουν ότι ο Αλέξης Τσίπρας απλώς πήρε μια ασφαλή θέση πίσω από τις χώρες που για διάφορους λόγους αντιπαρατέθηκαν στον Κάμερον (οι χώρες του Βίζενγκραντ γιατί έχουν τους περισσότερους μετανάστες στη Βρετανία, το Βέλγιο που ακολουθεί τη γαλλική γραμμή για μεγαλύτερη ενοποίηση κ.α.)- για να εξασφαλίσει τελικά τί; Ότι τα σύνορα θα μείνουν ανοικτά μέχρι τις... 5 Μαρτίου, οπότε θα γίνει η κρίσιμη σύνοδος Ε.Ε.- Τουρκίας! Ακόμη κι αν πάρει κανείς υπ΄όψιν ότι αυτή η χρονιά είναι δίσεκτη, άρα ο Φλεβάρης έχει μια μέρα παραπάνω, ε, δεν πρόκειται δα και για τόσο μεγάλο πολιτικό κατόρθωμα...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου