Στις 5 Ιουνίου 2012, απαντώντας στη ΝΔ που
κατηγορούσε το ΣΥΡΙΖΑ ότι «γυρνάει την Ελλάδα πίσω», ο Αλ. Τσίπρας έλεγε
σε προεκλογική του ομιλία: «Πράγματι γυρνάμε την Ελλάδα πίσω - μια
βδομάδα...
Στην Ισπανία. Εκεί όπου η κεντροδεξιά κυβέρνηση του Μαριάνο
Ραχόι εθνικοποίησε την τέταρτη μεγαλύτερη τράπεζα της χώρας. Την Bankia.
Την εθνικοποίησε για να τη σώσει από την κατάρρευση (...) Αυτό έκανε ο
Σαμαράς της Ισπανίας. Ο Σαμαράς της Ελλάδας, όμως, μας καταγγέλλει γιατί
θα κάνουμε το ίδιο». Πράγματι, ο Ραχόι εθνικοποίησε
την Bankia για να τη σώσει...
Οχι όμως για λογαριασμό του ισπανικού λαού,
τον οποίο συν τοις άλλοις φορτώνει με μέτρα δεκάδων δισ. ευρώ (65 δισ.
ήταν μόνο το τελευταίο πακέτο...), πέρα από τα δάνεια που παίρνει για να
σώσει κι αυτός τις τράπεζες, δηλαδή τα μονοπώλια. Σε κάθε περίπτωση, η
ιστορία της Bankia, είναι διδακτική για να βγάλει κανείς συμπεράσματα,
κύρια απέναντι στο ΣΥΡΙΖΑ, που υπόσχεται φιλολαϊκή διαχείριση εντός του
καπιταλισμού και της ΕΕ, με εθνικοποίηση των τραπεζών, τάχα προς όφελος
του λαού. Η Bankia έφτασε στα όρια της κατάρρευσης εξαιτίας της μεγάλης
έκθεσης που είχε σε στεγαστικά δάνεια, ύψους 32 δισ. ευρώ, τα οποία ήταν
αδύνατο να αποπληρωθούν. Σαν αποτέλεσμα και προκειμένου να προστατέψει
το τραπεζικό της σύστημα, άρα και τα ντόπια μονοπώλια, η ισπανική
κυβέρνηση πήρε υπό την προστασία της αυτή και άλλες τράπεζες (τέσσερις
για αρχή και ετοιμάζεται για άλλες εφτά μικρότερες), λειτουργώντας σαν
εγγυητής για τη δανειοδότησή τους από την ΕΕ, παρά το γεγονός ότι ήταν
αμιγώς εμπορικές, δηλαδή ιδιωτικές τράπεζες.
Αυτή
είναι η «εθνικοποίηση» που λέει ο ΣΥΡΙΖΑ και την οποία προσπαθεί να
πλασάρει σαν καλή για το λαό. Η Bankia ανακοίνωσε πρόσφατα ότι της είναι
απαραίτητα περίπου 19 δισ. ευρώ από το κράτος, προκειμένου να
επιβιώσει. Το ποσό αυτό προστίθεται στα 4,5 δισ. ευρώ που ήδη είχαν
δοθεί στην Bankia, ανεβάζοντας το συνολικό κόστος της «διάσωσης» της
τράπεζας σε πάνω από 23 δισ. ευρώ έως τώρα (ποσό, που είναι το υψηλότερο
που έχει διατεθεί για τη «σωτηρία» μιας τράπεζας στην ιστορία της
Ισπανίας). Εννοείται βέβαια ότι το κόστος για τη διάσωση αυτής και των
άλλων τραπεζών, συνολικού ύψους από 60 έως 100 δισ. ευρώ, φορτώνεται
εξολοκλήρου στον ισπανικό λαό.
