ΚΥΡΙΕ ΣΤΟΥΡΝΑΡΑ ΚΑΠΟΤΕ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΘΥΜΩΝΟΥΝ ΚΑΙ ΘΥΜΩΝΟΥΝ ΑΣΧΗΜΑ

Υπάρχει κάτι πολύ ανησυχητικό στον τρόπο που ο Γιάννης Στουρνάρας βλέπει την οικονομία και (δεν βλέπει) την κοινωνία... 

του ΘΑΝΑΣΗ ΚΑΡΤΕΡΟΥ

Γιατί όταν ο καθ ' ύλην αρμόδιος διαπιστώνει ότι στην Ελλάδα δεν υπάρχει υπερφορολόγηση, ότι αποκαθίσταται η φορολογική δικαιοσύνη, ότι δημιουργούνται στιβαροί μηχανισμοί ελέγχου και ότι οικοδομείται ένα αναδιανεμητικό μοντέλο υπέρ των αδυνάτων, τότε δύο τινά μπορούν να συμβαίνουν: Ή ζει σε ένα θαυμαστό κόσμο δικής του κατασκευής, ή μας δουλεύει όλους και παίζει με τον πόνο μας. Στην πρώτη περίπτωση θα πρέπει να κληθεί άμεσα το 166 και να επιληφθούν...

οι ειδικοί με τη θεραπεία του. Διότι αυτό που περιγράφει, οι συγκρίσεις του με τους αριθμούς της ευρωζώνης και οι ανοησίες του για το μοντέλο που οικοδομείται αποτελούν ισχυρές ενδείξεις ψυχικής και πνευματικής διαταραχής. Το μόνο που λείπει σε μια τέτοια περίπτωση για να αποτελέσει την κλασσική εικόνα του φανταστικού μεγαλείου είναι να περάσει το χέρι του εκεί που το περνούσε ο Ναπολέων. Κι εμείς να ευχηθούμε περαστικά στον Ναπολέοντα Στουρνάρα, και στους οικείους του.

Στη δεύτερη περίπτωση που είναι φυσικά και η πλέον πιθανή, τα πράγματα είναι τόσο άσχημα, ώστε ο αρμόδιος υπουργός να καταφεύγει σε όλο και πιο χονδροειδή ψέματα. Κι αυτό αν συμβαίνει όμως δικαιούται κανείς να αμφιβάλλει για την ευφυΐα του ανδρός και την επαφή του με την κοινωνική πραγματικότητα. Διότι να λες ψέματα σε κάποιον που ακόμα ελπίζει και αρπάζεται από τις τρίχες σου είναι ένα ζήτημα. Αλλά αν λες στον απελπισμένο, στον πεινασμένο, στον άνεργο, ότι όλα πάνε καλά, ότι δεν υπερφορολογείται, ότι αποκαθίσταται η αναδιανομή και η κοινωνική δικαιοσύνη, τότε ζητάς μπελάδες.

Κάποιος λοιπόν πρέπει να ενημερώσει τον Στουρνάρα ότι οι άνθρωποι ενίοτε θυμώνουν και θυμώνουν άσχημα με κείνους που όχι μόνο τους ρημάζουν, αλλά τους κοροϊδεύουν κι από πάνω. Ότι μπορεί ο πεινασμένος να ονειρεύεται καρβέλια, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι χορταίνει με τα φανταστικά καρβέλια του υπουργού οικονομικών. Κι ότι αν επιμείνει να μη βλέπει τι τραβάνε σήμερα οι άνθρωποι ενώ τραβάει από τα μαλλιά τους αριθμούς, δεν θα αργήσει η μέρα που θα γυρίσει το μάτι των πεινασμένων. Και εναντίον της άθλιας πολιτικής του, αλλά και εναντίον της πολιτικής του αθλιότητας...