Οι ραγδαίες εξελίξεις αναφορικά με το ζήτημα της Χρυσής Αυγής,
δημιουργούν εκ των πραγμάτων μια σειρά από νέα δεδομένα στο έτσι κι αλλιώς
ρευστό και ασταθέστατο πολιτικό σκηνικό…
Ο ΣΥΡΙΖΑ εγκλωβισμένος αντικειμενικά σε μια λογική πολιτικής
αντιπαράθεσης από τη σκοπιά του εναλλακτικού πολιτικού διαχειριστή, έχει
μετατοπιστεί στο βάθος του φόντου των εξελίξεων, στερούμενος επί της ουσίας
στρατηγικής ικανής να επιβάλει πολιτική ατζέντα στις εξελίξεις. Έτσι κι αλλιώς μέχρι εκεί είναι ικανός να φτάσει ο ΣΥΡΙΖΑ...
Οι ίδιες οι εξελίξεις σύρονται με την πολύτιμη στήριξη των ΜΜΕ,
σε μια κενολογία επικοινωνιακής καθήλωσης της κοινωνίας, αναγορεύοντας σε θεματικό
πρωταγωνιστή τα διαχρονικά τερτίπια του νομικίστικου μας (διότι μόνο νομικός
δεν είναι) πολιτισμού, πράγμα που επιτείνει την προσδοκώμενη ρευστότητα στον
πυρήνα των πολιτικών εξελίξεων.
Η συγκυβέρνηση των ανδρεικέλων, προσηλωμένη αυστηρά στην
υλοποίηση των «υποχρεώσεών» της που απορρέουν από τα συμβόλαια της ντροπής,
επιχειρεί...
Να αξιοποιήσει – μη ξέροντας και η ίδια πόσο θα διαρκέσει – τη λάμψη ενός
επικοινωνιακού πυροτεχνήματος (φοβούμενη ακόμη και την πιθανότητα να σκάσει στα χέρια της η βόμβα της καθολικής αποτυχίας), αφ ενός για να προωθήσει όσο γίνεται πιο αθόρυβα
μια σειρά από νέα μέτρα – τα οποία υποτίθεται πως δε θα έπαιρνε – και αφ ετέρου
να πλιατσικολογήσει στο μέτρο του δυνατού τα ρετάλια των ψηφοφόρων της Χρυσής
Αυγής προς ίδιον όφελος στα πλαίσια ενός «οικογενειακού» καυγά.
Από κει και πέρα το χάος. Το απεργιακό κύμα βρίσκεται και πάλι
σε υποχώρηση. Η κοινωνία βρίσκεται και πάλι καθηλωμένη στον καναπέ σαγηνευμένη
από τον «εντυπωσιασμό» των εξελίξεων. Και οι προτάσεις της πολυπόθητης πολιτικής
ανατροπής, περνάνε αναγκαστικά μέσα από το φίλτρο της πολιτικά αποδεκτής
αντιπαράθεσης, και εξαντλούνται στο γήπεδο που επέλεξαν οι μηχανισμοί, προκειμένου
να μπορούν άλλοτε να τις χαλιναγωγούν και άλλοτε να τις εκτονώνουν, ώστε να μην
τίθεται εν αμφιβόλω το κύριο. Δηλαδή η απρόσκοπτη προώθηση του χορογραφημένου
σχεδίου της Νέας Εποχής.
Με δύο λόγια
Η πολιτική ζωή παραμένει φυλακισμένη στα απόνερα της ατολμίας
και βεβαίως της ανοχής, απέναντι σε μια κυβέρνηση που βίασε το Σύνταγμα, εξοντώνει
συστηματικά τον Ελληνικό λαό, τσακίζει την εθνική και την προσωπική αξιοπρέπεια
των πολιτών αυτής της χώρας. Καταρράκωσε και το τελευταίο ίχνος ελπίδας για μια
Ανατολή που δε θα έρθει ποτέ, αφού φρόντισαν να τη βυθίσουν οριστικά, στο μαύρο
πέλαγος του κατοχικού δωσιλογισμού στο οποίο παραδέρνει ολόκληρη η χώρα.
Οι Εφιάλτες της εξουσίας, τολμούν να επικαλούνται όλα εκείνα
που βίασαν για να παραμείνουν στην εξουσία της ντροπής, γιατί απλά κανείς δεν τόλμησε
να επικαλεστεί το βιασμό τους, προκειμένου να οργανώσει την εξέγερση αυτού του
λαού, με στόχο να τους ανατρέψει.
Οι Εφιάλτες της εξουσίας, ξορκίζουν οτιδήποτε αμφισβητεί τον
«πολιτικό τους πολιτισμό» - διατηρώντας για τον εαυτό τους το αποκλειστικό δικαίωμα
να τον βιάζουν κατά το δοκούν - γιατί ξέρουν
καλά πως η σοβαρή πολιτική του αμφισβήτηση, θα οδηγήσει στην ανατροπή και την
παραδειγματική τους τιμωρία
Η πολιτική ζωή του τόπου παραμένει φυλακισμένη στο σύγχρονο
Γκαιμπελισμό, και η κοινωνία σερνόμενη στον καναπέ που σύντομα θα μετατραπεί σε
νεκροκρέβατο, γιατί κανείς δεν τόλμησε το αυτονόητο.
Να μπει μπροστά και να την
οδηγήσει στην εξέγερση της αξιοπρέπειας, που θα ακυρώσει την επικοινωνιακή ατζέντα
του δωσιλογισμού και θα βάλει τον τόπο σε μια άλλη πορεία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου