Τρίτη 12 Φεβρουαρίου 2013

ΒΑΘΑΙΝΕΙ Ο ΕΣΩΤΕΡΙΚΟΣ ΔΙΧΑΣΜΟΣ ΣΤΙΣ ΗΠΑ

Σε έναν κόσμο όπου ο διεθνισμός τείνει να γίνει η "θρησκεία" του, οι ΗΠΑ αναγκάζονται να φέρονται εθνικιστικά. Σε έναν κόσμο, όπου υπάρχει η αναγκαστική νεοταξική "νηστεία", ο "αρχιερέας" αναγκάζεται να μην "νηστεύει"... 

του ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΤΡΑΪΑΝΟΥ

Το στρατιωτικοβιομηχανικό κατεστημένο των ΗΠΑ αναγκάζει το αμερικανικό κράτος να μην σέβεται τους κανόνες της ελεύθερης αγοράς. Το ανα­γκάζει να μην σέβεται τους κανόνες περί ανταγωνισμού. Το αναγκάζει να λειτουργεί παρεμβατικά εις βάρος των αντιπάλων του, πράγμα που απειλεί την ελεύθερη αγορά. Αυτό είναι επικίνδυνο, γιατί διχάζει τα συμφέροντα των κεφαλαιοκρατών των ΗΠΑ.
Οι νόμοι, που δίνουν την παγκόσμια ισχύ στη Microsoft, στην Coca-Cola, στη Nike ή στη Mac Donald's, δεν συμφέρουν τη βαριά βιομηχανία των ΗΠΑ. Οι νόμοι, που εξασφαλίζουν τα κέρδη των αμερικανικών πολυεθνικών, απειλούνται από "αδερφές" αμερικανικές εταιρείες. Το ίδιο απειλητικές γίνονται για τον αμερικανικό ιμπεριαλισμό και οι απαιτήσεις... 


Αυτών των εταιρειών στο επίπεδο της εξωτερικής πολιτικής. Αναζητώντας αυτές οι εταιρείες τα εύκολα και μεγάλα κέρδη, "σπρώχνουν" τις ΗΠΑ στην εφαρμογή της ανεξάρτητης εθνικής πολιτικής, η οποία εκνευρίζει όλα τα υπόλοιπα εθνικά κράτη. Ο πατερναλιστικός ρόλος των ΗΠΑ υπηρετείται τέλεια μόνον όταν εμφανίζεται η διεθνής κοινότητα ως πρωταγωνιστής των εξελίξεων και όχι οι ίδιες οι ΗΠΑ. Υπηρετείται τέλεια όταν κυρίαρχα εμφανίζονται τα συλλογικά συμφέροντα της "οικογένειας" και όχι τα ατομικά συμφέροντα κάποιου μέλους της.
Όταν δεν συμβαίνει αυτό, υπάρχει απειλή. Γιατί υπάρχει πρόβλημα από αυτού του είδους την πολιτική για τις αμερικανικές πολεμικές βιομη­χανίες; Γιατί τα συμφέροντα της διεθνούς κοινότητας είναι μεν μεγάλα, αλλά επιτυγχάνονται με πιο ήπιες πολιτικές. Δεν υπάρχει με λίγα λόγια "κατανάλωση" των προϊόντων τους και όταν υπάρχει δημιουργείται χώρος και για τους ανταγωνιστές τους, που είναι οι εθνικές πολεμικές βιομηχανίες.

Σε μια στρατιωτική επέμβαση της διεθνούς κοινότητας θα "καταναλωθούν" ισπανικές σφαίρες, γερμανικά άρματα, γαλλικά αεροσκάφη, ιταλικά πυροβόλα κλπ. Αυτό δεν συμφέρει τις αμερικα­νικές πολεμικές βιομηχανίες. Γιατί; Γιατί όχι μόνον χάνουν μεγάλα κέρδη, αλλά ταυτόχρονα αυτά τα διαφυγόντα κέρδη πηγαίνουν εκεί όπου δεν τους συμφέρει και είναι οι ανταγωνιστές τους. Τι τους συμφέρει; Να ενεργούν μονομερώς οι ΗΠΑ. Να ενεργούν ως εθνικό κράτος, για να έχουν οι ίδιες την αποκλειστικότητα των προμηθειών της στρατιωτικής μηχανής που πολεμά. Από τη στιγμή που βλέπουν ότι υπάρχει τεράστια διαφορά μεταξύ των κερδών που προκύπτουν από επεμβάσεις τύπου Γιουγκοσλαβίας σε σχέση με την επέμβαση στο Ιράκ, λογικό είναι να ενθαρρύνουν την πολιτική που οδηγεί σε επεμβάσεις αυτού του τύπου και άρα να χρηματοδοτούν τους πολιτικούς που υπόσχονται τέτοιου είδους πολιτική.

