Τμήματα του κεφαλαίου της ΕΕ φαίνεται να
«προκρίνουν» την πτώχευση κρατών - μελών της Ευρωζώνης -έναντι του
μοντέλου «ελεγχόμενης» πτώχευσης που ακολουθείται σήμερα- και γι' αυτό
βρίσκονται σε αναζήτηση οικονομικών και θεσμικών εργαλείων που θα
διασφαλίζουν το σκληρό πυρήνα της Ευρωζώνης από τις συνέπειες μιας
τέτοιες εξέλιξης...
Σε αυτήν την κατεύθυνση, κινούνται οι δηλώσεις του Jens Weidmann, προέδρου της Ομοσπονδιακής Τράπεζας της Γερμανίας (Bundesbank), ο οποίος σε ομιλία του στο Ντάρμσταντ της Φρανκφούρτης την περασμένη βδομάδα ανέφερε ότι «θα πρέπει να είναι δυνατόν κυβερνήσεις της Ευρωζώνης να κηρύττουν πτώχευση δίχως αυτό να αποτελεί κίνδυνο για τη χρηματοπιστωτική της σταθερότητα». Ο Jens Weidmann, στο όνομα των «φορολογούμενων πολιτών άλλων χωρών που επιβαρύνονται», σημείωσε ότι...
Οι συνέπειες των δημοσιονομικών πολιτικών του κάθε κράτους - μέλους θα πρέπει να βαρύνουν αποκλειστικά τα ίδια, ενώ παράλληλα τάχθηκε υπέρ της προώθησης και νέων «μεταρρυθμίσεων» για την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας της Ευρωζώνης.
Εντονη κριτική άσκησε και στην πολιτική του «κατώτατου μισθού» καθώς, επικαλούμενος «μελέτες», είπε ότι οι ελάχιστοι μισθοί οδηγούν σε υψηλότερη ανεργία και ότι ειδικά στις χώρες της νότιας Ευρώπης οι ελάχιστοι μισθοί είναι ένας λόγος για την υψηλή ανεργία μεταξύ των νέων. Πρόσθεσε ακόμη ότι ο συνδυασμός της κοινής νομισματικής πολιτικής με διαφορετικές δημοσιονομικές πολιτικές από τα κράτη - μέλη είναι ένας λόγος για την έλλειψη δημοσιονομικής πειθαρχίας.
Βεβαίως, αυτές οι προσεγγίσεις δείχνουν από άλλη σκοπιά τους οξύτατους ευρωενωσιακούς ανταγωνισμούς, αντικειμενικό ζήτημα στις καπιταλιστικές οικονομίες, σε συνδυασμό με την ανισομετρία, ζήτημα που δεν μπορεί να το λύσει καμιά ένωση όπως η ΕΕ και η Ευρωζώνη. Τις συνέπειες βεβαίως τις πληρώνουν οι λαοί.
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σε αυτήν την κατεύθυνση, κινούνται οι δηλώσεις του Jens Weidmann, προέδρου της Ομοσπονδιακής Τράπεζας της Γερμανίας (Bundesbank), ο οποίος σε ομιλία του στο Ντάρμσταντ της Φρανκφούρτης την περασμένη βδομάδα ανέφερε ότι «θα πρέπει να είναι δυνατόν κυβερνήσεις της Ευρωζώνης να κηρύττουν πτώχευση δίχως αυτό να αποτελεί κίνδυνο για τη χρηματοπιστωτική της σταθερότητα». Ο Jens Weidmann, στο όνομα των «φορολογούμενων πολιτών άλλων χωρών που επιβαρύνονται», σημείωσε ότι...
Οι συνέπειες των δημοσιονομικών πολιτικών του κάθε κράτους - μέλους θα πρέπει να βαρύνουν αποκλειστικά τα ίδια, ενώ παράλληλα τάχθηκε υπέρ της προώθησης και νέων «μεταρρυθμίσεων» για την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας της Ευρωζώνης.
Εντονη κριτική άσκησε και στην πολιτική του «κατώτατου μισθού» καθώς, επικαλούμενος «μελέτες», είπε ότι οι ελάχιστοι μισθοί οδηγούν σε υψηλότερη ανεργία και ότι ειδικά στις χώρες της νότιας Ευρώπης οι ελάχιστοι μισθοί είναι ένας λόγος για την υψηλή ανεργία μεταξύ των νέων. Πρόσθεσε ακόμη ότι ο συνδυασμός της κοινής νομισματικής πολιτικής με διαφορετικές δημοσιονομικές πολιτικές από τα κράτη - μέλη είναι ένας λόγος για την έλλειψη δημοσιονομικής πειθαρχίας.
Βεβαίως, αυτές οι προσεγγίσεις δείχνουν από άλλη σκοπιά τους οξύτατους ευρωενωσιακούς ανταγωνισμούς, αντικειμενικό ζήτημα στις καπιταλιστικές οικονομίες, σε συνδυασμό με την ανισομετρία, ζήτημα που δεν μπορεί να το λύσει καμιά ένωση όπως η ΕΕ και η Ευρωζώνη. Τις συνέπειες βεβαίως τις πληρώνουν οι λαοί.
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου