Η ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ ΚΑΝΕΙ ΤΗ ΔΟΥΛΕΙΑ ΤΗΣ ΑΛΛΑ Η ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΣΤΗΝ ΚΟΣΜΑΡΑ ΤΗΣ

ΙΔΕΟΛΟΓΗΜΑΤΑ... ΑΜΠΕΛΟΦΙΛΟΣΟΦΙΑ... ΚΑΙ ΔΟΞΑ ΣΟΙ Ο ΘΕΟΣ...

Ο Καιάδας και τα κατορθώματά του είναι γνωστά. Όπως και του Κασσιδιάρη και του Παππά και του Παναγιώταρου. Πολλών ακόμα θα λέγαμε. Υποθέτω ότι θα μαζευτούν μερικές χιλιάδες «likes» στα κείμενα που θα εξαπολύουν μύδρους κατά της Χρυσής Αυγής και θα δηλώνουν την ετοιμότητα όλων μας να τσακίσουμε τον φασισμό.

Και μετά θα γυρίσουμε «εμείς» στα συνήθη -χαρτοπόλεμος με τη μνημονιακή συγκυβέρνηση, διακηρύξεις κλπ- και η Χρυσή Αυγή θα μαζεύει τα κέρδη από... 

Έναν ακόμα τραμπουκισμό της. «Δε μας άφησε ο Καμίνης του συστήματος να μοιράσουμε δωρεάν τρόφιμα» οι Χρυσαυγίτες, «καλά κάνετε και τους δέρνετε τους κλέφτες πολιτικούς» ένα τμήμα του κόσμου. Κοινώς εκείνοι τη δουλειά τους, οι υπόλοιποι το χαβά μας και στη μέση ο κόσμος να παραδίνεται στο μικροαστικό αντισυστημισμό, αυτόν δηλαδή που σε κρατάει στον καναπέ ως χειροκροτητή όσων υπηρετούν την πιο χυδαία μορφή του κατεστημένου, σπάζοντας τμήματα της βιτρίνας του, υπό την καθοδήγησή του, προκειμένου να μην ενοχληθούν οι πραγματικοί συστημικοί πυλώνες από τον εν δυνάμει λαϊκό ριζοσπαστισμό -εφολπιστές, βιομήχανοι, κλεπτοκράτες, εργοδοσία που βασίζεται στη μαύρη εργασία.

Εδώ ο Κασιδιάρης έδειρε στην κάμερα γυναίκα βουλευτίνα και μάλιστα του ΚΚΕ και φούντωσε τα εκλογικά μεγέθη της Χρυσής Αυγής. Ναι, υπάρχουν πολλές, βαθύτερες αιτίες για την άνοδο του ναζισμού στη χώρα. Πάνε δεκαετίες πριν και αγκαλιάζουν όλο το μόρφωμα της κοινωνικής οργάνωσης και κυρίως του προτύπου συμπεριφοράς που για εκτεταμένα χρονικά διαστήματα -μεταπολεμικά και από πριν ακόμη- επιτρέψαμε και υποστηρίξαμε στη χώρα. Σε πολλά κείμενα αυτά έχουν αναλυθεί και με εξαιρετική ακρίβεια.

Ναι, η καπιταλιστική κρίση υπήρξε ο καταλύτης. Το πολιτικό προσωπικό, οι θεσμοί λαϊκής συμμετοχής, η δημοκρατία, το κοινωνικό συμβόλαιο απαξιώθηκαν από τις καταστροφικές μνημονιακές επιλογές. Και αυτά τα έχουμε πει πολλές φορές. Όπως επίσης ότι πάντοτε οι καπιταλιστικές κρίσεις με τον έναν ή με τον άλλον τρόπο γίνονται κρίσεις δημοκρατίας.

Εξακολουθούμε να υποκρινόμαστε ωστόσο: Η Χρυσή Αυγή δρέπει καρπούς από όλα τα παραπάνω όχι επειδή ο ελληνικός λαός είναι λαός φασιστών. Αλλά επειδή, έστω ψευδεπίγραφα και επιφανειακά, κάνει δύο πράγματα που πεισματικά αρνείται να κάνει η αριστερά: αντισυστημική πολιτική δράση και εργασία στη βάση, μέσα από οργανωμένες, παραταξιακές δράσεις αλληλεγγύης και υπεράσπισης των στρωμάτων που κατεξοχήν πλήττονται από την κρίση.

Ναι σύντροφοι, η Χρυσή Αυγή δεν κάνει όντως τα παραπάνω. Υποκρίνεται όμως ότι τα κάνει. Σε μια κοινωνία που για μια δεκαετία τουλάχιστον δεν είχαμε υποτίθεται καπιταλισμό αλλά οικονομία εν γένει, που το κόμμα ταυτιζόταν με τη βρωμιά από τα ΜΜΕ, που ο πολιτικός λόγος περιοριζόταν στην ατάκα των 10 δευτερολέπτων και που η εικόνα της τηλεόρασης καθυπέτασσε το λόγο ουσίας, το ξύλο του Κασσιδιάρη, το κατούρημα του Παππά, η βρισιά του Παναγιώταρου και ο οπλοφόρος Γερμενής βρίσκονται ούτως ή άλλως σε σχέση υπεροχής απέναντι στον όποιον ακούγεται «καθωσπρέπει», ακόμα και σε εκείνον που όντως δεν είναι. Πολύ περισσότερο, που η αριστερά δεν έχει ξεκινήσει σχεδόν καμία οργανωμένη, ενωτική, αντιφασιστική καμπάνια, θεωρώντας ότι το φαινόμενο έτσι απλά θα ξεφουσκώσει.

Κοινώς, με άτεχνο τρόπο και σίγουρα επιφανειακά, η Χρυσή Αυγή καλύπτει το κενό που αφήνει μια φοβική αριστερά η οποία δεν τολμά να συγκρουστεί με τον πυρήνα του ελληνικού κατεστημένου και αρνείται να δράσει άμεσα, στην κοινωνική βάση, περίκλειστη στον ελιτίστικο κόσμο των μέσων κοινωνικής δικτύωσης και στα ούτως ή άλλως ελεγχόμενα ΜΜΕ.

Κάποτε σε αυτή τη χώρα ήταν η αριστερά που υποκατέστησε το κενό του αστικού πολιτικού κόσμου, εκείνου δηλαδή που μετακινήθηκε στην Αίγυπτο εγκαταλείποντας όχι μόνο τους εργατο-αγρότες αλλά και τους μικρό-μεσοαστούς. Διακρίθηκε στις μάχες μέσα στις πόλεις και στην ύπαιθρο, στη σύγκρουση της επιβίωσης αλλά και στον ανταρτοπόλεμο, δόμησε κόκκινες γειτονιές και στέρεες δομές, ενέπνευσε το αίσθημα της στράτευσης σε ένα σκοπό που υπερέβαινε και συμπεριελάμβανε το προσωπικό ζήτημα του ατόμου και μια συλλογική ταυτότητα.

Σήμερα, δείχνει να εντάσσεται στον αστικό πολιτικό κόσμο που παρακμάζει. Συνθλίβεται στην πραγματικότητα μεταξύ της σφύρας των κατεξοχήν συστημικών δυνάμεων που με φόβητρο τα «δίδυμα άκρα» ετοιμάζονται για την πλήρη εμπέδωση της εξουσίας τους και την άκμονος του φασισμού. Η αριστερά δείχνει θέλει να γίνει «αποδεκτή» από τους ταξικούς αντιπάλους της και αφήνει το χώρο ελεύθερο στο χρυσαυγίτικο ψευτό-αντισυστημισμό, αφού η ίδια πείθει ολοένα περισσότερο το λαό ότι δεν ανήκει στις αντισυστημικές δυνάμεις.

Γι' αυτό ας μην εκπλησσόμαστε όταν αντιμετωπίσουμε την επιβράβευση του Καιάδα για τους τσαμπουκάδες του. Το κενό που δημιουργεί η αριστερά ή έστω δεν μπορεί να καλύψει, έρχεται να καλύψει έστω επιφανειακά η χρυσαυγίτικη τσάμπα-μαγκιά. Είναι σίγουρο ότι θα έρθει η στιγμή που ο λαός θα καταλάβει τί έκανε και πόσο απονενοημένο διάβημα αποτελεί η στήριξη σε τέτοιες δυνάμεις. Τότε όμως θα είναι αργά και καμιά από τις οργανώσεις της αριστεράς δε θα δικαιούται να πει σας τα λέγαμε. Γιατί η αριστερά ούτε τα λέει με τον τρόπο που πρέπει, ούτε πράττει αρκετά.

TVXS