Πολεμική Οικονομία... Δόλια χρεοκρατία... Και παρασκηνιακή σύγκρουση στα κέντρα ισχύος των ΗΠΑ

Οι ίδιοι οι μηχανισμοί και τα κέντρα ισχύος, γνωρίζουν καλά πως ο κοινωνικός διχασμός και η πολιτική παράλυση, είναι όρος για την επιτυχή έκβαση των ευρύτερων σχεδιασμών τους. Αυτός είναι και ο λόγος που συντηρούν πέτσινα διλήμματα και χάρτινα συνθήματα μεταξύ των πολιτών, τονώνοντας με αυτά την ψευδαίσθησή τους ότι διεξάγουν αγώνα αντισυστημικό, πότε κυνηγώντας τσιπάκια, πότε πετροβολώντας εμβόλια, και πότε αναλωνόμενοι σε έναν ψευδεπίγραφο και υποτιθέμενα αντι-νεοταξίτικο αγώνα, ενώ οι ίδιοι σπάνε πλάκα με αυτήν την ιδιότυπη φρενίτιδα.

Για τους πολίτες, αυτή η αντιφατική και συχνότατα ακραία ενασχόληση με όλον αυτόν τον ορυμαγδό των ερμηνειών που σχετίζονται με την υγειονομική κρίση και τις πολύπλευρες συνέπειές της, ενδέχεται να συνιστά και μια ιδιότυπη άμυνα απέναντι στα πολλαπλά αδιέξοδα που δείχνουν να συσσωρεύονται, και επιβαρύνουν επικίνδυνα την ζωή και την καθημερινότητά μας...

του Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ

Σε αυτήν βέβαια δεν συμπεριλαμβάνεται η ιδιόμορφη συμπεριφορά διάφορων εμμονικών και φανατισμένων συνωμοσιολόγων, που ελάχιστα διαφέρει από μια κλασική εκδήλωση  παράνοιας, και η οποία στις μέρες μας προσλαμβάνει χαρακτηριστικά επικίνδυνης νοσηρότητας με ευρύτερες παραλυτικές και άλλες προεκτάσεις.

Τα πράγματα ωστόσο δεν είναι διόλου απλά με όλα όσα αφορούν στην ουσία του υγειονομικού προβλήματος. Καμία σοβαρή συζήτηση δεν μπορεί να εξαντλείται σε μπακαλίστικους υπολογισμούς με επίδικο των αριθμό των θυμάτων και την έκταση των κρουσμάτων της φονικής πανδημίας.

Προφανώς είναι ζήτημα κεφαλαιώδους σημασίας το να γνωρίζουμε τα δεδομένα, τις συνθήκες, τους όρους και τις προϋποθέσεις υπό την επίδραση των οποίων διαμορφώνονται οι αριθμοί, αλλά το κορυφαίο επιστημονικό πρόβλημα δεν είναι αυτό. Το κρίσιμο ζήτημα που αφορά σε αυτήν την απροσδόκητη εξέλιξη, έχει να κάνει…

• Με τις απαντήσεις που δεν έχουν δοθεί και οι οποίες σχετίζονται με την αποκωδικοποίηση της πραγματικής συμπεριφοράς της νόσου…
• Με τις λύσεις που δεν έχουν διασφαλιστεί και οι οποίες μπορούν να συνθέσουν μια αξιόπιστη επιστημονική απάντηση ως προς την... μεθοδολογία της αντιμετώπισής της. Και φυσικά…
• Με τα ενδεδειγμένα πρωτόκολλα πρόληψης που δεν έχουν συγκεκριμενοποιηθεί, με αποτέλεσμα να απέχουμε ακόμη από το αισιόδοξο σενάριο της ανακοπής του πανδημικού της χαρακτήρα.

Όλα τα παραπάνω, δεν προσδιορίζουν απλώς το εύρος του πεδίου μιας σύνθετης υγειονομικής εξίσωσης που επείγει να επιλυθεί, αλλά σηματοδοτούν την απόλυτη άγνοια.

• Καταδεικνύουν πως οι γνωστοί ερευνητικοί βηματισμοί που έχει στην διάθεσή της η επιστήμη, μόλις εξαντλήσουν ένα μέρος του γνωστικού κεφαλαίου της ιολογίας, σκαλώνουν και επιστρέφουν πάλι στο σημείο μηδέν… 
• Προϊδεάζουν ότι η διαδρομή θα είναι ακόμη μακρά και διόλου ανθόσπαρτη μέχρι να διασφαλιστούν ουσιαστικές απαντήσεις σε κρίσιμα ερωτήματα, απαραίτητα για το επόμενο βήμα.

Αρκετοί, μέσα σε ένα περιβάλλον συζήτησης με διάχυτη την επιπολαιότητα, θεωρούν πως η διχογνωμία επιστημόνων ακόμη και για τα αυτονόητα, είναι ένα φαινόμενο που ακυρώνει τις υπερβολές και καταλαγιάζει την όποια ανησυχία. Ωστόσο… Μια πολύ πιο προσεκτική συνεκτίμηση αυτών των συμπεριφορών, με το συνολικότερο κλίμα που διαμορφώνεται διεθνώς και επιχειρεί να ενσωματώσει το πρόβλημα στην στρατηγική ατζέντα των ισχυρών, προϊδεάζει μάλλον για το αντίθετο.

Η ανθρωπότητα βρίσκεται αντιμέτωπη με έναν πραγματικό εφιάλτη και όλο αυτό το σκηνικό που ενίοτε προσλαμβάνει χαρακτηριστικά ακόμη και φαρσοκωμωδίας, αποκαλύπτει ότι μάλλον δεν έχουμε επίγνωση αυτού που πραγματικά μας περιμένει, και ευχή του γράφοντος είναι να μην την αποκτήσουμε κατόπιν εορτής, διότι οι συνέπειές της θα ισοδυναμούν με πραγματική πλανητική τραγωδία.

Ας αφήσουμε λοιπόν κατά μέρος την μπακαλίστικη αριθμητική επί πτωμάτων, και ας δώσουμε χώρο την επιστήμη να κάνει την δουλειά της. Είναι μεγάλο και δύσκολο το έργο που καλείται να επιτελέσει…

Ο Θεός γελά…

Και έχει κάθε λόγο να το κάνει. Όχι μονάχα γιατί διαπιστώνει την ευκολία με την οποία μεταμορφώνονται καθημερινά οι άνθρωποι σε ειδήμονες κάθε είδους, που θεωρούν ότι διαθέτουν «απαντήσεις» επί παντός επιστητού, ακόμη και για όλα όσα δεν τις διαθέτει η ίδια η επιστήμη…

Αλλά κυρίως διότι βλέπει καιροσκόπους κάθε λογής, να σπεύδουν να προδιαγράψουν την ταυτότητα της επόμενης μέρας με οδηγό την στρεβλή περί των πραγμάτων αντίληψη από την οποία εμφορούνται οι ίδιοι, και όχι την νηφάλια αξιολόγηση πραγματικών και αδιαμφισβήτητων δεδομένων.

Βεβαίως το πρόβλημα ξεκινά από την κορυφή της πυραμίδας των κέντρων ισχύος και από τον τρόπο με τον οποίο επιχειρούν οι κορυφαίοι της εκπρόσωποι να διαχειριστούν (ή και να συγκαλύψουν) κρίσιμες πλευρές που σχετίζονται με αυτήν την σύνθετη ιστορία.

Ο Αμερικανός πρόεδρος είναι ίσως το πιο αντιπροσωπευτικό παράδειγμα μιας ενοχικά αλλοπρόσαλλης αλλά και αδιέξοδης αντιμετώπισης, που στην προσπάθειά του να προσδώσει ανταγωνιστικά συγκρουσιακά χαρακτηριστικά σε μια υποτιθέμενα υγειονομική διαχείριση, αυτό που καταφέρνει είναι τελικά να εξωτερικεύσει και να ενισχύσει έτι περαιτέρω την εσωτερική σύγκρουση που υποβόσκει στο περιβάλλον των ίδιων των μηχανισμών εξουσίας των ΗΠΑ. Έτσι…

