ΑΝΑΚΑΤΕΥΟΝΤΑΣ ΤΑ ΣΚ@Τ@

ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΣ ΣΕ ΚΙΝΟΥΜΕΝΗ ΑΜΜΟ...

του Γ. ΜΑΛΟΥΧΟΥ

Από την Καθαρά Δευτέρα, που χήρεψε ξαφνικά η θέση του υπουργού «Προστασίας του Πολίτη», ο έρμος ο πολίτης δεν έχει πάθει και τίποτα: ούτε η Αθήνα ξανακάηκε, ούτε η εγκληματικότητα εκτινάχθηκε – να εκτιναχθεί και να πάει που;…  Αραγε, η «μη βιασύνη» του πρωθυπουργού σχετικά με το θέμα αντικατάστασης του κ. Παπουτσή που έβαλε πλώρη για αρχηγός, έπρεπε να ερμηνευθεί ως αποτέλεσμα του δεδομένου υπερβολικού φόρτου ευθύνης και εργασίας, των πολλών επίσης δεδομένων ισορροπιών, και των δύο μαζί, ή κάποιου άλλου παράγοντα; 

Προς στιγμή, δημιουργήθηκε η ελπίδα ότι ο κ. Παπαδήμος θα μπορούσε να σκέπτεται να κάνει ένα βήμα πιο πέρα: λ.χ. να διορίσει υπουργό κάποιον που να ξέρει το αντικείμενο από μέσα, ή κάποιον άνθρωπο αξίας που όμως να μην προέρχεται από το φθαρμένο πολιτικό δυναμικό. Αυτό, θα ήταν κάτι. 

Αυτή η ελπίδα είχε μα παράξενη τύχη: την εκπλήρωσε ξαφνικά ο κ. Παπαδήμος τοποθετώντας στο υπουργείο Παιδείας τον καθηγητή Μπαμπινιώτη, αλλά, ταυτόχρονα, κατά κάποιο τρόπο ταυτόχρονα την αναίρεσε με τον κ. Χρυσοχοΐδη και την κυρία Διαμαντοπούλου...

Για τον κ. Χρυσοχοΐδη, δεν χρειάζεται να πει κανείς τίποτα. Τα είπε όλα μόνος του: δεν διάβασε…  Προφανώς, εκτός από  το μνημόνιο, δεν διάβασε και το ΕΣΠΑ το οποίο έμεινε παγωμένο σε όλη του τη θητεία! Προφανώς, δεν έχει διαβάσει ούτε τις ίδιες του τις δηλώσεις σύμφωνα με τις οποίες είχε βρει τον τρόπο να πατάξει την κερδοσκοπία και θα το έκανε εδώ και δύο χρόνια… Συνεπώς, ό,τι και να πει κανείς, απλώς περισσεύει.

Οσο για την κυρία Διαμαντοπούλου, έχει πίσω της μια απελπιστικά κακή θητεία ως υπουργός Παιδείας. Επί των ημερών της, τα πανεπιστήμια περίπου έβαλαν λουκέτο. Όμως, η δουλειά του υπουργού, δεν είναι αυτή: είναι να κάνει τομές αλλά και να είναι σε θέση να τις κάνει να λειτουργούν. Όχι να τις κάνει για να λέει ότι τις έκανε και μετά «δεν την άφηναν τα συμφέροντα»… Χώρια που η συγκεκριμένη «τομή», είναι, έτσι κι αλλιώς, κάτι παραπάνω από αμφιλεγόμενη, παρά τα όσα η ίδια ισχυρίζεται. Οσο για την απίθανη ιστορία με τα σχολικά βιβλία, εκεί, επίσης τι να πει κανείς… 

Γιατί λοιπόν ο κ. Παπαδήμος θέλει την κυρία Διαμαντοπούλου στο υπουργείο Ανάπτυξης και τον κ. Χρυσοχοΐδη στο υπουργείο που τον τοποθέτησε; 

Εχει προσμετρήσει το έργο τους όλα αυτά τα χρόνια στο δημόσιο βίο και θεωρεί ότι είναι ικανοποιητικό; Τι περιλαμβάνει το ουσιαστικό «βιογραφικό» τους; 

Ποιες είναι οι περγαμηνές τους; 

Οι παραγωγικές, οι πραγματικές, όχι οι «συστημικές» και κομματικές, αυτού του συστήματος που μας κατάντησε εδώ που μας κατάντησε… 

ΤΟ ΒΗΜΑ