ΤΑ ΧΑΡΤΙΑ ΤΟΥΣ ΕΧΟΥΝ ΚΑΕΙ - ΑΣ ΤΟΥΣ ΠΑΡΟΥΜΕ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ ΑΠΟ ΤΑ ΧΕΡΙΑ

Η κυβέρνηση κρέμεται από μια κλωστή. Αν πάρει νέα μέτρα (απειλούν ότι) θα τη ρίξουν οι βουλευτές της. Αν δεν πάρει θα τη ρίξει η Τρόϊκα. Είναι ζήτημα χρόνου και επιλογής νεκροθάφτη... 

 

του ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ ΑΠΟΣΤΟΛΟΠΟΥΛΟΥ

 

Με αυτό το πρόγραμμα το τέλος είναι αναπόφευκτο και δεν θα είναι διόλου ένδοξο. Αν η κυβέρνηση πιστεύει ότι μπορεί να πάει στις εκλογές με παντιέρα την αντίσταση στην Τρόϊκα έχει αυταπάτες, τραγικές γι’ αυτήν. Περίπτωση να αλλάξει πολιτική η Τρόϊκα, δηλαδή το Βερολίνο, δεν διαφαίνεται.

Στο μεταξύ, δυο άλλα αγκάθια έχουν προκύψει. Το ένα είναι ότι η θεωρία των δυο άκρων καταρρέει. Η ΧΑ φαίνεται να κρατάει το δυναμικό της. Στόχος δεν ήταν φυσικά να μπει φυλακή ο Κασιδιάρης ή ο Μιχαλολιάκος. Ήταν, πρώτο και κύριο, να τρομοκρατηθεί ο κόσμος, να επικρατήσει... Κλίμα φόβου, όπως στις τελευταίες εκλογές. Έτσι ώστε, δεύτερον, να το ξανασκεφτούν και να επαναπατριστούν οι ψηφοφόροι της ΧΑ. Τρίτον, να φοβηθεί ο ΣΥΡΙΖΑ και να «προσαρμοστεί» στα νέα μέτρα, υπό την απειλή διώξεων στελεχών του. Τίποτα δεν έχει τελειώσει αλλά ως φαίνεται είναι χαμένες υποθέσεις και οι τρεις. Ο κόσμος δεν κατάπιε τη θεωρία των άκρων και, επί πλέον, οι αντιδράσεις εντός της ΝΔ ήταν δημόσιες, έντονες, απειλητικές για το μέλλον της κυβέρνησης. Οι διεργασίες στην «κεντροδεξιά» είναι αφανείς αλλά προοιωνίζονται τεκτονικές.

 

Το δεύτερο αγκάθι είναι η «κεντροαριστερά» όπως την προανήγγειλαν οι 58 γνωστοί παράγοντες, τελούντες υπό την αιγίδα Σημίτη. Οι μικροεγωισμοί και τα συναφή τους εμπόδισαν να τα βρουν επί δυο χρόνια αλλά τελικώς φαίνεται κατέληξαν. Ο κ. Κουβέλης είναι αρνητικός επειδή, φαίνεται, άλλον προορίζουν για αρχηγό. Τον κ. Βενιζέλο δεν τον θέλει σχεδόν κανείς και το σκάνδαλο των υποβρυχίων είναι σκέτη τορπίλη στις ελπίδες του να επιβιώσει πολιτικά. Μόνη προϋπόθεση επιτυχίας του εγχειρήματος θα ήταν η εθελοντική και ενθουσιώδης διάλυση ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ ώστε να πειστούν οι εναπομείναντες ψηφοφόροι για αναγέννηση του χώρου, έστω με παλαιά, φθαρμένα υλικά. Οι πρώτες εντυπώσεις ήδη χάθηκαν. Ωστόσο ελπίζουν. Επιτέλους, σου λέει, Σημίτης σημαίνει εγγύηση για το μέλλον. Ποιο μέλλον; Δεν έχει μέλλον, το έφαγε το μέλλον (του) όταν παρέδωσε το δαχτυλίδι. Άλλωστε το «λουκ» «οι Γερμανοί ξανάρχονται» δεν φαίνεται να αντέχει για πολύ ακόμα. Τελικά αυτή τη στιγμή, από τα δεξιά ως τα αριστερά, η πιο συμπαγής ομάδα είναι ο ΣΥΡΙΖΑ.

 

Η απόπειρα να τεθεί και ο ΣΥΡΙΖΑ υπό απειλή δεν έχει εκλείψει, είναι το ύστατο όπλο. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είχε και τις καλύτερες αντιδράσεις. Σπεύδει να ψηφίσει νόμους και γραφές που εγκυμονούν κινδύνους και για τον ίδιο και για τη Δημοκρατία και για όλους εμάς. Σύρθηκε στην παγίδα του «αντιφασιστικού αγώνα» ενώ επρόκειτο μόνο για τους οργανωμένους χρυσαυγίτες, χωρίς οργανική σύνδεση με τους συμπτωματικούς ψηφοφόρους τους. Με πιθανό αποτέλεσμα να παγιδευτούν στη ΧΑ πεισμωμένοι οι ψηφοφόροι. Σοβαρό λάθος.

Η κυβέρνηση κατάφερε να αλλάξει την «ατζέντα» μόνο προσωρινά με τη «χρυσαυγιάδα». Πριν αλλά κυρίως μετεκλογικά, το θέμα «Μνημόνιο: ναι ή όχι» θα τεθεί με πολύ μεγάλη οξύτητα. Θα τεθεί δηλαδή όταν ένας σιωπηλός, οργισμένος αλλά, αυτή τη στιγμή, διστακτικός κόσμος διαπιστώσει ότι η ψήφος του τον απελευθέρωσε, επιτέλους. Νίκη του ΣΥΡΙΖΑ, έστω και χωρίς αυτοδυναμία, θα είναι καταλυτική για τη διάθεση του κόσμου. Όταν όλοι διαπιστώσουν ότι ο αντίπαλος δεν είναι ανίκητος θα δημιουργηθεί πλημμυρίδα όπως το 1963 όταν η «Ένωση Κέντρου» κέρδισε τις εκλογές χωρίς αυτοδυναμία και σάρωσε στις αμέσως επόμενες, λίγους μήνες αργότερα. Τότε κάθε σύμμαχος εντός και εκτός της χώρας θα είναι πολύτιμος. Θα είναι η ώρα όπου ο καθένας δεν θα κρίνεται από το παρελθόν του αλλά από την απόφαση να αντιταχθεί στους εντός και εκτός που θα δίνουν τον υπέρ πάντων αγώνα του παλαιού σάπιου καθεστώτος να διασώσει ενόχους και συνενόχους. Όσοι υποστηρίζουν ότι η Ελλάδα (και οι άλλες νοτιοευρωπαϊκές χώρες) αντιμετωπίζουν πόλεμο από το Βερολίνο οφείλουν να θυμηθούν πως «εν μια νυκτί» η ΕΟΝ, νεολαία του Μεταξά, μετατράπηκε σε ΕΠΟΝ, νεολαία του ΕΑΜ. Αν η Ιστορία διδάσκει, ιδού η ευκαιρία.