ΘΕΜΑΤΟΦΥΛΑΚΑΣ ΤΗΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑΣ

ΟΛΟΚΛΗΡΗ Η ΠΡΟΤΑΣΗ ΤΟΥ "ΝΕΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΦΟΡΟΥΜ" ΓΙΑ ΤΟ "ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΕΘΝΙΚΗΣ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ"... 

ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΕΘΝΙΚΗΣ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ... ΑΝΑΣΧΕΣΗ ΣΤΟΝ ΚΑΤΗΦΟΡΟ ΤΗΣ ΥΠΟΤΕΛΕΙΑΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΑΝΕΞΕΛΕΓΚΤΟΥ ΕΝΔΟΤΙΣΜΟΥ. 

Η σύσταση «ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ ΕΘΝΙΚΗΣ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ», αναδεικνύεται εκ των πραγμάτων στις μέρες μας σε αναγκαιότητα ύψιστης προτεραιότητας και σε ζήτημα  καθοριστικής εθνικής σημασίας.

του Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ

Και αυτή η σημασία προκύπτει αβίαστα από τη συνύπαρξη έξι παραγόντων που επιδρούν καταλυτικά στη διαμορφούμενη θέση της χώρας μας μέσα στις σύγχρονες γεωπολιτικές εξελίξεις και ανακατατάξεις, τόσο στην ευρύτερη περιοχή όσο και στον πλανήτη ολόκληρο.

ΠΟΙΟΙ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟΙ ΟΙ ΠΑΡΑΓΟΝΤΕΣ:

1. Οι διαχρονικές συμβατικές απειλές οι οποίες είναι συνυφασμένες με τη νεότερη πολιτική ιστορία μας. (Τουρκικός επεκτατισμός - αναθεωρητισμός, αλυτρωτικές διεκδικήσεις σε βάρος της χώρας, ενεργειακές εξελίξεις στο Αιγαίο κλπ)

2. Οι πολυποίκιλες ασύμμετρες απειλές στις οποίες η χώρα μας είναι εκτεθειμένη. (Συνέπειες Αραβικών εξεγέρσεων, γεωπολιτικές συγκρούσεις στην Εγγύς και Μέση Ανατολή, αντεθνική δράση οργανωμένων και κατευθυνόμενων πληθυσμιακών ομάδων σε ευαίσθητα γεωγραφικά διαμερίσματα όπως... η Μακεδονία και η Θράκη, ανεξέλεγκτη παράνομη μετανάστευση, δράση ξενόφερτων ή και γηγενών ομάδων με το προκάλυμμα των "αλληλέγγυων", αφελληνισμός επιχειρήσεων εθνικής σημασίας όπως οι τηλεπικοινωνίες, τα νερά, ο ηλεκτρισμός, τα μεταλλεύματα, περιβαλλοντικές και φυσικές απειλές κλπ)

3. Τα φαινόμενα πολιτικής μετριότητας, φοβικής έως και ενδοτικής συμπεριφοράς στη διαχείριση εθνικών κρίσεων και προκλήσεων (Ίμια, Αιγαίο, Θράκη, «πακέτα» εξωτερικής πολιτικής, πλημμελής άσκηση κυριαρχικών δικαιωμάτων, μόνιμη εγκατάσταση ένοπλων αποσπασμάτων FRONTEX κλπ...

4. Η συστηματική ανάδειξη ως κυρίαρχων, σειράς εθνοκτόνων και εθνομηδενιστικών πολιτικών στην κοινωνία, στην εκπαίδευση, στην πολιτισμική φυσιογνωμία της σύγχρονης Ελλάδας κλπ.

5. Οι στοχευμένες εξωθεσμικές παρεμβάσεις που προωθούν με μεθόδους πολλές φορές κεκαλυμμένες πλην όμως με μεθοδικό σχεδιασμό τις πολιτικές της παγκόσμιας διακυβέρνησης, με στόχο τη συστηματική άλωση των κοινωνιών – συμπεριλαμβανομένης και της Ελληνικής κοινωνίας – στο άρμα της επικίνδυνης μετάλλαξης. Και τέλος…

6. Τα νέα δεδομένα της μνημονιακά υποταγμένης Ελλάδας, τα οποία δεν τροποποιούν με τρόπο δραματικό μόνο τη ζωή των πολιτών, αλλά θέτουν πλέον εν αμφιβόλω, ακόμη και το αυτονόητο δικαίωμά της στην άσκηση εθνικά κυρίαρχης πολιτικής και σε επίπεδο θεσμικών πρωτοβουλιών αλλά και σε ζητήματα που αφορούν στη διαφύλαξη ακόμη και αυτής της εδαφικής της ακεραιότητας.

ΚΥΡΙΑΡΧΟ ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΟ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΟ:

Κυρίαρχο διαχρονικό χαρακτηριστικό στη διαχείριση όλων των παραπάνω, ΔΕΝ ΗΤΑΝ ένα σύνολο από αδιαπραγμάτευτες προτεραιότητες και εθνικά προσανατολισμένες στρατηγικές, που το ειδικό τους βάρος δε θα αυξομειώνεται από το βαθμό της ρευστότητας – ή ακόμη και της ανυπαρξίας – της εθνικής συνείδησης των εκάστοτε διαχειριστών.

Λεπτά και ιδιαίτερα επικίνδυνα, εθνικής σημασίας ζητήματα, τα διαχειρίστηκαν ανίκανοι, φοβικοί ακόμη και εντεταλμένοι προς τούτο  παραγοντίσκοι, με γνώμονα προσωπικές επιλογές, προσωπικές πολιτικές και στρατηγικές, με καιροσκοπισμό, με υπερ- και εξω-θεσμικά υπαγορευμένους χειρισμούς, και συχνά  με συμπεριφορές προκλητικής εθνικής υποτέλειας, με αποτέλεσμα και τη δημιουργία ολέθριων τετελεσμένων σε βάρος του Ελληνισμού και των εθνικών συμφερόντων (διαχείριση κρίσης των Ιμίων, προδοτική συμφωνία της Μαδρίτης κλπ), αλλά ανεπίτρεπτων εθνικών αναδιπλώσεων που αγγίζουν ή και ξεπερνούν κατά πολύ τα όρια του σφετερισμού της εξουσίας, της εθνικής και της εσχάτης προδοσίας.

ΜΙΑ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΗ ΘΕΡΜΟΚΟΙΤΙΔΑ:

Μέσα στην οποία γεννήθηκαν και αναπαράγονται οι ρευστού εθνικού προφίλ διαχειριστές των κορυφαίων εθνικών μας υποθέσεων, είναι η διαχρονική αλληλοσυγκάλυψη που αποτελεί θλιβερό εξάμβλωμα του πολιτικού μας συστήματος, και φυσικά η διαχρονική τους ατιμωρησία.

Έτσι το τέρας του εθνικού ενδοτισμού, αντί να θανατώνεται παραδειγματικά άμα τη εκδηλώσει του, αποτέλεσε τον μοναδικό ίσως άξονα που το κράτος «διεκδίκησε» να έχει συνέχεια, και η μια εθνική υποχώρηση να διαδέχεται την άλλη, με τους ξεδιάντροπους πρωταγωνιστές αυτής της αθλιότητας, να συνεχίσουν να κυκλοφορούν ελεύθεροι ανάμεσά μας. 

Την ίδια στιγμή τα επικίνδυνα φαινόμενα που τροφοδοτούν τον εθνικό διχασμό κλιμακώνονται απόλυτα χορογραφημένα

ΚΑΘΗΚΟΝΤΑ… ΑΡΜΟΔΙΟΤΗΤΕΣ… ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΚΙΝΔΥΝΟΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΥΠΑΡΞΗ ΤΟΥ «ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ ΕΘΝΙΚΗΣ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ»

Και ας αρχίσουμε πρωθύστερα την αναφορά μας ξεκινώντας από την καταγραφή των κινδύνων, διότι αυτό που δε θα θέλαμε σε καμία περίπτωση, είναι να χρησιμοποιηθεί μια πολιτικά και εθνικά υπεύθυνη προσέγγιση του ζητήματος, ως εργαλείο χαλιναγώγησης των μαζών και των λαϊκών αγώνων, πράγμα που αποτελεί και τον πρώτιστο κίνδυνο.

Οι αρμόδιότητές του θα πρέπει να είναι με σαφήνεια και Συνταγματικά προσδιορισμένες, έτσι ώστε όχι μονάχα να μην επιτρέπεται, αλλά ΝΑ ΑΠΟΚΛΕΙΕΤΑΙ ΡΗΤΑ η δυνατότητα παρέμβασής του με οποιονδήποτε τρόπο στη μαζική - συνδικαλιστική δράση, και στην περιστολή των λαϊκών ελευθεριών όπως και στην άσκηση των δημοκρατικών δικαιωμάτων των Ελλήνων πολιτών, καθ οιονδήποτε τρόπο.

Η δε οποιαδήποτε απόπειρα υπέρβασης αυτής του της αρμοδιότητας, θα πρέπει να κρίνεται άμεσα από τους φυσικούς δικαστές και προς τούτο συγκροτούμενο σώμα ενόρκων Ελλήνων πολιτών, οι οποίοι θα αποφασίζουν για την τύχη των βιαστών της Συνταγματικής νομιμότητας, ωσάν να πρόκειται για αδίκημα εσχάτης προδοσίας στη διαχείριση κορυφαίου εθνικού ζητήματος.

Ας δούμε λοιπόν τώρα επί της ουσίας, το πλέγμα των ΚΑΘΗΚΟΝΤΩΝ και των ΑΡΜΟΔΙΟΤΗΤΩΝ του.

1. Ως θεσμοθετημένο και δη Συνταγματικά όργανο, το «ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΕΘΝΙΚΗΣ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ», έχει ως πρώτιστη και αποκλειστική αρμοδιότητα τη διαχείριση και της πρώτιστης όσο και αυτονόητης υποχρέωσης της χώρας. Δηλαδή:

Την αταλάντευτη άσκηση εθνικά κυρίαρχης πολιτικής, από το επίπεδο της κοινωνίας μέχρι εκείνο της εξωτερικής πολιτικής.

Μιας εθνικά κυρίαρχης πολιτικής που δε θα δικαιούται να νοθεύει κανένα «εθνικό σύμβολο», από την κυριαρχική διάσταση της εθνικής μας σημαίας, μέχρι και την πολιτικά κυριαρχική διάσταση της εθνικής μας ταυτότητας.

2. Στα πλαίσια των πιο πάνω περιγεγραμμένων «ΕΞΙ ΠΑΡΑΓΟΝΤΩΝ» που συνθέτουν το χαρακτήρα και την κατεύθυνση του εθνικού μας βηματισμού στις νέες συνθήκες, το Σ.Ε.Α. θα πρέπει να είναι επιφορτισμένο με το καθήκον της διαρκούς και αδιαπραγμάτευτης επαγρύπνησης, για την «ευλαβική» προσαρμογή του συνόλου του πολιτικού συστήματος, σε πολιτικούς χειρισμούς που δε θα «νερώνουν» το πλαίσιο των πολιτικών του αποφάσεων στην κατεύθυνση της αποδόμησης των εθνικών συμφερόντων ούτε στην οικονομική, ούτε στην πολιτική, ούτε βεβαίως στη διπλωματική διαχείριση των εθνικών υποθέσεων.

3. Στη βάση αυτών ακριβώς των αρμοδιοτήτων, το Σ.Ε.Α. θα πρέπει:…

α. Να οριοθετήσει με σαφήνεια και από κοινού με την πολιτική εξουσία, ξεκάθαρες και ανυπέρβλητες, πραγματικά κόκκινες γραμμές που θα προσδιορίζουν τα όρια της εθνικής πολιτικής, πέραν των οποίων δε θα μπορεί να νοηθεί συνθήκη ή συμφωνία η οποία με οιονδήποτε τρόπο να δεσμεύσει τη χώρα.

β. Να επανεξετάσει και να καταγγείλει άμεσα συνθήκες που διαπνέονται από ενδοτισμό και σηματοδοτούν εθνικές υποχωρήσεις από τα νόμιμα και κεκτημένα, καθώς και συμφωνίες υποτέλειας μέσω των οποίων έχει εκχωρηθεί εθνική κυριαρχία σε εξωελλαδικά και εξωθεσμικά κέντρα.

γ. Να επανεξετάσει και φυσικά να μπλοκάρει με σκοπό την πολιτική ακύρωση του συνόλου των διεθνών εμπορικών συμφωνιών μέσω των οποίων εκχωρήθηκε η κυριότητα ή το μάνατζμεντ επιχειρήσεων εθνικής – στρατηγικής σημασίας οι οποίες οδηγήθηκαν τυπικά και ουσιαστικά στον αφελληνισμό.

δ. Να προτείνει την παραπομπή των πρωτεργατών αυτών των ενεργειών σε δίκη από το φυσικό τους δικαστή...

Σημειώνεται πως για τη διευκόλυνση του παραπάνω έργου, θα πρέπει να αρθεί οριστικά και αναδρομικά με Συνταγματική πρόβλεψη το καθεστώς της παραγραφής για όλες ανεξαίρετα τις κυβερνητικές πράξεις, των οποίων οι συνέπειες παραμένουν σε ισχύ και επιδρούν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο στο βηματισμό της χώρας.

4. Για την πληρέστερη εκπλήρωση των θεσμοθετημένων του αρμοδιοτήτων, το Σ.Ε.Α. θα πρέπει να περιβάλλεται με ένα πλαίσιο προβλέψεων που θα αποκλείουν παντελώς, τόσο τα πιθανά φαινόμενα χειραγώγησης της δράσης του, όσο και την πιθανότητα αφυδάτωσης του έργου του από το ουσιαστικό περιεχόμενό του.

Προκειμένου να εξασφαλιστεί όλο το παραπάνω, η συνταγματική μέριμνα θα πρέπει να προσδιορίζει με σαφήνεια τρία ακόμη πράγματα:

α.Την ταυτότητα της σύνθεσής του…

β.Την αρμονικότητα της συνεργασίας του με το ΚΥΣΕΑ. Και…

γ.Το εύρος και το χαρακτήρα του αποφασιστικού ρόλου του.

Αναφορικά με την ταυτότητα της σύνθεσής του: Στο Σ.Ε.Α. δεν μπορεί οι κρινόμενοι και ελεγχόμενοι να είναι ταυτόχρονα και κριτές. Από την άποψη αυτή, η αποφασιστική του σύνθεση θα πρέπει να συμπεριλαμβάνει πολιτικά, στρατιωτικά και επιστημονικά στελέχη, πέρα και ανεξάρτητα από την εκάστοτε πολιτική εξουσία. Η δε διαδικασία ανάδειξής τους θα προσδιορίζεται με σαφήνεια από το Σύνταγμα της χώρας.

Αναφορικά με την ανάγκη της απρόσκοπτης συνεργασίας του με το ΚΥΣΕΑ. Σε περιπτώσεις εθνικών κρίσεων αυτή η συνεργασία είναι απόλυτα επιβεβλημένη. Το ΚΥΣΕΑ διατηρεί τον αποφασιστικό ρόλο του, και η συμβουλευτική συμβολή του Σ.Ε.Α. το αυξημένο της ειδικό βάρος, Σε περίπτωση ωστόσο θεαματικής και καθοριστικής διχογνωμίας, για θέματα εθνικής άμυνας και επιχειρησιακών αποφάσεων, οι τελικές αποφάσεις παίρνονται στη σύσκεψη πρωθυπουργού, προέδρου της Δημοκρατίας, αρχηγών των σωμάτων και Σ.Ε.Α.

Σε διαφορετική περίπτωση και στο βαθμό που το επιτρέπουν οι συνθήκες, η σύσκεψη αυτή διευρύνεται με την παρουσία και των πολιτικών αρχηγών, των οποίων η παρουσία είναι υποχρεωτική.

Στην περίπτωση των αποφάσεων τρέχουσας πολιτικής (διαπραγματεύσεις για εθνικά θέματα, διεθνείς συμφωνίες, παραβίαση διπλωματικών κανόνων από διπλωματικές αντιπροσωπίες που βρίσκονται στην επικράτεια, άσκηση πολιτικών – κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας, οι αποφάσεις διαχείρισης θα συνοδεύονται υποχρεωτικά από τη σύμφωνη γνώμη του Σ.Ε.Α.

Αναφορικά τέλος με το εύρος των αρμοδιοτήτων του, το Σ.Ε.Α. δεν μπορεί να έχει διακοσμητικό αλλά καθοριστικό ρόλο, χωρίς αυτό να σημαίνει πως υποκαθιστά την εκλεγμένη κυβέρνηση του τόπου στο έργο της.

Ωστόσο, η υποχρέωση της μη υποκατάστασης, δε μπορεί να συνιστά από την άλλη και πολιτική ασυδοσία που οδηγεί στην κομματικοποίηση της εθνικής πολιτικής.

Για όλους αυτούς τους λόγους, μέσα από τη συνταγματική πρόβλεψη θα πρέπει να διασφαλίζονται τα εξής:

1. Όλες οι διεθνείς συνθήκες που προσυπογράφει η πολιτική ηγεσία της χώρας, θα πρέπει κατά την επικύρωσή τους από το Ελληνικό κοινοβούλιο να συνοδεύονται από αιτιολογημένη έκθεση του Σ.Ε.Α. Χωρίς τη σύμφωνη γνώμη του Σ.Ε.Α. καμία συνθήκη που θα δεσμεύει τη χώρα δε θα επικυρώνεται.

2. Σε περίπτωση αναντιστοιχίας της άποψης της πολιτικής ηγεσίας με αυτήν του Σ.Ε.Α. ή προσφυγή σε δημοψήφισμα θα είναι υποχρεωτική.

3. Κανένα δημοψήφισμα που θα τείνει άμεσα ή έμμεσα να άρει τις ρητές προβλέψεις του Συντάγματος αναφορικά με τα πολιτικά – κυριαρχικά δικαιώματα δε θα επιτρέπεται.

4. Η παραπομπή πολιτικών προσώπων σε δίκη από το Σ.Ε.Α. για πράξεις και παραλείψεις που έθεσαν σε αμφισβήτηση την εθνική κυριαρχία, την εδαφική ακεραιότητα ή τα πολιτικά κυριαρχικά δικαιώματα των Ελλήνων πολιτών,  θα είναι υποχρεωτική, θα είναι άμεση, και η απόφαση θα παίρνεται από το φυσικό δικαστή αλλά και ένορκους λαϊκούς εκπροσώπους και θα είναι άμεσα εκτελεστή.

Απ όλα τα παραπάνω γίνεται φανερό πως η ανάγκη σύστασης Σ.Ε.Α. είναι εκ των πραγμάτων επιβεβλημένη, όχι για να καταστεί καθαρτήριο αντεθνικών και εθνοκτόνων ανομιών, ούτε βεβαίως για να υποκαταστήσει στο έργο της την εκλεγμένη πολιτική ηγεσία του τόπου.

Είναι επιβεβλημένη προκειμένου να αναδείξει έναν ισχυρό θεματοφύλακα σε ζητήματα εθνικής ασφάλειας και εξωτερικής πολιτικής, και ως εκ τούτου ο ρόλος του θα πρέπει να είναι ισχυρός, ποιοτικά αναβαθμισμένος και πολιτικά μη αμφισβητήσιμος στην Ελλάδα της νέας εποχής.

Ανεξέλεγκτα παιχνίδια με την εθνική αξιοπρέπεια της χώρας, κανείς και στο όνομα ουδεμίας σκοπιμότητας δε δικαιούται να παίξει...

"ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΦΟΡΟΥΜ"