«Σύνεση» και «ρεαλισμός»: Δυο λέξεις πολύτιμες που τείνουν
να γίνουν ταυτόσημες με την ατολμία, τα φοβικά σύνδρομα, τον ανεπίτρεπτο
ενδοτισμό… Ακόμη και με επιλογές που αγγίζουν τα όρια της εθνικής μειοδοσίας, τις έχουν ταυτίσει ανεκδιήγητοι πολιτικοί στη θλιβερή διαδρομή τους…
Κάποια στιγμή ωστόσο αυτό το παραμύθι θα πρέπει να τελειώσει,
και όλοι όσοι στοιχίζονται πίσω από κούφιες λέξεις για να μοστράρουν ως δήθεν εμφορούμενοι
από κάποιες πέτσινες δήθεν αρετές, θα πρέπει να λογοδοτήσουν, όχι μονάχα στην
ιστορία, αλλά ενδεχομένως ακόμη και στο φυσικό τους δικαστή.
Η 15η Ιουλίου, αφέθηκε να καταγραφεί ως ημέρα
μνήμης για ένα δήθεν αποτυχημένο πραξικόπημα στη γείτονα, το οποίο περιέργως
πως, στερείται εμπνευστών, στερείται πρωταγωνιστών, στερείται φυσικών και
επώνυμων αποδεδειγμένων χορογράφων, και τα μόνα τα οποία του περισσεύουν είναι ένας
εθνικοπαράφρονας πρόεδρος που απευθύνει κατηγορίες κατά πάντων, μια ανεξέλεγκτη
γεωπολιτική προκλητικότητα που παραδέρνει σε έναν πρωτοφανή παροξυσμό, και η μισή
Τουρκική κοινωνία να έχει τεθεί υπό ανελέητο διωγμό, από την υπόλοιπη μισή η οποία πλαισιώνει τις προεδρικές συμμορίες, που...