ΑΥΤΑ ΝΑ ΤΟΥΣ ΠΕΙΣ ΝΙΚΟ ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΕ

Καλό το αυτονόητο, κάλλιστο το σαφές στις πρωτοβουλίες που ξεβρακώνουν πολιτικές και προθέσεις Νίκο Μπογιόπουλε. Αλλά αυτό το μόνο που πετυχαίνει είναι να κάνει τη μούρη των δημίων και των ανδρείκελων των τραπεζων, κρέας... 

του Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ

Δεν αφυπνίζει τη συνείδηση τους... Δεν ενεργοποιεί τύψεις που θα δικάσουν τον κακό τους εαυτό... Και φυσικά δε θα τους οδηγήσει στη μεταμέλεια για όσα έκαναν σ αυτό το τόπο και το λαό του.

Σ ενα κοινοβούλιο που νομοθετεί αδίστακτα και ισχυροποιεί με θεσμικό πλαίσιο την κατοχή και την τραπεζοκρατία, η καταγγελία και το ξεβράκωμα αντιμετωπίζεται πλέον απλά ως γραφικότητα.

Η κοινωνία δεν περιμένει μεταμέλεια από αυτούς που νομοθετούν την εξόντωσή της...

Η κοινωνία δεν περιμένει επερωτήσεις και προτάσεις νόμου που θα απορριφθούν για να δει ποιοί είναι οι δυνάστες της...

Αυτό που περιμένει η κοινωνία... 

Είναι την έμπνευση για να εξεγερθεί...

Αυτό που περιμένει είναι τον οργανωτή της εξέγερσης της πριν παραδώσει αμαχητί και την τελευταία ανάσα της...

Αυτό περιμένει η κοινωνία Νίκο Μπογιόπουλε καί όχι την υποβολή προτάσεων για την τιμή των όπλων, αφού είναι προκαταβολικά δεδομένη η μοίρα που τους επιφυλάσσεται.

Δεν περιμένει το ξεβράκωμα των ενόχων γιατί τους ξέρει με το ονοματεπώνυμό τους...

Την ευκαιρία να τους τιμωρήσει παραδειγματικά περιμένει. Κι αυτή η ευκαιρία δε θα προκύψει ως δώρο θεόσταλτο.

Αυτή την ευκαιρία οφείλουν να τη δημιουργήσουν άμεσα οι επαναστάτες και οι πρωτοπόροι του κινήματος, γιατί οφείλουν να κατανοήσουν πως όσο δίνουν πίστωση χρόνου στους αδίστακτους, αυτοί την αξιοποιούν για να δολοφονούν πολίτες.

Οι δικαιωμένες πολιτικές λοιπόν Νίκο Μπογιόπουλε, αλλά και οι στοχευμένες προτάσεις, απαιτούν δράσεις και πρωτοβουλίες στοχευμένες τώρα, άμεσα, χθες.

Δράσεις που θα δημιουργήσουν αέρα ανατροπής και χειροπιαστής πολιτικής κερδοφορίας αφού... "τρώγοντας ανοίγει η όρεξη" άρα "κερδίζοντας και ανατρέποντας και τιμωρώντας θα ριζοσπαστικοποιείται ο λαός", και όχι με ιδεολογικές αναλύσεις και πολιτικές νουθεσίες.

Διαφορετικά η ώρα της αυτοκριτικής θα έρθει και πάλι, αλλά τότε το παιχνίδι θα έχει χαθεί οριστικά. Όσο τους πιστώνει χρόνο η εξέγερση που κανείς δεν οργάνωσε (και προτιμά αντί γι αυτήν να διαγράφει τους δασκάλους του) τόσο το ολέθριο έργο τους θα ολοκληρώνεται
"ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΦΟΡΟΥΜ"

Ακολουθεί ένα πολύ ενδιαφέρον άρθρο του Νίκου Μπογιόπουλου...

Δεν υπάρχει άνθρωπος -όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά στον κόσμο ολόκληρο- που να μη γνωρίζει ότι τα ελληνικά νοικοκυριά, τα λαϊκά νοικοκυριά, στενάζουν κάτω από την «μπότα» των τραπεζιτών...

του ΝΙΚΟΥ ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΥ

Δεν υπάρχει άνθρωπος που να μην αντιλαμβάνεται ότι οι τραπεζίτες στραγγαλίζουν τον ελληνικό λαό, λόγω της υπερχρέωσης των νοικοκυριών στις τράπεζες.

