Μακριά από κάθε σουργελόπανο που τρέφει την υπαρξιακή του ματαιοδοξία με προστυχιά και κολλαγόνο

Σ’ ευχαριστώ γρια αντάρτισσα που μπορώ να στρέφω τα μάτια μου πάνω σου, για να ξεβρωμίζουν Μακριά από κάθε αφυδατωμένη μούμια που τρέφει την υπαρξιακή της ματαιοδοξία με προστυχιά και κολλαγόνο... 

Ενόσω εδώ σπάμε κοντέρ αναξιοπρέπειας, αναξιοπάθειας μέσα από ενασχολήσεις ανάξιες λόγου που φανερώνουν το γενικότερο αξιακό σηψαιμικό μας σοκ... 

Ενόσω αναλωνόμαστε σε τηλεοπτικά τσουρουμαδήματα οδυρμού για τους... αυτοδημιούργητους σελέμπριτις που έφυγαν νωρίς, ενόσω επιχειρηματολογούμε για το κάθε σουργελόπανο του...

λάιφ στάιλ και τις γνώμες του δίνοντας αξία στο τίποτα, κάτι έτη φωτός μακριά, αυτή η ηλικιωμένη Κούρδισσα δεν βλέπει πρωινάδικα, δεν ακούει μοντέλες να γνωμοδοτούν, δεν βρίζει μετανάστες που γέμισε ο τόπος και δεν χωράμε πια εμείς, δεν κυνηγάει το γιο της να βάλει ζακέτα, δεν λέει στην κόρη της να κοιτάει τη δουλίτσα της και να βρει κανα καλό παιδί να νοικοκυρευτεί. 

Αυτή η ηλικιωμένη Κούρδισσα πολεμάει τους ISIS πάνω από ένα χρόνο. Και τώρα ανήκει στη φρουρά της πόλης της. Αυτή η ηλικιωμένη Κούρδισσα προσωποποιεί κάθε γέφυρα με το όμορφο, το ζωντανό, εκείνο που ζει στον υπερβατικό κόσμο του ιδεατού, «ανθρωποποιώντας» το με αλήθεια και ρεαλισμό, αυτή η ηλικιωμένη Κούρδισσα δίνει ζωή σε καθέναν από μας που ασφυκτιά μπρος σε κάθε αφυδατωμένη μούμια που τρέφει την υπαρξιακή της ματαιοδοξία με προστυχιά και κολλαγόνο, αυτή η ηλικιωμένη Κούρδισσα είναι ο ορισμός της ζωής όπως την καταλαβαίνουν όσοι παλεύουν ακόμα χρίζοντας τους ανεμόμυλους ιππότες. 

Κυρά μου, σ’ ευχαριστώ, που μπορώ να στρέφω τα μάτια μου πάνω σου, για να ξεβρωμίζουν από την γύρω μου ντροπή.

sibilla