Δολώματα και στοιχήματα σε μια παρτίδα φονική

Το πολιτικό σύστημα ΚΑΙ στην χώρα μας, υιοθετεί μια πολύ συγκεκριμένη ατζέντα μέτρων και αντιλήψεων, με προφανή σκοπό να αγοράσει χρόνο σε μια προσπάθεια να αποτρέψει την δική του πολιτική κατάρρευση, ενώ την ίδια στιγμή υλοποιεί πολιτικές που επιδιώκουν να εξοικειώσουν σταδιακά την κοινωνία, με την ιδέα  ότι η επερχόμενη άτακτη κατάρρευση του οικοδομήματος, ισοδυναμεί με μια νέο-δαρβινικού τύπου εξυγίανση που θα περιθωριοποιήσει τις μη βιώσιμες και ανθεκτικές συνιστώσες του.

Στα απόνερα της καραντίνας που παραχωρεί σταδιακά την θέση της – και τυπικά – στην στρατηγική της ανοσίας της αγέλης, οι ρόλοι όπως και οι σκοπιμότητες των εμπλεκομένων, αρχίζουν πλέον να γίνονται διακριτοί…

του Κ.ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ

Το κυβερνητικό ενδιαφέρον μετατοπίζεται σταδιακά από τις πολιτικές που αφορούν στα σχετιζόμενα αμιγώς με την δημόσια υγεία, και επικεντρώνεται στην διαχείριση των αλληλοτροφοδοτούμενων αδιεξόδων της κρίσης που ρίχνει πλέον την βαριά σκιά της πάνω από ολόκληρο τον πλανήτη, αλλά και των δεσμεύσεων από το παρελθόν που ήδη αλυσοδένουν την χώρα.

Επομένως, η κριτική μας απέναντι στα τεκταινόμενα, είναι προφανές ότι δεν μπορεί να συνεχίσει να γίνεται με τους όρους της χθεσινής μέρας και ο λόγος είναι προφανής, αφού σήμερα 1 Μαΐου 2020, είμαστε πλέον στο μεταίχμιο της πρώτης εξόδου από την καραντίνα, και μπαίνουμε με τα μπούνια στην διαδικασία διαχείρισης μιας πρωτοφανούς δομικής καπιταλιστικής κρίσης με πολλαπλά αδιέξοδα και με προεκτάσεις γεωπολιτικές... Μιλάμε δηλαδή για κάτι εντελώς διαφορετικό, και η ανάγκη να συνειδητοποιήσουμε την φυσιογνωμία του είναι εξαιρετικά επείγουσα.

Το πολιτικό σύστημα ΚΑΙ στην χώρα μας, υιοθετεί μια πολύ συγκεκριμένη ατζέντα μέτρων και αντιλήψεων, με προφανή σκοπό να αγοράσει χρόνο σε μια προσπάθεια να αποτρέψει την δική του πολιτική κατάρρευση, ενώ την ίδια στιγμή υλοποιεί πολιτικές που επιδιώκουν να εξοικειώσουν σταδιακά την κοινωνία, με...
την ιδέα  ότι η επερχόμενη άτακτη κατάρρευση του οικοδομήματος, ισοδυναμεί με μια νέο-δαρβινικού τύπου εξυγίανση που θα περιθωριοποιήσει τις μη βιώσιμες και ανθεκτικές συνιστώσες του.

Η διαχείριση αυτής της εξίσωσης δεν είναι μια εύκολη υπόθεση. Οι άγνωστες και κρίσιμες παράμετροι κατά την διαδικασία της επίλυσής της είναι πολλές.

Οι προβλέψεις για την επερχόμενη ύφεση ποικίλουν. Ο ΟΟΣΑ δε στο πιο ακραίο του σενάριο, ανεβάζει το δείκτη στο 34%.

Το μεγάλο πρόβλημα ωστόσο, είναι τα ποιοτικά στοιχεία που συνθέτουν αυτήν την δυναμικά αρνητική εξέλιξη. Η βουτιά στην ύφεση για πολλούς θα είναι μια αμετάκλητη διεργασία. Χιλιάδες επιχειρήσεις μικρές και μεγάλες δεν θα επανέλθουν ποτέ στην οικονομική δραστηριότητα. Κλάδοι εμπορικοί και παραγωγικοί κινδυνεύουν με αμετάκλητο αφανισμό. Οικονομικά φιλέτα άλλων εποχών στα οποία στηρίχτηκε η στρεβλή αντίληψη για το αναπτυξιακό μοτίβο της Εθνικής οικονομίας, οδηγούνται με μαθηματική ακρίβεια στην κατάρρευση, στα αδιέξοδα της υπερχρέωσης και εν τέλει στον αφελληνισμό.

Αυτή η διαδικασία του αφελληνισμού επιχειρήσεων, θα λειτουργήσει καταστροφικά και σε κάθε περίπτωση σωρευτικά ΚΑΙ με την προγενέστερη φάση της κατά την οποία κρίσιμοι και με στρατηγική σημασία τομείς της εθνικής οικονομίας, οδηγήθηκαν στον αφελληνισμό με πρόσχημα την αποκρατικοποίηση. Αυτό πρακτικά σημαίνει πως τα απομεινάρια αυτής της χώρας, ενσωματώνονται στον σχεδιασμό ξένων οικονομικών κέντρων, και αυτό που θα επιδιώξουν είναι τον ριζικό οικονομικό και παραγωγικό εκφυλισμό της.  

• Το πρώτο θύμα λοιπόν αυτής της καταστροφικής διεργασίας, θα είναι ο οικονομικός και παραγωγικός χάρτης της χώρας. 

Η απροθυμία του πολιτικού προσωπικού, να αποσυνδέσει την πατρίδα μας από την βλαπτική επίδραση του ευρωκοινοτικού εκφυλιστικού καταμερισμού, έχει θέσει προκαταβολικά εκτός Ημερήσιας Διάταξης την ανάγκη ενός στρατηγικά επιθετικού εθνικού σχεδιασμού για την οικονομική και παραγωγική της ανάταξη, και αυτό πρακτικά σημαίνει πως η Ελλάδα αρνείται συνειδητά να δημιουργήσει τα δικά της εθνικά αναχώματα στην επερχόμενη λαίλαπα. Και αυτό την στιγμή που το απατηλό περιβάλλον του παρασιτικού προστατευτισμού στο οποίο επένδυσαν τα πάντα με περισσή δουλοπρέπεια, καταρρέει με πάταγο ΚΑΙ σε ότι αφορά στον πολυδιαφημισμένο ενεργειακό σχεδιασμό.

• Το δεύτερο θύμα αυτής της συνδυασμένης επίθεσης, θα είναι η κοινωνική συνοχή. Το παραδοσιακό συνεκτικό αξιακό σύστημα του Ελληνισμού, έχει δεχτεί κατά το παρελθόν συντριπτικά πλήγματα. 

Το προδιαγραφόμενο περιβάλλον γενικευμένης κοινωνικής δυστυχίας, θα επιχειρηθεί και πάλι να ενεργοποιήσει έναν αυτοκτονικό κοινωνικό αυτοματισμό, δηλαδή έναν ιδιότυπο κοινωνικό κανιβαλισμό, με σκοπό να ακυρώσει στην πράξη κάθε δυνατότητα οργανωμένης και στοχευμένης πολιτικής και κοινωνικής αντίστασης.

Προφανώς, τα διαχρονικά συστημικά δεκανίκια των καιροσκόπων του πολιτικού τσαρλατανισμού (με τις αδιαφανείς χρηματοδοτήσεις και αυτό πρέπει να το τονίσουμε) θα είναι και αυτήν την φορά παρόντα για να προσφέρουν τις πολύτιμες συστημικές υπηρεσίες τους, συμβάλλοντας στον πολιτικό κατακερματισμό και στην εκφυλιστική ρευστοποίηση των πολιτικών αιτημάτων.

• Το τρίτο θύμα θα είναι οι θεσμοί και πρωτίστως η θεσμική οχύρωση της ίδιας της κοινωνίας, η οποία έχει ήδη εισέλθει σε φάση γενικευμένης αποδόμησης. 

Με δόλωμα τις αντισταθμιστικές παρεμβάσεις που υποτίθεται ότι επιστρατεύονται για να στηρίξουν τα πληττόμενα τμήματα του πληθυσμού, ροκανίζονται κεκτημένα, ροκανίζονται συμβάσεις, ροκανίζεται η ίδια η Δημοκρατία και οχυρώνεται ένα έκτρωμα θεσμικό που θα αιφνιδιάσει τους πάντες την επόμενη μέρα, όταν θα διαπιστώσουν ότι ενεργοποιείται για να διασφαλίσει την απροκάλυπτη λειτουργία του πολιτικού τερατουργήματος σε ένα περιβάλλον μεταμοντέρνας νεοαποικιοκρατίας.

• Και φυσικά το μεγάλο θύμα, θα είναι η ίδια η πατρίδα μας, η οποία ουσιαστικά κινείται χωρίς πυξίδα σε ένα περιβάλλον εντελώς αποσταθεροποιημένο, και κυρίως με τις επίπλαστες «άμυνές» της να έχουν πλήρως απενεργοποιηθεί. 

Το πολιτικό της προσωπικό που παραδέρνει στην παρασιτική δουλοπρέπεια…

• Πρώτα σαγηνεύτηκε από τις ανέξοδες αν και ακριβοπληρωμένες μεγαλοστομίες, για την δήθεν αναβάθμιση του περιφερειακού ρόλου της χώρας και του δικού του ηγετικού προφίλ στο πλαίσιο αυτού του ρόλου, χάνοντας έτσι ΚΑΙ το μέτρο αλλά ΚΑΙ την μπάλα στην γεωπολιτική σκακιέρα…
• Στην συνέχεια παρέδωσε τα πάντα στους Αμερικανούς, σε ένα κρεσέντο πρωτοφανούς δουλοπρέπειας, και τα παρέδωσε χωρίς διασφαλίσεις, χωρίς ρήτρες, χωρίς σαφείς συγκεκριμένες και δημόσιες δεσμεύσεις, χωρίς να διασφαλίσει ακόμη και τετελεσμένα – ως ώφειλε – για λογαριασμό της χώρας…

Την ίδια στιγμή παγιδεύτηκε σε ένα ελεγχόμενο παιχνίδι απατηλής χειραφέτησης, και τυφλωμένο από τις αυταπάτες του, στήριξε δουλοπρεπώς ότι του υπαγόρευσαν οι ξένοι προστάτες, αφήνοντας την χώρα και πάλι «στον άσσο».

• Στήριξε τις επιλογές της Γερμανίας στο Σκοπιανό παραδίδοντας τα πάντα…
• Στήριξε τις επιλογές των Αμερικανών προσφέροντας απλόχερα αβάντα στην Αλβανική δολιότητα, ισχυρόποιώντας έναν ακόμη αντίπαλο της χώρας, που τοποθετείται απροκάλυπτα στο πλευρό της Τουρκίας και οριοθετείται στα βόρια σύνορα της πατρίδας μας..
• Στήριξε τις ΝΑΤΟϊκές επιλογές στην διαχείριση της Λιβυκής κρίσης με τις ελεγχόμενες φιλοχαφταρικές πιρουέτες να χρησιμοποιούνται μόνο για εσωτερική κατανάλωση, αφήνοντας και πάλι την χώρα πολλαπλά εκτεθειμένη ΚΑΙ απέναντι στο παράνομο Τουρκολιβυκό σύμφωνο…

Και τώρα που το χαλί της EXXON τραβιέται από την Κυπριακή ΑΟΖ και την Ν.Α Μεσόγειο με πολιτική εντολή από την ηγεσία των ΗΠΑ… 

• Η Ελλάδα μένει μονάχη με τις αυταπάτες της… 
• Η Τουρκία μένει μονάχη και ασύδοτη να επιβάλει ντε φάκτο τις στρατηγικές επιλογές της στην ευρύτερη περιοχή… 
• Και τα πιόνια της δουλοπρέπειας μένουν να αναμασούν τον σεβασμό τους στις διεθνείς δεσμεύσεις της χώρας (οι οποίες φέρουν τις εξευτελιστικές τους υπογραφές) και να φορτώνουν στο κουφάρι αυτής της πατρίδας, καινούρια χρέη… Νέες στρατιές λαθρομεταναστών… Και μια σειρά από ακριβοπληρωμένες συμβατικές υποχρεώσεις.