Οι βιαστικοί και τακτικά απερίσκεπτοι χειρισμοί του, που επιχειρούν να στοχοποιήσουν την Κίνα με τρόπο απροκάλυπτο, και αντιμετωπίζουν με οικονομικίστικη μονομέρεια υποβαθμίζοντας σε γεωπολιτική μπίζνα τις σύγχρονες γεωστρατηγικές συγκρούσεις, συναντούν την σθεναρή αντίσταση των μηχανισμών του βαθέως Αμερικανικού κράτους, και πιο ιδιαίτερα της CIA και των επιτελείων των Αμερικανικών ενόπλων δυνάμεων, που τον «αδειάζουν» συστηματικά. Πρόκειται για μια εξέλιξη που δεν πρέπει να υποτιμηθεί. Αυτοί οι μηχανισμοί έχουν πάρα πολύ καλή πρόσβαση…

• Ακόμη και σε μη ανακοινώσιμες πληροφορίες…
• Ακόμη και σε πληροφορίες που ενδεχομένως αποδεικνύουν και αμερικανική συνευθύνη για την εμφάνιση της σύγχρονης βιολογικής κατάρας. Και προφανώς…
• Ακόμη και σε δεδομένα που αποδεικνύουν ότι η ανθρωπότητα βρίσκεται αντιμέτωπη με έναν πραγματικό εφιάλτη, για τον οποίον δεν έχει συνειδητοποιήσει ακόμη ΟΥΤΕ την σοβαρότητα, ΟΥΤΕ το εύρος των πραγματικών συνεπειών.

Και όλα αυτά βεβαίως, σε μια συγκεκριμένη ιστορική συγκυρία όπου, το αιφνίδιο ξέσπασμα της υγειονομικής κρίσης, απασφάλισε όλες της παραμέτρους της υποβόσκουσας δομικής κρίσης του ίδιου του συστήματος, την εγγενή αδυναμία του να την ανακόψει και κυρίως να δραπετεύσει από την ιστορική του μοίρα που ταυτίζεται με την αναπόδραστη καταστροφή κεφαλαίων και υποδομής.

Ήδη, τα στοιχεία που καταγράφονται για την Μητρόπολη του Καπιταλισμού - τις ΗΠΑ - είναι αποκαλυπτικά για όλα όσα πρόκειται να ακολουθήσουν. Η ανεργία καταγράφει ιστορικό υψηλό με πάνω από 30 εκατομμύρια ανέργους και ποσοστό που θα πλησιάσει το 20%, διπλάσιο δηλαδή από το ποσοστό της κρίσης του 2009 και περίπου ίδιο, αλλά με πολλαπλά μεγαλύτερη σοβαρότητα και ειδικό βάρος, από το ποσοστό που καταγράφτηκε κατά την διάρκεια της μεγάλης Ύφεσης την δεκαετία του ’30.

Το παραμύθι που συντηρείται από κυβερνήσεις και οικονομικά επιτελεία περί του δήθεν προσωρινού χαρακτήρα της Ύφεσης την οποία θα διαδεχτεί μια επιθετική επάνοδος της ανάκαμψης το 2021, ΔΕΝ είναι βάσιμο.

Η πορεία κατάρρευσης των αεροπορικών εταιρειών, τα έκτακτα προγράμματα διάσωσης που υιοθετούν οι κυβερνήσεις χωρίς όμως μέριμνα για την ανάκληση των χιλιάδων απολύσεων στον κλάδο, είναι ενδεικτικά για το που οδηγούνται τα πράγματα και μάλιστα σε έναν κλάδο που εν δυνάμει είναι ο πρώτος που μπορεί να επανέλθει σε ρυθμούς «κανονικότητας» μετά την χαλάρωση των περιοριστικών μέτρων.

Ενδεικτικό είναι και το περιεχόμενο της παρέμβασης του πρέσβη της ΕΕ στο Πεκίνο. Ζήτησε να υπάρξει Κινεζική πρωτοβουλία – προσέξτε ΚΙΝΕΖΙΚΗ πρωτοβουλία – με στόχο, προσέξτε και εδώ:

• Να μην διαρραγεί η διεθνής αλυσίδα εφοδιασμού,
• Να υπάρξουν βεβαίως τα αναγκαία μέτρα προστατευτισμού, και…
• Να αποτραπεί η πιθανότητα αποσύνδεσης των Οικονομιών στον πλανήτη.

Ο καθένας αντιλαμβάνεται τί μπορεί να σημαίνουν όλα τούτα ΚΑΙ σε σχέση με την εμφανή απόκλιση της ευρωπαϊκής οικονομικής διπλωματίας από την στρατηγική Τράμπ… Αλλά ΚΑΙ σε συνάρτηση με το εύρος των ανησυχιών που προσλαμβάνουν κρίσιμο χαρακτήρα για την ΕΜΠΟΡΙΚΗ αλυσίδα εν συνόλω αλλά πρωτίστως και πολλαπλάσια για την ΠΑΡΑΓΩΓΙΚΗ αλυσίδα και αυτό είναι το πλέον σημαντικό.

Και ενώ οι κλασικοί φαφλατάδες του καιροσκοπισμού εμφανίστηκαν πρόσφατα ΚΑΙ πάλι στην χώρα μας, αναβιώνοντας το νοσηρό κλίμα του 2011 στην πολιτική με την οικονομικίστικη μονομέρεια να έχει την τιμητική της, και ζητώντας από τον Στουρνάρα να κόψει χρήμα μέσα στην νεφελώδη τους αντίληψη για μια οικονομία που δεν οδηγεί πουθενά…

Αυτό που πραγματικά ήρθε να ταράξει τα νερά με την έννοια ότι έχουν ξεχωριστή σημασία οι εκτιμήσεις, επισημάνσεις και προτάσεις της, είναι η παρέμβαση της Κεντρικής Ένωσης Επιμελητηρίων (ΚΕΕ), μια παρέμβαση εξόχως πολιτική, γι’ αυτό και αποκαλυπτική, που καταρρίπτει μύθους και αυταπάτες.

Στο σχετικό της υπόμνημα λοιπόν η ΚΕΕ, το οποίο υπογράφεται από τον γνωστό κ. Μίχαλο, το πρώτο πράγμα το οποίο καταρρίπτεται, είναι το παραμύθι ότι δήθεν η ζημιά στον Τουρισμό (στον οποίο η χώρα μας στήριξε στρεβλά και στο πλαίσιο μιας παρασιτικής αντίληψης τα πάντα) θα αφορά μόνο στο 2020 και επισημαίνεται πως αυτή η ζημιά θα επεκταθεί ΚΑΙ στις επόμενες χρονιές πράγμα που ισοδυναμεί με καμπανάκι κατάρρευσης.

Το δεύτερο ζήτημα το οποίο θέτει η ΚΕΕ με το υπόμνημά της, είναι το πρόβλημα το οποίο θέσαμε από την πρώτη στιγμή, δηλαδή το ζήτημα που σχετίζεται με το παραγωγικό μοντέλο της χώρας.

Βεβαίως η ΚΕΕ δεν το θέτει (και δεν το θέτει γιατί δεν είναι μέσα στις ευρύτερες στρατηγικές επιδιώξεις της οι πραγματικά «καθαρές» και με πραγματικά εθνικό πρόσημο λύσεις) αλλά εμείς έχουμε ήδη τονίσει κατ’ επανάληψη πως κάθε σοβαρή συζήτηση για τον προσδιορισμό του παραγωγικού μοντέλου της χώρας με στόχο την πραγματική επιθετική της ανάταξη, είναι απόλυτα συνυφασμένη με την ανάγκη της πλήρους  αποδέσμευσής της από τον εκφυλιστικό ευρωκοινοτικό καταμερισμό που την έχει οδηγήσει στην καταστροφή.

Τις λοιπές «επενδυτικές» φλυαρίες της ΚΕΕ και του κ. Μίχαλου τις προσπερνάμε διότι δεν είναι θέμα της παρούσας ανάλυσης η ανάδειξη των ιδιαίτερων στοχεύσεων που τις διαπερνούν.

Έχει όμως σημασία να μείνουμε στον κυρίαρχο πολιτικό προσδιορισμό που χρησιμοποιείται στην ως άνω παρέμβαση, σύμφωνα με την οποία διατυπώνεται η άποψη (διόλου τυχαία) πως «στο εξής όλες οι χώρες του πλανήτη θα λειτουργήσουν σε καθεστώς ΠΟΛΕΜΙΚΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ».

Για να καταλήξει βεβαίως και στο «δια ταύτα» που είναι κατά τον κ. Μίχαλο και τη ΚΕΕ η κλασική μέθοδος του «κυκλικού πλιάτσικου» (μέσω του αντικυκλισμού) στην δημόσια περιουσία που ξεκινά πάντα με «αυξημένες κρατικές δαπάνες τις οποίες θα χρηματοδοτήσουν μέσα από τη δημιουργία χρέους, ενώ παράλληλα θα κατευθύνουν την παραγωγή τους σε ένα διαφορετικό μείγμα προϊόντων και υπηρεσιών».

Τι κάνει δηλαδή εδώ ο κ. Μίχαλος και η ΚΕΕ;
Διαπιστώνει το πραγματικό πρόβλημα που αφορά στην αποδιάρθρωση της Εθνικής οικονομίας που ολοκληρώθηκε με όχημα την αποδόμηση της παραγωγικής της υπόστασης…

Και τώρα που οι συνέπειες στραγγαλίζουν το παρασιτικό περιβάλλον πάνω στο οποίο στηρίχτηκε το σύστημα οικονομικής ισχύος της χώρας το οποίο εκπροσωπεί ο κ. Μίχαλος, επαναφέρει την χιλιοδοκιμασμένη μεταβατική κεϋνσιανική μέθοδο «ξελασπώματος» με το γνωστό προδιαγεγραμμένο αποτέλεσμα που επιβεβαίωσε η μεγάλη κρίση του 1937, για να περάσουν τα (γι αυτούς) δύσκολα και να μείνουν πίσω και πάλι εθνικά ερείπια… δυσθεώρητο χρέος… και πλιατσικολογημένα εθνικά ρετάλια.

Ο πλανήτης και μαζί του και η πατρίδα μας, έχουν μπει σε μια περίοδο πολλαπλών και αλυσιδωτών ανατροπών, που συντελούνται σε ένα περιβάλλον μεταλλασσόμενων συγκρούσεων με πολλές μεταβλητές και απροσδιόριστη έκβαση.

Για τους λαούς η ευκαιρία να παρέμβουν σε αυτήν την διεργασία είναι ιστορική. Η πραγματική πρόκληση προσδιορίζεται από την ανάγκη να ΜΗΝ την εγκαταλείψουν στις παραδοσιακές δυνάμεις οικονομικής ισχύος, διότι σε αυτήν την περίπτωση το αποτέλεσμα θα είναι καταστροφικό.

Οι ίδιοι οι μηχανισμοί ισχύος το γνωρίζουν καλά. Αυτός είναι και ο λόγος που συντηρούν πέτσινα διλήμματα και χάρτινα συνθήματα μεταξύ των πολιτών, τονώνοντας με αυτά την ψευδαίσθησή τους ότι διεξάγουν αγώνα αντισυστημικό, πότε κυνηγώντας τσιπάκια, πότε πετροβολώντας εμβόλια, και πότε αναλωνόμενοι σε έναν ψευδεπίγραφο και υποτιθέμενα αντι-νεοταξίτικο αγώνα, ενώ οι ίδιοι σπάνε πλάκα με αυτήν την ιδιότυπη φρενίτιδα.

Για όλους αυτούς, ο κοινωνικός διχασμός και η πολιτική παράλυση που είναι το φυσικό συνεπακόλουθό του, αποτελούν προϋπόθεση επιτυχούς έκβασης της δόλιας προσπάθειας που βρίσκεται σε εξέλιξη, με κυρίαρχα στοιχήματα την στοχευμένη διαχείριση της χρεοκρατίας και την νεοαποικιακή υποδούλωση των Εθνών, στο περιβάλλον μιας καθολικής επαναχάραξης του χάρτη ισχύος και των νέων ισορροπιών του 21ου αιώνα. 

Θα το επιτρέψουμε;;;

"ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΦΟΡΟΥΜ"