ΣΥΡΙΖΑ - Πολύτιμος καταλύτης του εκφασιζόμενου ακραίου νεοφιλελευθερισμού

Η εκλογή Μητσοτάκη στην ηγεσία της ΝΔ ταιριάζει με τις πολιτικές που εφαρμόζονται από την κυβέρνηση. Μετά την πολύχρονη κυριαρχία τουνεοφιλελευθερισμού, μέσω Μνημονίων, η εκλογή Μητσοτάκη ήρθε σαν το κερασάκι στην τούρτα... 

του ΑΠ. ΑΠΟΣΤΟΛΟΠΟΥΛΟΥ

Η ΝΔ επισήμως αποδέχεται ότι παύει να είναι το κόμμα της λαϊκής δεξιάς. Αν κάποιοι από τους ψηφοφόρους της δεν το κατάλαβαν τόσο το χειρότερο. Όλα εδώ πληρώνονται.

Με εμπνευστή τον Σημίτη οι νεοφιλελεύθερες απόψεις δίνουν εικοσαετή ιδεολογική και πολιτική μάχη για να επιβληθούν. Στο ΠΑΣΟΚ όπως και στη ΝΔ η επικράτηση νεοφιλελεύθερων ηγεσιών είχε κίνητρο την κατάκτηση της Εξουσίας, η ιδεολογία παραμερίστηκε ως εκλογικός παράγων. Στην Αριστερά, αντιθέτως, η διείσδυση του νεοφιλελευθερισμού αλά Σημίτη (με το μανδύα της σοσιαλδημοκρατίας) ήταν ιδεολογική και βρήκε πρόσφορο έδαφος καλλιεργημένο ήδη από τον Κύρκο και το ΚΚΕ εσωτ. Με μοιραία επίπτωση να εγκαταλειφθούν σιωπηρά και το καίριο ζήτημα της Ανεξαρτησίας και, ως επακόλουθο, τα ελάχιστα ίχνη κοινωνικής πολιτικής. Τώρα πλέον το μέγιστο μέρος του πολιτικού προσωπικού αποδέχεται στην πράξη τις νεοφιλελεύθερες απόψεις, όπως τις επιτάσσουν τα Μνημόνια, ως μονόδρομο. Ιδεολογικά, δεν υπάρχει εμπόδιο για τον κ. Μητσοτάκη στο δρόμο προς την εξουσία. Πρακτικά του στρώνει το χαλί, θέλοντας και μη, η ίδια η κυβέρνηση, υποχρεωμένη να...

εφαρμόζει όσα έχει υπογράψει με αναπόφευκτο αποτέλεσμα τη ραγδαία φθορά της. 

Ο ΣΥΡΙΖΑ ούτε θέλει ούτε ξέρει ούτε μπορεί να αντιμετωπίσει ιδεολογικά τον κ. Μητσοτάκη. Με κοινό τους τόπο τα Μνημόνια, δεν είναι η σύγκρουση που θα χαρακτηρίσει τους δυο μονομάχους αλλά η ομοιότητά τους. Συγκρούσεις τηλεοπτικού επιπέδου, κούφιας ρητορείας, έχουμε παρακολουθήσει άφθονες. Είμαστε καταδικασμένοι να τις ξαναδούμε.

Η ήττα του καραμανλισμού υποδηλώνει μια συνολική καθίζηση αυτού που συνηθίσαμε να ονομάζουμε «λαϊκή δεξιά» στη χώρα μας. Στο εσωτερικό της ΝΔ ο εκπρόσωπός της ηττήθηκε ίσως από υπερβολική αυτοπεποίθηση, επειδή υποτίμησε το θυμό των οπαδών απέναντι στην κυβέρνηση αλλά και επειδή δεν υπερασπίστηκε τον ιδιαίτερο «λαϊκό» χαρακτήρα της, σε αντιδιαστολή με τον νεοφιλελεύθερο εσωκομματικό της αντίπαλο. Ταυτόχρονα η υποτιθέμενη «ακροδεξιά», του Άδωνι, δεν είχε πρόβλημα να συνταχθεί με τον, επίσης υποτιθέμενο, ιδεολογικό της αντίπαλο Μητσοτάκη. Εκτός ΝΔ, τους ΑΝΕΛ μόνο η εθνομηδενιστική παρέα του Φίλη, της Τασίας, της Σία και της Ρεπούση μπορεί πλέον να τους θεωρεί «ακροδεξιούς», ενώ η ΧΑ αδυνατεί πλήρως να μετατραπεί από μάζωξη της γρονθοπατινάδας, σε κόμμα. Ικανό να διεκδικήσει συγκροτημένα, πολιτικά και ιδεολογικά, τον καλώς ή κακώς εννοούμενο χώρο του παραδοσιακού ελληνικού «εθνικισμού».

Το μέγα πρόβλημα είναι ότι η κοινωνία εξακολουθεί, αν και εγκλωβισμένη, να ανθίσταται. Ο νεοφιλελευθερισμός, είτε στην καθαρόαιμη δεξιά είτε στη σοσιαλδημοκρατική του εκδοχή, δεν έχει αποκτήσει τη στοιχειωδώς απαραίτητη μαζικότητα ώστε να στηρίξει τα αντίστοιχα κόμματα. Η πιο πρόσφατη αιτία είναι ότι τα Μνημόνια πλήττουν (και πλήττουν θανάσιμα) τα μικρομεσαία κοινωνικά στρώματα που αποτελούν το φυσικό του στήριγμα. Η λογική συνέπεια είναι ότι όσοι ελπίζουν ότι θα αναβιώσει ο δικομματισμός θα απογοητευτούν. Άλλοι που θα ήθελαν μικρά κόμματα δορυφόρους των δυο μεγαλύτερων δεν έχουν ούτε αυτοί πολλές ελπίδες. Η αλλαγή του εκλογικού Νόμου υπονοείπολυκομματικές συνεργασίες κατά τα ευρωπαϊκά πρότυπα. Αλλά ως τώρα η μεταφορά ξένων προτύπων στην Ελλάδα έχει αποτύχει επειδή δεν υπάρχουν οι κοινωνικές προϋποθέσεις. Μάλλον στο βλέποντας και κάνοντας με ισχυρές δόσεις κυνισμού, ιδιοτέλειας και καιροσκοπισμού θα καταλήξουμε, ανεμομαζώματα-διαβολοσκορπίσματα, έλεγε η γιαγιά μου.

Η ηγεσία της ΝΔ κατηγορεί για νεποτισμό τον ΣΥΡΙΖΑ (διορισμοί συγγενών κλπ) λες και η ίδια δεν ξέρει τίποτα για το φόνο. Ωστόσο οι καταγγελίες δημιουργούν αρνητικό κλίμα. Είναι τόσο οδυνηρή η κατάσταση ώστε να αρκούν οι διορισμοί κάποιων συγγενών για να προκαλέσουν οργή, ως αθέμιτα ρουσφέτια, άσχετα από τη νομιμότητα ή την χρησιμότητα των προσληφθέντων.

Το ερώτημα ουσίας παραμένει: Οι Δανειστές θέλουν να βοηθήσουν τη χώρα να βγει από το αδιέξοδο ή έκαναν και θα κάνουν ότι μπορούν για να την κρατήσουν δέσμια; Η κυβέρνηση δεν απαντά στο ερώτημα αλλά λέει ότι εντός του έτους θα δούμε κάποιο φως. Η στάση των Δανειστών δείχνει ότι είναι αποφασισμένοι να κρατήσουν κλειστές τις κουρτίνες και σβηστά τα φώτα επισείοντας κάθε τόσο είτε τηνέξοδο από το ευρώ/ΕΕ είτε ό, τι άλλο κατεβάζει η πλούσια σε εκβιασμούς φαντασία τους. Οι Δανειστές συμπεριφέρονται σαν να πιστεύουν σθεναρά ότι δεν έχουν υποτάξει «ψυχή τε και σώματι» την κυβέρνηση, παρά τις υποχωρήσεις της. Δεν τις αναγνωρίζουν ότι πρέπει κάπως να δικαιολογηθεί στο κοινό της. Την αντιμετωπίζουν όπως τους Τζιχαντιστές: τους είναι χρήσιμοι για τη βρώμικη δουλειά αλλά τους προορίζουν για το σφαγείο, μόλις βρουν κάποιον άξιο να συνεχίσει. Ελπίζουν ότι τον βρήκαν.