Αυτή είναι η κατάσταση που διαμορφώνεται αυτήν την στιγμή, και όπως αντιλαμβάνεται ο αναγνώστης, αυτή η νέα πραγματικότητα, δεν αντιμετωπίζεται με κραυγές, με ανάθεμα, με συνωμοσιολογικές ανοησίες και με πολιτικούς χάνους πρόθυμους να τσιμπούν το δόλωμα «Τσιόδρας» και να εξαντλούν έτσι την επαναστατικότητά τους πετροβολώντας συστημικά αναλώσιμα κάθε είδους.

Αυτή η κατάσταση απαιτεί πριν απ’ όλα να συνειδητοποιήσουμε, πως καθιστά επείγουσα την ανάγκη να δώσουμε ως κοινωνία, απάντηση ΠΟΛΙΤΙΚΗ και ΟΛΟΚΛΗΡΩΜΕΝΗ.

Στο πλαίσιο των καινούριων ιστορικών δεδομένων που έχουν διαμορφωθεί, αυτή η απάντηση θα πρέπει να είναι πρωτίστως ΕΘΝΟΚΕΝΤΡΙΚΗ.

• ΟΧΙ γιατί αυτό ικανοποιεί κοντόφθαλμες εγωιστικές προσεγγίσεις…
• ΑΛΛΑ διότι μόνο μια τέτοια απάντηση, δοσμένη από την χώρα που βρίσκεται στο μάτι του κυκλώνα, μιας περιοχής με υψηλό και δυναμικά εξελισσόμενο αποσταθεροποιητικό φορτίο, μπορεί να αλλάξει τους όρους του παιχνιδιού.

Πολύ δε περισσότερο που το γεωπολιτικό μικροπεριβάλλον αναφοράς, είναι ταυτόχρονα και το σημείο συνάντησης αντιπαρατιθέμενων στρατηγικών των ισχυρών και περιφερειακών κέντρων ισχύος του πλανήτη.

Εάν η σούπα χαλάσει εδώ, τότε η συνολική ατζέντα ανατρέπεται εκ θεμελίων...

Και την σούπα δεν την χαλάνε οι ΔΕΔΟΜΕΝΟΙ. Την σούπα την χαλάνε μόνο οι ΑΠΡΟΒΛΕΠΤΟΙ. Οι δεδομένοι πληρώνουν απλώς το τίμημα της ατολμίας τους και το οποίο στην Γεωπολιτική είναι πάρα πολύ ακριβό.

Η ΕΘΝΙΚΗ ΑΠΑΝΤΗΣΗ λοιπόν που δεν θα κάνει αυτοσκοπό το χάλασμα της σούπας, αλλά θα στοχεύσει ευθέως στην ουσιαστική τροποποίηση των όρων του παιχνιδιού, διεμβολίζοντας τις εξελίξεις με εθνική ατζέντα διεκδικήσεων, ιεραρχήσεων, συγκεκριμένων περιφερειακών σχεδιασμών και αδιαπραγμάτευτων προτεραιοτήτων, που θα μπορεί να αξιοποιήσει ΟΛΑ τα συγκριτικά γεωπολιτικά πλεονεκτήματα που διαθέτει η χώρα με πρώτιστο αυτό που σχετίζεται με τον ρόλο φιλέτο που μπορεί να διαδραματίσει στην Γεωπολιτική της επόμενης μέρας... 

ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ να κλιμακωθεί από το πολιτικό προσωπικό που προσκύνησε τους δυνάστες του, και δυστυχώς δεν μπορεί να υποστηριχτεί από μια κοινωνία που ανέχεται αυτό το πολιτικό προσωπικό, ενώ κατά τα λοιπά περί άλλων τυρβάζει…

Επομένως, η ανάγκη της άμεσης πολιτικής ανασύνταξης… Της δημιουργίας ενός ισχυρού πόλου πολιτικής ισχύος με ξεκάθαρη στόχευση… με καταφανή την δημοκρατική  και πατριωτική του φυσιογνωμία… και με προγραμματικές επεξεργασίες που θέτουν ευθέως το ζήτημα της πολιτικής εξουσίας, δεν συνιστά μια ιστορική πολιτική πρόκληση αλλά στοιχείο σύμφυτο με την ίδια την βιωσιμότητα της πατρίδας μας σε τελευταία ανάλυση.

"ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΦΟΡΟΥΜ"