ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΦΟΒΙΚΩΝ ΚΑΙ ΣΥΝΕΝΟΧΩΝ

Το κόμμα Βενιζέλου, χρησιμοποιώντας τον τίτλο ΠΑΣΟΚ και -σχεδόν- το σύμβολό του οδεύει σε ένα υποτιθέμενο συνέδριο και μάλιστα συντακτικό... 

του ΘΕΜΗ ΤΖΗΜΑ

Πρόκειται για μια στημμένη διαδικασία- παρωδία, που ως βασικούς στόχους έχει τη στρατηγικού χαρακτήρα εδραίωση των συνενόχων της μνημονιακής πολιτικής και φυσικά τη διασφάλιση της συστημικής ευστάθειας... 

Σε  μια συγκυρία κατά την οποία η πολιτική που υπηρέτησε και υπηρετεί -και-το φερόμενο ως ΠΑΣΟΚ από το 2009 και δώθε αμφισβητείται ακόμα και από τους εμπνευστές της, στο προσεχές “συνέδριο” το εν λόγω ζήτημα δεν τίθεται κάν επί τάπητος. Στο υποτιθέμενο συντακτικό συνέδριο τα κατεξοχήν πολιτικά ζητήματα της χώρας, δηλαδή η συνέχιση ή μη της μνημονιακής πολιτικής και η ανάγκη εκπόνησης ενός εναλλακτικού σχεδίου εξόδου από την κρίση θεωρούνται ως εκ των προτέρων απαντημένα. Συνεπώς μιλούμε για ένα συνέδριο χωρίς διακύβευμα για τις μεγάλες λαϊκές μάζες. Επιπλέον, ο ίδιος ο ιδεολογικός άξονας του κόμματος... 

Έχει μετατοπιστεί από το δημοκρατικό, σοσιαλιστικό χώρο, στη δεξιά σοσιαλδημοκρατία που αφού ηττήθηκε κατά τη δεκαετία του '70 επανέρχεται ως ο δήθεν συνεκτικός ίστος μιας κάποιας “κεντροαριστεράς”. Αυτή μάλιστα η -και- “επίσημη” μετατόπιση έλαβε χώρα βάσει των τοποθετήσεων Βενιζέλου, χωρίς ποτέ να ερωτηθεί κανείς αλλά και χωρίς να αντιδράσει σχεδόν κανείς, μέσα σε μια γενική παθητικότητα.

Τρίτον, με οριστικό τρόπο τόσο σε σχέση με την εφαρμοσμένη πολιτική όσο και διακηρυκτικά έχει εγκαταλείψει η ηγεσία Βενιζέλου και η συν αυτώ ηγετική ομάδα το κοινωνικό μπλοκ που έφερε το ΠΑΣΟΚ στην εξουσία. Το μπλοκ των νέων μη- προνομιούχων δεν αφορά ούτε στο ελάχιστο το κόμμα Βενιζέλου, το οποίο άλλωστε οι πρώτοι εχθρεύονται, καθώς στην πολιτική του βλέπουν το δήμιό τους.

Τέταρτον, ακόμα και η μεσοπρόθεσμη στρατηγική του κόμματος έχει χαραχθεί ήδη. Η ανιστόρητη και χυδαία γραμμή “πέσαμε με την Ελλάδα, θα ανεβούμε μαζί της” δεν αμφισβητείται από κανέναν εντός του ΠΑΣΟΚ, με ουσιαστικό τρόπο. Είναι δε μια στρατηγική σφοδρής νέας ήττας καθώς παραβλέπει ότι οι οικονομικοί και πολιτικοί κύκλοι δε συγχρονίζονται με έναν τέτοιο απλοϊκό τρόπο, όπως και ότι καμιά προοπτική οικονομικής ανόδου για τη χώρα δε διαφαίνεται στον ορίζοντα.

Πέμπτον και υπό το φως των ανωτέρω τίθεται το ζήτημα, σε ποιό πεδίο ακριβώς θα υπάρξει διακύβευμα και σύγκρουση εντός του εν λόγω “συνεδρίου” με την κυρίαρχη πολιτική και με την ηγεσία. Η απάντηση είναι ότι προφανώς δεν υπάρχει τέτοιος σχεδιασμός από οποιαδήποτε πλευρά. Η ηγεσία Βενιζέλου αλλά και η μνημονιακή πολιτική είναι αναμφισβήτητες αυτή τη στιγμή στο εσωτερικό του φερομένου ως ΠΑΣΟΚ, παρά τις μεμονωμένες διαφορετικές απόπειρες, που αν και φιλότιμες κάποιες φορές, μικρό ή και ανύπαρκτο αποτέλεσμα έχουν.

Το κόμμα Βενιζέλου ασκώντας δεξιά πολιτική, έχοντας προσχωρήσει στην παράδοση ΚΟΔΗΣΟ με ένα μάλιστα φαιδρό τρόπο και όντας ξεκομμένο από την ιστορική, κοινωνική βάση του ΠΑΣΟΚ δεν είναι πάρα ένας συντηρούμενος από το κατεστημένο της χώρας μηχανισμός νομής εξουσίας προς όφελος στελεχών του, με αντάλλαγμα την επιβίωση τώρα της κυβέρνησης Σαμαρά και αργότερα κάποιας άλλης αντίστοιχης.

Αν τα παραπάνω μάλιστα τα συνδυάσουμε με την εκτεταμένη νοθεία στη διαδικασία εκλογής συνέδρων, όπου οι ψηφίσαντες πολλαπλασιάζονταν με γεωμετρική πρόοδο συνθέτουμε την εικόνα ενός συνεδρίου- παρωδία. Με μια ημέρα μόλις, “διαλόγου” για 5000- 6000 συνέδρους, χωρίς στοιχειώδεις κανόνες δημοκρατικής λειτουργίας και με ανύπαρκτη ατζέντα, το εν λόγω συνέδριο απλά θα επιβεβαιώσει τον πλήρη έλεγχο του ιστορικού αυτού κόμματος από τον παρασιτισμό και φυσικά την οριστική παρακμή του. Δεν έχει σημασία ότι όσοι θα συμμετάσχουν δεν είναι συνένοχοι της μνημονιακής πολιτικής. Το σημαντικό είναι ότι αυτοί που δίνουν τον τόνο και χαράσσουν την κεντρική πολιτική του κόμματος Βενιζέλου είναι. Γι' αυτό και προσπαθούν να δικαιωθούν ή να ξεπλυθούν με διάφορα ιδεολογήματα και με οπορτουνιστικές τακτικές.

Η πραγματικότητα είναι ότι πρόκειται για συνέδριο κομμένο και ραμμένο στα μέτρα της μνημονιακής συγκυβέρνησης. Θα αποκτούσε νόημα μόνο αν ετίθετο το ζήτημα της ανατροπής της ηγεσίας Βενιζέλου, της ομάδας των συνενόχων, της πλήρους αλλαγής πολιτικής και της πτώσης του κυβερνητικού συνασπισμού. Δυστυχώς όμως καμιά συγκροτημένη εσωκομματική δύναμη δε θα θέσει τέτοια ζητήματα. Οπότε οι φοβικοί και οι συνένοχοι θα δώσουν τον τόνο σε αυτήν την παρωδία, που ευτελίζει την ιστορική παράδοση ενός κόμματος το οποίο αν μη τι άλλο κάποτε εξέφρασε τις ουσιαστικότερες ελπίδες του λαού.

TVXS