ΟΥΤΕ ΑΠΟΦΑΣΗ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΔΕΝ ΣΕΒΟΝΤΑΙ ΤΑ ΦΑΣΙΣΤΙΚΑ ΣΚΥΛΙΑ

ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ: Πρωτοφανής μακροχρόνια καταδίωξη πρώην Επιθεωρητή του ΣΕΥΥΠ, από τη γαλαζιοπράσινη χούντα!!!...
 
Όταν μετά τις γελοιότητες της πολιτικής συμμορίας Αβραμόπουλου – Σαμπατακάκη – συνδικαλιστών του ΕΚΑΒ, με απέσυραν από το ΣΕΥΥΠ, χωρίς να αναφέρεται το όνομά μου σε κανένα «πρακτικό επιλογής» ΔΗΛΑΔΗ με πλαστογράφηση των πρακτικών της επιτροπής, είχα την εντύπωση ότι η περίπτωσή μου αποτελούσε παγκόσμια πρωτοτυπία επιπέδου φασιστικής κυβερνητικής συμπεριφοράς. Πριν λίγη ώρα μου ήλθε με μήνυμα, η παρακάτω καταγγελία συναδέλφου, ο οποίος δεν είχε τουλάχιστον τη τύχη να είναι κοντά στη σύνταξη, όπως εγώ. Ως προς τα πλαστογραφημένα πρακτικά της επιτροπής επιλογής επιθεωρητών, ισχύουν και για τον συνάδελφο τα ίδια, αλλά τα όσα του συμβαίνουν στη συνέχεια, δείχνουν ότι ο φασισμός έχει και χειρότερα.  

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΑΡΑΚΑΤΩ ΤΗ ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ ΚΑΙ ΘΑ ΚΑΤΑΛΑΒΕΤΕ ΤΟ ΑΜΟΚ ΠΟΥ... 


ΠΙΑΝΕΙ ΤΟΥΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΥΣ ΦΑΣΙΣΤΕΣ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΤΕΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ, ΟΤΑΝ ΕΝΑΣ ΔΗΜΟΣΙΟΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΟΣ ΜΕΝΕΙ ΠΙΣΤΟΣ ΣΤΟΝ ΟΡΚΟ ΤΟΥ ΚΑΙ ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΕΝΟΣ, ΟΥΤΕ ΠΟΥΛΗΜΕΝΟΣ — ΟΥΤΕ ΑΠΟΦΑΣΗ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΔΕΝ ΣΕΒΟΝΤΑΙ ΤΑ ΦΑΣΙΣΤΙΚΑ ΣΚΥΛΙΑ!!! ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΚΑΙ ΔΙΑΔΩΣΤΕ:


Αγαπητέ μου φίλε Μπαρμπανίκο, σου στέλνω μια επιστολή που θα απευθυνθεί στους υπαλλήλους του Υπουργείου Υγείας.
Φίλες και φίλοι του Υπουργείου Υγείας, Σας ευχαριστώ θερμά που με τιμήσατε με την ψήφο σας, στις πρόσφατες εκλογές για την ΑΔΕΔΥ και το Διοικητικό Συμβούλιο του Συλλόγου μας. Είμαι φαρμακοποιός, απόφοιτος της Φαρμακευτικής Σχολής του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών, με διδακτορικό δίπλωμα, με μεταδιδακτορική έρευνα και με δημοσιεύσεις επιστημονικών εργασιών ως κύριος ερευνητής στα πιο έγκριτα διεθνή επιστημονικά περιοδικά.
 
Το 1999, και ύστερα από επιτυχείς εξετάσεις μέσω του Α.Σ.Ε.Π., διορίστηκα στον κλάδο ΠΕ Επιθεωρητών Φαρμακοποιών στη Διεύθυνση Επιθεώρησης του Υπουργείου Υγείας με αντικείμενο τον έλεγχο σε δημόσιους και ιδιωτικούς φορείς παροχής υπηρεσιών πρωτοβάθμιας δευτεροβάθμιας και τριτοβάθμιας φροντίδας υγείας, σε ιατρεία, οδοντιατρεία, εργαστήρια, Νοσοκομεία, ιδιωτικές Κλινικές, φαρμακεία, φαρμακοβιομηχανίες. Δύο χρόνια αργότερα, το 2001 συστήθηκε στο Υπουργείο Υγείας το «Σώμα Επιθεωρητών Υπηρεσιών Υγείας & Πρόνοιας» (Σ.Ε.Υ.Υ.Π.), καταργώντας, άλλως απορροφώντας, τη Διεύθυνση στην οποία διορίστηκα.
 
