Δεν γνωρίζουμε ποια μπορεί να είναι η επίσημη (ή και απόρρητη)
ενημέρωση που έγινε στον πρωθυπουργό Αντώνη Σαμαρά για να αναλάβει το
ρίσκο ενός επίσημου ταξιδιού στο Κατάρ...
Και λέμε “ρίσκο” βασισμένοι όχι
σε κάποια ιδιαίτερη ενημέρωση, αλλά στην εμπειρία των όσων τραβάει αυτή
η έρμη επένδυση στο Ελληνικό από ΠΑΣΟΚ και δώθε. Άλλωστε μόλις πριν
από λίγες ημέρες, την Τετάρτη 9 Ιανουαρίου η Qatari Diar, το fund που
συμμετείχε στον διαγωνισμό, έστειλε επιστολή στη διοίκηση του Ταμείου
Αποκρατικοποιήσεων (ΤΑΙΠΕΔ) γνωστοποιώντας ότι «αποσύρει το ενδιαφέρον
της». Σε κάθε περίπτωση, βασισμένοι σε όσα έχουμε αποκομίσει εμείς από
την παρακολούθηση του θέματος, αλλά κυρίως στην γνώμη ειδικών που είναι
σε θέση να γνωρίζουν καλά την τακτική των Καταριανών, έχουμε να
επισημάνουμε τα εξής:...
Οι Καταριανοί περιμένουν τον Αντώνη Σαμαρά για να του στήσουν
“ενέδρα”. Τη συνηθισμένη ενέδρα την οποία οι Καταριανοί στήνουν στους
άλλους με δόλωμα τα λεφτά τους. Και ο τρόπος είναι απλός και βαρετά
επαναλαμβανόμενος:
Όλα ξεκινούν με την “φήμη” που εντέχνως καλλιεργούν ότι είναι οι μόνοι με τόσα χρήματα, οι μόνοι που μπορούν να αποφασίζουν άμεσα να επενδύσουν χωρίς να χρειάζεται να πάρουν εγκρίσεις, κλπ. Ένας αποφασίζει (ο Εμίρης) και όλοι κλαρίνο. Σε αυτό το κλίμα (το οποίο φροντίζουν και διάφοροι “έμμισθοι” ξένοι /Έλληνες που “τους ξέρουν” και “που έχουν τη βασιλική οικογένεια για σπόνσορες”, κλπ) ξεκινά πάντα η συζήτηση με τους Καταριανούς (όταν πρόκειται να τους ζητήσει κάποιος επενδύσεις). Και αρχίζουν:
Α) Σου δείχνουν το “θησαυροφυλάκιο” – σου περιγράφουν δηλαδή πόσα χρήματα έχουν, πόσοι πάνε εκεί για να ζητήσουν, κλπ
Β) Αφήνουν να αιωρείται το ισχυρό ενδιαφέρον τους για επενδύσεις στη χώρα σου “εξηγώντας” ποσά δισεκατομμύρια θα βάλουν στο Ελληνικό, ή στο Αέριο κλπ
Η) Σου δηλώνουν εμμέσως και διπλωματικά ότι “είναι οι μόνοι ικανοί” να επενδύσουν τόσα πολλά κεφάλαια σε αυτή τη δύσκολη συγκυρία
Δ) Σου αναφέρουν “πιο διπλωματικά” ότι θα προτιμούσαν να μην “έχουν να αντιμετωπίσουν” τις γραφειοκρατικές διαδικασίες διαγωνισμών / καθυστερήσεων κλπ
Ε) Σου εξηγούν επιπλέον ότι αυτοί είναι “κράτος” και όχι “ιδιωτική εταιρεία” άρα για αυτούς η “διακρατική συμφωνία” είναι η κατάλληλη οδός καθώς “δεν μπορούν να συμμετέχουν” σε διαγωνισμούς
Στ) Σε προτρέπουν – ενώ καθ΄όλη τη διάρκεια αυτής της συζήτησης δεν παύουν να σου υπενθυμίζουν ότι “εμείς έχουμε όσα κεφάλαια μπορεί να χρειαστεί” – να συμφωνήσεις “κατ’ αρχήν” ότι η διακρατική συμφωνία δεν είναι απαγορευτική διαδικασία για την Ελλάδα
Ζ) Σου προτείνουν να δημιουργηθεί μια “κοινή επιτροπή” που θα εξετάσει τους τομείς, τα συγκεκριμένα έργα άλλα και τους όρους κάθε μιας επένδυσης που θα αποφασίσουν να κάνουν.
Και μετά φροντίζουν να δημοσιοποιήσουν όλο αυτό το σενάριο ως εξής: “Συμφώνησαν οι δυο αρχηγοί να προχωρήσουν άμεσα σε αξιολόγηση διαφόρων επενδυτικών ευκαιριών στην Ελλάδα, και μια επιτροπή υψηλών προδιαγραφών θα εξετάσει επιμέρους έργα και συγκεκριμένους επενδυτικούς όρους (φοροαπαλλαγές κλπ)
Με αυτό τον τρόπο:
(1) δεσμεύουν τον απέναντι πρωθυπουργό σε κάτι που δεν “έχει συμφωνήσει” και (2) αποσταθεροποιούν όσους άλλους σοβαρούς επενδυτές έχουν προσέλθει ήδη και μετέχουν στους διαγωνισμούς που έχουν ξεκινήσει.
Και μόλις γίνει αυτό και αρχίσουν να φεύγουν οι άλλοι επενδυτές έρχονται μια μέρα στην Αθήνα και σου εξηγούν ότι “αυτό που εννοούσαμε” είναι ότι δεν θα βάλουμε λεφτά μπροστά, ότι θα πάρουμε το έργο χωρίς να έχουμε προβλήματα δικαστηρίων, ότι θα δίνουμε λεφτά στο δημόσιο αφού εμείς πρώτα εξασφαλίζουμε την απόδοση που θέλουμε, ότι δεν είναι ακριβώς δισεκατομμύρια αλλά εκατομμύρια κλπ κλπ.
Εσύ μένεις κάγκελο, γιατί “άλλα σου έδειξαν”, και έχεις χάσει και τους άλλους που είχαν προσέλθει, που είχαν ξοδέψει χρήματα να προετοιμάσουν προσφορές, που ήταν σοβαροί όταν έλεγαν “είμαστε αποφασισμένοι να επενδύσουμε εδώ και εδώ”
Αυτή είναι η “καταριανή ενέδρα”. Και το σημερινό αντικείμενο της αφορά πρωτίστως στο Ελληνικό (που θέλουν να καταστρέψουν το διαγωνισμό που τρέχει γιατί φοβούνται ότι οι Ισραηλινοί και οι άλλοι δεν παίζουν και είναι αποφασισμένοι να βάλουν λεφτά) και στο αέριο/ΔΕΠΑ (που πάλι θέλουν να μολύνουν το διαγωνισμό που οι Ρώσοι φαίνονται αποφασισμένοι να χτυπήσουν).
Όλα τα άλλα οι Καταριανοί τα βλέπουν δεύτερα. Θα τα ακούσουν, θα κάνουν πως τους αρέσουν, θα πουν “να τα δούμε”, αλλά το μυαλό τους θα είναι αλλού...
Όλα ξεκινούν με την “φήμη” που εντέχνως καλλιεργούν ότι είναι οι μόνοι με τόσα χρήματα, οι μόνοι που μπορούν να αποφασίζουν άμεσα να επενδύσουν χωρίς να χρειάζεται να πάρουν εγκρίσεις, κλπ. Ένας αποφασίζει (ο Εμίρης) και όλοι κλαρίνο. Σε αυτό το κλίμα (το οποίο φροντίζουν και διάφοροι “έμμισθοι” ξένοι /Έλληνες που “τους ξέρουν” και “που έχουν τη βασιλική οικογένεια για σπόνσορες”, κλπ) ξεκινά πάντα η συζήτηση με τους Καταριανούς (όταν πρόκειται να τους ζητήσει κάποιος επενδύσεις). Και αρχίζουν:
Α) Σου δείχνουν το “θησαυροφυλάκιο” – σου περιγράφουν δηλαδή πόσα χρήματα έχουν, πόσοι πάνε εκεί για να ζητήσουν, κλπ
Β) Αφήνουν να αιωρείται το ισχυρό ενδιαφέρον τους για επενδύσεις στη χώρα σου “εξηγώντας” ποσά δισεκατομμύρια θα βάλουν στο Ελληνικό, ή στο Αέριο κλπ
Η) Σου δηλώνουν εμμέσως και διπλωματικά ότι “είναι οι μόνοι ικανοί” να επενδύσουν τόσα πολλά κεφάλαια σε αυτή τη δύσκολη συγκυρία
Δ) Σου αναφέρουν “πιο διπλωματικά” ότι θα προτιμούσαν να μην “έχουν να αντιμετωπίσουν” τις γραφειοκρατικές διαδικασίες διαγωνισμών / καθυστερήσεων κλπ
Ε) Σου εξηγούν επιπλέον ότι αυτοί είναι “κράτος” και όχι “ιδιωτική εταιρεία” άρα για αυτούς η “διακρατική συμφωνία” είναι η κατάλληλη οδός καθώς “δεν μπορούν να συμμετέχουν” σε διαγωνισμούς
Στ) Σε προτρέπουν – ενώ καθ΄όλη τη διάρκεια αυτής της συζήτησης δεν παύουν να σου υπενθυμίζουν ότι “εμείς έχουμε όσα κεφάλαια μπορεί να χρειαστεί” – να συμφωνήσεις “κατ’ αρχήν” ότι η διακρατική συμφωνία δεν είναι απαγορευτική διαδικασία για την Ελλάδα
Ζ) Σου προτείνουν να δημιουργηθεί μια “κοινή επιτροπή” που θα εξετάσει τους τομείς, τα συγκεκριμένα έργα άλλα και τους όρους κάθε μιας επένδυσης που θα αποφασίσουν να κάνουν.
Και μετά φροντίζουν να δημοσιοποιήσουν όλο αυτό το σενάριο ως εξής: “Συμφώνησαν οι δυο αρχηγοί να προχωρήσουν άμεσα σε αξιολόγηση διαφόρων επενδυτικών ευκαιριών στην Ελλάδα, και μια επιτροπή υψηλών προδιαγραφών θα εξετάσει επιμέρους έργα και συγκεκριμένους επενδυτικούς όρους (φοροαπαλλαγές κλπ)
Με αυτό τον τρόπο:
(1) δεσμεύουν τον απέναντι πρωθυπουργό σε κάτι που δεν “έχει συμφωνήσει” και (2) αποσταθεροποιούν όσους άλλους σοβαρούς επενδυτές έχουν προσέλθει ήδη και μετέχουν στους διαγωνισμούς που έχουν ξεκινήσει.
Και μόλις γίνει αυτό και αρχίσουν να φεύγουν οι άλλοι επενδυτές έρχονται μια μέρα στην Αθήνα και σου εξηγούν ότι “αυτό που εννοούσαμε” είναι ότι δεν θα βάλουμε λεφτά μπροστά, ότι θα πάρουμε το έργο χωρίς να έχουμε προβλήματα δικαστηρίων, ότι θα δίνουμε λεφτά στο δημόσιο αφού εμείς πρώτα εξασφαλίζουμε την απόδοση που θέλουμε, ότι δεν είναι ακριβώς δισεκατομμύρια αλλά εκατομμύρια κλπ κλπ.
Εσύ μένεις κάγκελο, γιατί “άλλα σου έδειξαν”, και έχεις χάσει και τους άλλους που είχαν προσέλθει, που είχαν ξοδέψει χρήματα να προετοιμάσουν προσφορές, που ήταν σοβαροί όταν έλεγαν “είμαστε αποφασισμένοι να επενδύσουμε εδώ και εδώ”
Αυτή είναι η “καταριανή ενέδρα”. Και το σημερινό αντικείμενο της αφορά πρωτίστως στο Ελληνικό (που θέλουν να καταστρέψουν το διαγωνισμό που τρέχει γιατί φοβούνται ότι οι Ισραηλινοί και οι άλλοι δεν παίζουν και είναι αποφασισμένοι να βάλουν λεφτά) και στο αέριο/ΔΕΠΑ (που πάλι θέλουν να μολύνουν το διαγωνισμό που οι Ρώσοι φαίνονται αποφασισμένοι να χτυπήσουν).
Όλα τα άλλα οι Καταριανοί τα βλέπουν δεύτερα. Θα τα ακούσουν, θα κάνουν πως τους αρέσουν, θα πουν “να τα δούμε”, αλλά το μυαλό τους θα είναι αλλού...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου