ΙΣΛΑΜΙΚΗ ΝΑΡΚΗ ΠΟΥ ΑΠΕΙΛΕΙ ΤΙΣ ΔΥΤΙΚΕΣ ΚΟΙΝΩΝΙΕΣ ΜΕ ΑΡΜΑΓΕΔΔΟΝΑ

Αυτό που συμβαίνει τώρα υπογραμμίζει μια αντίθεση κουλτούρας και πολιτικού πολιτισμού, δηλαδή ένα ισχυρότατο μεγάλο ρήγμα μεταξύ του συστήματος αξιών και του τρόπου κοινωνικοποίησης των ανθρώπων στον ισλαμικό κόσμο και του χριστιανικού κόσμου της Δύσης.

του ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ ΓΙΑΛΛΟΥΡΙΔΗ

Οι εξελίξεις των τελευταίων εβδομάδων αναφορικά προς την «προσβλητική συμπεριφορά» εκπροσώπων της καλλιτεχνικής δημιουργίας του δυτικού κόσμου και οι απρόσμενες μεν, αναμενόμενες δε αντιδράσεις μεγάλων μερίδων του Μουσουλμανικού πληθυσμού σε διάφορα σημεία της υδρογείου, αποκαλύπτουν ή αναδεικνύουν ένα νέο σκηνικό παγκόσμιας σύγκρουσης, το οποίο κατά καιρούς εκδηλωνόταν, αλλά διατηρήθηκε ευσχήμως και αυτονοήτως ως υποβόσκουσα αντίθεση όλα τα τελευταία χρόνια, ειδικά από την περίφημη εκδοτική βόμβα του Σαλμάν Ρουστί και τις γνωστές προφητείες του Ηuntington, που ακολούθησαν την πτώση του διπολικού συστήματος παγκόσμιας ισορροπίας. Σήμερα η απειλή ενός πολυεπίπεδου συγκρουσιακού φαινομένου είναι... 

Κάτι παραπάνω από έκδηλη αφού αγγίζει νέες ιδεολογικοκοσμοθεωρητικές αντιλήψεις δύο κόσμων που τους χωρίζει ένα μη ορατό πάντοτε, πλην όμως απολύτως υπαρκτό, βαθύτατο ρήγμα συγκρουσιακής προσέγγισης της ίδιας της ζωής και της οργάνωσης των κοινωνιών.

Η εξέγερση του Ισλαμικού παράγοντα σε όλα τα σημεία της υδρογείου, όπου δηλαδή ζει και δραστηριοποιείται ο μουσουλμανικός κόσμος προκαλεί ανησυχία διεθνώς, ιδιαίτερα στις δυτικές δημοκρατίες όχι μόνο γιατί έρχεται αυτή η αναταραχή με το Ισλάμ και η αντιπαράθεσή του με τον δυτικό κόσμο, σε μια στιγμή παγκόσμιας πολυεπίπεδης βαθιάς κρίσης, αλλά και γιατί αυτός ο ξεσηκωμός τίνει να επιβεβαιώσει και να επαληθεύσει την προφητεία του Samuel Ηuntington περί σύγκρουσης των πολιτισμών.

Αυτό που συμβαίνει τώρα υπογραμμίζει μια αντίθεση κουλτούρας και πολιτικού πολιτισμού, δηλαδή ένα ισχυρότατο μεγάλο ρήγμα μεταξύ του συστήματος αξιών και του τρόπου κοινωνικοποίησης των ανθρώπων στον ισλαμικό κόσμο και του χριστιανικού κόσμου της Δύσης. Πρόκειται για μια κοινωνικοποίηση που διαμορφώνει την προσωπικότητα, τις αντιλήψεις ζωής και τις προσλαμβάνουσες παραστάσεις ως προς τον κόσμο και την εν γένει κοινωνική συμπεριφορά των ανθρώπων σε όλα τα επίπεδα της κοινωνικής, οικονομικής, πολιτικής και πολιτισμικής ζωής και δραστηριότητας του ανθρώπου στις χώρες, τα κράτη, τα πολιτικά συστήματα και τις κοινωνίες.

Αυτή η προσλαμβάνουσα αντιθετική και συγκρουσιακή διάσταση της σχέσης του Ισλάμ με τον δυτικό κόσμο ξεπερνά κατά πολύ τη θρησκευτική αντίθεση όπως θα μπορούσε να εμφανιστεί από ορισμένους και ακριβώς επειδή εστιάζεται στην κοινωνικοποίηση των ανθρώπων που είναι τελείως διαφορετική ως σύστημα αξιών και αγκαλιάζει όλες τις μορφές ανθρώπινης δράσης από τον τρόπο που αντιλαμβάνεται κανείς τη ζωή και τον θάνατο, τη δημιουργία στην τέχνη, το θέατρο και τον κινηματογράφο, μέχρι το πολιτικό σύστημα ως δημοκρατική ή μη δημοκρατική διακυβέρνηση.

Είναι γνωστό πως το καθεστωτικό Ισλάμ δεν αποδέχεται τη δημοκρατία ή τη δημοκρατική αρχή, ενώ επίσης είναι γνωστό πως ο δυτικός κόσμος από τον Διαφωτισμό και εντεύθεν προστατεύει κυρίως το άτομο, την αξιοπρέπεια, τις ελευθερίες, τα δικαιώματα και παρεμποδίζει την κρατική αυθαιρεσία υλοποιώντας το κράτος δικαίου. Αντιθέτως το Ισλάμ λειτουργεί σε ένα κοινοτικό, συλλογικό πλαίσιο αλληλεγγύης, αλληλοβοήθειας και στήριξης των ομοθρήσκων, αναξιοπαθούντων ή διεκδικούντων δικαιώματα, ενώ υπερασπίζονται αποφασιστικά και με παρωχημένο φανατισμό την εικόνα, το είδωλο και τον κόσμο του ιδρυτή της θρησκείας τους.

Το χάσμα στο οποίο αναφερθήκαμε και που είναι ευρύτατο θα μπορούσε όντως να οδηγήσει σε μία σύγκρουση πολιτισμών με απρόβλεπτα αποτελέσματα για την ούτως ή άλλως ασταθή, ρευστή και συγκρουσιακή παγκόσμια κοινότητα, είτε στο πλαίσιο μιας σοβαρής έκρηξης μιας διαμάχης όλων εναντίον όλων, είτε σε μερικές, περιφερειακές συγκρούσεις που να οδηγούν σε μια αλυσιδωτή, εκρηκτική κατάσταση σε όλο τον κόσμο που να επιτείνει την αστάθεια και την ανασφάλεια διεθνώς. Πρέπει να βρεθούν κατεπειγόντως δίαυλοι επικοινωνίας και συνεννόησης μεταξύ ηγετικών παραγόντων των πολιτισμών, που να οδηγήσουν σταδιακά σε κατευνασμό, συνεννόηση και αποδοχή του άλλου.

ΕΛΚΕΔΑ