Την 1η Ιανουαρίου 1822, η Α’ Εθνική Συνέλευση των επαναστατημένων
Ελλήνων κήρυξε στην Επίδαυρο την ανεξαρτησία της Ελλάδας και ψήφισε το
πρώτο Ελληνικό Σύνταγμα, που έμεινε γνωστό ως το «Προσωρινό Πολίτευμα» ή
«Νόμος της Επιδαύρου»...
Αυτό όφειλαν όλοι να το αναλογιστούν, όπως και
τις ευθύνες που μας αντιστοιχούν, μιας και όλοι εμείς είμαστε επί των
επάλξεων αυτή την εποχή, δίνοντας ο καθένας με τον τρόπο του και τις
δυνάμεις του τη μάχη για ένα καλύτερο αύριο. Ήταν Πρωτοχρονιά, λοιπόν,
του 1822. 191 χρόνια πριν. Όταν οι γενναίοι, οι οποίοι είχαν ορθώσει το
ανάστημά τους σε μια αυτοκρατορία, μετά από μακροχρόνια σκλαβιά,
διεκδίκησαν την ελευθερία τους, όρισαν το εθνικό σύμβολο, την ελληνική
σημαία και έθεσαν τις βάσεις για το εθνικό μας κράτος. Που σήμερα
κινδυνεύει...
Από την διαφθορά, την ατιμία, τον πολυπολιτισμό, τον μηδενισμό και
την αρνησιπατρία. Που δυστυχώς αντικατέστησαν την πίστη και τη
φιλοπατρία με την αθεΐα, την ανηθικότητα και τον εθνομηδενισμό και
κατέστησαν τα κυρίαρχα ιδεολογήματα. Και η ελίτ που κάποτε πολέμησε για
να μην εξισλαμιστεί η πατρίδα μας...
(Να υπενθυμίσουμε σε κάποιους θιασώτες
της «προόδου» ότι γι’ αυτό έγινε η Επανάσταση του 1821), σήμερα
προσπαθεί να αδρανοποιήσει τους Έλληνες, να τους αποϊδεολογικοποιήσει,
να αποϊεροποιήσει την ανθρώπινη ζωή, να «ενοχοποιήσει» τις έννοιες
πίστη, έθνος και πατρίδα.
191 χρόνια λοιπόν μετά, αντί να ακούμε για Κολοκοτρώνη, ακούμε για κάποιον Παπακωνσταντίνου. Και σκαλίζοντας βλέπουμε ότι ο παραπάνω τύπος, ο οποίος προς το παρόν αναμένει τις εξελίξεις στην Ολλανδία, δεν είναι παρά η κορφή του παγόβουνου.
Είναι ο γόνος μιας οικογένειας για την οποία ξαφνικά μαθαίνουμε πολλά, μιας και οι διάφορες μέθοδοι συσκότισης και ο εναγκαλισμός της με την εξουσία και τα οικονομικά συμφέροντα, απέτρεψε τη δημοσιοποίηση των «άπλυτών» της. Και αυτά, είναι πολλά και μας πάνε πίσω στην Κατοχή. Την Κατοχή, που όταν ο ελληνικός κόσμος υπέφερε, στενάζοντας κάτω από τη μπότα του ναζιστή κατακτητή, κάποιοι τη χρησιμοποίησαν για να πλουτίσουν και να εξασφαλίσουν τους γόνους τους εις αεί.
Δεν ξέρω τι θα έλεγαν αν έρχονταν σήμερα και ξαφνικά ανάμεσά μας, οι πρωτεργάτες της Επανάστασης του 1821. Δεν ξέρω επίσης τι θα έλεγαν ο Θεόδωρος Νέγρης και ο (Ιταλός) Βιντσέντζο Γκαλλίνα, όπως δεν ξέρω και τι θα έλεγαν οι Γεώργιος Αινιάν, Δρόσος Μανσόλας, Ι. Ορλάνδος, Πέτρος Σκυλίτζης, Α. Μοναρχίδης, Ι. Κωλέττης, Φώτιος Καραπάνου, Παλαιών Πατρών Γερμανός Γ', Πανούτζος Νοταράς και Α. Κανακάρης. Αλλά ποιος τα σκέφτεται αυτά σήμερα...
Οι ιστορικοί δεν θα ξεχάσουν με την πάροδο του χρόνου να στηλιτεύσουν την ετυμηγορία των πολιτών στις εκλογές του Οκτωβρίου του 2009. Τότε, που οι πολίτες είπαν όχι στον αγωγό Μπουργκάς-Αλεξανδρούπολη, διέγραψαν στη συνείδησή τους τα ΟΧΙ στο σχέδιο Ανάν και στην ένταξη των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ και είπαν ναι (όντες πολλοί εξ αυτών φιλάργυροι) στο «λεφτά υπάρχουν». Χωρίς να κάτσουν να σκεφτούν ποιοι και γιατί τύλιξαν στις φλόγες τη χώρα μας το καλοκαίρι του 2007. Χωρίς να κάτσουν να αναλογιστούν τι έκαναν στην πατρίδα...
191 χρόνια λοιπόν μετά, αντί να ακούμε για Κολοκοτρώνη, ακούμε για κάποιον Παπακωνσταντίνου. Και σκαλίζοντας βλέπουμε ότι ο παραπάνω τύπος, ο οποίος προς το παρόν αναμένει τις εξελίξεις στην Ολλανδία, δεν είναι παρά η κορφή του παγόβουνου.
Είναι ο γόνος μιας οικογένειας για την οποία ξαφνικά μαθαίνουμε πολλά, μιας και οι διάφορες μέθοδοι συσκότισης και ο εναγκαλισμός της με την εξουσία και τα οικονομικά συμφέροντα, απέτρεψε τη δημοσιοποίηση των «άπλυτών» της. Και αυτά, είναι πολλά και μας πάνε πίσω στην Κατοχή. Την Κατοχή, που όταν ο ελληνικός κόσμος υπέφερε, στενάζοντας κάτω από τη μπότα του ναζιστή κατακτητή, κάποιοι τη χρησιμοποίησαν για να πλουτίσουν και να εξασφαλίσουν τους γόνους τους εις αεί.
Δεν ξέρω τι θα έλεγαν αν έρχονταν σήμερα και ξαφνικά ανάμεσά μας, οι πρωτεργάτες της Επανάστασης του 1821. Δεν ξέρω επίσης τι θα έλεγαν ο Θεόδωρος Νέγρης και ο (Ιταλός) Βιντσέντζο Γκαλλίνα, όπως δεν ξέρω και τι θα έλεγαν οι Γεώργιος Αινιάν, Δρόσος Μανσόλας, Ι. Ορλάνδος, Πέτρος Σκυλίτζης, Α. Μοναρχίδης, Ι. Κωλέττης, Φώτιος Καραπάνου, Παλαιών Πατρών Γερμανός Γ', Πανούτζος Νοταράς και Α. Κανακάρης. Αλλά ποιος τα σκέφτεται αυτά σήμερα...
Οι ιστορικοί δεν θα ξεχάσουν με την πάροδο του χρόνου να στηλιτεύσουν την ετυμηγορία των πολιτών στις εκλογές του Οκτωβρίου του 2009. Τότε, που οι πολίτες είπαν όχι στον αγωγό Μπουργκάς-Αλεξανδρούπολη, διέγραψαν στη συνείδησή τους τα ΟΧΙ στο σχέδιο Ανάν και στην ένταξη των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ και είπαν ναι (όντες πολλοί εξ αυτών φιλάργυροι) στο «λεφτά υπάρχουν». Χωρίς να κάτσουν να σκεφτούν ποιοι και γιατί τύλιξαν στις φλόγες τη χώρα μας το καλοκαίρι του 2007. Χωρίς να κάτσουν να αναλογιστούν τι έκαναν στην πατρίδα...
Και ανθ’ ημών, Γουλιμής. Ανθ’ ημών, όπως θα έλεγε και ο Χαρίλαος
Τρικούπης, οι Γουλιμήδες της εποχής μας, ο ανεκδιήγητος ΓΑΠ και οι
άνθρωποί του: ο Γιώργος Παπακωνσταντίνου, ο εμπνευστής του
αντισυνταγματικού νόμου για την χορήγηση της ελληνικής υπηκοότητας σε
τυχάρπαστους λαθρομετανάστες (που ο ΣΥΡΙΖΑ αποκαλεί «συμπατριώτες»
μας!) Γιάννης Ραγκούσης, η Λούκα Κατσέλη, ο Ανδρέας Λοβέρδος, η Άννα
Διαμαντοπούλου και άλλοι, τα ονόματα των οποίων θα γραφτούν στην ιστορία
με τα πιο μελανά χρώματα.
Η παρέα που γύρισε την Ελλάδα πίσω πολλές δεκαετίες, έφερε στη ζωή μας τον εθνομηδενισμό και την υποτέλεια και αντί για την ελευθερία, έφερε στη ζωή του μέσου Έλληνα την ανασφάλεια και την ανελευθερία (την οποία μάλιστα προσπάθησε να «θεσμοθετήσει», με την επινόηση της «εχθροπάθειας»). Και απ’ ό,τι δείχνουν τα πράγματα και άλλα δεινά...
Η ιστορία μας, δεν διδάσκεται στα Ελληνόπουλα, που έτσι στερούνται του δικαιώματός τους να γνωρίσουν τα πεπραγμένα των προγόνων τους. Είναι να απορεί κανείς τι διδάσκονται σήμερα τα Ελληνόπουλα. Ζούμε στην εποχή των ανεκδιήγητων Καμίνηδων, των εορτών χωρίς θρησκευτικά σύμβολα και χριστουγεννιάτικα δέντρα, της αποϊεροποίησης των πάντων, ώστε να μην προσβάλλονται οι λαθρομετανάστες «επισκέπτες» μας και να μπορέσουν οι θιασώτες της κοινωνικής μηχανικής, ως αλαζόνες νέοι «θεοί», να στήσουν τον κόσμο τους, ένα κόσμο αποκτήνωσης, αφασίας, αδράνειας και ελευθεριότητας.
Έτσι, ελάχιστοι έμαθαν τι έγινε την Πρωτοχρονιά του 1822, στην Επίδαυρο. Οι περισσότεροι συμπολίτες μας, παγιδευμένοι στο ότι απέμεινε από την κίβδηλη ευδαιμονία των περασμένων ετών, το έριξαν στην καλοπέραση. Η οποία δεν θα ήταν καθόλου κακή, αν θα συνοδευόταν και από λίγη αυτογνωσία, από μια ενδοσκόπηση πεπραγμένων, από μία απόπειρα να αναδείξουμε το ορθόδοξο και το εθνικό. Αλλά, φευ...
Κάτι τελευταίο: θα επιμείνουμε ότι έστω και την ύστατη ώρα, ο πολιτικός κόσμος της χώρας έχει τη δυνατότητα να σώσει την τιμή του, αποδίδοντας Δικαιοσύνη στην υπόθεση της λίστας Λαγκάρντ και βοηθώντας τη χώρα μας να κάνει μια νέα αρχή. Ας τελειώνουμε μια και καλή με τα πολιτικά «σκουπίδια» που διέσυραν τη χώρα μας διεθνώς και με την παρέα ονόματι ΠΑΣΟΚ (και τη μετεξέλιξή της, τον ΣΥΡΙΖΑ), που οδήγησε τον τόπο στο χείλος του γκρεμού. Να το κάνουμε ΤΩΡΑ όμως!
Η παρέα που γύρισε την Ελλάδα πίσω πολλές δεκαετίες, έφερε στη ζωή μας τον εθνομηδενισμό και την υποτέλεια και αντί για την ελευθερία, έφερε στη ζωή του μέσου Έλληνα την ανασφάλεια και την ανελευθερία (την οποία μάλιστα προσπάθησε να «θεσμοθετήσει», με την επινόηση της «εχθροπάθειας»). Και απ’ ό,τι δείχνουν τα πράγματα και άλλα δεινά...
Η ιστορία μας, δεν διδάσκεται στα Ελληνόπουλα, που έτσι στερούνται του δικαιώματός τους να γνωρίσουν τα πεπραγμένα των προγόνων τους. Είναι να απορεί κανείς τι διδάσκονται σήμερα τα Ελληνόπουλα. Ζούμε στην εποχή των ανεκδιήγητων Καμίνηδων, των εορτών χωρίς θρησκευτικά σύμβολα και χριστουγεννιάτικα δέντρα, της αποϊεροποίησης των πάντων, ώστε να μην προσβάλλονται οι λαθρομετανάστες «επισκέπτες» μας και να μπορέσουν οι θιασώτες της κοινωνικής μηχανικής, ως αλαζόνες νέοι «θεοί», να στήσουν τον κόσμο τους, ένα κόσμο αποκτήνωσης, αφασίας, αδράνειας και ελευθεριότητας.
Έτσι, ελάχιστοι έμαθαν τι έγινε την Πρωτοχρονιά του 1822, στην Επίδαυρο. Οι περισσότεροι συμπολίτες μας, παγιδευμένοι στο ότι απέμεινε από την κίβδηλη ευδαιμονία των περασμένων ετών, το έριξαν στην καλοπέραση. Η οποία δεν θα ήταν καθόλου κακή, αν θα συνοδευόταν και από λίγη αυτογνωσία, από μια ενδοσκόπηση πεπραγμένων, από μία απόπειρα να αναδείξουμε το ορθόδοξο και το εθνικό. Αλλά, φευ...
Κάτι τελευταίο: θα επιμείνουμε ότι έστω και την ύστατη ώρα, ο πολιτικός κόσμος της χώρας έχει τη δυνατότητα να σώσει την τιμή του, αποδίδοντας Δικαιοσύνη στην υπόθεση της λίστας Λαγκάρντ και βοηθώντας τη χώρα μας να κάνει μια νέα αρχή. Ας τελειώνουμε μια και καλή με τα πολιτικά «σκουπίδια» που διέσυραν τη χώρα μας διεθνώς και με την παρέα ονόματι ΠΑΣΟΚ (και τη μετεξέλιξή της, τον ΣΥΡΙΖΑ), που οδήγησε τον τόπο στο χείλος του γκρεμού. Να το κάνουμε ΤΩΡΑ όμως!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου