ΕΛΙΤ ΜΕ ΚΕΡΔΗ 0,5 ΕΤΑΤΟΜΜΥΡΙΟ ΔΟΛΑΡΙΑ ΤΟ ΛΕΠΤΟ

Ο πλουσιότερος άνθρωπος του κόσμου χρειάζεται 220 χρόνια για να φάει την περιουσία του, ξοδεύοντας ένα εκατομμύριο δολάρια ημερησίως, ενώ άλλοι αναγκάζονται να ζήσουν τυφλοί, γιατί δεν αντέχουν οικονομικά μια εγχείρηση καταρράκτη...

του ΜΠΑΜΠΗ ΜΙΧΑΛΗ

         

Η αντίθεση πλούτου-φτώχειας σε μία εικόνα. Τα στοιχεία της γνωστής μη κυβερνητικής οργάνωσης Οxfam για το παρόν και το μέλλον του κόσμου είναι ανατριχιαστικά. «Πήγα για μια εγχείρηση καταρράκτη στα μάτια και...

μου είπαν ότι κοστίζει 7.000 αιγυπτιακές λίρες. Ολα όσα είχα ήταν μόλις 7 λίρες. Αποφάσισα έτσι να συνεχίσω το υπόλοιπο της ζωής μου… τυφλή». Λόγια μιας εξηντάχρονης φτωχής γυναίκας από ένα απομακρυσμένο χωριό της Αιγύπτου. Από το 2009, τουλάχιστον ένα εκατομμύριο γυναίκες έχουν πεθάνει στη διάρκεια του τοκετού τους εξαιτίας της έλλειψης βασικών ιατρικών υπηρεσιών. Επίσης, τουλάχιστον 57 εκατ. δεν πηγαίνουν σήμερα στο σχολείο εξαιτίας της φτώχειας.

Στην απέναντι όχθη, ο πλουσιότερος άνθρωπος του κόσμου, ο Μεξικανός μεγιστάνας Κάρλος Σλιμ θα πρέπει να ζήσει 220 χρόνια για να φάει όλη την περιουσία του (80 δισ. δολάρια), ξοδεύοντας -ούτε λίγο ούτε πολύ- περί το ένα εκατομμύριο δολάρια ημερησίως! Ο Σλιμ αποτελεί εκλεκτό μέλος του κλαμπ των πλουσιότερων ανθρώπων του κόσμου, που πέρασε ανέπαφο από την ύφεση και την ακραία λιτότητα που ακολούθησαν μετά το κραχ του 2008. Σήμερα, όπως αποκαλύπτει στη νέα έκθεσή της «Even it up: Time to end extreme inequality» η Οxfam -η γνωστή μη κυβερνητική οργάνωση που μάχεται τη φτώχεια-, η ελίτ αυτή αυξάνει τον πλούτο της κατά μισό εκατομμύριο δολάρια το λεπτό!

Η Οxfam υπολογίζει ότι από το 2009 έως το 2014 –την περίοδο δηλαδή στην οποία αρκετές χώρες του πλανήτη υπέφεραν από βαθιά ύφεση, αυξανόμενη ανεργία, περικοπές στην κοινωνική πρόνοια και μείωση στα πραγματικά εισοδήματα- τα μέλη αυτής της ομάδας διπλασιάστηκαν σε 1.645. Ειδικότερα από τον Μάρτιο του 2013 έως τον Μάρτιο του 2014, η κορυφή αυτής της ελίτ -85 δισεκατομμυριούχοι αυτού του πλανήτη που κατέχουν όσα έχει το φτωχότερο 50% του παγκόσμιου πληθυσμού- αύξαναν όλοι μαζί τον πλούτο τους καθημερινά κατά 668 εκατ. δολάρια.

Ακραία ανισότητα

Κι όμως η φορολόγηση του πλούτου αυτών των δισεκατομμυριούχων με συντελεστή μόλις 1,5% θα ήταν αρκετή για τη συγκέντρωση 74 δισ. δολαρίων ετησίως και την επίλυση σημαντικών προβλημάτων, υποστηρίζει ο επικεφαλής οικονομολόγος της Τράπεζας της Αγγλίας, Αντι Χαλντέιν. Το ποσό αυτό επαρκεί για να μπορεί να πηγαίνει κάθε παιδί αυτού του κόσμου στο σχολείο, για να υπάρχει υγειονομική περίθαλψη σε όλες τις φτωχές χώρες του πλανήτη.

Χείμαρρος, ο επικεφαλής της Οxfam, Μαρκ Γκόλντρινγκ, τονίζει από την πλευρά του: «…Σε έναν κόσμο όπου εκατομμύρια άνθρωποι ζουν χωρίς να έχουν πρόσβαση σε καθαρό πόσιμο νερό και χωρίς τα αναγκαία για να θρέψουν την οικογένειά τους τρόφιμα, μια μικρή ελίτ έχει περισσότερα χρήματα από αυτά που θα μπορούσε να ξοδέψει σε αρκετές ζωές. Οι συνέπειες της ακραίας ανισότητας είναι επιζήμιες για τον καθένα. Ληστεύει τις πιθανότητες μιας καλύτερης ζωής από εκατομμύρια ανθρώπους, τροφοδοτεί το έγκλημα, τη διαφθορά, ακόμη και τις βίαιες συγκρούσεις (…), συγκρατεί τις προσπάθειες τερματισμού της φτώχειας. Οι κυβερνήσεις είναι ένοχες για την αφελή τους πίστη ότι όταν ο πλούτος κατευθύνεται στην κορυφή αυτομάτως ωφελούνται όλοι. Δεν είναι αλήθεια, ευθύνη των κυβερνήσεων είναι να διασφαλίσουν ότι οι φτωχότεροι αυτού του κόσμου δεν θα μείνουν πίσω».

«Φονταμενταλισμός της αγοράς»

Η Oxfam αποδίδει την ακραία ανισότητα στον «φονταμενταλισμό της αγοράς και στην αιχμαλωσία της πολιτικής από τις ελίτ». Καλεί σε σχέδιο επτά σημείων για τη μείωσή της, που θα περιλαμβάνει: 

α. πάταξη της φοροαποφυγής, επενδύσεις, δωρεάν παιδεία και υγεία, 

β. παγκόσμια συμφωνία για την εξάλειψη της ακραίας φτώχειας ώς το 2030, 

γ. μετατόπιση της φορολογίας από την κατανάλωση και το εισόδημα προς τον πλούτο και το κεφάλαιο, 

δ. εξασφάλιση επαρκών δικτύων ασφαλείας για τους φτωχούς, συμπεριλαμβανομένου και του ελάχιστου εγγυημένου εισοδήματος, 

ε. νομοθεσία ίσων αμοιβών και προώθηση οικονομικών πολιτικών για την παροχή ίσων ευκαιριών στις γυναίκες, 

στ. εισαγωγή κατώτατου μισθού και 

ζ. κινήσεις για έναν μισθό που θα επαρκεί για να ζήσει κάποιος – και ο οποίος θα προσφέρεται σε όλους τους εργαζομένους.

ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