Με την έναρξη της λειτουργίας του Σ.Ε.Υ.Υ.Π. ανέλαβα καθήκοντα ως επιθεωρητής και υπηρέτησα ευόρκως για δύο συνεχείς τριετείς θητείες, έως την 11.2.2009 όπου και αίφνης μου ανακοινώθηκε, χωρίς καμία άλλη ενημέρωση ή ειδοποίηση, χωρίς καμία αιτιολογία, και χωρίς το όνομά μου να υπάρχει στα πρακτικά της αξιολόγησης για το Σ.Ε.Υ.Υ.Π., ότι δεν ανανεώνεται η υπηρεσία μου στο Σ.Ε.Υ.Υ.Π., αντίθετα ότι μετακινούμαι στη Διεύθυνση Φαρμάκων και Φαρμακείων.
 
Η μετακίνησή μου αυτή σε ανύπαρκτη θέση, με ανύπαρκτο έργο και ανύπαρκτα καθήκοντα, ύστερα από 10ετή εύορκη υπηρεσία στους ελέγχους της παροχής υπηρεσιών υγείας, ήταν η τιμωρία μου επειδή έθιγα τα κακώς κείμενα και ζητούσα από τους αρμοδίους τα πορίσματα των ελέγχων μου να μην «παγώνουν» αλλά να διώκονται οι υπεύθυνοι.
Την απόφαση αυτή της αναίτιας μετακίνησής μου (με αριθ. 16217/15.1.2009 του Γενικού Γραμματέα του Υπουργείου Υγείας) προσέβαλα ενώπιον του Διοικητικού Δικαστηρίου, το οποίο με την 476/2012 απόφαση με δικαίωσε και έκρινε άκυρη τη μετακίνησή μου.
 
Το Μάιο του 2012 μου ζητήθηκε να παρουσιαστώ στο γραφείο του Γενικού Διευθυντή Υγείας και παρουσιάστηκα. Τέλη Αυγούστου του ιδίου έτους ενημερώθηκα ότι θα κληθώ σε απολογία για πιθανή διάπραξη πειθαρχικών παραπτωμάτων και συγκεκριμένα αυτών α) της ανάρμοστης συμπεριφοράς, β) της σοβαρής απείθειας και γ) της άσκησης κριτικής των πράξεων της προϊσταμένης αρχής. Αίφνης, και επ’ ευκαιρία των αντισυνταγματικών διατάξεων του κεφαλαίου Ζ΄ του νέου Μεσοπρόθεσμου, μου κοινοποιήθηκε η απόφαση με την οποία μη νόμιμα και κατά πρωτοφανή κατάργηση κάθε αρχής δικαίου, τίθεμαι σε αυτοδίκαιη αργία για τα παραπτώματα της ανάρμοστης συμπεριφοράς και της σοβαρής απείθειας – όχι όμως και για άσκηση κριτικής των πράξεων της προϊστάμενης αρχής, για το οποίο είχα αρχικά παραπεμφθεί.
 
Στο άρθρο 45 του Υπαλληλικού Κώδικα με τίτλο «ελευθερία της έκφρασης» ορίζεται ότι «1. Η ελευθερία της έκφρασης των πολιτικών, φιλοσοφικών και θρησκευτικών πεποιθήσεων, όπως και των επιστημονικών απόψεων και της υπηρεσιακής κριτικής των πράξεων της προϊσταμένης αρχής, αποτελεί δικαίωμα των υπαλλήλων και τελεί υπό την εγγύηση του Κράτους. Δεν επιτρέπονται διακρίσεις των υπαλλήλων λόγω των πεποιθήσεων ή των απόψεων τους ή της κριτικής των πράξεων της προϊσταμένης αρχής. 2. Η συμμετοχή των υπαλλήλων στην πολιτική ζωή της Χώρας επιτρέπεται σύμφωνα με τις κείμενες διατάξεις». Σε καμία περίπτωση δεν υπέπεσα στο παράπτωμα της ανάξιας συμπεριφοράς, αφού δεν υπήρξε από πλευράς μου στο επίπεδο της εργασίας μου ανάξια συμπεριφορά με εσκεμμένες μη σύννομες ενέργειες εις βάρος της υπηρεσίας μου.
  Είναι προφανές ότι το πειθαρχικό παράπτωμα της χαρακτηριστικώς αναξιοπρεπούς συμπεριφοράς υπαλλήλου, όταν πρόκειται για «παράπτωμα» τελεσθέν εντός υπηρεσίας, συνδέεται με εσκεμμένες μη σύννομες ενέργειες υπαλλήλου και όχι με την άσκηση κριτικής για τα κακώς κείμενα και τους προϊστάμενους πολιτικά πρόσωπα που συνιστά δικαίωμα του κάθε υπαλλήλου. Το παράπτωμα της «εξαιρετικά σοβαρής απείθειας» προβλέπεται στον προηγούμενο Υπαλληλικό Κώδικα (Ν. 2683/99) ως λόγος που μπορεί να επισύρει την ποινή της απόλυσης (άρθρο 109 παρ. 2ζ).
  Στο νέο Υ.Κ., το Ν. 3528/07, στο άρθρο 107 παρ. 1θ΄ορίζεται ως πειθαρχικό παράπτωμα πλέον η «σοβαρή» και όχι η «εξαιρετικά σοβαρή» απείθεια. Στην ίδια τη διάταξη δεν εξειδικεύεται η έννοια της απείθειας, δεν ορίζεται ποιος είναι ο θιγόμενος από τη συμπεριφορά αυτή, ούτε καθορίζεται το κριτήριο με το οποίο αξιολογείται η συμπεριφορά αυτή, ούτε διαβαθμίζεται η σοβαρότητα του παραπτώματος. Καμία αναφορά δεν γίνεται στην εισηγητική έκθεση των νόμων, που να επεξηγεί έστω το λόγο που εισήχθη στον Υπαλληλικό Κώδικα αυτό το «αδίκημα», αν όχι για να τιμωρεί όποιον δεν είναι απόλυτα υποταγμένος και όποιον τολμά να έχει πολιτικοσυνδικαλιστική άποψη και δράση.
 
Το ήδη αόριστο περιεχόμενο της χρησιμοποιούμενης έννοιας «απείθεια» καθίσταται ακόμα πιο ασαφές με τον επιθετικό προσδιορισμό «σοβαρή». Ο συνδυασμός των δύο λέξεων αποτελεί σχήμα οξύμωρο: αφού η απλή απείθεια δεν είναι καν πειθαρχικά ελεγκτέα, πως η «σοβαρή» απείθεια επισύρει ακόμα και την ποινή της απόλυσης. Η «απείθεια» από μόνη της ως συμπεριφορά δεν είναι πειθαρχικό παράπτωμα, ποια είναι η μη σοβαρή απείθεια που μένει ατιμώρητη και ποια είναι η σοβαρή που μπορεί να επισύρει την ποινή της απόλυσης. Με τη νέα ρύθμιση όποιος υπάλληλος δεν είναι αρεστός στην Προϊστάμενη Αρχή, παραπέμπεται σε Πειθαρχικό Συμβούλιο και, ελλείψει, όχι απλά τελεσιδικίας της σε βάρος του απόφασης (αφού δεν υφίσταται καν απόφαση), αλλά και ολοκλήρωσης της διαδικασίας της πειθαρχικής δίωξης (Ε.Δ.Ε., κλήση σε απολογία, κατάθεση μαρτύρων, αποδεικτικά έγγραφα), θεωρείται επίορκος και τίθεται σε αργία.
 
Έτσι, με την πρόφαση πιθανούς τέλεσης πειθαρχικών παραπτωμάτων αίολων, ασαφών, αόριστων όπως είναι η «σοβαρή» απείθεια, η άρνηση αφοσίωσης στην Πατρίδα και τη Δημοκρατία, η αναξιοπρεπής συμπεριφορά, απομακρύνεται με συνοπτικές διαδικασίες όποιος δεν είναι απόλυτα υποταγμένος, ώστε η πολιτική άποψη και τοποθέτηση, η συνδικαλιστική δράση μετουσιώνεται σε πειθαρχικό παράπτωμα και ο υπαίτιος τίθεται σε αργία. Το ισχύον Σύνταγμα στο άρθρ. 7 ορίζει ότι «έγκλημα δεν υπάρχει ούτε ποινή επιβάλλεται χωρίς νόμο που να ισχύει πριν από την τέλεση της πράξης και να ορίζει τα στοιχεία της. Ποτέ δεν επιβάλλεται ποινή βαρύτερη από εκείνη που προβλεπόταν κατά την τέλεση της πράξης». Ο νόμος πρέπει να ισχύει πριν από την τέλεση της πράξης.
 
Στην προκειμένη περίπτωση, οι μόνες ενέργειες στις οποίες προέβην κατά χρόνο πολύ προγενέστερο της έκδοσης του Ν. 4093/2012 είναι αυτές της άσκησης κριτικής κατά της προϊσταμένης αρχής, του Υπ. Υγείας, και ουδόλως καθίσταται σαφές από το νέο νομοθετικό καθεστώς τι τελικά ισχύει: η άσκηση κριτικής κατά των πράξεων της Προϊσταμένης Αρχής (α) τελεί υπό την εγγύηση του κράτους, όπως πρεσβεύει η ίδια η διάταξη του άρθρου 45 ΥΚ, ή (β) είναι πειθαρχικό παράπτωμα και μάλιστα τόσο βαρύ που επιβάλλει την απομάκρυνση από την υπηρεσία του ασκούντος κριτική. Το τεκμήριο της αθωότητας, κανόνας που ισχύει σε κάθε δημοκρατικό πολίτευμα, και που πρεσβεύει πως ουδείς επιτρέπεται να θεωρείται ένοχος, εάν δεν αποφανθεί σε αμετάκλητο βαθμό το αρμόδιο όργανο ή δικαστήριο περί της ενοχής του, καταστρατηγείται πλήρως με το νέο νομοθετικό πλαίσιο.
 
Με την κύρωση της Ευρωπαϊκής Σύμβασης των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, το αρ.6 παρ.2 ΕΣΔΑ, το οποίο ορίζει ότι «Παν πρόσωπον κατηγορούμενο επί αδικήματι τεκμαίρεται ότι είναι αθώον μέχρι της νομίμου αποδείξεως της ενοχής του», απέκτησε αυξημένη τυπική ισχύ βάσει του άρθρου 28§2 του Συντάγματος και αποτελεί αναπόσπαστο τμήμα της ελληνικής έννομης τάξης, με αυξημένη τυπική ισχύ, χωρίς μάλιστα να είναι δυνατή η κατάργηση του με νόμο. Ο Υπουργός Υγείας, κ. Α. Λυκουρέντζος, προσφάτως ανέφερε δημοσίως ότι οι δανειστές μας είναι αθώοι, ενώ οι μοναδικοί ένοχοι είμαστε εμείς οι δανειζόμενοι Έλληνες. Επίσης ανέφερε ρητά ότι θα τηρήσει κατά γράμμα τις επιταγές της Τρόικας.
 
Εμείς είμαστε υποχρεωμένοι να τηρήσουμε κατά γράμμα το ακροτελεύτιο άρθρο του Συντάγματος που αναφέρεται στον πατριωτισμό των Ελλήνων και στην νόμιμη αντίσταση που υποχρεούνται όλοι οι Ελληνες να προβάλλουν, εναντίον εκείνων που το καταλύουν. Παρακαλώ να με βοηθήσετε στην άδικη δίωξη που υφίσταμαι, από την τυραννική, αντισυνταγματική και προδοτική τριμερή Κυβέρνηση, που αποβλέπει στον αφανισμό της Χώρας μας.

Με εκτίμηση Κρίτων Ιακώβου

ΜΠΑΡΜΠΑΝΙΚΟΣ