Αλλο πράγμα το μέτωπο της ανατροπής και εντελώς διαφορετικό ο συνωστισμός των μνηστήρων

Η ανακοίνωση του πυρήνα των πολιτικών προσώπων πάνω στον οποίο πρόκειται να δομηθεί το ευρωψηφοδέλτιο του ΣΥΡΙΖΑ στο σύνολό του, δεν είναι μια απλή τεχνική διαδικασία και κακώς εκλαμβάνεται ως τέτοια απ’ όσους εμμένουν στην επιφανειακή των πραγμάτων ανάγνωση...

του Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ

μέλους της ΠΓ της ΔΗ.ΠΟ.Σ "ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΕΛΛΑΔΑ"

Πρόκειται για πράξη πολιτική, με συγκεκριμένη φυσιογνωμία και πολιτικά χαρακτηριστικά, η οποία θέτει ατζέντα. Μια πολυσύνθετη πολιτική ατζέντα που δεν είναι εύκολο να προσπελαστεί με κραυγές, με αφορισμούς, ούτε βεβαίως με τον όποιον ερασιτεχνικό πολιτικό σχεδιασμό, που καθηλώνει όσους τον υιοθετούν, σε παρακολούθημα των εξελίξεων.

Πρόκειται για μια πράξη, η οποία θέτει ατζέντα για τη φυσιογνωμία της αντίληψης που θα εκπροσωπήσει ο ΣΥΡΙΖΑ και οι συν αυτώ, κατά την επόμενη ευρωκοινοβουλευτική περίοδο…

Ταυτόχρονα, προϊδεάζει ΚΑΙ για την πολιτική αρχιτεκτονική που πρόκειται να αποκτήσει το ανασυντασσόμενο σοσιαλδημοκρατικό μόρφωμα σε ολόκληρη την Ευρώπη, με τον ΣΥΡΙΖΑ να πλασάρεται πλέον οριστικά ως αναπόσπαστο μέρος του.

Ατζέντα ωστόσο, θέτει και ο υποτιθέμενος αντίλογος του «θεσμικού συμβιβασμού» τον οποίο λιβανίζει σύσσωμη η ΝΔ με προεξάρχοντα τον ίδιο τον κ. Μητσοτάκη. Και μάλιστα ατζέντα πολλαπλά ανησυχητική, αφού στο πλαίσιο αυτού του «θεσμικού συμβιβασμού» άρχισαν να κάνουν την εμφάνισή τους περίεργες προσεγγίσεις που...
προϊδεάζουν για το τίμημα της αποσταθεροποίησης την οποία ανατροφοδότησε η καταστροφική συμφωνία των Πρεσπών.

Είναι χαρακτηριστική άλλωστε η τοποθέτηση του γνωστού καθηγητή και νυν υποψηφίου με τη ΝΔ κ. Άγγελου Συρίγου, ο οποίος ανοίγει το χορό κάνοντας λόγο για μια «εύπεπτη Μακεδονική μειονότητα» που οι κακές προβλέψεις, μια κακής Συμφωνίας (στην οποία δηλώνει θεσμικό σεβασμό ο κ. Μητσοτάκης) θα μας αναγκάσουν οσονούπω να την αναγνωρίσουμε.

Ξεχωριστή ατζέντα στο πλαίσιο ενός περίεργου και αμφιλεγόμενου ρόλου, έθεσε επίσης με τις παρεμβάσεις του ΚΑΙ ο κ. Κοτζιάς. 

Πρόκειται ουσιαστικά για την πρεμιέρα μιας διπλής παραίτησης. Παραίτησης ΚΑΙ από το εθνικά συμφέρον αλλά ΚΑΙ από το περιβάλλον προστατευτισμού που διασφαλίζει το Διεθνές Δίκαιο. Πρόκειται για ένα τερατούργημα εσωτερικού αναθεωρητισμού που αυτοχειριάζει τη χώρα, και ανοίγει δρόμους διάπλατους για την ολική αντικατάσταση του εθνικού συμφέροντος και του Διεθνούς δικαίου, από το καθεστώς προστασίας των αγωγών που αναγορεύεται σε ένα ιδιότυπο, αυτοτελές, απολύτως κατοχικό «δίκαιο» και απειλεί να καθυποτάξει τα πάντα.

Έτσι… Από τη μια οι ευρωεκλογές και από την άλλη τα ανοικτά γεωπολιτικά ζητήματα που τελούν υπό ελεγχόμενη διευθέτηση, συνιστούν μια ενότητα προκλήσεων που την επόμενη περίοδο θα «δώσει» εξελίξεις και κυρίως εκτεταμένες γεωπολιτικές ανατροπές.

Η σχεδόν ολοκληρωτική ταύτιση των κυρίαρχων του πολιτικού συστήματος, και οι εν εξελίξει διεργασίες της εκφυλιστικής ανασύνταξής του, καταδεικνύουν πως η κλασική αντιπολιτευτική διαχείριση με την μορφή που την γνωρίσαμε μεταπολιτευτικά έχει αποδομηθεί πλήρως, και στη θέση της μορφοποιείται μια ευρεία βάση πολιτικής συμφωνίας μέσα στην οποία αυτό που κυριαρχεί, δεν είναι η σύγκρουση των αντιπαραθέσεων αλλά ο ανταγωνισμός των προθύμων σε δουλοπρέπεια και με επίδικο τη νομή ρόλων που δημιουργούν και μοιράζουν οι ισχυροί.

Αυτό είναι το περιβάλλον μέσα στο οποίο ενσωματώνονται οι κυρίαρχες πολιτικές και οι κυρίαρχοι του πολιτικού συστήματος. 

Είναι ένα περιβάλλον με προδιαγεγραμμένες πολιτικές συντεταγμένες, σε μια καθεστωτική πραγματικότητα που είναι πολύ πιο έτοιμη και αποφασισμένη να περιθωριοποιήσει τους λαούς και να συνθλίψει τα δικαιώματά τους. Πρόκειται για ένα πολιτικό περιβάλλον που προϋποθέτει:

• Αποδοχή των τετελεσμένων που έχουν επιβληθεί …
• Διαχειριστική προσαρμογή πολιτικών έτσι ώστε να μπορούν να τα υπηρετούν απαρέγκλιτα. Και…
• Περαιτέρω εκφυλιστικές τροποποιήσεις του εθνικού θεσμικού πλαισίου που θα θεμελιώνουν την ακύρωση κάθε δυνατότητας ανάσχεσης στην επέλαση δομικών ανατροπών κι στοιχείων κυριαρχίας.

Έχουμε λοιπόν από τη μια μεριά, μια άτυπη αλλά ουσιαστική πολιτική συμφωνία των κυρίαρχων του πολιτικού παιχνιδιού, στη βάση μιας συγκεκριμένης αντίληψης και στάσης απέναντι στα τεκταινόμενα. Και από την άλλη, έχουμε…

• Κοινωνίες περιθωριοποιημένες από την πρόσβαση, ακόμη και στα θεμελιώδη δικαιώματα…
• Κοινωνίες σε αγωνιστική αποστράτευση ή και με κάποια τμήματά τους να επιχειρούν να μπουν στη δράση, με ασαφείς ωστόσο πολιτικούς όρους και αποσπασματικά, πράγμα που τα καθιστά ευάλωτα και επιρρεπή σε αδιέξοδους συμβιβασμούς και σε εύκολη αποσυσπείρωση.
• Και μια σειρά από πολιτικούς σχηματισμούς και πολιτικές συλλογικότητες, που αναζητούν περπατησιά μέσα σε νεφελώδεις διαδρομές, με ασαφές πολιτικό στίγμα… με αυτοσχεδιασμούς στα πολιτικά «θέλω»… με μια εξόχως στρεβλή αντίληψη για τη σχέση ανάμεσα στη φυσιογνωμία της πολιτικής συνεργασίας και στην πολιτική αποφασιστικότητα.

Στην πλειοψηφία τους πρόκειται για πολιτικά ανώριμους σχηματισμούς και συλλογικότητες χωρίς ή με ελάχιστη πολιτική εμπειρία, που είναι και οι ίδιοι προϊόντα της κρίσης, και που ως τέτοια, δεν κατάφεραν να απογαλακτιστούν από τις προδιαγραφές που τους καθηλώνουν ως προϊόντα και δεν τους επιτρέπουν να αναβαθμιστούν σε πολιτικές οντότητες με ρόλο και λόγο.

Αυτή είναι και η αιτία που παραμένουν μέρος του προβλήματος, και δεν μπορούν να καταστούν παράγοντες της λύσης.

Γιατί η λύση προϋποθέτει κοινωνία σε δράση…

Και κοινωνία σε δράση μπορεί να είναι μονάχα η κοινωνία που ξεχειλίζει από οργή ή η κοινωνία που «βομβαρδίζεται» με έμπνευση…

• Η κοινωνία που μπαίνει στη δράση επειδή απλά ξεχειλίζει από οργή, δεν αναγορεύεται σε παράγοντα ανατροπής αλλά σε θερμοκοιτίδα αναπαραγωγής αυταπατών και ανδρεικέλων πρόθυμων να τις διαχειριστούν και να τις αναπαράξουν…
• Η κοινωνία όμως που θα «βομβαρδιστεί» με έμπνευση για να καταστεί δύναμη πολιτικής ανατροπής, έχει ανάγκη από το πολιτικό υποκείμενο που θα την εμπνεύσει…

Και το πολιτικό υποκείμενο - εμπνευστής, δεν μπορεί να πελαγοδρομεί στην πολιτική ασάφεια αναζητώντας κολεγιές και ρόλο στην πίτα που ετοίμασαν άλλοι.

Οφείλει να έχει… Καθαρή άποψη… Καθαρή αντίληψη… Καθαρές πολιτικές απαντήσεις στα κρίσιμα και στα θεμελιώδη… Σαφείς απαντήσεις ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΕ ΤΙ τοποθετείται κατηγορηματικά ΚΑΙ ΜΕ ΤΙ θέλει να το αντικαταστήσει χωρίς να το διαπραγματεύεται.

Τα «μέτωπα» λοιπόν και οι «πολιτικές συνεργασίες», δεν είναι το λάγνο κορμί της πολιτικής για να τα ψαχουλεύει κανείς πόντο – πόντο, τέρμινα ατελείωτα .

Είναι προαπαιτούμενο προκειμένου να ισχυροποιηθεί το αντίπαλο δέος στο συστημικό συρφετό που δεν έχει κανέναν πρόβλημα να βαφτίσει «θεσμικό συμβιβασμό» την πολιτική του συμπόρευση σε καθαρή συστημική πολιτική ατζέντα.

Ως προαπαιτούμενο επομένως, χτίζεται πάνω σε στέρεα βάση και η στέρεα βάση είναι μόνο μια ΣΑΦΗΣ και ΞΕΚΑΘΑΡΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΣΥΜΦΩΝΙΑ. Οτιδήποτε πέραν αυτού, συνιστά προσχηματολογία και ανεπίτρεπτο ερασιτεχνισμό.

Δέκα ολόκληρα χρόνια καταστροφής και αποδόμησης, ενταγμένα σε έναν δόλιο σχεδιασμό που φέρνει προ των πυλών και τον γεωπολιτικό ακρωτηριασμό της χώρας, είναι πάρα πολλά για να έχουμε την πολυτέλεια να συνεχίσουμε να καταγινόμαστε με υπαρξιακές αναζητήσεις.

Τα «μέτωπα» δεν χτίζονται σε περιβάλλον πολιτικής θολούρας και με πρακτικές που υποκρίνονται διάθεση αλλά ροκανίζουν το αποτέλεσμα.

Και η πολιτική συνεκτικότητα που οφείλει να τα διέπει, δεν σπρώχνεται κάτω από το χαλί, γιατί στην επόμενη στροφή θα την βρει μπροστά του όποιος αφέθηκε στη λαγνεία αυτής της αυταπάτης.

Απέναντι στην κορυφαία πολιτική πρόκληση που προσλαμβάνει πλέον διαστάσεις ιστορικές, το ζητούμενο δεν είναι η «λίστα» των συμπρωταγωνιστών σε ένα πολιτικό εγχείρημα χωρίς μέλλον...

Το ζητούμενο είναι  η ΛΙΣΤΑ των ΣΤΟΧΩΝ στη βάση των οποίων διαμορφώνεται η λίστα των ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΩΝ ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΩΝ σε ένα εγχείρημα που θέτει ως στόχο την πολιτική ανατροπή και την Δημοκρατική Πατριωτική Εξουσία.

Δυστυχώς ή ευτυχώς δεν υπάρχουν πολλές επιλογές. Κοινή πολιτική δράση, προϋποθέτει σαφή πολιτική συμφωνία. Μια συμφωνία που δεν θα νερώνει το επίδικο αλλά θα το υπηρετεί.

Αν η σπορά όλων όσων οφείλουμε να κάνουμε αφεθεί σε πρακτικές που νερώνουν το επίδικο, τότε ο θερισμός θα απογοητεύσει τους πάντες.

Δυστυχώς ή ευτυχώς, σε αυτό το στοίχημα δεν χωράνε οι πάντες. Χωράνε μόνο όσοι είναι αποφασισμένοι να συμφωνήσουν στη φυσιογνωμία του. Όλοι οι υπόλοιποι θα προσχωρήσουν σ αυτό όταν θα κρίνουν ότι δεν μπορούν να κάνουν διαφορετικά. 

Όσο κι αν πολεμάς να τους φέρεις μαζί σου από την αρχή, απλώς δεν πρόκειται να σε αφήσουν να συνειδητοποιήσεις πως έχεις πλέον την δυνατότητα να ξεκινήσεις.

Αυτό διδάσκει η ιστορία… ΜΟΝΟ ΑΥΤΟ διδάσκει η ιστορία… Οτιδήποτε πέραν αυτού, ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΙΣΤΟΡΙΑ… Είναι κάτι εφάμιλλο ΜΕ ΤΟΝ ΣΥΝΩΣΤΙΣΜΟ της ΡΕΠΟΥΣΗ.

Είναι όμως άλλο πράγμα το μέτωπο της ανατροπής και εντελώς διαφορετικό ο συνωστισμός των μνηστήρων, και ιδιαίτερα εκείνων που δεν απογαλακτίζονται από τον ηγεμονισμό και το προσωπικό τους παραμύθι.

"ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΦΟΡΟΥΜ"