Κάθε επιλογή έχει και τίμημα. Όταν όμως οι επιλογές δεν είναι σε προσωπικό επίπεδο, αλλά καθορίζουν τη μοίρα ενός λαού και μιας πατρίδας, δεν μπορούν να αφήνονται λησμονημένες, λες και δεν συνέβη τίποτα...
του ΠΑΝΙΚΟΥ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΥ
Ό,τι κάνεις, το βρίσκεις μπροστά σου και ακριβώς αυτό καταμαρτυρεί η πρόσφατη έκθεση του Γενικού Γραμματέα των Ηνωμένων Εθνών. Οι θέσεις που διατυπώνει ο Αντόνιο Γκουτέρες δεν προέκυψαν από το πουθενά, ούτε η Σπέχαρ και η Λουτ έχουν δική τους ατζέντα. Και γι’ αυτή την έκθεση φαίνεται ότι φρόντισαν οι...
Βρετανοί. Παρά λοιπόν την όποια αναγκαία και αυστηρή κριτική για το απαράδεκτο -σε αρκετά σημεία- περιεχόμενό της, η έκθεση δεν παύει να είναι το αποτέλεσμα μιας σειράς συγκεκριμένων αποφάσεων, γεγονότων και ενεργειών με τη συμμετοχή, ίσως και την ενθάρρυνση, της ελληνοκυπριακής πλευράς. Και το ένα έφερε το άλλο.
Από τη μια, οι συνεχείς παλινδρομήσεις, αντιφάσεις και υποχωρήσεις της Λευκωσίας όλα αυτά τα χρόνια και από την άλλη, η πάγια τουρκική πολιτική για έλεγχο της Κύπρου, με ή χωρίς συμφωνημένη λύση, καθώς και τα σταθερά ή μεταβαλλόμενα συμφέροντα τρίτων (Βρετανίας, ΗΠΑ, Ρωσίας), διαμόρφωσαν σταδιακά ένα σκηνικό που δίνει τη δυνατότητα στον κάθε Γκουτέρες να αγνοεί προκλητικά την τουρκική κατοχή και τις συνέπειές της, την παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, του διεθνούς δικαίου και της Σύμβασης για το Δίκαιο της Θάλασσας. Ο ΓΓ του ΟΗΕ δεν αναφέρει τίποτα για τις τουρκικές παραβιάσεις της κυπριακής ΑΟΖ. Αντίθετα, εμμέσως πλην σαφώς, καλεί την Κυπριακή Δημοκρατία να μην προχωρήσει σε νέες γεωτρήσεις για να μη ναυαγήσει η προσπάθεια επανέναρξης των διαπραγματεύσεων στο Κυπριακό.
Την ίδια στιγμή, αναδεικνύει με θετική προσέγγιση τη σύνταξη ενός γλωσσαρίου, το οποίο εμπίπτει στη φιλοσοφία του φασισμού για τον έλεγχο της έκφρασης και την ποδηγέτηση της δημοσιογραφίας. Και δεν είναι υπερβολή να θεωρείται το συγκεκριμένο γλωσσάριο ως κατάλοιπο φασιστικών αντιλήψεων. Ήταν σαν να έλεγαν στους ποιητές να μην χρησιμοποιούν κάποιες λέξεις επειδή ενοχλούνται μερικοί αστοί ή επειδή θα χαρακτηριστούν «εχθρικές» απέναντι σε μια κοινωνική τάξη ή στους μονίμως απειλούντες τον Ελληνισμό. Ήταν σαν να ζητούσαν από τον Γιάννη Ρίτσο να αφαιρούσε από το υπέροχο ποιητικό έργο του «Ύμνος και θρήνος για την Κύπρο» τη λέξη «βαρβάροι» επειδή θα ενοχλούνταν οι κατακτητές. Ο Γενικός Γραμματέας του διεθνούς Οργανισμού, αξιοποιώντας επίσης την έλλειψη συγκροτημένης στρατηγικής από μέρους της ελληνικής πλευράς (Λευκωσίας και Αθήνας), επαναφέρει από την «πίσω πόρτα» τον καθορισμό χρονοδιαγραμμάτων, που, στη συνέχεια, αναπόφευκτα θα οδηγήσουν σε επιδιαιτησία. Δηλαδή, επανέρχεται σε ό,τι στραβό και πιο επικίνδυνο είχε συμβάλει στη διαμόρφωση του τελικού κειμένου του καταψηφισθέντος σχεδίου Ανάν.
Επιπλέον, κάνει λόγο για «νέες ιδέες», εννοώντας προφανώς όλα αυτά που συζητούνται τις τελευταίες μέρες περί χαλαρής ομοσπονδίας και δύο κρατών, ενώ αγνοεί τα ψηφίσματα και τα άρθρα του Καταστατικού Χάρτη του Οργανισμού που εκπροσωπεί και για τα οποία είναι υποχρεωμένος και δεσμευμένος για την εφαρμογή τους. Αλλά, όπως προαναφέρουμε, τίποτα δεν είναι τυχαίο. Βρίσκει και τα κάνει. Τα χειρότερα έπονται…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου