Ίσως για τις κομματικές κυπριακές ηγεσίες και για μια ορισμένη μερίδα Κυπρίων πολιτών να φαίνεται υπερβολικό και έτσι να μη θέλουν να ομολογήσουν ότι η πραγματικότητα είναι πολύ διαφορετική από εκείνη στην οποία πιστεύουν και την οποία «προτιμούν»...
Ποιος Αναστασιάδης; Ποια λύση; Ποια διάσκεψη; Η Κύπρος
οδεύει σε αχαρτογράφητα μονοπάτια
Tου Κρεσέντσιο Σαντζίλιο
Αλλά το «φαινόμενο» της συμπεριφοράς του Προέδρου Αναστασιάδη ανακαλύπτει τόσες πτυχές χείριστης πολιτικής που είναι αδύνατον να σκεφτεί ή να φανταστεί κανείς πως πρόκειται συνέχεια για «λάθη» ή για «αναγκαστικές υποχωρήσεις» ή για...
Αλλά το «φαινόμενο» της συμπεριφοράς του Προέδρου Αναστασιάδη ανακαλύπτει τόσες πτυχές χείριστης πολιτικής που είναι αδύνατον να σκεφτεί ή να φανταστεί κανείς πως πρόκειται συνέχεια για «λάθη» ή για «αναγκαστικές υποχωρήσεις» ή για...
ακούσιες κακοτοπιές και όχι για συνειδητή, «οργανωμένη» βούληση. Υπάρχει μια μεγάλη σειρά γεγονότων τα οποία στοιχειοθετούν, και για τους πιο καλοπροαίρετους, μια πολιτική προδοσίας των Ελληνοκυπρίων και παράλληλης παράδοσης σε όλα τα «καμώματα» της Τουρκίας και των Τουρκοκυπρίων.
Ασφαλώς δεν χρειάζεται να το πούμε εμείς: οι πάντες ξέρουν πως κάθε πράξη ή παράλειψη ενός Κυβερνήτη η οποία βλάπτει, απαξιώνει ή μειώνει την χώρα, το εύρος της ανεξαρτησίας και κυριαρχίας του κράτους και το μέλλον του λαού του προς όφελος άλλων τρίτων δεν συνιστά σίγουρα πλημμέλημα (λάθος πολιτική!), αλλά σίγουρα κακούργημα, έγκλημα.
Και η ίδια η λέξη το λέει: προδίδω, «δίνω σε εχθρό την ευχέρεια να βλάψει την πατρίδα μου», άσχετο κι αν αυτή η έκφραση «πέφτει βαριά» και ίσως πειράζει ή ενοχλεί μερικούς. Και επειδή τα πράγματα πρέπει να λέγονται με το αληθινό τους όνομα, υπ’ αυτή την έννοια ας περιγράψουμε συνοπτικά τα κρίσιμα γεγονότα που μας ενδιαφέρουν.
Προδοσία πρώτη – Ο Αναστασιάδης δήλωσε πως στη διάσκεψη στις 12 Ιανουαρίου 2017 δεν θα απουσίαζε η Κυπριακή Δημοκρατία και ο ίδιος θα ήταν παρών με τη διπλή ιδιότητά του Προέδρου της Κ.Δ. και του Κοινοτάρχη. Έλεγε ψέμα διότι ο ίδιος ο ΟΗΕ στην ανακοίνωσή του στα διεθνή ΜΜΕ δηλώνει πως ο Αναστασιάδης θα συμμετάσχει μόνο με την ιδιότητα του ελληνοκύπριου κοινοτάρχη. Ο Αναστασιάδης το δέχεται, αντί να βροντήξει τη πόρτα και να φύγει! Και το δέχεται απλά γιατί και ο ίδιος το συμφώνησε! Δεν πιστεύω πως ο ΟΗΕ «διεθνοποιεί» κάτι χωρίς να έχει την έγκριση των ενδιαφερόμενων.
Προδοσία δεύτερη – Ο Αναστασιάδης παγίως έλεγε πως η διάσκεψη δεν θα είναι η πενταμερής που παγίως ζητούσε η Τουρκία. Υποχώρησε παταγωδώς και δέχθηκε ακριβώς την τουρκική πενταμερή! Όχι μόνο, αλλά έκανε και περισσότερο: δέχθηκε επίσης να μπορούν να λάβουν μέρος (και απλώς σαν «παρατηρητές!) και άλλοι στη διάσκεψη (ΕΕ, ΗΠΑ, Ρωσία, Γαλλία, Κίνα) μόνο εφόσον οι πέντε (της τουρκικής πενταμερούς) θα το δέχονται! και επειδή Τουρκία και Τ/Κ δεν το δέχονται…
Προδοσία τρίτη – Ο Αναστασιάδης δεχόμενος να είναι παρών στη διάσκεψη σαν απλός κοινοτάρχης, δέχθηκε σαν αληθινό – χωρίς να έχει κανένα δικαίωμα να το κάνει! – τον ισχυρισμό της Τουρκίας ότι η Κυπριακή Δημοκρατία είναι «εκλιπούσα», με όλη τη τεράστια ζημιά που αυτό προκαλεί στο κυπριακό κράτος και στον ελληνοκυπριακό λαό.
