ΑΙ ΑΘΗΝΑΙ ΠΡΟΣ ΟΛΑΣ ΤΑΣ ΠΟΛΕΙΣ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΕΝΟΥ ΚΟΣΜΟΥ

ΣΗΜΕΙΩΣΗ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΦΟΡΟΥΜ: Αυτό που θα διαβάσετε στη συνέχεια, είναι η ομιλία του Δημάρχου της Αθήνας. Σήμερα η Ελλάδα έχι Πρόεδρο Δημοκρατίας. Ακούσατε κάτι ανάλογο από αυτό το συμβιβασμένο και βουβό πολιτικό άρχοντα της χώρας??? 

Ραδιοφωνική ομιλία του Δημάρχου Αθηναίων Αμβροσίου Πλυτά (18 Νοεμβρίου 1940), ενώ τα ελληνικά στρατεύματα προέλαυναν προς την Κορυτσά...

Δημοτικοί Άρχοντες παντού της Γης,
Από τα ιερά ερείπια του Βράχου της Ακροπόλεως, επί του οποίου μένει ακόμη σύμβολον της Ελληνικής Ελευθερίας η Άπτερος Νίκη, η πόλις των Αθηνών απευθύνεται προς όλας τας πόλεις του πολιτισμένου κόσμου μικράς και μεγάλας.

Απευθύνεται διά να φέρη μέχρις αυτών την διαμαρτυρίαν της. Την διαμαρτυρίαν ενός αδίκως πλησσομένου ειρηνικού λαού, του λαού της Ελλάδος, εναντίον του οποίου εστράφη από τριών εβδομάδων η δολοφονική απειλή της Ρώμης.

Δημοτικοί Άρχοντες παντού της Γης. Η Ελλάς, η Χώρα η οποία προ τριών χιλιάδων ετών εθεμελίωσεν ως θεότητα την Ελευθερίαν και κατηύγαζε τον κόσμον ολόκληρον με το φως του πολιτισμού, και ανέδειξε τους σοφούς, οι οποίοι καθωδήγησαν και καθοδηγούν ακόμα και σήμερον την ανθρωπότητα εις το «ευ ζην». Η χώρα η οποία ελάτρευσεν ως δευτέραν θρησκείαν... 

Τα γράμματα και τας τέχνας και τας επιστήμας και ύψωσε τον Παρθενώνα εδώ, και την Κνωσσόν εις την Κρήτην και τας Μυκήνας και την Επίδαυρον και την Ολυμπίαν εις την Πελοπόννησον και την Δήλον εις τας νήσους και τους Δελφούς και τας Θήβας ολίγον πέραν των Αθηνών, η Ελλάς του Αριστοτέλους, η Ελλάς του Ιπποκράτους, η Ελλάς του Σόλωνος, η Ελλάς του Σοφοκλέους και του Αισχύλου, αγωνίζεται σήμερον αγώνα υπάρξεως.
Όπως προ δύο χιλιάδων ετών η Ρώμη εξεστράτευσε και πάλιν προς υποδούλωσιν της Ελλάδος. Τότε, αι βάρβαροι ορδαί των Ρωμαίων Αυτοκρατόρων εδήωσαν και εσύλησαν την χώραν αυτήν του φωτός και του κάλλους. Και ήρπασαν τα αγάλματα των Θεών της. Και κατερείπωσαν τους ναούς της. Και εκόσμησαν την χώραν των με τα αρπαγέντα αριστουργήματα της Ελληνικής Τέχνης. Και ύψωσαν εδώ παρά το χρυσολέφαντινον άγαλμα της Παλλάδος Αθήνης. Και παρά τας Καρυάτιδας. Και παρά την Άπτερον Νίκην και παρά του Παρθενώνος το μάρμαρον της μαύρης δουλείας απεικονίζον τας μορφάς των θεοποιηθέντων αυτοκρατόρων της βαναύσου επιδρομής.

Τώρα, μετά δύο χιλιάδας έτη, η Ρώμη πάλιν εξαπέστειλε τας στρατιάς των κατακτητών της. Τώρα όμως δεν θα είχαν να συλήσουν οι βάρβαροι ναούς και δεν θα εύρισκον δι’ εύκολον διαρπαγήν αριστουργήματα τέχνης. Αλλ’ έφθανε να συλήσουν ό,τι απέμεινεν ακόμη και ό,τι λατρεύεται ως θεότης από την αρχαίαν της αίγλη ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΝ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ.
Και έφθανεν ότι παρά τους δουλωθέντας λαούς της Αβησσυνίας και της Αλβανίας, θα προσετίθεντο δούλοι νέοι, αι μυριάδες των Ελλήνων διά να αποτελέσουν την ουράν της πομπής του θριάμβου, την οποίαν εγκληματικώς προητοίμασαν οι ονειρευθέντες την αναβίωσιν της αιμοδιψούς και χυδαίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, διά την ύπαρξιν της οποίας αποκρύπτει το πρόσωπον εξ αισχύνης η Ιστορία.
Αλλ’ ηπατήθη η Ρώμη. Και θρηνεί σήμερον των εγκληματικών της ονείρων την μοιραίαν κατάρρευσιν. Διότι εις την Ελλάδα της σήμερον δεν εύρε το συμβολικόν μόνον, αλλ’ ακίνδυνον δόρυ της Αθηνάς προμάχου, και δεν εύρε τους Θεούς του Ολύμπου συμμαχομένους, εκ των νεφών, παρά το πλευρόν των Ελλήνων και δεν εύρε τα ξύλινα τείχη. Αλλ’ εύρε αντί του δόρατος της Προμάχου την υβρισθείσαν Θεομήτορα ευλογούσαν των Ελλήνων ηρώων τας λόγχας εις την γην και αντί των Ολυμπίων Θεών, των ημίθεων Ικάρων μας τα πτερά εις τα νέφη και αντί των ξυλίνων τειχών του υπερήφανου στόλου μας το πυρ και τον χάλυβα εις την θάλασσαν.
Δημοτικοί Άρχοντες παντού της Γης.
Η πρωτεύουσα της μαχομένης Ελλάδος, η αιωνία και αθάνατος πόλις των Αθηνών, της οποίας την πεδιάδα καλύπτει ακόμα και σήμερον η ελαία -ακατάλυτον σύμβολο της ειρήνης- αλλά και της οποίας αι καλλίγραμμοι οροσειραί καλύπτονται από την δάφνην -ακατάλυτον σύμβολον της Νίκης- η πρωτεύουσα της μαχομένης Ελλάδος, απευθύνεται προς Σας, τους εκπροσώπους ελευθέρων και υπερηφάνων λαών, διά να ζητήση την ηθικήν συμβολήν Σας εις τον μεγάλον αγώνα της.
Η Ελλάς μάχεται διά να νικήση. Θα εμάχετο και αν επρόκειτο να θυσιασθή εις τον βωμόν της τιμής και του καθήκοντος. Αλλά θα νικήση.

Διότι η Ελλάς έχει κτήμα της αναφαίρετον την Νίκην, και τώρα, εις την νεωτέραν ζωήν της, όπως και άλλοτε εις τους κλασσικούς χρόνους της Ιστορίας της.
Θα νικήση, διότι είνε και της Ιστορίας της και του παρελθόντος της επιταγή να νικήση.
Θα νικήση διότι οφείλει να μη ταπεινώση το όνομά της, και να μη αμαυρώη του Μεσολογγίου την δόξαν και να μη καταπροδώση των Πατέρων της τους προ αιώνος μόλις αγώνας και να μη παραδώση εις τους κύνας τα ιερά της.
Θα νικήση. Θα νικήση όπως διεκήρυξε ανά τα πέρατα του κόσμου ο άξιος Κυβερνήτης της Ελλάδος. Θα νικήση μολονότι όπως ο ίδιος ο Ιωάννης Μεταξάς προσέθεσε διά τους Έλληνας υπέρ την Νίκην η Δόξα.
Παρά την βεβαίαν εν τούτοις Νίκην των όπλων η Ελλάς θέλει να χαρή και να πανηγυρίση και την Νίκην του πνεύματος. Σεις ευγενείς συνάδελφοι, θα μας δώσετε την νίκην αυτήν. Σεις οι οποίοι μόνοι ημπορείτε να συνεγείρετε τούς δημότας σας εις ένα παγκόσμιον συναγερμόν διαμαρτυρίας κατά του αποτολμηθέντος εναντίον της Ελλάδος εγκλήματος. Σεις, οι εκπρόσωποι λαών ελευθέρων και υπερηφάνων, θέλομεν να φέρεται υπόδικον ενώπιον της ιδέας του πολιτισμού τον άνανδρον και ύπουλον εχθρόν της Ελλάδος πριν υποκύψη και πριν πέση υπό τα πλήγματα της ισχύος των όπλων μας.

Η πόλις των Αθηνών σάς καλεί εις τον αγώνα της, υπέρ των μεγάλων ιδανικών της ανθρωπότητος, των οποίων η τύχη κρίνεται την στιγμήν αυτήν εις τα βουνά της Ηπείρου».

ΜΙΚΡΟΣ ΡΩΜΙΟΣ