Η κατεξευτελισμένη
ΓΣΕΕ, μετά την οριστική της συνθηκολόγηση με τις απαιτήσεις του ΣΕΒ και των
οικονομικών επικυρίαρχων που καταδυναστεύουν τη χώρα, επιχείρησαν να
πραγματοποιήσουν ένα νόθο συνέδριο, με μπράβους, με εργοδότες, με νόθους
αντιπροσώπους αλλά με τους πραγματικούς εργαζόμενους να έχουν περιθωριοποιηθεί...
Επιδίωξή τους είναι να επαναβεβαιώσουν μια πέτσινη
νομιμότητα, σε συμβιβασμένους ψευτοσυνδικαλιστές και σε μια διοίκηση πρόθυμη να
συμβιβαστεί με τις κυβερνητικές απαιτήσεις και τις απαιτήσεις τρόικας και
εργοδοτών, και...
να ξεπουλήσει γι’ ακόμη μια φορά τα δίκαια των εργαζομένων
Το ΠΑΜΕ,
κινητοποίησε τις δυνάμεις του – και κατά τη γνώμη μου έπραξε σωστά –
προκειμένου να εμποδίσει την πραγματοποίηση ενός συνεδρίου – απάτη που θα
παραδώσει και πάλι την ΓΣΕΕ, όμηρο στα χέρια της κυβέρνησης και της εργοδοσίας.
Και τα κατάφερε. Το συνέδριο παρωδία τελικά δεν πραγματοποιήθηκε. Το ΠΑΜΕ μέσα
από αυτήν την κινητοποίηση, έθεσε ως όρο το αυτονόητο. Την εξαίρεση δηλαδή από
το συνέδριο των 53 πέτσινων φυτευτών από την εργοδοσία αντιπροσώπων, που η
παρουσία τους θα νοθεύσει και το αποτέλεσμα και τις αποφάσεις.
Θλιβερή η εικόνα της ΜΕΤΑ,
της συνδικαλιστικής παράταξης της ΛΑΕ.
Από τη μια αναγνωρίζουν πως ‘’ Τα τεκταινόμενα στο 37ο Συνέδριο της ΓΣΕΕ στην
Καλαμάτα, αλλά και όσα προηγήθηκαν σε Εργατικά Κέντρα και στην ΟΙΥΕ, από τις
δυνάμεις του εργοδοτικού–κυβερνητικού συνδικαλισμού, αποκαλύπτουν τη βαθιά σήψη
και αποξένωση της πλειοψηφίας της ΓΣΕΕ από τα βάσανα και τις αγωνίες της
Εργατικής Τάξης’’…
Από την άλλη όμως αρκούνται σε φλύαρους εξυπνακισμούς για: ‘’Το
συνδικαλιστικό κίνημα που χρειάζεται επαναθεμελίωση σε νέες βάσεις, όπου την
κατάσταση της ανασυγκρότησής του θα την πάρουν στα χέρια τους οι ίδιοι οι
εργαζόμενοι. Για τη σημερινή του δομή που αναπαράγει την γραφειοκρατία, τον
παραγοντισμό και την αποξένωση και έχει φάει πλέον τα ψωμιά της. Για την ανάγκη
περιορισμού και η κατάργησης της αντιπροσωπευτικής του λειτουργίας, που οδηγεί
στην ανάθεση και στον εφησυχασμό των μελών των συνδικάτων και την αναγκαία
ενίσχυση των μορφών της άμεσης δημοκρατίας και του οριζόντιου συντονισμού τους
και κυρίως η ενεργή συμμετοχή των εργαζομένων στη ζωή και τη δράση τους’’.
Αυτά και μέχρι εκεί… Παρουσία μηδέν… Πολιτικό ακτιβισμός
εκεί που δίνονται οι πολιτικές μάχες κάτω από το μηδέν… Ανοχή στον εργοδοτικό –
κυβερνητικό συνδικαλισμό (δια της απουσίας) στο μάξιμουμ… Και δεν πάει να
καίγεται ο κόσμος… Το μυαλό και το βλέμμα της ΛΑΕ είναι στραμμένο στα ‘’κίτρινα
γιλέκα’’…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου