Η ΑΠΟΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΑΠΟΣΤΡΑΤΟΥ - "ΘΑ ΣΕ ΣΚΟΤΩΣΟΥΜΕ ΑΝ ΜΙΛΗΣΕΙΣ"

Ο «απόστρατος» Γιώργος Δήμου, που κλήθηκε σε απολογία για τη δολοφονία Παύλου Φύσσα και τελικά αφέθηκε ελεύθερος με περιοριστικούς όρους... 

Kατήγγειλε στον ανακριτή πως χρυσαυγίτες που λογοδοτούσαν στον Λαγό απειλούσαν ότι θα τον σκοτώσουν σε περίπτωση που δεν πει αυτά που ήθελαν ώστε να καλύψει τον «πυρήνα» της Νίκαιας της νεοναζιστικής οργάνωσης. Ο εν λόγω απόστρατος, που μίλησε τηλεφωνικά με τον Ρουπακιά πριν και μετά τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα και σε βάρος του είχε εκδοθεί ένταλμα σύλληψης, ανέφερε, σύμφωνα με το Έθνος στον ανακριτή πως μέλη της νεοναζιστικής οργάνωσης του έκλεισαν ραντεβού στους Αγ. Αναργύρους στη Νίκαια, και εκεί του πήραν το κινητό του και, με απειλητικό ύφος, του ζήτησαν να πει ότι πήρε τυχαία τηλέφωνο τον Ρουπακιά το βράδυ της δολοφονίας.

«Καλύτερα να πας εσύ φυλακή, παρά να πέσει ο Πυρήνας», του είπαν, ενώ...

Τον προειδοποίησαν να μην πάει στην Αστυνομία γιατί θα το μάθουν. «Τους προδότες τους σκοτώνουμε. Το κατάλαβες;» του είπαν. Τότε εκείνος εξαφανίστηκε από το σπίτι του (κοιμόμουν σε παγκάκια στην Αθήνα και τον Πειραιά») και τελικά κατέθεσε στον ανακριτή αποκαλύπτοντας όλα όσα έγιναν εκείνο το βράδυ στις Αρχές.

Ολόκληρο το απολογητικό υπόμνημα του «απόστρατου» Γ. Δήμου, όπως δημοσιεύεται στο Έθνος: 

Δεν συμμετείχα ως ενεργό μέλος της ΧΑ παρά εξ ανάγκης μόνο στην προετοιμασία, διανομή τροφίμων, ιματισμού και διανομή φυλλαδίων. Αλίμονο και μόνο η συμμετοχή μου σε αυτές τις δραστηριότητες να μου προσδώσει την ιδιότητα του συμμετόχου στις πράξεις που μου αποδίδονται.

Τον Φεβρουάριο του 2013 έγινα απλό μέλος στην Τ.Ο. Νίκαιας Χρυσή Αυγή. Είχα πάει να πληρώσω το λογαριασμό του νερού του σπιτιού μου και είδα έξω από την τοπική της ΧΑ κόσμο. Ρώτησα τι μοιράζουν και μου είπαν τρόφιμα. Έπειτα, ένα μέλος με στρατιωτικά ρούχα με συνόδευσε στην αρχή της σειράς, ώστε να μην χρειαστεί να περιμένω, αφού ενημέρωσα ότι αντιμετωπίζω βαρύτατα προβλήματα υγείας και συγκεκριμένα καρδιακή νόσο.

Ως αιτία συνεπώς της προσέγγισής μου στη ΧΑ στάθηκε η διανομή τροφίμων που είδα να λαμβάνει χώρα έξω από τα γραφεία της οργάνωσης. Μετά από μία εβδομάδα από την πρώτη λήψη τροφίμων, όταν αναγκάστηκα να προσφύγω πάλι για βοήθεια, ετέθη ως προϋπόθεση η εγγραφή μου καθώς όταν ζήτησα πληροφορίες σχετικά με το πώς μπορώ να λαμβάνω συχνά ρουχισμό και τρόφιμα, ενημερώθηκα ότι ήταν απαραίτητη η εγγραφή μου. Η τελευταία περιελάμβανε τα στοιχεία της ταυτότητάς μου και τον αριθμό του κινητού μου τηλεφώνου, καθώς και την υποχρέωσή μου ετήσιας συνδρομής αξίας 20 ευρώ.

Ως υπεύθυνο της διανομής μου υπέδειξαν τον Ρουπακιά, ο οποίος μου έδωσε τον αριθμό τηλεφώνου του και μου είπε «για τρόφιμα και ρούχα θα με παίρνεις τηλέφωνο. Βέβαια δεν είσαι μόνο εσύ, είναι πάρα πολλά μέλη - ψηφοφόροι που παίρνουν τρόφιμα. Θα γράψεις και τα τηλέφωνα της τοπικής. Είναι γραμμένα στις αφίσες εδώ δίπλα. Θα προσφέρεις και συ τη βοήθειά σου στη συσκευασία των τροφίμων και διανομή φυλλαδίων».

Τα εν λόγω τηλέφωνα ήταν του Πατέλη και της τοπικής.

Ως απλό μέλος, η μοναδική μου ανάμειξη με την οργάνωση της Χρυσής Αυγής, ήταν η βοήθεια, όσο μου επέτρεπαν οι δυνάμεις μου, που προσέφερα στις επίσημες διανομές τροφίμων και εντύπων. Στα γραφεία της τοπικής όπου πήγαινα μια φορά την εβδομάδα για να δώσω το «παρών» έβλεπα περίπου 20 άτομα με τα στρατιωτικά ρούχα. Μάλιστα στην πύλη των γραφείων βρίσκονταν δύο άτομα με τη συγκεκριμένη ενδυμασία. Επρόκειτο για την ασφάλεια της τοπικής, όπως με ενημέρωσαν.

Τον μήνα Αύγουστο 2013 η τοπική είχε κλείσει. Προσωπικά είχα σταματήσει να πηγαίνω από τις 14 Ιουλίου 2013, διότι κάποιος άνθρωπος της ασφάλειας ονόματι Γ. Κ., μου είπε όταν πήγα να εισέλθω στα γραφεία «με σορτσάκι και παντόφλες απαγορεύεται να ανέβεις, δεν είναι εδώ παιδική χαρά, κατάλαβες;».

Είκοσι μέτρα πιο δίπλα βρίσκεται το καφενείο, στο οποίο πήγαινα κάθε δεύτερη μέρα με τον Β. Χ., οπότε και απλώς χαιρετούσα τον άνθρωπο που ήταν στην είσοδο, προσπαθώντας να έχω μία επαφή, ελπίζοντας να μην μου διακοπεί η βοήθεια ιδιαίτερα σημαντική για την οικογένειά μου.

Την 2α Σεπτεμβρίου 2013 πληροφορήθηκα ότι επρόκειτο να μοιράσουν τρόφιμα. Περίμενα με τον Β. Χ. στο καφενείο που προανέφερα, ώστε να παραλάβω και ο ίδιος τρόφιμα και τηλεφώνησα στον Ρουπακιά, όταν δεν είδα να υπάρχει δραστηριότητα όπως τις άλλες ημέρες, ο οποίος με ενημέρωσε πως τελικά ακυρώθηκε η διανομή.
Τέσσερις ημέρες πριν τη δολοφονία έλαβα γραπτό μήνυμα στο κινητό μου τηλέφωνο περί τις 11.00 η ώρα, προκειμένου να προσφέρω τη βοήθειά μου ώστε να συσκευαστούν το ρύζι και το αλεύρι, τα οποία βρίσκονταν σε τσουβάλια. Τηλεφώνησα στην τοπική και ενημέρωσα πως δεν θα μπορούσα να παραβρεθώ διότι είχα ραντεβού με τον οδοντίατρο.

Το πρωί, της 17ης Σεπτεμβρίου, όπως και κάθε πρωί, βρισκόμουν στο σπίτι μου, διότι η σύζυγός μου εργάζεται, ενώ η μικρότερη κόρη μου πηγαίνει σχολείο, οπότε μαγειρεύω για την οικογένειά μου.

Το βράδυ εκείνης της ημέρας παρακολουθούσα τηλεόραση, όταν έλαβα γραπτό μήνυμα περί τις 23.00 η ώρα το οποίο μας καλούσε στην τοπική. Μου έκανε εντύπωση η ώρα και τηλεφώνησα στον Ρουπακιά, του ανέφερα το μήνυμα, τον ρώτησα τι μας θέλουν και μου απάντησε «δεν ξέρω, κλείσε, θα σε πάρω». Τηλεφωνώ ύστερα στον Πατέλη, του λέω «κύριε Πατέλη, τι μας θέλετε στην τοπική τέτοια ώρα;» και μου ζήτησε επιτακτικά να πάω μέσα σε χρόνο 10 λεπτών στην τοπική, χωρίς να απαντήσει σχετικά στην ερώτησή μου. Του απάντησα ότι μέχρι να ετοιμαστώ και λόγω του προβλήματος υγειάς μου θα πήγαινα μετά από μισή ώρα.
Επειτα μου τηλεφώνησε ο Ρουπακιάς και μου είπε: «Δήμου, πήγαινε στην τοπική, δεν ξέρω τι μας θέλουν».

Κάλεσα τον Γ. Σ. και τον ρώτησα αν είχε λάβει κι αυτός μήνυμα από την τοπική και μου είπε όχι. Επίσης του ζήτησαν να πάμε μαζί λόγω του ότι ήταν αργά και δεν έχω μεταφορικό ενώ ο ίδιος διαθέτει μοτοσικλέτα και δέχτηκε. Η τοπική ήταν κλειστή.
Φεύγοντας, στην γωνία της οδού Καισαρείας βρίσκονταν περίπου 7 μοτοσικλέτες με άτομα της τοπικής με στρατιωτικά ρούχα. Συνολικά 12 με 14 άτομα. Τους ρώτησαν αν γνωρίζουν το λόγο για τον οποίο είναι κλειστή η τοπική. Αρχικά με ρώτησαν γιατί ήμουν εκεί.

Τους εξήγησα ότι μου είχε έρθει κάποιο μήνυμα και τηλεφώνησα στον Ρουπακιά, ο οποίος μου είπε να έρθουμε, όπως και κάναμε, θεωρώντας ότι θα έχει έρθει κάποιο όχημα με τρόφιμα για να τα ανεβάσουμε στην τοπική. Κάποιος απ' αυτούς μου απάντησε: «Τι τρόφιμα ρε! Εδώ πάμε για μάχη. Πιάσανε δύο άτομα του πυρήνα της ασφάλειας, δικά μας και πάμε να τους ελευθερώσουμε. Πάρτε δρόμο και φύγετε από εδώ». Τότε ήρθε ακόμη ένα άτομο με μοτοσικλέτα (μαζί τους). Ζήτησα από τον Σ. να φύγουμε λέγοντας «αυτοί είναι αλήτες, είναι συμμορία, πάνε για φασαρία». Πράγματι, φύγαμε αμέσως.

Τότε ο Σ. μου είπε πως θα περάσουμε από την πλατεία Χαλκηδόνας, προκειμένου να βάλει βενζίνη στη μοτοσικλέτα του, στο βενζινάδικο του θείου του. Εν τέλει βενζίνη δεν έβαλε, παρά πλησίασε έναν υπάλληλο και μιλούσαν. Οταν γύρισε τον ρώτησα «Γιώργο δεν θα βάλεις βενζίνη;» και μου απάντησε: «Οχι, θα βάλω αύριο το πρωί».
Εκείνη την ώρα ακούστηκαν σειρήνες περιπολικών της Αστυνομίας τα οποία κατευθύνονταν προς την Αμφιάλη.

Ο Σ. διερωτήθη τι έγινε και μήπως εμπλέκονται τα άτομα της τοπικής.
Αγοράσαμε τσιγάρα από το απέναντι περίπτερο και ξεκινήσαμε να επιστρέψουμε στο σπίτι. Ο Σ. μου ζήτησε να στείλει ένα γραπτό μήνυμα από το κινητό μου τηλέφωνο, καθώς ισχυρίστηκε πως δεν διέθετε μονάδες στο δικό του (διαγράφονται 4 λέξεις).

Μου είπε να τηλεφωνήσω στον Ρουπακιά για να τον ρωτήσω αν βρίσκεται κόσμος στην τοπική για να μάθουμε τι μπορεί να έχει συμβεί. Παρά την περασμένη ώρα και τους δισταγμούς μου, έκανα το τηλεφώνημα. Ο Ρουπακιάς μου είπε πως είχε συλληφθεί και βρισκόταν στο Αστυνομικό Τμήμα. Τον ρώτησα καθ' υπόδειξη του Σ., αν χρειάζεται κάτι και μου ζήτησε να τηλεφωνήσω στον Πατέλη και να τον ενημερώσω ως προς την σύλληψη. Μόλις μετέφερα στον Σ. όσα ειπώθηκαν είπε χτυπώντας το χέρι του στο τιμόνι «όχι ρε γαμώτο τον Ρουπακιά». Του είπα «φίλε βάλε μπροστά και πήγαινέ με σπίτι». Τότε έστειλε μήνυμα από το κινητό μου. Αφήνοντάς με σπίτι, μου υπενθύμισε να τηλεφωνήσω στον Πατέλη, ώστε να τον ενημερώσω, όπως κι έκανα.

Στο τηλέφωνο απάντησε η σύζυγός του, η οποία με ρώτησε ποιος είμαι. Της απάντησα «ο Γιώργος ο Δήμου» και συνεχίζει «αυτή τη στιγμή ο Πατέλης κάνει μπάνιο, θέλετε να του πω να σας πάρει μόλις τελειώσει;». Τότε της είπα εγώ «Πείτε του ότι μου είπε ο Ρουπακιάς πως τον έχει πιάσει η Αστυνομία» και εκείνη μου απάντησε «ξέρουμε τι έχει κάνει ο Ρουπακιάς και μην λες πολλά από το τηλέφωνο». Της εξήγησα πως ο Ρουπακιάς μου ζήτησε να το κάνω και συνέχισε «άκουσες τι σου είπα;», οπότε ζήτησα συγνώμη και έκλεισα το τηλέφωνο.

Την Πέμπτη το μεσημέρι δέχτηκα στο κινητό μου τηλέφωνο μία κλήση. Απάντησα και κάποιος άνδρας ισχυρίστηκε ότι είναι ο Τσανίκας από την τοπική της Νίκαιας. Του είπα πως δεν τον γνωρίζω και μου απάντησε «τέλος πάντων, ο Λαγός μου είπε να πας γύρω στις 17.00-17.30 στα κεντρικά γραφεία στη Μεσογείων». Τον ρώτησα τι θα μπορούσε να θέλει εμένα ο Λαγός και μου είπε πως θα μου τηλεφωνούσε αργότερα να με ενημερώσει, όπως κι έκανε μισή ώρα. Απαίτησε να πάω στην Πλατεία Βενιζέλου στον Κορυδαλλό (ακυρώθηκε η Μεσογείων) και του είπα πως δεν μπορώ να πάω, διότι δεν έχω μεταφορικό μέσο και η θερμοκρασία είναι υψηλή.

Ρώτησε πού μένω και όταν του είπα στην Παλαιά Κοκκινιά, είπε «τότε έλα στους Αγίους Αναργύρους στη Νίκαια με ό,τι μέσο μπορείς γιατί θέλω να σου μιλήσω».
 

Ηρθε με ένα αυτοκίνητο (smart) το οποίο οδηγούσε μια αδύνατη ξανθιά κοπέλα. Κατέβηκε από το αυτοκίνητο και μου είπε «έλα λίγο να μιλήσουμε» και συνέχισε «δώσε το τηλέφωνό σου». Του το έδωσα αμέσως διότι ήταν αγριεμένος και μάλιστα όπως τον θυμήθηκα ήταν ένα από τα άτομα της ομάδας με τα στρατιωτικά ρούχα.

Το τηλέφωνο το κράτησε η κοπέλα. Υστερα συνέχισε «άκου να δεις Δήμου, είσαι ο μόνος που πήρες τηλέφωνο τον Ρουπακιά, θα πεις ότι ήσουν τυχαία στο Κερατσίνι εκείνο το βράδυ και είδες φασαρία και πήρες τηλέφωνο τον Ρουπακιά και του είπες ?έλα γιατί γίνεται φασαρία?. Ακου να δεις, πιο καλά να πας φυλακή εσύ, παρά να πιάσουν τον πυρήνα της Νίκαιας. Αν δεν πεις αυτά που σου λέω, να ξέρεις ότι θα σε κάνουμε να υποφέρεις μέχρι να σε σκοτώσουμε. Σ'το λέω να το καταλάβεις καλά, τους προδότες εμείς τους σκοτώνουμε, το κατάλαβες; Μην τυχόν πας στην Αστυνομία να πεις ότι σε απείλησα γιατί θα το μάθω αμέσως».

Του απάντησα πως δεν εμπλέκομαι σε καμιά περίπτωση και πως είμαι ένα απλό μέλος που προσφέρω βοήθεια στις διανομές τροφίμων και εντύπων, καθώς και ότι δεν γνωρίζω τίποτα για σας. Αμέσως έφυγα και κατευθύνθηκα στο σπίτι του Β. Χ., από τον οποίο ζήτησα να με συνοδεύσει έως το δικό μου σπίτι, διότι ένιωθα φόβο και ανασφάλεια. Ενημέρωσα την οικογένειά μου ως προς όσα συνέβησαν και τους ζήτησα να προσέχουν στις εξόδους τους από το σπίτι. Ανησύχησαν από την εικόνα μου διότι ήμουν χλωμός.

Δεν επιχείρησα να βγω έξω ξανά, ενώ για τρεις συνεχόμενες ημέρες δεχόμουν τηλεφωνήματα και αναπάντητες κλήσεις από τον αριθμό που με είχε καλέσει ο Τσανίκας περίπου τέσσερις φορές την ημέρα και μάλιστα όχι μόνο από έναν συγκεκριμένο αριθμό, αλλά από διαφορετικούς. Επειτα σταμάτησαν.

Την 28η Σεπτεμβρίου και ημέρα Σάββατο, στις 09.00 η ώρα, είχα ξανά αναπάντητη κλήση από τον αριθμό που με είχε καλέσει ο Τσανίκας. Τότε αποφάσισα να φύγω από το σπίτι μου χωρίς να ενημερώσω για τον προορισμό μου, τον οποίο δεν γνώριζα ούτε ο ίδιος. Πίστεψα ότι θα μου κάνουν κακό και φοβόμουν ότι θα με σκοτώσουν.

Είχε θολώσει το μυαλό μου. Πήρα τα φάρμακά μου και έφυγα χωρίς να πω σε κανέναν τίποτα. Στη σύζυγό μου που με ρώτησε πού πηγαίνω, είπα ότι πάω σε μια δουλειά και έκτοτε κοιμόμουν σε παγκάκια στην Αθήνα και στον Πειραιά. Γυρνούσα στους δρόμους. Δεν μπορούσα να καταλάβω για ποιο λόγο αυτός ο άνθρωπος ήθελε να καταστρέψει την οικογένειά μου σκοτώνοντάς με. Δεν ήξερα πού να κατευθυνθώ για να βρω προστασία, την οποία εντέλει ζήτησα από τον δικηγόρο μου.
Ουδέποτε στρατολογήθηκα ως μέλος της ΧΑ για να προβαίνω ή να συμμετέχω σε οποιεσδήποτε δυναμικές ενέργειες. Αλλωστε, τούτο δεν επιτρέπεται από την κατάσταση της υγείας μου.

Ποτέ δεν είχα αντιληφθεί ότι επρόκειτο να γίνει κάποια εγκληματική ενέργεια, ούτε ότι η ΧΑ ήταν εγκληματική οργάνωση, αφού δεν υπέπεσε στην αντίληψή μου οποιοδήποτε συναφές με την κατηγορία περιστατικό, διαφορετικά θα ζητούσα την άμεση διαγραφή μου.

ΕΠΙ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΚΑΙ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΗΣ ΜΟΥ ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΩΣ: Είμαι έγγαμος με την Π. Μ., η οποία εργάζεται ως υπάλληλος σε ιδιωτική επιχείρηση. Εχω αποκτήσει δύο τέκνα, την Α. και τη Μ..

Εργαζόμουν ως οδηγός στα ΕΛΤΑ έως το 2008, οπότε υπέστην οξύ έμφραγμα του μυοκαρδίου, υπεβλήθην σε δύο πρωτογενείς αγγειοπλαστικές επεμβάσεις. Πάσχω από ισχαιμική καρδιακή ανεπάρκεια και ανεπάρκεια μητροειδούς βαλβίδας με κλάσμα εξωθήσεως περίπου 38%. Ολα αυτά είχαν ως συνέπεια να συνταξιοδοτηθώ με βαρεία αναπηρία. Προσφάτως δε κρίθηκε ότι το ποσοστό μου αναπηρίας ανέρχεται σε 67%. Για όλα τα ανωτέρω προσκομίζονται σχετικά έγγραφα.

TVXS