Στις 20/7/2012, το
Γιούρογκρουπ ενέκρινε το πακέτο για την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών
της Ισπανίας. Σύμφωνα με την ανακοίνωση που εξέδωσε τότε, τα χρήματα του
δανείου θα κατατίθενται τμηματικά στο ισπανικό Ταμείο για την
Οργανωμένη Αναδιάρθρωση των Τραπεζών (FROB) και από εκεί η κυβέρνηση θα
τα διοχετεύει στα χρηματοοικονομικά ιδρύματα. Η ισπανική κυβέρνηση
διατηρεί την πλήρη ευθύνη της οικονομικής βοήθειας. Στους όρους της
δανειοδότησης περιλαμβάνονταν ειδικά μέτρα για τις τράπεζες, εκτεταμένα
σχέδια αναδιάρθρωσης και διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις για τον κλάδο, που
θα περιλαμβάνουν το διαχωρισμό των προβληματικών τραπεζικών παγίων. Κάτι
παρόμοιο έγινε με την «κρατική» ΑΤΕ στην Ελλάδα, η οποία έσπασε σε καλή
και κακή τράπεζα, με την πρώτη να δίνεται πεσκέσι στην Πειραιώς. Οι
όροι για τη δανειοδότηση των ισπανικών τραπεζών καταγράφονται με
λεπτομέρεια στο σχετικό μνημόνιο της ΕΕ με την ισπανική κυβέρνηση. Τα
δάνεια που θα χρησιμοποιηθούν για την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών, θα
έχουν διάρκεια 12,5 ετών, ενώ κάθε εκταμίευση θα έχει διάρκεια μέχρι
και 15 έτη.
Η ισπανική τράπεζα ήρθε ξανά
στην επικαιρότητα τη βδομάδα που πέρασε, όχι όμως για το ποσό των 18
δισ. ευρώ που θα πάρει αυτές τις μέρες από την ΕΕ, μέσω της ισπανικής
κυβέρνησης, όπως προβλέπει η απόφαση του Γιούρογκρουπ. Ηρθε επειδή στο
τέλος της περασμένης εβδομάδας διέρρευσε ότι πάνω από 350.000 Ισπανοί
μικροεπενδυτές θα χάσουν όλα τα κεφάλαια που εμπιστεύτηκαν στην Bankia,
καθώς ανακοινώθηκε ότι η καθαρή θέση της τράπεζας είναι αρνητική και
προσεγγίζει τα -4,2 δισ. ευρώ. Εχει δηλαδή μεγαλύτερες ζημιές απ' όσο
υπολογιζόταν και σύμφωνα με την κοινοτική νομοθεσία, οι μέτοχοι θα
πρέπει να είναι οι πρώτοι που θα υποστούν ζημίες, προκειμένου στη
συνέχεια η τράπεζα να δικαιούται ενίσχυση των κεφαλαίων της. Συνοπτικά:
Για να πάρει τα 18 δισ. από την ΕΕ η «εθνικοποιημένη» Bankia, θα πρέπει
πρώτα να «κουρευτούν» τα κεφάλαια των μετόχων, μεγάλο μέρος των οποίων
είναι μικροεπενδυτές. Πρόκειται δηλαδή για εκατοντάδες χιλιάδες
μικροκαταθέτες, οι περισσότεροι συνταξιούχοι με ελάχιστες
χρηματοοικονομικές γνώσεις, οι οποίοι πείστηκαν το 2011 να συμμετάσχουν
στην εισαγωγή στο χρηματιστήριο της τράπεζας που μόλις είχε προκύψει από
τη συγχώνευση επτά περιφερειακών ταμιευτηρίων.
Ολοι αυτοί «θα χάσουν
και τα παντελόνια τους» σύμφωνα με στέλεχος της τράπεζας, η οποία, συν
τοις άλλοις, έχει δεσμευτεί να περιορίσει κατά 60% το χαρτοφυλάκιό της
και να προχωρήσει σε χιλιάδες απολύσεις προκειμένου να συνεχίσει να
δανειοδοτείται από την ΕΕ. Οι ομοιότητες με το «κρατικό» Ταχυδρομικό
Ταμιευτήριο στην Ελλάδα και τη χασούρα των χιλιάδων μικροπενδυτών, πριν
αυτό σπάσει στα δυο (κατά τα πρότυπα της ΑΤΕ) και μοσχοπουληθεί, βγάζουν
μάτι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου