ΔΩΣΤΕ ΤΟΝ ΠΟΥΛΟ ΣΤΑ ΠΟΛΙΤΙΚΑ ΞΕΒΟΥΡΤΣΑΛΙΑ

Η σύλληψη Τσοχατζόπουλου, δεν αποτελεί προπομπό μιας αποφασιστικής σύγκρουσης με τη φαυλότητα, και σε καμία περίπτωση δεν προδικάζει κανενός είδους διάθεση του συστήματος εξουσίας να έρθει σε ρήξη αποφασιστική με τη φυσιογνωμία του, τις επικίνδυνες καταβολές του, τους πραγματικούς πρωταγωνιστές της αθλιότητας και το πολιτικό υπόβαθρο που το γεννά και το αναπαράγει.

του Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ

Πρόκειται για τη «θυσία» ( την ελεγχόμενη «θυσία») ενός ξοφλημένου αναλώσιμου…

Για τη σαβούρα που πετιέται στη θάλασσα προσδοκώντας στην αποφυγή του καθολικού τους ναυαγίου…

Για το τελευταίο πυροτέχνημα των τρομαγμένων τιμονιέρηδων, που προσπαθούν πάσει θυσία να αποφύγουν την επαφή τους με τον ύφαλο της γενικευμένης κοινωνικής κατακραυγής.

Τη σκυτάλη τώρα παίρνουν τα παπαγαλάκια…

Στην πρώτη γραμμή το βαρύ πυροβολικό των ΜΜΕ. Οι μεγάλο πολιτικοί παραμυθάδες που – βουτηγμένοι και οι ίδιοι μέχρι τα μπούνια – στη διαπλοκή και την ακολασία, επιχειρούν να εμφανίσουν ως κοσμογονία ηθικής επανεκκίνησης ενός συστήματος που ζέχνει από παντού, την πολιτική «δολοφονία» των αυτοκτονημένων και των ξεφωνημένων...

Στην επικουρική εφεδρεία, τα ξεπεσμένα ξεβουρτσάλια της πολιτικής πασαρέλας που αφού έφαγαν τα νιάτα τους στο πολιτικό πέρα – δώθε, επιτέλους είδαν το φως το αληθινό σε κάποιο πολιτικό κουρελόχαρτο που μοστράρει ως ψηφοδέλτιο, υποσχόμενοι σε αφελείς πως αν κάνουν τη μαλακία και τους ψηφίσουν, την επόμενη κιόλας μέρα θ ανοίξουν οι φυλακές του σωφρονισμού για τα λαμόγια της Ελληνικής υφηλίου, πετυχαίνοντας σε μια μέρα και πριν ακόμη ορκιστούν, ότι δεν πέτυχε η κοινωνία μας τριακόσια χρόνια τούρκικα με τους κοτζαμπάσηδες στην εξουσία.

Και τέλος, κάπου στο περιθώριο, εκεί που στριμώχνονται σύμπαντες οι πολιτικά ψωνισμένοι, μέτωπα πάνε και συμμαχίες έρχονται, εκπρόσωποι του εαυτού τους εμφανίζονται ως βαρύγδουπες συνιστώσες εκκολαπτόμενων πατριωτικών συνασπισμών, και έτσι… χωρίς σημαία, χωρίς αρχές, με άπειρη πολιτική ανωριμότητα και μπόλικη πατριωτική φιγουράτζα, αλλά ελλειποβαρείς σε αφελέστατους οπαδούς, δίνουν τη δική τους μάχη της υπόσχεσης… και ότι μας κάτσει.

Πρωτοφανής συνωστισμός πολιτικής αθλιότητας…Αλλά αυτή είναι η Ελλάδα. Περισσεύουν οι πρόεδροι, αλλά αυτό που λείπει είναι ο ηγέτης.

Και αυτή η έλλειψη δεν είναι τυχαία...

Είναι έλλειψη πριν απ όλα πολιτικής στόχευσης.

Κι αυτή συναγωνίζεται επάξια την έλλειψη πολιτικής ωριμότητας, σε μια εποχή που το κομματικό αρχηγιλίκι παραέγινε της μοδός.

Πρόκειται για έλλειψη που αναπαράγεται ανεξέλεγκτα σε ένα περιβάλλον ανυπαρξίας πολιτικών αρχών, που ευνοεί τον πολιτικό σαλταδορισμό και των καιροσκοπισμό κάθε λογής αποτυχημένων.

Πρόκειται για εικόνα καταφανούς γελοιότητας, με τον κάθε τυχάρπαστο να κρατάει στο χέρι κι από ένα …μαρκούτσι...

Ο ένας πήρε στο χέρι ένα Σύνταγμα και το μοστράρει ως εργαλείο δια πάσαν νόσον και πάσαν μαλακίαν.

Ο άλλος τσάκωσε τη λαθρομετανάστευση απ το λαιμό και τη μοστράρει ως χαζογκόμενα που κυκλοφορεί στο δρόμο με μια μόνο καλτσοδέτα.

Ο τρίτος σήκωσε ψηλά την αντιμνημονιακή σημαία του, και μέσα του ευλογεί το μνημόνιο γιατί χάρη σ αυτό ανακάλυψε πως μπορεί να υπάρχει και «αντιμνημονιακή» πολιτική που τον ανέδειξε σε ηγέτη.

Δεν είναι σαφές στο τέλος ποιοι και πόσοι από αυτούς θα πάρουν τον πούλο, μιας και αυτό αποτελεί το μοναδικό αξεσουάρ που δικαιούνται ως έπαθλο για το ψευδεπίγραφο πατριωτικό τους παραμύθι.

Εκείνο που είναι σαφές είναι πως…

Αν αυτή η κοινωνία δεν ξεσηκωθεί…

Αν ο ξεσηκωμός της δεν προσδιορίσει με σαφήνεια όχι μονάχα το τι θέλει να ανατρέψει, αλλά κυρίως με τι θέλει να αντικαταστήσει αυτό που θα ανατρέψει…

Αν σε αυτή την οξύτατη και ασυμβίβαστη πολιτικά σύγκρουση ανατροπής, η κοινωνία δεν αναγορευθεί σε αδιαφιλονίκητο πρωταγωνιστή και καταλύτη…

Αν σε αυτή την οξύτατη πολιτική αντιπαράθεση δεν απαντηθούν με σαφήνεια ζητήματα όπως:

- Πραγματική Εθνική ανεξαρτησία ή επιλεκτική εξάρτηση που θα διατηρήσει αλυσοδεμένη τη χώρα και θα αναδείξει παράλληλα μια νέα γενιά πολιτικών λαμογιών…

- Πραγματική Λαϊκή κυριαρχία ή θεσμική ανασύνταξη μηχανισμών που θα διασφαλίσουν συγκεκριμένης ταυτότητας πολιτική και οικονομική κυριαρχία με ότι αυτό συνεπάγεται…

- Πραγματική οικονομική ανάπτυξη ή δημιουργία νέο-παράδεισων ασυδοσίας, υπερκερδών, εθνικά και οικονομικά υποθηκευμένης αποικίας με είλωτες και επενδυτές που ξέρουν καλά τη διαδικασία μετατροπής του αίματος σε υπερκέρδος…

- Αποφασιστική και αδιαπραγμάτευτη σύγκρουση με τις πολιτικές που γεννούν εθνικά, πολιτικά και οικονομικά μνημόνια ή πολιτική εξωραϊσμού και περιστολής της προκλητικότητας των συνεπειών του….

Αν όλα αυτά δεν απαντηθούν με απόλυτη σαφήνεια, τότε δεν πρόκειται για λάθος ή απλή διαδικαστική παράλειψη.

Πρόκειται για ενσυνείδητη συγκάλυψη του κεντρικού πολιτικού διακυβεύματος,

και οι πρωταγωνιστές σ αυτή την αθλιότητα, δεν είναι τίποτε άλλο παρά συνένοχοι σε έναν επικίνδυνο και ενορχηστρωμένο επικοινωνιακό σχεδιασμό.

Πρόκειται για πολιτικά λαμόγια που επενδύουν στην εξαπάτηση και την πολιτική λαθροχειρία, που έχουν πάρει οριστικό διαζύγιο με την αγάπη τους γι αυτή την πατρίδα, και που το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι να χρησιμοποιήσουν γι ακόμη μια φορά την κοινωνία των αφελών, για την προσωπική τους ανέλιξη, μετατρέποντάς την σε αυτόχειρα σε βάρος του ίδιου της του εαυτού.

Απέναντι σε όλους αυτούς που παντρεύτηκαν την πολιτική υποκρισία, είναι στο χέρι σου να αποδείξεις ότι εσύ τόλμησες και πήρες οριστικό διαζύγιο από την κοινωνία των αφελών.