Γιατί δεν ξεπουλιούνται τα ομόλογα κρατών της ΕΕ παρά το φόβο
για GRexit, πόσο ρεαλιστικός είναι αυτός ο κίνδυνος και τί είναι,
τελικά, πιθανότερο να συμβεί;...
του ΠΑΝΟΥ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΥ
Μύθος 3ος: Ένα GRexit δε θα σημαίνει και ένα EuroBreak
Αλήθεια: Το 2008 μία σειρά ελληνικών δημοσιευμάτων έκαναν λόγο για το
ενδεχόμενο εξόδου της Ελλάδας απ’ το ευρώ. Τότε δημοσίευσα τα πρώτα
άρθρα / αναλύσεις πως κάτι τέτοιο θα σήμαινε και την αρχή του τέλους του...
ευρωπαϊκού νομίσματος και αυτός είναι ένας βασικός λόγος που δε θα
συμβεί, τουλάχιστον όχι πριν και αν το τέλος της ευρωζώνης γίνει,
συνολικά , οικονομικά και πολιτικά αναπόφευκτο. Επτά χρόνια αργότερα η
συζήτηση για έξοδο της Ελλάδας απ’ το ευρώ βρίσκεται στο ζενίθ της.
Στο
μεσοδιάστημα η χώρα πτώχευσε, άλλες χώρες πτώχευσαν ή δεν πτώχευσαν παρά
λίγο, το ευρωπαϊκό τραπεζικό σύστημα χρειάστηκε τρία τρις ευρώ
στήριξης, η ευρωζώνη άλλαξε και κοσμογονικές χρηματοοικονομικές
εξελίξεις συνέβησαν διεθνώς. Τι δε συνέβη; Η Ελλάδα να φύγει απ’ το
ευρώ. Γιατί; Η ιστορία ίσως έχει την απάντηση.
Έρευνα του Andrew K. Rose, του πανεπιστημίου της Καλιφόρνιας, εξηγεί
ότι στο διάστημα μεταξύ του 1946 και του 2005 έλαβαν χώρα, διεθνώς,
περισσότερες από 130 διασπάσεις νομισματικών ενώσεων ή αγκιστρωμένων
ισοτιμιών. Στον πίνακα που ακολουθεί από τη σχετική έρευνα παρατίθενται
κάποιες από αυτές τις διασπάσεις. Στην πρώτη στήλη αναγράφεται η χώρα
που αρχικά αποχώρησε από το εκάστοτε κοινό νόμισμα ή από τις
αγκιστρωμένες ισοτιμίες, στο δεύτερο το έτος αποχώρησης και στην τρίτη η
νομισματική ένωση η το κράτος νομισματικής σύνδεσης, δηλαδή αυτό στο
νόμισμα του οποίου συνδεόταν αυτό του κράτους που αποχώρησε.
Με μία ματιά εύκολα διαπιστώνει κανείς πόσες πολλές νομισματικές
ενώσεις και πόσα νομισματικά συστήματα υπήρξαν τα τελευταία εβδομήντα
χρόνια. Μαντέψτε πόσα από αυτά υπάρχουν σήμερα. Κανένα. Πώς κατέρρευσαν;
Μετά από κρίσεις που οδήγησαν στην αποχώρηση του πρώτου κράτους
μέλους. Δεν υπάρχει ούτε ένα περιστατικό που νομισματική ένωση ή σύστημα
αγκιστρωμένων νομισμάτων να επέζησε της απώλειας του πρώτου κράτους
μέλους του. Και πρέπει να πιστέψουμε ότι αυτό θα συμβεί με την ευρωζώνη;
Και για όσους δεν πείθονται από τη σύγχρονη νομισματική ιστορία
υπάρχει και η παλαιότερη. Η Λατινική Νομισματική Ένωση (1865), η
Σκανδιναβική Νομισματική Ένωση (1905), η Αυστρο – Ουγκρική Νομισματική
Ένωση (1919), η Σοβιετική Νομισματική Ένωση (1992) έχουν δύο κοινά: δεν
υπάρχουν πλέον και σε καμία εξ αυτών δεν υπήρξε περίπτωση «εξόδου» μίας
χώρας χωρίς να ακολουθήσει και το τέλος τους.
Για ποιο λόγο, λοιπόν, πιστεύετε πως οι νομοθέτες της Ευρωζώνης
σχεδίασαν νομοθεσία που επιτρέπει την είσοδο αλλά όχι την έξοδο απ’ το
ευρώ; Επειδή δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα για την Ένωση απ’ το να
μπαινοβγαίνουν σε αυτήν κράτη κατά βούληση;
Όλα τα παραπάνω, βέβαια, είναι κάποιοι από τους λόγους που δεν
πρόκειται να συμβεί μία ελληνική έξοδος απ’ το ευρώ και σε προηγούμενα
άρθρα έχω γράψει πολλούς περισσότερους ενώ υπάρχουν και άλλοι που
μπορούν να διερευνηθούν. Αλλά πριν κλείσουμε το συγκεκριμένο άρθρο θα
ήθελα να δούμε άλλον ένα, τελευταίο μύθο.
Σχετικά μας άρθρα...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου