Μόνο φασίστες και πολεμοκάπηλοι κυματίζουν τη σημαία της «αντιπολίτευσης» στον Άσαντ.

Έπεσαν οι μάσκες και ο λαϊκιστής, φασίστας, τρελός, σεξιστής και ηλίθιος Τραμπ έγινε ξαφνικά νηφάλιος, οξυδερκής, ανθρωπιστής και γενικά αληθινός πρόεδρος των ΗΠΑ, όπως τον αποκάλεσε o Φαρίντ Ζακάρια του CNN, ένας εκ τους πλέον πολέμιους του νέου προέδρου... 

του ΔΗΜΗΤΡΗ ΚΑΖΑΚΗ

Το μόνο που χρειάστηκε να κάνει ο Τραμπ ήταν να βομβαρδίσει ένα κυρίαρχο κράτος με το έτσι θέλω και χωρίς καμιά νομιμοποιητική βάση. Η New York Times μάλιστα αποκάλεσε τον βομβαρδισμό της Συρίας με τόμαχοκ ως... «κίνηση από καρδιάς» του Τραμπ, που μέχρι εκείνη τη στιγμή η εν λόγω εφημερίδα τον εύρισκε άκαρδο, αναίσθητο και άλλα πολλά.

Όλες οι μεγάλες εφημερίδες και μέσα μαζικής ενημέρωσης στις ΗΠΑ απαγόρευσαν ρητά να εμφανιστούν έστω και εξ ίσων αποστάσεων κριτικές του νέου πλανητάρχη. Παντού κυριαρχεί η απόλυτη σιωπή για όλους αυτούς που θα ήθελαν να αμφισβητήσουν την πολεμική ενέργεια Τραμπ. Η κατάσταση δεν είναι καλύτερη στα ΜΜΕ της Ευρώπης και του ΝΑΤΟ γενικά. Όλοι αυτοί που έβγαιναν κατά χιλιάδες στους δρόμους πρώτα και κύρια στις ΗΠΑ για να απαιτήσουν την αποπομπή του Τραμπ, λούφαξαν.

Κανείς τους δεν έβγαλε κιχ. Ούτε βέβαια κι ο κύριος χορηγός τους, ο κ. Τζορτζ Σόρος ή οι
δεκάδες οργανώσεις και ΜΚΟ για τα ανθρώπινα δικαιώματα που συνδέονται με την Open Society.

Φυσικά όσοι συνδέονται οργανικά με την αποκαλούμενη «ένοπλη αντιπολίτευση» στον Άσαντ, δεν μπόρεσαν να κρύψουν τη χαρά τους. Βγήκαν στους δρόμους κυματίζοντας τη γνωστή σημαία της πρώην αποικιακής και φυλετικά διαμελισμένης Συρίας, με τις τρεις λωρίδες μαύρου, άσπρου, πράσινου και στη μέση τρία κόκκινα άστρα. Η σημαία αυτή επινοήθηκε το 1932 υπό καθεστώς αποικιακής κηδεμονίας των Γάλλων και συμβόλιζε τη «Δημοκρατία της Συρίας» υπό αποικιακό ζυγό με χρώματα που συμβόλιζαν τον φυλετικό και θρησκευτικό διαχωρισμό της.

Για τους Γάλλους αποικιοκράτες δεν υπήρχε Αραβικό έθνος, αλλά μόνο τζιχαδιστές φύλαρχοι θρησκευτικών και φυλετικών αιρέσεων, που για να κυβερνηθούν χρειάζονταν τη αποικιακή κηδεμονία της Κοινωνίας των Εθνών (mandates). Αυτό συμβόλιζε και εξακολουθεί να συμβολίζει η συγκεκριμένη σημαία, την οποία έχει υιοθετήσει και η «ένοπλη αντιπολίτευση» μετά το 2011. Φυσικά με υπόδειξη των ΗΠΑ.

Κι αυτό σημαίνει πολλά για τους στόχους των μισθοφόρων της «ένοπλης αντιπολίτευσης». Η σημαία της Συρίας σήμερα φέρει τα χρώματα του αραβικού έθνους, ανεξάρτητα θρησκείας ή φυλετικής καταγωγής. Αντιπροσωπεύει την εθνική συνείδηση των Σύρων, αλλά και όλων των Αράβων μιας και παραλλαγές της είχαν το Ιράκ και η Αίγυπτος. Δεν είναι καθόλου τυχαίο, που η σημερινή σημαία της Συρίας ήταν η σημαία της Ενωμένης Αραβικής Δημοκρατίας (1958-1961), η οποία δημιουργήθηκε από το Νάσερ, πρόεδρο της Αιγύπτου, μέσω της πολιτικής ένωσης Αιγύπτου και Συρίας. Στην προοπτική πολιτικής ένωσης και με το Ιράκ.

Σκοπό είχε την αναβίωση του ενιαίου Αραβικού εθνικού κινήματος του πρώτου παγκοσμίου πολέμου, το οποίο είχε ως βασικό εθνικό αίτημα τη δημιουργία ενός ενιαίου αραβικού κράτους στα εδάφη των Αράβων, από την Αίγυπτο έως το Ιράκ. Το εθνικό αίτημα είχαν αποδεχθεί οι Βρετανοί με σκοπό την χρησιμοποίηση του εθνικού κινήματος των Αράβων εναντίον των Οθωμανών, αλλά με τη συμφωνία Σάικς-Πικότ τα αραβικά εδάφη διαμελίστηκαν και διαμοιράστηκαν ανάμεσα στη Βρετανία και τη Γαλλία.

Μετά την κατάκτηση του Ιράκ και την παράδοσή του σε ένα κατοχικό καθεστώς που βασίζεται σε φυλάρχους και ισορροπεί ανάμεσα σε φυλετικές και θρησκευτικές έριδες, με καταγωγή το Ισλάμ του μεσαίωνα, αλλά και την μετατροπή της Αιγύπτου σε δίδυμο κράτος του Ισραήλ υπό τη σκέπη των ΗΠΑ, μόνο η Συρία έχει μείνει επίσημα να αντιπροσωπεύει το αδικαίωτο εθνικό αίτημα των Αράβων. Ενάντια σ’ αυτό στρέφεται η «ένοπλη αντιπολίτευση» και γι’ αυτό χρησιμοποιεί την παλιά σημαία, που υποδηλώνει την ολοκληρωτική εγκατάλειψη του αραβικού έθνους με την επιστροφή σε μια φυλετικά και θρησκευτικά διαμελισμένη Συρία υπό διεθνή έλεγχο και αποικιακή κηδεμονία. Όπως είναι σήμερα το Ιράκ.

Την επιστροφή στο φυλετικό και θρησκευτικό μεσαίωνα έχει αναλάβει να καλλωπίσει ο κ. Σόρος και ο στρατός των ΜΚΟ της λεγόμενης ριζοσπαστικής αριστεράς. Έτσι χάρις στους απάτριδες της παρδαλής και ποικιλόχρωμης αριστεράς του περιθωρίου, οι εκπρόσωποι του πιο απόλυτου σκοταδισμού, της βαρβαρότητας του μεσαίωνα και του ιμπεριαλισμού εμφανίζονται ως «αγωνιστές» εναντίον του καθεστώτος Άσαντ. Κι έτσι το Alter Ego της Χρυσής Αυγής και των Γκρίζων Λύκων, βρίσκει στέγη στις συγκεντρώσεις της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, της ΛΑΕ και άλλων αριστερών ή αντιεξουσιαστικών γκρουπούσκουλων σε μια επίδειξη πλήρους ταξικής ταύτισης με τα αφεντικά της παγκοσμιοποίησης. Αλλά δεν τρέχει κάστανο για τους αστέρες και ιδεολόγους της αριστεράς.

Ο συγχρωτισμός με τους εκπροσώπους του πιο αιματοβαμμένου φασισμού σήμερα, που από το 2011 έχει κοστίσει στο λαό της Συρίας πάνω από 400 χιλιάδες νεκρούς και πάνω από 12 εκατομμύρια βίαια εκτοπισμένους, δεν ενοχλεί κανέναν δήθεν αντιφασίστα. Βλέπετε το χρήμα από τις ΜΚΟ του ιμπεριαλισμού δεν βρομάει, ούτε στάζει με αίμα αθώων θυμάτων για όσους χρησιμοποιούν το δόγμα της αριστερής ιδεολογίας τους ως πρόφαση ιδιοτέλειας και άλλοθι προσωπικής αποκτήνωσης. Κι έτσι το να ανέχεσαι να κυματίζει μέσα στις γραμμές σου η σημαία των ένοπλων φασιστικών συμμοριών που έχουν ματοκυλίσει τη Συρία, όσο δεν έχει κάνει ποτέ κανένα καθεστώς Άσαντ, είναι το ασφαλές αποδεικτικό για τα τσεκ εξ εσπερίας.

Άξιος ο μισθός τους, αλλά για εμάς ανήκουν στον υπόκοσμο, στα καθάρματα και τους παλιανθρώπους που παλιά οι χιτλερικοί στρατολογούσαν στην Πέμπτη Φάλαγγα πριν τον πόλεμο και στα Waffen SS κατά τη διάρκεια του πολέμου. Κι ανάμεσά τους η ιστορία είχε καταγράψει και τότε πολλούς απάτριδες της ριζοσπαστικής αριστεράς, σοσιαληστρικής, κομμουνιστικής, ή τροτσκιστικής κατεύθυνσης, οι οποίοι βρήκαν τον πιο πρακτικό τρόπο να ξεμπερδέψουν με τα έθνη και τις πατρίδες. Στο όνομα ενός αντικαπιταλισμού, που θα ζήλευε ακόμη κι ο πιο αφιονισμένος νεολαίος της ριζοσπαστικής αριστεράς σήμερα. Εξ ου κι ο στόκος στον εγκέφαλο, το επίπεδο, αλλά και τα ήθη που θυμίζουν τάγματα εφόδου. Του ίδιου αντικαπιταλισμού, που από άποψη θεωρίας διδάχθηκαν από τους πιο ακραιφνείς ιδεολόγους της φούρκας του αρχαίου καθεστώτος, την οποία οι αναρχικοί της "προπαγάνδας της πράξης" εμπλούτισαν με τον ψυχισμό του ληστοσυμμορίτη για να βρει τη σοσιαλιστική της δικαίωση στον φασισμό τότε και την αντικαπιταλιστική αριστερά σήμερα.

Όσο γι’ αυτούς που κάνουν ότι δεν καταλαβαίνουν και αρκούνται στους δεκάρικους περί αριστερών οραμάτων και ταξικής οπτικής, το μόνο που έχουμε να πούμε είναι να επαναλάβουμε μια παλιά ρήση της Ρόζας Λούξεμπουργκ, όταν απευθυνόταν στην ανάλογη αριστερά της εποχής της: Αχ! εσείς, δυστυχισμένες μικρομπακαλίστικες ψυχές, έτοιμες να πουλήσετε «τοις μετρητοίς» λίγο «ηρωισμό», έστω και για τρεις σκουριασμένες χαλκοδεκάρες, φτάνει να μετρηθεί το «όφελος» πάνω στο τραπέζι της συναλλαγής. Και τα απλά λόγια ενός τίμιου κι ευθύ ανθρώπου: «Εδώ στέκομαι, δεν μπορώ να κάνω αλλιώς, κι ο Θεός βοηθός», εσείς δε θα τα ξεστομίσετε ποτέ!… Σας το δηλώνω απερίφραστα, θα σας κυνηγήσω, θα καταδιώξω τη «βατραχοπαρέα» σας με ήχους πνευστών οργάνων, με κλαγγές καμτσικιών και με λυσσασμένα σκυλιά – όπως η Πενθεσίλεια – αλλά, σεις προς Θεού! δεν έχετε κανέναν Αχιλλέα ανάμεσά σας!

ΣΕΙΣΑΧΘΕΙΑ ΕΠΑΜ