Αλλά δεν υπάρχει και κυβερνητικός παράγοντας της τριφασικής συμπαιγνίας, δεν υπάρχει πολιτευτάκιας της συμφοράς, δεν υπάρχει συστημικός ή «αντισυστημικός» μαϊντανός, που... 

Να μη δίνει φαρισαϊκή παράσταση σε κάθε δημόσια εμφάνισή του, κλαψουρίζοντας για «το κακό που έχει βρει» τον ελληνικό λαό με τις τράπεζες.

Ε, λοιπόν, προχτές το ΚΚΕ έκανε στη Βουλή το αυτονόητο. Εκανε αυτό για το οποίο όλοι (στα λόγια) ενδιαφέρονται: Εφερε στη Βουλή πρόταση νόμου με μέτρα για -τι άλλο;- την ανακούφιση της λαϊκής οικογένειας από την υπερχρέωση στις τράπεζες.

Πώς, όμως, αντέδρασαν οι «σωτήρες»; Πώς λειτούργησαν όλοι αυτοί, που, κατά τα άλλα, «οικτίρουν» τις τράπεζες και «συμπάσχουν» με τα νοικοκυριά;

«Απολαύστε»:

Οι μεν της ΝΔ, στη θέση του ΚΚΕ υπέρ των νοικοκυριών και κατά των τραπεζιτών, διαπίστωσαν «άρνηση πραγματισμού»! Λογικό. Γι' αυτούς ένας μόνο «πραγματισμός» είναι αποδεκτός. Εκείνος που δε φέρνει καμία άρνηση και καμία αντίρρηση στους τραπεζίτες.

Οι δε του ΠΑΣΟΚ υποστήριξαν ότι η πρόταση του ΚΚΕ «δεν είναι ρεαλιστική»! Λογικό. Γι' αυτούς «ρεαλισμός» σημαίνει μέτρα που, από τη μια, παρέχουν πακέτα δισεκατομμυρίων για να «ανακεφαλαιώνονται» οι τραπεζίτες και, από την άλλη, «κουρεύονται» και «αποκεφαλίζονται» νοικοκυριά.

Όσο για τους τρίτους, της ΔΗΜΑΡ, αφού είπαν ότι η πρόταση του ΚΚΕ δεν είναι λύση, «ορκίστηκαν» ότι τη «λύση» στο πρόβλημα θα τη φέρει σχετικό νομοσχέδιο της κυβέρνησης (εδώ γελάνε).

Μάλιστα, οι «συμπονιάρηδες», οι «πικραμένοι» με τα βάσανα που προκαλούν οι τραπεζίτες στο λαό, δεν περιορίστηκαν στα προηγούμενα. Αυτοί οι τρεις μαζί έφτασαν και στο εξής σημείο: Να απορρίψουν την πρόταση του ΚΚΕ, χωρίς καν να τη θέσουν σε ψηφοφορία! Από μια άποψη, φυσικά, σωστά το σκέφτηκαν.

Είναι δυνατόν -σου λέει- να μπαίνουν στο αστικό μας Κοινοβούλιο για ψηφοφορία προτάσεις ενάντια στις τράπεζες, ακόμα κι αν οι προτάσεις αυτές καταψηφίζονται; Τι γνώμη θα σχηματίσουν οι τραπεζίτες για το (αστικό) Κοινοβούλιό μας;...

Τόσο «δημοκράτες» και «συμπάσχοντες» με τα λαϊκά νοικοκυριά, οι άνθρωποι. Και τόσο «εξοργισμένοι» με τους τραπεζίτες...

ΥΓ: Α, ναι: Ηταν και το «αντισυστημικό», «φιλολαϊκό» ασκέρι της νεοναζιστικής συμμορίας, που καταφέρθηκε εναντίον της πρότασης του ΚΚΕ. Διότι, όπως είπαν, η θέση του ΚΚΕ ήταν «ασαφής»!

Πράγματι. Τόσο... σαφής θέση, όπως η θέση ότι απαιτούνται νέα μέτρα ενίσχυσης της κεφαλαιακής επάρκειας των τραπεζών»(σ.σ.: αυτή ήταν η τοποθέτηση των χιτλεροειδών, διά του βουλευτή τους Παππά το Σεπτέμβρη του 2012 στη Βουλή), είναι φύσει αδύνατον να υπάρξει από το ΚΚΕ...

Σχόλιο δικό μας...