Στις ΗΠΑ αυτήν τη στιγμή υπάρχουν δύο διαφορετικές και συγκρουόμενες αντιλήψεις περί του τρόπου λειτουργίας του συστήματος. Αντιλήψεις, οι οποίες διχάζουν τον αμερικανικό λαό με βάση τα ειδικά συμφέροντα της κάθε μερίδας του και τις οποίες ναι μεν κατάφεραν να τις "εκφράσουν" τα δύο μεγάλα κόμματά τους, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι έλυσαν τα προβλήματα του ιμπεριαλισμού. Το γεγονός δηλαδή ότι τα δύο μεγάλα κόμματα των ΗΠΑ απέτρεψαν το ενδεχό­μενο να δημιουργηθεί ένας νέος εσωτερικός πολιτικός αντίπαλος, ο οποίος θα έσπαζε το μονο­πώλιό τους, δεν σημαίνει ότι βρήκαν τη λύση του προβλήματος. Το μόνο πραγματικά σημαντικό που προ­έκυψε από αυτήν την κατάσταση ήταν το γεγονός ότι για πρώτη φορά στην ιστορία της αμερικανικής "Μπανανίας" τα δύο κόμματα απέκτησαν διαφορές "βαθιάς" στρατηγικής σημασίας και όχι επιφανειακές, όπως συνέβαινε μέχρι σήμερα. Τα δύο αυτά κόμματα μπόρεσαν και διατήρησαν τις "εμπορικές" επωνυμίες τους, αλλά δεν εμπορεύονται πλέον ομοειδή προϊόντα. Δεν είναι ένα δίδυμο τύπου Coca-Cola και Pepsi-Cola, όπως σχεδιάστηκαν εξ' αρχής να είναι. Είναι ένα δίδυμο, που κάτω από την ίδια επωνυμία άλλαξε παραγωγή με τελείως διαφορετικές ανάγκες.

Εκατομμύρια Αμερικανών βλέπουν τη ζωή τους καθημερινά να γίνεται όλο και πιο δύσκολη, εξαιτίας της αυτοκρατορικής λειτουργίας των ΗΠΑ. Άνεργοι εργάτες, κατεστραμμένοι αγρότες, φτωχοί επαγγελματίες που εξυπηρετούν φτωχούς πελάτες είναι ο "λαός" των "έσω" ΗΠΑ. Κοντά σ' αυτούς και οι εργάτες των μεγάλων πολεμικών βιομηχανιών, που τρέμουν στη σκέψη ότι μπορεί να καταντήσουν σαν κι αυτούς. Κοντά σ' αυτούς οι εργάτες της βαριάς βιομηχανίας, που "σώθη­καν" πρόσκαιρα με την επιβολή προστατευτικών δεσμών στον ευρωπαϊκό χάλυβα. Κοντά σ' αυτούς τα εκατομμύρια των αγράμματων μεταναστών, που βλέπουν το αμερικανικό "όνειρό" τους να μην μεταφράζεται σε μια θέση εργασίας στην παραγωγή.

Αντιλαμβανόμαστε ότι αυτός ο διχασμός των από τη φύση τους διεθνιστικών ΗΠΑ δεν θα άφηνε απ' έξω τις εθνικές κοινότητές τους. Τις κοινότητες, που έχουν "εξειδικευτεί" μέσα στο σύστημά τους και ως εκ τούτου έχουν αναπτύξει "ειδικά" συμφέροντα μέσα σ' αυτές. Αυτό δεν είναι και τόσο απλό, γιατί μπορεί να γίνει επικίνδυνο για τις ΗΠΑ. Γιατί; Γιατί απλούστατα οι ΗΠΑ κυβερνούνται μονοπωλιακά από δύο εθνικές κοινότητες: Τους Αγγλοσάξονες και τους Εβραίους. Αν για τον οποιονδήποτε λόγο αυτές οι δύο κοινότητες αποκτήσουν διαφορετικά ειδικά συμφέ­ροντα, υπάρχει κίνδυνος να συγκρουστούν μεταξύ τους και αυτό θα είναι τραγικό για τον αυτοκρα­τορισμό των ΗΠΑ, αλλά ακόμα πιο τραγικό θα είναι για τον "χαμένο" της σύγκρουσης, ο οποίος θα είναι σίγουρα οι Εβραίοι. Γιατί θα είναι τραγικό; Γιατί, αν ο εβραϊσμός χάσει την εύνοια που απολαμβάνει στις ΗΠΑ, απειλείται στο σύνολο του Πλανήτη. Αν βρεθούν οι Αμερικανοεβραίοι υπό "διωγμό" στις ΗΠΑ, σίγουρα θα βρεθούν υπό "διωγμό" όλα τα παρασιτικά αδέρφια τους ανά τον Πλανήτη. Όμως, μαζί μ' αυτούς θα χάσει την "ομπρέλα" της αμερικανικής προστασίας και το Ισραήλ. Αν δηλαδή τα "σπάσουν" οι Αγγλοσάξονες με τους Εβραίους, οι δεύτεροι θα βρεθούν σε μια κατάσταση καταδίωξης στην αφιλόξενη παγκόσμια "έρημο".

Όλα αυτά γίνονται, γιατί έχουν πλέον διαχωριστεί απόλυτα τα συμφέροντα μεταξύ των κυρί­αρχων κοινοτήτων, που κυβερνάνε τις ΗΠΑ....

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου