Το πιο γνωστό χαρακτηριστικό των θεωριών συνωμοσίας (conspiracy theories) είναι ότι έχουν μια εσωτερική λογική που τις καθιστά εύσχημες, δεν είναι παράλογες συνήθως. Αυτό «παντρεύεται» με τα γνωστά περί «παγκόσμιας συνωμοσίας» και των «κέντρων» που ελέγχουν τον πλανήτη, φτάνουν στον μέσο Έλληνα ώστε να υποστούν κι εκεί την… επιμέλειά τους και το αποτέλεσμα είναι έτοιμο!!!...
Χθες μόλις δημοσιεύσαμε άρθρο-σχόλιο για την έμφυτη ροπή των Ελλήνων να αρνούνται την πραγματικότητα και να ψάχνουν να αποδώσουν την ταλαιπωρία και τα όποια προβλήματά τους σε κάποια μεγάλη συνωμοσία σε βάρος τους, ενώ...
ως συνήθως, η ερμηνεία είναι πολύ πιο κοντά από όσο φαντάζονται.
Ακόμα κι αν υπάρχει κάτι «πονηρό», η δικιά τους βλακεία και κανενός άλλου, άνοιξε τα «πορτοπαράθυρα» για να επιχειρήσει ο οποιοσδήποτε να χειραγωγήσει καταστάσεις, διότι είναι εθισμένη στη συνωμοτική σκέψη, η οποία συνήθως αποκαλύπτει ημιμαθείς φελλούς και τενεκέδες, οι οποίοι όμως επικρατούν συχνά, καθώς… «όμοιος ομοίω».
Αυτά όλα όμως είναι χωρίς νόημα, τουλάχιστον εδώ στην Ελλάδα, αλλά και στο εξωτερικό, ό,τι και να γίνει υπάρχουν έτοιμες οι θεωρίες συνωμοσίας, όμορφα φτιαγμένες, ώστε όποιος γίνει κοινωνός του σεναρίου, θα πάει στο καφενείο την επομένη ή στην όποια δουλειά του, θα κλείσει το μάτι στους συναδέλφους ή στους άλλους καφενόβιους… «εμένα πάνε να δουλέψουν;»… και θα ξεφουρνίσει την «παρλαπίπα» που διάβασε την προηγούμενη στο διαδίκτυο, τόσο φιλόξενο για κάθε λογής ψυχασθένεια.
Μεγάλη εισαγωγή για να καταλήξουμε πάλι στα της αμερικανικής επίθεσης με Tomahawk κατά συριακής αεροπορικής βάσης. Το απλό λογικό σκεπτικό με βάση το ερώτημα «τι έγινε ρε αδέρφια με το S-400 που μας είχατε πρήξει ότι δεν θα αφήνει πουλί πετούμενο αν δε συμφωνεί… με το σχέδιο πτήσης», προβλημάτισε τους οπαδούς των ονειρώξεων περί «ξανθού γένους».
Δεν μπορεί, κάτι παίζει, κάτι διαβολικό και φυσικά αυτό πρέπει να καταλήγει στο ίδιο συμπέρασμα που για λόγους αδιευκρίνιστους – άβυσσος η ψυχή του ανθρώπου – εξακολουθεί να στηρίζει τον μύθο του Βλαδίμηρου που «τους τύλιξε πάλι όλους σε μια κόλλα χαρτί». Κι εδώ τα βρήκαν λίγο «μπαστούνια». Όμως, μόνο για λίγο καιρό ξαποσταίνει και ξανά προς τη δόξα τραβά! Η λύση του μυστηρίου βρέθηκε!
Λοιπόν, ανοίξτε τα αυτιά σας και τα γκαβά σας να ξεστραβωθείτε ανυποψίαστα θύματα της παγκόσμιας συνωμοσίας των μασονοεβραίων σιωνιστών (η συνηθέστερη «ανώτερη δύναμη» που κυβερνά τον κόσμο). Όλα τα έστησε ο Βλαδίμηρος κορόιδα, πάλι σας δούλεψε ψιλό γαζί όλους. Θέλετε ρε να μάθετε τι συνέβη;
Επειδή ο κολλητός του ο Τραμπ με τον οποίο περίμενε να κάνει μπίζνες και να τα βρουν ανατρέποντας την πολιτική του τρισκατάρατου διδύμου του «κρυφο-μουσουλμάνου» Ομπάμα και της Κλίντον που είναι πίσω από τη συνωμοσία επικράτησης της Μουσουλμανικής Αδελφότητας που ξεδόντιασε ο μεγάλος στρατάρχης Σίσι στην Αίγυπτο, ο Βλαδίμηρος αποφάσισε να του λύσει το πρόβλημα.
Έτσι, όλο το «παιχνίδι» (για τους 59 Tomahawk συζητάμε να σας θυμίσουμε, που είχε ως αφορμή επίθεση με χημικά με καμιά εκατοσταριά νεκρούς, μεταξύ των οποίων και παιδάκια) στήθηκε για να αντιμετωπίσει ο Τραμπ τους επικριτές του στο εσωτερικό των ΗΠΑ και τη διαδικασία στο Κογκρέσο, που θα μπορούσε να φθάσει μέχρι και στην αποπομπή του.
Ας μιλήσουμε όμως λίγο σοβαρά, χωρίς τις σάλτσες που περιλαμβάνουν πομφόλυγες περί της παγκόσμιας συνωμοσίας που καταλαβαίνουν οι «λίγοι και εκλεκτοί», αυτοί οι πάντα «μάγκες υποψιασμένοι». Παρεμπιπτόντως, ας κρατήσουμε στο πίσω μέρος του μυαλού μας ότι υπάρχουν και αυτοί που τα υποστηρίζουν αλλά το κάνουν διότι αυτό βολεύει το παιχνίδι που παίζουν με τον ένα ή τον άλλον, εξάλλου, το πραγματικό ζητούμενο στην εποχή της επικοινωνίας είναι η χειραγώγηση των μαζών…
Θα μπορούσαν λογικά οι δυο κυβερνήσεις να έχουν εξυφάνει μια τέτοια συνωμοσία ώστε ο ένας να διευκολύνει τον άλλον ώστε να καθαρίσει το τοπίο και να προχωρήσει μπροστά η πολιτική της εξομάλυνσης και εν πολλοίς της συνδιαχείρισης των ζητημάτων ασφαλείας του πλανήτη; Θεωρητικά ναι, εφόσον υπάρχει μια λογική κατάληξη, ενώ δεδομένος και επαρκέστατα τεκμηριωμένος θα πρέπει να θεωρείται ο αμοραλισμός της διεθνούς πολιτικής.
Ποιο είναι το μεγάλο πρόβλημα που καθιστά μια τέτοια συνωμοσία προβληματική; Ότι από τη μία έχουμε ένα καθεστώς σαν το ρωσικό που έχει εντελώς ειδικά χαρακτηριστικά, τα οποία καμία σχέση δεν έχουν με αυτό που αποκαλούμε «δημοκρατίες δυτικού τύπου».
Δεν είναι το αντικείμενο αυτού του σχολίου, αλλά πιθανότατα δεν θα υπήρχε άλλος τρόπος να κυβερνηθεί μια αχανής χώρα με τόσα προβλήματα ασφαλείας και δυσμενή γεωγραφικά και δημογραφικά χαρακτηριστικά. Άρα δεν το θέτουμε υπό την έννοια κάποιας «δημοκρατικής ευαισθησίας», αλλά ως δεδομένο της προβληματικής που αναπτύσσουμε.
Από την άλλη έχουμε ένα σύστημα όπως αυτό των Ηνωμένων Πολιτειών. Σπανίως μπορεί να μείνει κάτι κρυφό για πολύ καιρό, ενώ όταν υπήρξε αποκάλυψη «υπόγειων διαδρομών», αναλάμβανε το ανεξάρτητο υπουργείο Δικαιοσύνης και οι εμπλεκόμενοι δεν θα καθάριζαν εύκολα. Τι είναι στις ΗΠΑ… «σουλτανάτο»;
Εν ολίγοις, το ρίσκο να έχει ορίσει μυστικά ο Τραμπ κάποιο πρόσωπο μέσω του οποίου συνεννοείται με τους Ρώσους θα ήταν τεράστιο, αν το αντικείμενο της συνεννόησης ήταν μια τέτοια συνωμοσία. Άρα καταλήγουμε στο ότι το μόνο πιθανό σενάριο για να αλήθευε μια τέτοια θεωρία που μας σερβίρουν, θα ήταν το σχέδιο να το συνέλαβε και να το προώθησε αυτόνομα η ρωσική πλευρά.
Δηλαδή, να έπαιρνε την απόφαση – έγκλημα πολέμου για τη χημική επίθεση, ποντάροντας στο ότι πάντα θα έχει το επιχείρημα άλλοθι ότι ο Άσαντ που έχει το πάνω χέρι, θα ήταν αυτοκτονικό να επιχειρήσει να επιτεθεί με χημικά. Αυτό βέβαια θα μπορούσε να είναι και η μεγαλύτερη κάλυψή του, επικοινωνιακά όμως, διότι σε επίπεδο πραγματικών περιστατικών, η απογείωση ενός Sukhoi Su-22 που πήγε έκανε τη δουλειά και επέστρεψε στη βάση, είναι κάτι που μπορεί να τεκμηριωθεί. Δε συμφωνείτε;
Και όλα αυτά, ευελπιστώντας ότι θα χειραγωγηθεί με τον τρόπο αυτό η προσωπικότητα του Τραμπ με βάση την «ανάγνωση» για το ψυχολογικό του προφίλ και θα σκεφτεί να λύσει τα προβλήματά του με μια επίθεση. Όλα καλά. Για να προχωρήσει όμως το σχέδιο της ρωσοαμερικανικής προσέγγισης, θα πρέπει να πληροφορηθεί ο Τραμπ τη «ρωσική διευκόλυνση».
Εδώ υπάρχει άλλο ένα κραυγαλέο κενό. Αν χειραγωγούμενη η προσωπικότητα του Αμερικανού προέδρου οδηγείται με οργή στην απόφαση εξαπόλυσης 59 πυραύλων Tomahawk, τύπου κρουζ, τότε γιατί να εκτιμήσει τη «ρωσική διευκόλυνση» και όχι με βάση την ίδια ψυχοσύνθεση, να μην οδηγηθεί στο να σιχαθεί και τον Πούτιν, οπότε το υποτιθέμενο μεγάλο κόλπο της ρωσικής πλευράς να μη φέρει τα ακριβώς αντίθετα αποτελέσματα;
Εν ολίγοις, καταληκτικά, ας αφήσουμε τις συνωμοσίες κατά μέρος, διότι δε βγάζουν πουθενά. Το μοναδικό που προσφέρεται για ορθολογικά συμπεράσματα είναι πραγματικά στοιχεία που προκύπτουν, συν όσα μπορεί να διδάσκει το παρελθόν, η ιστορία ενός εκάστου ως προσωπικότητα αλλά και η παρελθούσα συμπεριφορά μιας χώρας.
Μια συμπεριφορά που μπορεί να υπαγορεύεται από συλλογικές μνήμες ή/και αυτό το οποίο στη στρατηγική είθισται να αποκαλείται «στρατηγική κουλτούρα» (strategic culture), το οποίο μπορεί να αποτελέσει ένδειξη για το είδος της απόφασης στην οποία μια χώρα θα καταλήξει, είναι δηλαδή στοιχείο προβλεψιμότητας της συμπεριφοράς. Αφήστε λοιπόν τις συνωμοσίες, εκτός κι αν σας αρέσει να σας χειραγωγούν οι επιτήδειοι… κυρίες και κύριοι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου