ΦΑΣΙΣΜΟΣ - Ο ΑΠΟΛΥΤΟΣ ΕΧΘΡΟΣ ΤΗΣ ΠΑΤΡΙΔΑΣ

Οποιος αγαπά αυτή την πατρίδα, όποιος συγκινείται όταν ακούει τον ύμνο της και βλέπει τη σημαία της να κυματίζει, όποιος νιώθει περήφανος για την ιστορία, για του αγώνες και τα επιτεύγματα των προγόνων του... 

του Γ. ΜΑΛΟΥΧΟΥ

Κι όποιος θέλει η Ελλάδα να σταθεί ξανά στα πόδια της και να μην βυθιστεί ακόμα πιο βαθιά στην καταστροφή, πρέπει να αντιληφθεί μια θεμελιώδη αλήθεια που δεν μπορεί να διαστρέφεται άλλο από τους ψευδοπροφήτες των κλεμμένων ιδανικών: Δεν υπάρχει μεγαλύτερη, πιο ανυπόστατη και πιο επικίνδυνη απάτη από τον ισχυρισμό ότι ο φασισμός είναι δήθεν πατριωτισμός: όχι μόνον δεν βοηθά την πατρίδα, αλλά συμβάλει αποφασιστικά στην καταστροφή της. Και εν προκειμένω δεν πρόκειται απλώς για οικονομική, αλλά για ολική καταστροφή. Οποιος νοιάζεται για την Ελλάδα πρέπει να γνωρίζει ότι...
Καταφεύγοντας σε αυτόν βοηθά ενεργά στη διάλυσή της. Μην ακούτε λοιπόν τα  ψευδοκηρύγματά του: δεν είναι αυτό που λένε. Είναι το ακριβώς αντίθετο.
Ιστορικά, ο φασισμός είναι άμεσα συνδεδεμένος με τις μεγαλύτερες εθνικές καταστροφές: όχι μόνον στην Ελλάδα αλλά απ’ όπου κι αν πέρασε ξεκίνησε με την υπόσχεση μιας μεγάλης και δυνατής πατρίδας και κατέληξε πάντοτε να την οδηγήσει σε θρήνους και ερείπια: αυτά έκανε στη Μεσοπολεμική Ιταλία, όπως, πολύ περισσότερο, ο ναζισμός στη Γερμανία, αυτά έκανε στην Ισπανία, αλλά, ακόμα πιο πρόσφατα στην Ελλάδα και την Κύπρο, όταν οδήγησε στη μεγαλύτερη εθνική ήττα από το 1922 και μετά. Η δήθεν πατριωτική χούντα ήταν εκείνη που έφερε τη μεγάλη εθνική καταστροφή.

Πολιτικά, ο φασισμός τρέφεται και απλώνεται από το αίμα. Ποιο αίμα; Μα φυσικά το αίμα των Ελλήνων. Ζει από το διχασμό και για το διχασμό. Σπέρνει το μίσος απ’ όπου κι αν περάσει. Ανθρωποι που δεν έχουν τίποτα να μοιράσουν μεταξύ τους, γίνονται μέσα από το κήρυγμά του εχθροί αίματος. Τα αδέλφια παύουν να είναι αδέλφια, οι φίλοι παύουν να είναι φίλοι, οι γείτονες γίνονται ορκισμένοι εχθροί. Είναι δυνατόν να υπάρχει άνθρωπος που αγαπά την πατρίδα του και να το δέχεται;
Ως προς τη διεθνή υπόσταση της χώρας, ο φασισμός της κλείνει όλους τους δρόμους, την καθιστά ένα νησί λεπρών μέσα σε ένα κόσμο που την απομονώνει. Οσο αυτός θα μεγαλώνει, τόσο η Ελλάδα θα συρρικνώνεται, θα χάνει τη σημασία της, θα στοχοποιείται στη διεθνή συνείδηση και φυσικά θα βλέπει τους όποιους επιθετικούς γείτονές της να τρίβουν τα χέρια τους, έτοιμους να εισπράξουν εις βάρος της από όλα αυτά, όπως έκαναν το ΄74 και όπως θα ξανακάνουν αν ο τόπος πάρει τέτοιο δρόμο.
Αν λοιπόν αγαπάτε την πατρίδα, μην τους ακούτε. Λένε ότι την υπηρετούν, αλλά είναι οι χειρότεροι, οι απόλυτοι εχθροί της. Πώς όμως φτάσαμε ως εδώ, ο φασισμός να μας χτυπά την πόρτα και η Ελλάδα να ακροβατεί πλέον με το χάος της βίας και της πολιτικής ανωμαλίας;

Αυτά δεν ήρθαν τελικά από το ίδιο το χρέος, που τόσο πολύ διάφοροι φοβόντουσαν, αλλά από τη διαχείρισή του, με την αδιανόητη επιμονή της Γερμανίας και της μαριονέτας τους, των Βρυξελλών. Και από την ταυτόχρονη αδυναμία του πολιτικού συστήματος να τους πει «όχι». Η πολιτική αυτή μας έφτασε στο χείλος του γκρεμού και ουδείς γνωρίζει αν σήμερα το πρωί, ή αύριο το μεσημέρι, σε μία εβδομάδα ή σε ένα μήνα, θα χαθεί ολοκληρωτικά ο έλεγχος στη χώρα και η Ελλάδα θα μπει για τα καλά στον κύκλο του αίματος. Κανείς δεν μπορεί να προβλέψει, πολύ περισσότερο, να διασφαλίσει πια το οτιδήποτε. Μας είπαν ότι πρέπει να πάρουμε αυτό το δρόμο για να σωθούμε: για να πληρώνονται οι μισθοί και οι συντάξεις, για να έχουμε πετρέλαιο, για να μην διαλυθεί η κοινωνία και η χώρα. Κι όμως, όπως ήταν προδιαγεγραμμένο, έγινε το αντίθετο: η διάλυση επήλθε ήδη και οδηγεί πια σε φασιστική επέλαση, διχασμό και οσμή εμφυλίου.

Το μόνο που πρέπει και μπορεί να γίνει, και πρέπει να γίνει τώρα, είναι να σταματήσει αυτή η πολιτική που τροφοδοτεί το φασισμό στην Ελλάδα. Η πείνα, η ανεργία, η φτώχια, η απελπισία, αλλά και η προσβολή της έννοιας πατρίδα, που επιτρέπει την αισχρή καπήλευσή της, αυτοί είναι οι σύμμαχοι και οι τροφοδότες του φασισμού που τώρα απειλεί όχι απλώς τη δημοκρατία, αλλά συνολικά τη χώρα. Σε ποια Ελλάδα θα εμφανιστούν πλέον την επόμενη Δευτέρα οι δανειστές να απαιτήσουν νέα μέτρα;
Σε αυτά τα πλαίσια, ήταν πολύ βαρύ πολιτικό ολίσθημα της κυβέρνησης, την ώρα που υπάρχει πια ήδη ένας νεκρός, να επιμένει στην εξίσωση της Χρυσής Αυγής με την αξιωματική αντιπολίτευση. Τι κάνει δηλαδή το Μέγαρο Μαξίμου όταν επιμένει σε αυτή τη θεωρία των δύο άκρων; Για να κερδίσει ψήφους και να εμφανιστεί ότι αυτή είναι η δύναμη σταθερότητας, πρέπει να κατασκευάζει κι άλλους φανταστικούς εχθρούς της δημοκρατίας όταν υπάρχουν αυτοί που υπάρχουν;

Αν η κυβέρνηση θέλει να κάνει κάτι, ας καταλάβει επιτέλους ότι σε τέτοιες συνθήκες δεν κρατάς όρθια μια χώρα όταν πολεμάς επί δύο χρόνια μια πολιτική για να πάρεις την εξουσία και, αφού την πάρεις, στρίβεις μέσα σε ένα βράδυ 180 μοίρες και γίνεσαι φανατικότερος εκείνων που κατήγγειλες. Αυτά πληρώνονται. Αυτά τα πολιτικάντικα  κόλπα είναι που δώσανε πεδίο στο φασισμό στην Ελλάδα.
Ας αντιληφθεί ότι βρισκόμαστε πια σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης. Και αντί να κατηγορεί την αντιπολίτευση ας κοιτάξει να αντιμετωπίσει το κακό μαζί της και μαζί με όλες τις άλλες δυνάμεις που δεν θέλουν η Ελλάδα να περάσει στην άλλη πλευρά του κόσμου. Αν θέλει η κυβέρνηση να σταματήσει το κακό, σίγουρα δεν θα το πετύχει με το να συνεχίσει την τυφλή υποταγή στις επιταγές του Βερολίνου, ή την σπορά κι άλλου διχασμού. 

Αν συνεχίσουν έτσι, τους στρώνουν διάπλατα το δρόμο για να τα κάψουν όλα. Στο τέλος, η Ελλάδα θα πνιγεί στο αίμα και, φυσικά, πρώτοι οι καλοί «φίλοι» μας του Βερολίνου είναι εκείνοι που αμέσως θα μας αποτάξουν…

ΤΟ ΒΗΜΑ