Η ΚΑΤΑΡΡΕΥΣΗ ΤΗΣ ΕΙΚΟΝΙΚΗΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑΣ

Τα στοιχεία για την υστέρηση των εσόδων του προυπολογισμού το Γενάρη, πρώτο μήνα του έτους, προκάλεσαν «σοκ και δέος»...

του ΚΩΣΤΑ ΣΕΡΑΙΟΥ

 
Τα έσοδα του προυπολογισμού το Γενάρη κατέγραψαν πτώση το 7% σε σχέση με το στόχο που είχε τεθεί και σε σύγκριση με τον περασμένο Γενάρη του 2012 η πτώση έφθασε το 16%.

Το τραγικό είναι ότι η πτώση αυτή των εσόδων σημειώνεται, ενώ κλιμακώθηκε η φορολογική επιδρομή και οι παρακρατήσεις φόρου σε μισθούς και συντάξεις ήταν εξαιρετικά αυξημένη. Η πτώση αυτή προέρχεται κυρίως από την πτώση εσόδων του ΦΠΑ, αποτέλεσμα της γενικής πτώσης της κατανάλωσης, ειδικά του πετρελαίου θέρμανσης αλλά και στο γεγονός ότι η κρίση στους επιτηδευματίες έχει επιφέρει τη διακοπή υποβολής περιοδικών δηλώσεων ΦΠΑ. Όλα δείχνουν ότι... 

Αυτές οι πτωτικές τάσεις στα έσοδα μάλλον θα συνεχιστούν, αν δεν κλιμακωθούν τους επόμενους μήνες.

ΤΟ ΑΝΑΤΙΜΗΜΕΝΟ ΕΥΡΩ ΔΙΑΙΡΕΙ ΠΕΡΑΙΤΕΡΩ ΤΗΝ ΕΥΡΩΖΩΝΗ

Την ίδια ώρα το ευρώ πετάει σε νέα ύψη, ξεπερνώντας την Πέμπτη ( 07/02/2013) το 1,35 δολάρια, στα υψηλά 14 μηνών.

Σύμφωνα με πρόσφατη μελέτη της Morgan Stanley το ευρώ είναι υπερτιμημένο σε σχέση με τις ανάγκες της χώρας μας αρκετά πάνω από 30%, ενώ είναι υπερτιμημένο ακόμα και για τη Γαλλία πάνω από 10%, ενώ αντιθέτως, είναι υποτιμημένο για τη Γερμανία!

Το γεγονός αυτό δείχνει τη βαθύτατη διαίρεση της Ευρωζώνης αλλά και τον εξουθενωτικό πόλεμο οικονομιών και κεφαλαίων στο εσωτερικό της, πράγμα που πλήττει βάναυσα τους εργαζόμενους σε όλη τη ζώνη και καταστρέφει, κυριολεκτικά, τις οικονομικά πιο αδύνατες χώρες.

Απ΄ αυτό και η εντεινόμενη διαμάχη Γαλλίας – Γερμανίας για τη νομισματική πολιτική της Ευρωζώνης με επίκεντρο το «μαλακό» ή «σκληρό» ευρώ.

ΤΟ ΑΝΑΤΙΜΗΜΕΝΟ ΕΥΡΩ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟΣ «ΘΑΝΑΤΟΣ» ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

Αν για την ευρωζώνη το ανατιμημένο ευρώ σημαίνει εντεινόμενες και ίσως διαλυτικές ανισορροπίες, για την Ελλάδα αντιπροσωπεύει οικονομικό «θάνατο».

Με μια υπερτίμηση πάνω από το 30% του νομίσματός της, σε φάση, μάλιστα, βαθιάς και πολυετούς ύφεσης, η ελληνική οικονομία υποσκάπτεται συνολικά και εκ θεμελίων, πλήττονται πρώτα απ΄ όλα οι εξαγωγές ενώ ως αντιστάθμισμα της νομισματικής υπερτίμησης, η ανεργία εκτινάσσεται και η πίεση για συνεχή και περαιτέρω μείωση των μισθών γίνεται όλο και πιο αφόρητη και ακατάπαυστη.

Είναι σαφές ότι όσο η Ελλάδα κινείται στην τροχιά της Γερμανικής ευρωζώνης τόσο η οικονομική της θέση θα επιδεινώνεται, ενώ άλλο τόσο θα δυσχεραίνεται, αν δεν γίνεται μάλλον αδύνατη, η διέξοδος από την κρίση!

Την ίδια ώρα οι Τράπεζες, παρά τις σκανδαλώδεις για το δημόσιο συμφέρον διαδικασίες ανακεφαλοποίησης, όχι μόνο δεν βελτιώνουν τη θέση τους αλλά η τελευταία επιβαρύνεται όλο και περισσότερο από τη διόγκωση ιδιαίτερα, των κόκκινων δανείων, τα οποία οι τράπεζες επιχειρούν να καλύψουν ή να κρύψουν κάτω από το...χαλί!

Οι Τράπεζες αν επιβιώνουν, όπως επιβιώνουν, τούτο οφείλεται στη συνεχή αιμορραγία του δημοσίου που τους έχει χορηγήσει ένα ΑΕΠ σε ενισχύσεις κάθε μορφής και στα δάνεια από το ευρωσύστημα ( ΕΚΤ-ΕLA) που στο τέλος του 2012είχαν φτάσει στο αστρονομικό ύψος των 121 δισ.
Χωρίς ρευστότητα με ιδιαίτερα ευνοικούς όρους και χωρίς νέες δημόσιες στρατηγικές επενδύσεις η ελληνική οικονομία δεν μπορεί να ανασάνει και πολύ περισσότερο να ανακόψει την ύφεση και να ανακάμψει.

Ικανοποιητική ρευστότητα όμως, και μάλιστα με ειδικούς όρους, από το σημερινό τραπεζικό σύστημα είναι αδύνατο να υπάρξει, ενώ άξια λόγου ρευστότητα με προσπελάσιμους όρους, δεν διαφαίνεται ότι μπορεί να προκύψει και από τους μηχανισμούς της ευρωζώνης και της ΕΕ.

Αντίθετα, τα κοινοτικά πακέτα την περίοδο 2014-2020 θα είναι δραστικά περιορισμένα, ενώ και γενικότερα μέσα στην ΕΕ κυριαρχούν, σε σχέση με τον προυπολογισμό, διαλυτικές αντιπαραθέσεις, που όλα δείχνουν πως θα καταλήξουν σε «βατερλώ» για τους λαούς και πρώτα απ΄ όλα για τις ασθενέστερες οικονομίες της νότιας και Ανατολικής Ευρώπης.

Η ΚΑΤΑΡΡΕΥΣΗ ΤΗΣ ΕΙΚΟΝΙΚΗΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑΣ

Εδώ και αρκετούς μήνες το κυβερνητικό επιτελείο αλλά και τα κέντρα της Ευρωζώνης, προσπαθούσαν να διαμορφώσουν για την ελληνική οικονομία μια θετική εικονική προοπτική και ένα κλίμα πως τα χειρότερα πέρασαν.

Αυτή η εικόνα οδηγείται σε κατάρρευση.

Το πρόγραμμα του 3ου Μνημονίου όχι μόνο δεν «τραβάει» αλλά και κινδυνεύει με χειρότερη συντριβή σε σχέση με τα δύο προηγούμενα!

Την ίδια ώρα η περίφημη «σταθεροποίηση» της χώρας μέσα στο ευρώ όχι μόνο δεν πρέπει να θεωρείται καθόλου δεδομένη αλλά και η ίδια η ευρωζώνη μοιάζει να εισέρχεται σε νέα φάση έντονων κλυδωνισμών με άγνωστη τελική έκβαση.

Η ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΗ ΛΥΣΗ

Η Ελλάδα, εδώ που φθάσαμε, δεν μπορεί να ανασάνει παρά μόνο με πολύ ριζικές ανατροπές.

Αυτές τις ανατροπές μόνο η Αριστερά μπορεί να προωθήσει, εφόσον σταθεί ικανή, πολύ περισσότερο που έχουν έντονα προοδευτικό πρόσημο.
Η Ελλάδα που εγκαινίασε το δρόμο της τρόικας και των μνημονίων, καλείται να εγκαινιάσει, για λόγους επιβίωσης και προοπτικής, το δρόμο των μεγάλων προοδευτικών ανατροπών, αναδεικνυόμενη ως παράδειγμα, ίσως, για όλη τη νότια Ευρώπη και όχι μόνο.

Το έργο είναι πολύ δύσκολο, πολύ περισσότερο που αφορά μια μικρή χώρα μέσα σε ένα πολύ άνισο, αν όχι επιδεικτικά εχθρικό, ευρωπαικό και διεθνή συσχετισμό δυνάμεων!

Η επιλογή του όμως είναι αναγκαστική και χωρίς να επιδέχεται οπισθοχωρήσεις αλλά μόνο γρήγορη και αποφασιστική προώθηση.

ΟΙ ΑΠΟΛΥΤΑ ΑΝΑΓΚΑΙΕΣ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΕΣ ΤΟΜΕΣ

Όσο συνεχίζονται στη χώρα να εφαρμόζονται τα μνημόνια και η λιτότητα η οποία συνιστά την «καρδιά» τους, ο ελληνικός οικονομικός και κοινωνικός κατήφορος δεν θα έχει τέλος.
Τα μνημόνια και οι εφαρμοστικοί τους νόμοι πρέπει να ακυρωθούν άμεσα και η λιτότητα επειγόντως να τερματιστεί.
Πρώτο και καθοριστικό βήμα θα πρέπει να είναι η επαναφορά του κατώτατου μισθού στο προ μνημονίου ύψος και η άμεση επαναφορά των ελεύθερων Συλλογικών Διαπραγματεύσεων, της μετενέργειας και την Εθνικής Συλλογικής Σύμβασης με ελεύθερες διαπραγματεύσεις για τον κατώτατο μισθό.

Το φρένο στη λιτότητα και η αντίστροφη μέτρηση αποκατάστασης μισθών και συντάξεων, πρώτα απ’ όλα των χαμηλότερων, θα πρέπει να είναι μόνο η αρχή ενός ριζοσπαστικού προοδευτικού προγράμματος.

Αυτό το ριζοσπαστικό πρόγραμμα μαζί με την ακύρωση των μνημονίων και τον τερματισμό της λιτότητας πρέπει οπωσδήποτε να περιλαμβάνει: 

V Την άμεση και χωρίς όρους διαγραφή του συντριπτικά μεγαλύτερου μέρους του χρέους, πρώτα από όλα του    εξωτερικού, το οποίο είναι άδικο, βαθύτατα ταξικό αλλά και απολύτως μη βιώσιμο. Ο στόχος είναι να απαλλαγεί άμεσα η οικονομία από το καταθλιπτικό βάρος των ετήσιων χρεολυσίων και πρώτα από όλα από το δυσβάσταχτο άγος των τόκων.
 

V Την άμεση εθνικοποίηση- κοινωνικοποίηση των τραπεζών, όρος απαράβατος για να χρηματοδοτηθεί η οικονομία, να καταστεί δυνατή η διαγραφή του χρέους και να αναλάβουν οι τράπεζες ένα νέο αναπτυξιακό, παραγωγικό, επενδυτικό και κοινωνικό ρόλο. Με τις τράπεζες στη σημερινή κατάσταση και υπό τη σημερινή ιδιωτική κερδοσκοπική διεύθυνση η οικονομία δεν έχει μέλλον, ενώ η ανακεφαλαιοποίησή τους υπό τους όρους της τρόικας και χωρίς δημόσιο έλεγχό τους, θα επιδεινώσει , χωρίς να απαντήσει σε κανένα πρόβλημα.

V Η οικονομία και η κοινωνία δεν μπορεί να ανασάνουν χωρίς να αντιμετωπισθεί ο βραχνάς των κόκκινων δανείων, της ιδιωτικής υπερχρέωσης και της αδυναμίας μέσα στη κρίση να αντιμετωπισθούν δανειακές υποχρεώσεις. Αυτό σημαίνει ότι οι εθνικοποιημένες τράπεζες θα πρέπει να προχωρήσουν άμεσα σε ένα πολύ εκτεταμένο πρόγραμμα γενναίων ρυθμίσεων στα χρέη, που θα φτάνουν ως τη διαγραφή τους για τις πιο ευάλωτες και αδύνατες κατηγορίες των πολύ μικρών επιχειρήσεων και νοικοκυριών. Αν δεν προχωρήσουμε ταχύτατα προς αυτήν την κατεύθυνση ματαιοπονούμε , ενώ οι τράπεζες θα βυθίζονται στη "μαύρη τρύπα".

V Χρειάζεται η άμεση και γρήγορη εφαρμογή ενός νέου ριζοσπαστικού φορολογικού πλαισίου που θα έχει ως αιχμή την άμεση αποκόμιση σημαντικών εσόδων στους προϋπολογισμούς από την φορολόγηση του πολύ μεγάλου πλούτου, των πολύ μεγάλων περιουσιών και των εξαιρετικά μεγάλων κερδών. Ο εντοπισμός των χιλιάδων " λιστών Λαγκάρντ" στο εξωτερικό πρέπει να καταστεί θέμα έκτακτης προτεραιότητας, μαζί με την άμεση αποκόμιση απ’ αυτές ενός σημαντικού ύψους φορολογικών εσόδων. 

V Ταχεία εκπόνηση και εφαρμογή ενός έκτακτου προγράμματος ανασυγκρότησης και κινητοποίησης του δημοσίου πρώτα απ’ όλα του ανθρώπινου δυναμικού του, προκειμένου  να αναλάβουν άμεσα ένα νέο αποδοτικό και αποτελεσματικό ρόλο ανακοπής του κατήφορου και ανάταξης της οικονομίας.

Στο πλαίσιο αυτό:

V Θα πρέπει να σταματήσει άμεσα το πρόγραμμα ιδιωτικοποιήσεων , ενώ όλες οι δημόσιες επιχειρήσεις θα πρέπει να αναδιοργανωθούν για να ενισχύσουν με τις επενδύσεις τους και την τιμολογιακή πολιτική τους την αποδοτικότητα της οικονομίας και την ανάκαμψή της.

V Παράλληλα θα πρέπει να ξεκινήσει άμεσα ένα πρόγραμμα σταδιακής επαναφοράς στο δημόσιο όλων των στρατηγικής σημασίας επιχειρήσεων που έχουν μέχρι σήμερα ιδιωτικοποιηθεί ( τηλεπικοινωνίες, λιμάνια κλπ)

V Την ίδια ώρα θα πρέπει να εφαρμοσθεί ένα ειδικό πρόγραμμα στήριξης και ανόρθωσης τομέων και κλάδων της οικονομίας που διαθέτουμε ή μπορούμε να αποκτήσουμε, συγκριτικά πλεονεκτήματα και οι οποίοι πρέπει να αξιοποιηθούν ως ατμομηχανές μιας ανακαμψιακής διαδικασίας. Στο πλαίσιο αυτό πρέπει να εξαντληθούν, ως τα απώτατα όριά τους, όλες οι ευχέρειες προστασίας της οικονομίας , ενώ, σε ορισμένες περιπτώσεις θα πρέπει να διεκδικηθούν και ειδικές εξαιρέσεις για κλάδους και τομείς , τουλάχιστον για ένα μεταβατικό χρονικό πλαίσιο , από το καθεστώς της "ενιαίας αγοράς" και των κανόνων του " Κοινοτικού ανταγωνισμού".

V Είναι απολύτως προφανές ότι ένα προοδευτικό πρόγραμμα με αιχμή μέτρα και κατευθύνσεις, όπως εκτέθηκαν παραπάνω, θα φέρει τη χώρα σε σύγκρουση με την ευρωζώνη και τους κανόνες της ΕΕ. Μπορεί, ακόμα, στο βαθμό που οι αγκυλώσεις στην ευρωζώνη και την ΕΕ αποδειχθούν ανυπέρβλητες, ενώ η χώρα θα έχει ανάγκη, πέραν των άλλων και από χορήγηση σημαντικής ρευστότητας, να χρειαστεί αυτές οι συγκρούσεις να προσλάβουν ιδιαίτερη ένταση και μορφή.

Σε κάθε περίπτωση, όμως ένα έκτακτο αντιμνημονιακό προοδευτικό πρόγραμμα διεξόδου, ανόρθωσης και ανάκαμψης πρέπει να είναι το πρωταρχικό μέλημα για τη χώρα, που θα πρέπει να τεθεί πάνω και πέρα από κάθε άλλη σκοπιμότητα και κάθε άλλο  δόγμα ή προτεραιότητα , πάνω , επίσης, από κάθε εκβιασμό και απειλή των κάθε λογής κέντρων και εντός και εκτός της χώρας.

ΙΣΚΡΑ