ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΛΟΙΠΟΝ Η ΕΝΔΟΞΟΤΑΤΗ ΕΥΡΩΠΗ???

Είναι αξιοσημείωτη η προθυμία με την οποία πολλοί λησμονούν, παραβλέπουν ή εξωραΐζουν την Ιστορία και επιλέγουν να εκπλήσσονται από την επανάληψή της... 

του ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΑΣΩΝΙΤΗ

Η παρατήρηση δεν αφορά μόνο την Γερμανία, που όλοι συγχώρεσαν με ασύγγνωστη σπουδή, αλλά και ολόκληρη την Ευρώπη, η υπεράσπιση της οποίας από εγχώριους και μη οπαδούς της καταντά δακρύβρεκτη σαν ινδική ταινία του ’60. Τι είναι ιστορικά η Ευρώπη, ποια είναι η διαδρομή της, ώστε να αιτιολογούνται η προσήλωση, η υποταγή και ο θαυμασμός σ’ αυτήν;
 

Μια απλή αναδρομή απαντά σε όλα. Η Ευρώπη (πλην της Ιταλίας, εν μέρει) είναι ένα σύνολο κρατών με δανεική, ιουδαιογενή θρησκεία και δανεικό, ελληνογενή πολιτισμό. Ο τύπος ανθρώπου, που διέπλασαν η αφύσικη μείξη αυτών των ασύμβατων μεταξύ τους δανείων, καθώς και η αφόρητα καταθλιπτική επίγνωση του ετερόφωτου, είναι ό,τι καταστροφικότερο εμφανίσθηκε στην γη, απ’ τον Καρλομάγνο και μετά: Ο λευκός Ευρωπαίος χριστιανός, ο χειρότερος και πιο αρρωστημένος τύπος ανθρώπου που...

έχει υπάρξει ποτέ, αιματοκύλησε όλον τον πλανήτη, κατέστρεψε πολιτισμούς, διέπραξε γενοκτονίες κι ολοκαυτώματα, κατέστρεψε την φύση, διέφθειρε τα πάντα. Δεν υπάρχει έγκλημα καταγεγραμμένο ή μη που να μην έχουν πρωταγωνιστήσει οι Ευρωπαίοι ως ιμπεριαλιστές, καπιταλιστές, τύραννοι, «ιεραπόστολοι» κ.λπ. Ένας ενδεικτικός κατάλογος προκαλεί ανατριχίλα: Χίτλερ, Στάλιν, Τσώρτσιλ, Ιερά Εξέταση, Ιερά Συμμαχία (το παληό όνομα της Ευρωπαϊκής Ένωσης), Σταυροφορίες, Κολόμβος, Κορτές, Κάστερ, κυνήγι μαγισσών, auto da fe = πράξη πίστης, δημόσιες εκτελέσεις, νύχτες Αγίου Βαρθολομαίου, Σικελικοί Εσπερινοί, εκατονταετής πόλεμος, χιλιάδες Καλάβρυτα και Δίστομα σε όλη την γη, ανά τους αιώνες. Ήταν δυνατόν εβδομήντα χρόνια να υποσκελίσουν χίλια και ν’ αλλάξουν αυτοί οι άνθρωποι; Ζούμε την απάντηση καθημερινώς παρακολουθώντας, αφοπλισμένοι, έναν ακήρυκτο πόλεμο των οικονομικώς ισχυρότερων Ευρωπαίων εναντίον των λιγότερο ισχυρών Ευρωπαίων, με σύγχρονα σπαθιά και βόμβες τα επιτόκια και τα δημοσιονομικά μεγέθη. Η ΕΕ θα μείνει στην Ιστορία ως το πρώτο παράδειγμα κρατών που, για να αισχροκερδήσουν και να εξουσιάσουν, μετεβλήθησαν σε τράπεζες-εταιρείες, μιμούμενα την διαβόητη Εταιρεία των Ινδιών.
 

Κατά τους αισιόδοξους, η φρίκη του Β’ Παγκόσμιου Πολέμου αρκούσε για να μεταβάλει συμπεριφορές αιώνων. Αλλά ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος δεν ήταν ο μόνος πόλεμος της Ιστορίας, ούτε ποτέ ο πόλεμος άλλαξε τα ανθρώπινα χαρακτηριστικά, γιατί ν’ αλλάξει τα των Ευρωπαίων, που έχτισαν πάνω σε δανεικές βάσεις και δεν το ξεχνάνε ποτέ, ενώ επιπλέον οι Γερμανοί δεν ξεχνάνε την ταπείνωση απ’ την απρόσμενη, σε έκταση και ένταση (300 και πλέον αντιστασιακές οργανώσεις καταμετρά ο Μανώλης Γλέζος στο σχετικό δίτομο έργο του), ελληνική αντιναζιστική αντίσταση; Κι όπως οι Ρωμαίοι, οι πραγματικοί πρόγονοί τους, οι Ευρωπαίοι δεν κατόρθωσαν ποτέ να αναπτύξουν μια δική τους πρωτότυπη φιλοσοφία, μια καθαρά ευρωπαϊκή κοσμοθέαση ή ένα δημοκρατικό πολιτικό σύστημα. Καθολικισμός, προτεσταντισμός, ελέω θεού μοναρχία, φεουδαρχία, καπιταλισμός, ιμπεριαλισμός, μαρξισμός, ναζισμός, φασισμός είναι η συγκομιδή τους. Υπάρχει κάτι δημοκρατικό σ’ αυτά, εξαιρουμένου του ρωμαιογενούς αντιπροσωπευτισμού; Οι εσαεί δανειστές τους, Ελλάδα και Ισραήλ, υπομειδιούν με τον φλύαρο κομπασμό τους. Δεν είναι και πολύ θελκτικό το θεωρητικό τους πρόσωπο, όσα καλλυντικά και να εξάγουν. Οι περσινές γιορτές για την Ελισάβετ και η παρουσία της Μέρκελ στο παιχνίδι Ελλάδας-Γερμανίας για το ευρωπρωτάθλημα πέρυσι, σ’ αυτά τα «δημοκρατικά» θεμέλια παρέπεμπαν. Και στα καλογυαλισμένα κρεμασμένα κλουβιά, σε εκκλησία του Μύνστερ, όπου σκότωναν αιρετικούς, τους Αναβαπτιστές, που μετεξελίχθηκαν στην κορωνίδα του ανθρωπίνου είδους, τους Άμις, πριν χρόνια φραξιονιστές Άμις επιτέθηκαν βράδυ σε ορθόδοξους Άμις, τους έδεσαν, τους φίμωσαν και τους ξύρισαν την χαρακτηριστική γενειάδα τους, η ανθρωπότητα εξελίσσεται, όπως και να το δει κάποιος.
 

Τα προαναφερθέντα, και χιλιάδες χιλιάδων άλλα που δεν είναι δυνατό να περιληφθούν στο παρόν σημείωμα φυσικά,  δεν αναιρούν σε τίποτα τα σπουδαιότατα ευρωπαϊκά επιτεύγματα σε κάθε τομέα, με προεξάρχον την Γαλλική Επανάσταση. Η Ευρώπη όμως διέπρεψε τόσους αιώνες στα πρότυπα Τζέκυλ-Χάιντ. Ηθελημένα ή όχι, ο Ρόμπερτ Λιούις Στήβενσον σκιαγράφησε επακριβώς τον πολιτισμό, τον ψυχισμό και την ιστορική πορεία της Ευρώπης, που αξίζει ελεγχόμενου σεβασμού και δημιουργικής μιμήσεως. Αλλά και περιφρόνησης και συμπόνοιας για τον αρρωστημένο, μισάνθρωπο χαρακτήρα και συμπεριφορά τους. Μια πιθανή εξήγηση για όλα αυτά δόθηκε μόλις πρόσφατα: τα παιδιά στις χώρες με ήλιο, είναι λιγότερο υπερκινητικά απ’ τα παιδιά στις χώρες με λιγότερο ήλιο που δεν ξέρουν τι θα πει λιάζομαι. Τι σημαίνει, άραγε;
 

Όποιος έχει ζήσει έστω λίγο στην Ευρώπη ή έχει συναναστραφεί Ευρωπαίους, γνωρίζει ότι μισούν και απεχθάνονται τους υποτελείς σ’ αυτούς και υπολήπτονται όσους διαθέτουν αυτοεκτίμηση, ασχέτως αν ταυτόχρονα θέλουν να τους εκμηδενίσουν, επειδή τους αντιστέκονται. Η ένταξή μας στην ΕΟΚ παρουσιάσθηκε, με ασύγγνωστη ιστορική άγνοια και αφέλεια, ως κατόρθωμα της πολιτικής ηγεσίας που, επί πλέον, διέδιδε ότι η Ευρώπη θα προστάτευε και τα σύνορά μας (!!!!) και καταλήγει ως εφιάλτης, με υποδούλωση στην Ευρώπη Ελλάδας και Κύπρου (πανωλεθρία με μεγάλη ελλαδική ευθύνη, πάλι). 

Ο παγκόσμιος διασυρμός μας (για τον πρωταίτιο Γ. Παπανδρέου οποιαδήποτε τιμωρία ισοδυναμεί με απονομή χάριτος, ακόμη και η θανατική ποινή) επιβάλλει να μαθαίνουμε σε βάθος, στο εξής, ποιοι είναι οι «εταίροι» και ποιοι οι αντίπαλοί μας, και να βασιζόμαστε στον εαυτό μας αποκλειστικά, με αυτοπεποίθηση και βαθύτατη συναίσθηση ότι ιστορικώς η Ελλάδα δεν έχει ανάγκη την Ευρώπη (ούτε τον χριστιανισμό ούτε τον μαρξισμό), προϋπήρχε αυτών και θα επιζήσει αυτών. Ισχύει το ίδιο και για εκείνους; Απάντησε προ καιρού ο Μάριο Βάργκας Λιόσα, για όσους το θυμούνται. Και ο Γκύντερ Γκρας, που δέχθηκε μάλιστα επιθέσεις και λοιδορίες από εγχώριους κουίσλιγκ. Τις δε όποιες οφειλές μας για την βοήθειά τους το 1821, τις έχουμε ξεχρεώσει στο πολλαπλάσιο στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.
 

Συγκροτημένη, μεθοδική αντεπίθεση, συνεπώς, κι επίγνωση της ταυτότητάς μας και της ιδιοπροσωπίας μας, του αρχαίου, αλλά και του σύγχρονου πολιτισμού μας. Και, πρωτίστως, διεκδίκηση των γερμανικών αποζημιώσεων, επανορθώσεων, του δανείου και των αρχαιοτήτων που έκλεψαν οι Γερμανοί, όπως έκλεβαν άλλωστε και τον εξοπλισμό απλών νοικοκυριών, οι «περήφανοι» πολεμιστές τους.
 

Ξέρουν πόσο «περήφανοι» ήταν, τα κόκαλά τους που είναι σπαρμένα στην ελληνική γη. Κι επειδή τα λόγια είναι πάντα ανυπόληπτα, όταν δεν συνοδεύονται από πράξεις, ας απαιτήσουμε να γίνουν Μουσείο Αντιναζιστικής Αντίστασης οι ναζιστικές φυλακές, στην οδό Κοραή 4. Ξέρετε αν υπάρχει αντίστοιχο μουσείο σε όλη την Αθήνα, εκτός από δυο τρεις φιλότιμες περιφερειακές προσπάθειες; Θα επισκεφθεί κάποιο κόμμα ή δημόσιο πρόσωπο τις φυλακές; Μια φωτογραφία του Γλέζου, δίπλα στην φριχτή χιτλερική σημαία που εκτίθεται στις φυλακές της Κοραή 4, θα έχει παγκόσμιο αντίκτυπο και θα αλλάξει, έστω για λίγο, την διαβόητη πολιτική ατζέντα, αλλά θα υπενθυμίσει για πάντα τις ισορροπίες.

ΑΡΔΗΝ