Προδοσία τετάρτη – Ο Αναστασιάδης δημόσια δήλωνε πως τα θέματα της ασφάλειας, των εγγυήσεων και του κατοχικού στρατού δεν δεχόταν καθόλου να συζητηθούν πριν υπάρξει συμφωνία σε όλα τα θέματα εσωτερικής πολιτικής και διοίκησης. Υποχώρησε πανηγυρικά δεχόμενος και «τούρκικη» πενταμερή διάσκεψη και όλα τα άλλα θέματα όπως τα όρισε η Τουρκία.
Προδοσία πέμπτη – Ο Αναστασιάδης με τη σιωπή του και συμπεριφορά του δέχθηκε την απαίτηση της Τουρκίας όπως το νέο ενδεχόμενο κράτος (που κατ’ ευφημισμό θα ονομάζεται Ενωμένη Κυπριακή Δημοκρατία) να μην αποτελεί «μετεξέλιξη» της Κυπριακής Δημοκρατίας αλλά να είναι ένα νεοπαγές μόρφωμα άμεση συνέπεια της τουρκικής εισβολής και κατοχής.
Προδοσία έκτη – Ο Αναστασιάδης, σαν αποτέλεσμα όλων των ανωτέρω, θα κάνει στη πράξη το αντίθετο της δήλωσης του Τάσσου Παπαδόπουλου το 2004 και με αυτόν τον τρόπο «θα έχει λάβει κράτος και θα παραδώσει κοινότητα» επιβεβαιώνοντας πανηγυρικά τη στάση του με το Ναι στο σχέδιο Ανάν και επιτέλους(!) κάνοντας πραγματικότητα το σχέδιο που από τότε είχε ο ίδιος κατά νου.
Η προδοσία του εδώ είναι πολλαπλή, διότι η απόφασή του η σημερινή υπερβαίνει την νόμιμη εξουσία του και στην ουσία τον καθιστά πραξικοπηματία που καταλύει τη νόμιμη Κυπριακή Δημοκρατία
Προδοσία έβδομη – Ο Αναστασιάδης συναίνεσε σε όλες τις καταστρεπτικές υποχωρήσεις και επιλογές οι οποίες – φαίνεται καθαρά – υπήρξαν συνειδητές και προκαθορισμένες έχοντας για οδηγό όχι τον ελληνοκυπριακό λαό (που έκανε τη βλακεία να τον εκλέξει Πρόεδρο) και το συμφέρον του, αλλά τις βουλήσεις των ΗΠΑ (Νούλαντ) και του ΟΗΕ (Έιντε), αμφότερες υπέρ της Τουρκίας
Προδοσία όγδοη – Ο Αναστασιάδης, εκτός από ποιος ξέρει πόσες και ποιες άλλες υποχωρητικές συναινέσεις έκανε για δευτερεύοντα εσωτερικά θέματα που δεν μας είπε και ενώ δημόσια δήλωνε ότι θέλει την κατάργηση των εγγυήσεων και την αποχώρηση όλων των τουρκικών στρατευμάτων, δεν δίστασε να διαγράψει όλα όσα έλεγε με τις προδοτικές προτάσεις που έκανε στο non paper του «Ασφάλεια και Εγγυήσεις κατά τη μεταβατική περίοδο» και, ακόμη περισσότερο, να δηλώσει πως «εγγυήσεις» μπορεί να δώσει και η Τουρκία, εκτός από τον ΟΗΕ και την ΕΕ!!
Προδοσία ένατη – Ο Αναστασιάδης δέχεται να παραμείνουν στη Κύπρο έως και 10.000 Τούρκοι στρατιώτες σε μια βάση στο τ/κ κρατίδιο, δίχως κανένα χρονοδιάγραμμα αποχώρησης, έχοντας υπόψη του ότι η Τουρκία ζητάει να είναι 15 χρόνια! Αλλά, και 5 χρόνια να γίνουν, αυτό σημαίνει πως λιγότερη και λιγότερο επεμβατική θα είναι η παρουσία του τουρκικού στρατού;! Και ποιος μας εγγυάται ότι οι Τούρκοι θα φύγουν;!
Αυτά, τα εμφανή που είδανε και γνωρίζουμε, εκτός από όσα δεν μάθαμε ως τώρα. Η συμπεριφορά του Αναστασιάδη υπέρ τρίτων (Τουρκία) δεν μπορεί να μην αναγνωριστεί. Και η επιείκεια έχει ένα όριο. Το πώς ονομάζεται αυτή η συμπεριφορά που κυριολεκτικά καταργεί την οντότητα της πατρίδας με συνεπή όφελος τρίτων (Τουρκία) είναι τόσο αυτονόητο ώστε το να διατυπώσει κάποιος τη λέξη «προδοσία» φαίνεται καθαρά πλεονασμός! Τι άλλο θα πρέπει να κάνεις για να γίνει προδότης; Αρκεί να σκεφτεί κανείς ότι με τα προεδρικά «καμώματα», εκείνο που το 2004 ΟΗΕ, ΗΠΑ, Αγγλία, Τουρκία δεν μπόρεσαν να πραγματοποιήσουν, σήμερα θα μπορούν απλά να απλώσουν το χέρι και να το πάρουν πάνω σε ένα χρυσό πιάτο που – ας το ομολογήσουμε – ο Πρόεδρος πάει να τους προσφέρει. Βέβαια, εφόσον οι Κύπριοι πολιτικοί δεν θέλουν να ενεργοποιήσουν κάποια μορφή empeachement, υπάρχει και το άρθρο 44 του κυπριακού Συντάγματος που μπορεί να δώσει τη λύση. Αρκεί η Βουλή, δηλαδή η «φωνή του λαού» (αν όντως είναι έτσι!), να το υιοθετήσει και εφαρμόσει όσο είναι ακόμη καιρός.
Ο Αναστασιάδης από το 2013 και μετά έδειξε παντοιοτρόπως ότι ενεργεί εναντίον του συμφέροντος της Κυπριακής Δημοκρατίας και των Ελληνοκυπρίων: οι πάμπολλες υποχωρήσεις του και η παντελής έλλειψη βασικών ενεργειών υπέρ των ε/κ μόνον αυτό αποδεικνύουν. Ο φταίχτης είναι αυτός, όχι τόσο οι ξένοι: οι ξένοι κάνουν ό, τι κάνουν γιατί ο ντόπιος δέχεται, πουλιέται. Δεν υπάρχει κάτι πιο φανερό. Τώρα, αν ο Αναστασιάδης φέρεται με αυτό τον τρόπο διότι είναι εύκολη λεία εκβιασμών (και γνωρίζουμε τα πολλά «λάθη» του), οπότε δεν μπορεί να κάνει αλλιώς, τότε ακόμη περισσότερο επείγει να απομακρυνθεί από την Προεδρία με τον ένα ή άλλο τρόπο. Δεν υπάρχει πολύς χρόνος. Αν ο Πρόεδρος υπογράψει κάποια συμφωνία, έστω και πηγαίνοντας κόντρα στην Ελλάδα, κάνοντας του κεφαλιού του όπως στην τραγική 1η Δεκεμβρίου 2016, δεν θα υπάρχει πια επιστροφή για τους Ελληνοκυπρίους. Θα είναι το τέλος τους, άσχετο αν αυτό «χτυπάει μελοδραματικά»!
Η μόνη ορθή λύση είναι να σταματήσει ή να αδρανήσει ή «παγώσει», με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, αυτή η Grand Guignol διάσκεψη στη Γενεύη ή αλλού και να πάψουν επιτέλους όλες αυτές οι δήθεν διαπραγματεύσεις που γίνονται τελείως παράνομα αυστηρώς πάνω σε σχέδια τουρκικής έμπνευσης και επίλυσης τα οποία μόνο ένας τρελός ή ένας ηλίθιος θα μπορούσε να δεχθεί. Κι αυτό έκανε κάποιος γνώριμός μας! Η ελληνοκυπριακή πλευρά (μαζί με την Ελλάδα) είναι ικανή να συγκροτήσει ένα σχέδιο ελληνικής έμπνευσης; Είναι ή δεν είναι; Αν είναι ικανή, να το παρουσιάσει σε ΕΕ και ΟΗΕ και σε όλες τις άλλες οργανώσεις κρατών και να ζητήσει να τεθεί σε συζήτηση για λύση του Κυπριακού. Είναι σχεδόν σίγουρο πως η Τουρκία και το τ/κ καθεστώς θα το απορρίψουν αμέσως. Και τότε γιατί οι ε/κ δέχθηκαν το τουρκικό σχέδιο;! Δεν υπάρχει κανένας λόγος ώστε η Ελληνοκύπριοι να πρέπει εσαεί να είναι «δεμένοι» με σχέδια που ετοιμάζουν οι Τούρκοι ή οι ξένοι φίλοι της Τουρκίας και να μη παρουσιάζουν οι ίδιοι μαζί με ξένους φίλους της Ελλάδας και του Ελληνισμού δικά τους σχέδια ρύθμισης του Κυπριακού!
Η Κύπρος είναι ήδη de facto χωρισμένη στα δυο. Με τις «συζητήσεις» στη Γενεύη του τουρκικού σχεδίου η ενδεχόμενη έγκριση αυτού θα καταστήσει τη Κύπρο χωρισμένη και de jure, όχι μόνο, αλλά και με ελληνοκυπριακή ή και ελληνική υπογραφή! Η τέλεια αυτοκτονία!
Αυτών λεχθέντων, θα πρέπει ίσως ή μάλλον να δούμε πώς η Κ.Δ. θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει επωφελώς την ελευθερία κινήσεων που θα διαθέτει μετά την αποτυχία της διάσκεψης, την αδυναμία μιας συμφέρουσας συμφωνίας και την στασιμότητα των διεθνών παραγόντων που θα ακολουθήσει τουλάχιστον για ένα εύλογο χρονικό διάστημα. Το πρόγραμμα της εξέλιξης της Κύπρου (εννοώ της Κ.Δ.) πρέπει να είναι ιδιαιτέρως κυπροκεντρικό. Και λέγοντας «κυπροκεντρικό» εννοούμε βέβαια να αφορά αμιγώς την Κυπριακή Δημοκρατία.
Η Τουρκία περνάει πολύ άσχημες στιγμές: τα απανωτά τρομοκρατικά χτυπήματα, η σχεδόν κατάρρευση της νομισματικής πολιτικής της, η μεγάλη συρρίκνωση της οικονομίας της, ο αναβρασμός που υποβόσκει (και μερικώς εκδηλώνεται) και η αντιπαλότητα προς τον Ερντογάν που υπάρχει στο εσωτερικό και μεγαλώνει, η αρνητική περιρρέουσα ατμόσφαιρα με την ΕΕ και η στρατιωτική οπισθοχώρηση στο Ιράκ καθιστούν την Τουρκία αρκετά αδύναμη, σχεδόν έρμαιο των καταστάσεων και πολύ μειωμένης δυνατότητας αντιδράσεων. Ειδικά δε το ότι οι σχέσεις της με την ΕΕ βρίσκονται σε τόσο χαμηλό βαρομετρικό και στο άμεσο μέλλον δεν φαίνεται να υπάρχουν περιθώρια βελτίωσης, είναι και έντονα ανασταλτικό στοιχείο σε οποιαδήποτε ενδεχόμενη ιδέα αλλοίωσης του status quo στον τουρκοκυπριακό βορρά της Κύπρου. Αυτό σημαίνει πως ούτε λόγος να γίνεται για «προσαρτήσεις» ή «ενσωματώσεις» και πράσσειν άλογα, όπως απερίφραστα βγήκε στη φόρα και καλλιεργήθηκε από ελληνοκυπριακής πλευράς.
Τέτοιου είδους πράξεις είναι πολύ βαριές, δύσκολες και ασύμφορες στις σημερινές συνθήκες στην Ανατολική Μεσόγειο, συμπεριλαμβανομένης και της Ελλάδας. Επομένως μια αποτυχία ή μια «χειμέρια νάρκη» στη Γενεύη μπορεί να γίνει το έναυσμα για μια διαδρομή επιτυχίας για την Κυπριακή Δημοκρατία, μια διαδρομή ωστόσο που θα πρέπει να πραγματοποιηθεί χωρίς τον Αναστασιάδη, ένα πραγματικό βαρίδιο, ένα στοιχείο ολωσδιόλου αρνητικό και επικίνδυνο, ένας άνθρωπος ο οποίος είναι απαραίτητο να εξαφανιστεί από τη πολιτική σκηνή της Κύπρου. Τα «μέσα» για την «διαγραφή» αυτού του Προέδρου ο οποίος τρανά απέδειξε πως δεν θέλει και ούτε μπορεί να προστατέψει τη χώρα του, είναι γνωστά και προπαντός βατά. Η Κύπρος χρειάζεται έναν άλλο Πρόεδρο που να ξέρει να αντιστέκεται σε ξένες και εγχώριες πιέσεις και παράλληλα να εφαρμόζει προγράμματα που θα δίνουν στην Κ.Δ. πλούτο, ευημερία και ευοίωνο μέλλον χρησιμοποιώντας και αξιοποιώντας ΚΑΙ την ξένη φιλική παρουσία. Τέλος πάντων, ένας Πρόεδρος με δυνατή και αποφασιστική προσωπικότητα και εραστής της πατρίδας του.
Είπαμε: «μέλλον», και για την ελληνική Κύπρο το μέλλον τοποθετείται αποκλειστικά μέσα σε μια ευρεία εταιρική – οικονομική, πολιτική και στρατιωτική – συμμαχία με Ελλάδα, Ισραήλ, Ιορδανία και Αίγυπτο ικανή να κρατήσει την Τουρκία σε σίγουρη απόσταση. Ένα τέτοιο ισχυρό ατού οικονομικής άνθησης της Κ.Δ. εντός ενός πλέγματος πολιτικής και αμυντικής υποστήριξης από αυτούς τους εταίρους, μαζί με πρόσφορες συμπράξεις και οικονομικές συνεργασίες με ΗΠΑ, Ρωσία και Κίνα, θα μπορεί να εξελιχθεί και σε ισχυρό μαγνήτη για την τουρκοκυπριακή πλευρά ώστε αυτή να έλκεται από την ανάγκη ενός δυνατού συνεταιρισμού με την ελληνοκυπριακή που δεν θα αποκλείει και μια πολιτική και πολιτειακή λύση. Μια λύση, αυτή, πολύ πιθανόν ευμενώς εφικτή έχοντας υπόψη πως το μέλλον της Τουρκίας δεν φαίνεται καθόλου ρόδινο και η ίδια οδεύει προς μια κατάσταση τελείως αντίθετη με την σημερινή, όσο κι αν ο Ερντογάν σπασμωδικά επιδιώκει να αποκτήσει όλο και περισσότερη εξουσία, αυτός, και ο λαός του λιγότερη ελευθερία.
Σε ένα, το πολύ δυο χρόνια, με βάση όσα «μαγειρεύονται», και με προοπτική την διάλυση, σε Συρία και Ιράκ, των τζιχαντιστικών καθεστώτων, η Τουρκία προβλέπεται να παρουσιάζει μια τελείως διαφορετική in peius γεωγραφική εικόνα και μαζί πολιτειακή διαμόρφωση.
Δεν είναι απίθανο αυτή η σημαντική αλλαγή να έχει επίσης σημαντικές συνέπειες στη Βόρειο Κύπρο και στο εκεί καθεστώς, συνέπειες οι οποίες να προσφέρουν στέρεα ερείσματα καλύτερης και χρησιμότερης προσέγγισης προς την Κυπριακή Δημοκρατία. Μη ξεχνάμε ότι η Τουρκία με τα σημερινά της χάλια περιμένει πώς και πώς μια νίκη στο Κυπριακό, μια νίκη που θα την εκτοξεύσει διεθνώς και θα την κάνει να νιώσει περισσότερο ότι δικαιούται να επέμβει και στο Αιγαίο και στη Θράκη. Η Τουρκία έχει απόλυτη ανάγκη από μια διεθνή διάκριση, και ελπίζει το Κυπριακό να της τη δώσει. Όλα εξαρτώνται από την Ελλάδα αν ή όχι θα της χαρίσει αυτή τη τεράστια ικανοποίηση με μεγάλες διεθνείς προεκτάσεις. Γι΄ αυτό πρέπει να ευχόμαστε να παγώσει η οποιαδήποτε διάσκεψη σε Γενεύη ή αλλού και να έχει έτσι η Κ.Δ. την ευκαιρία να εξελιχθεί πραγματικά σε κομβικό σημείο της περιοχής, που η θέση της στο χάρτη προβάλλει και επιβάλλει.
Γι’ αυτό και για παν ενδεχόμενο είναι βασικότατο η Κ.Δ. να παραμείνει ελεύθερη, υγιής οικονομικά και σταθερή πολιτικά με έναν Πρόεδρο στο ύψος των γεγονότων, προσκολλημένο στο άμεσο και μελλοντικό συμφέρον των Ελληνοκυπρίων, κάτι που αποκλείεται παντελώς με το έκτρωμα της ΔΔΟ.
Όλα ετούτα ακυρώνονται εφόσον υπάρξει μεταμέλεια του Προέδρου και ανάλογη δράση. Υπάρχει ελπίδα;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου